Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. C. pozostawał w związku partnerskim z A. P. (1) zamieszkałą w O. przy ul. (...). Po rozstaniu się z A. P. (1) w miesiącu czerwcu 2018 r M. C. wyprowadził się do rodziców zamieszkałych w P.. W dniu 23 czerwca 2018 r M. C. zakończył pracę w P. o godzinie 14.00. Około godz. 19.00 wymieniony przyjechał do O. samochodem m-ko D. (...) nr rej. (...) chcąc spotkać się z byłą partnerką. Około godziny 21.00 M. C. przyszedł do mieszkania A. P. (1). Przebywał w towarzystwie swej byłej partnerki przez około pół godziny. Wówczas to wypił jedno piwo puszkowe o poj . 0,5 litra. A. P. (1) nie miała ochoty aby znosić towarzystwo oskarżonego w związku z czym wyprosiła go z mieszkania. M. C. wyszedł z bloku mieszkalnego przy ul. (...) po czym wsiadł do samochodu D. (...) i odjechał nim w nieznanym kierunku. Był wówczas widziany przez A. P. (2), M. D. oraz A. M.. W tym czasie oskarżony po wypiciu piwa w mieszkaniu byłej partnerki, był w stanie po użyciu alkoholu z jego stężeniem w organizmie prowadzącym do stężenia 0,3 promila we krwi. M. C. prowadził samochód nie mając uprawnień do kierowania.

/dowód: zeznanie M. D. k.10,47v,109v-110; zeznanie R. Z. k.41v,110-110v; zeznanie P. F. k.44v,110v-111 ; zeznanie A. P. (2) k.23v-24,111-111v; zeznanie A. P. (1) k. 49v-50,111v-112; zeznanie A. M. k. 30v,112; zeznanie M. T. k.36v-37; zeznanie P. P. k. 51v; protokół użycia A. A..0 k. 2 , świadectwo wzorcowania k.3, protokół doprowadzenia osoby w celu wytrzeźwienia k. 4; informacja Starostwa Powiatowego w P. k. 16; kserokopia decyzji Starosty P. z 21.01.2013 r o cofnięciu uprawnień do kierowania k. 20-21; opinie biegłego z zakresu medycyny sądowej k. 118-127,145, wyjaśnienia oskarżonego k.69 /

Oskarżony M. C. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił , że nie pamięta aby kiedykolwiek jeździł za kierownicą samochodu D. (...). Oskarżony oświadczył , że nie wie dlaczego przedstawiono mu zarzut kierowania samochodem będąc w stanie nietrzeźwości. W jego ocenie sprawa jest po złości, gdyż ma zatarg z M. D. (k.69).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. C.. Wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zeznania przesłuchanych świadków w tym funkcjonariuszy Policji R. Z. i P. F.. Bezspornym jest, że policjanci zastali w dniu 24 czerwca 2018 r ok. godz. 0.20 nietrzeźwego oskarżonego śpiącego na tylnym siedzeniu samochodu D. (...). Na przednim siedzeniu leżały kluczyki od samochodu. M. C. nie posiada uprawnień do kierowania, które zostały mu w przeszłości zatrzymane za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości . Oskarżony nie pokusił się o wytłumaczenie w jakich okolicznościach znalazł się w O. śpiąc we wnętrzu samochodu stojącego w pobliżu ulicy (...).

Jako wiarygodne oceniono zeznania funkcjonariuszy Policji R. Z. (k.41v,110-110v) i P. F. (k.44v,110v-111). Świadkowie zeznali odnośnie faktów z którymi zetknęli się wykonując rutynowe czynności służbowe. Zeznania świadków korespondują z zapisami w sporządzonych przez nich dokumentach oraz korespondują z zeznaniami innych przesłuchanych w sprawie osób.

Sąd w znacznej mierze dał wiarę zeznaniom przesłuchanych świadków M. D. (k.10,47v,109v-110) , A. P. (2) (k.23v-24,111-111v) , A. P. (1) (k. 49v-50,111v-112) , A. M. (k. 30v,112) , M. T. (k.36v-37) oraz P. P. (k. 51v). W zeznaniach osób mających bezpośredni kontakt z oskarżonym stwierdzono rozbieżności dotyczące przede wszystkim czasu, w którym świadkowie mieli widzieć M. C. wsiadającego do samochodu na ul. (...). Z zeznań przesłuchanych w dochodzeniu osób wynika, że oskarżony wsiadł do pojazdu bezpośrednio po wizycie w mieszkaniu A. P. (1). Według M. D. (k. 10,47v), A. P. (2) (k. 23v), A. M. (k. 30v) wynikało , że zdarzenie to miało miejsce między godzinami 15.00 a 16.00. Zauważyć należy, że P. P. , który podwiózł swoim samochodem M. D. na miejsce zdarzenia zeznał , że nastąpiło to około godz. 20.00 (k. 51v). A. P. (1) , A. P. (2) oraz A. M. zeznając na rozprawie zmodyfikowali swe zeznania w powyższym zakresie twierdząc , że oskarżony poruszał się samochodem w godzinach późniejszych, nawet około godz.21.00. Jedynie M. D. pozostał przy swej wersji utrzymując, że widział oskarżonego miedzy godzinami 13.00 a 15.00. W ocenie sądu M. C. był z wizytą u A. P. (1) ok. godziny 21.00. Taką informację A. P. (1) przekazała interweniującym na miejscu policjantom (zob. notatka k.1). Po wizycie u swej byłej partnerki u której wypił piwo, oskarżony wsiadł do samochodu zaparkowanego przy ul. (...) , którym następnie odjechał. Był wówczas widziany przez M. D. , A. M. i A. P. (2). Wymienione osoby spożywały w dniu zdarzenia alkohol. M. D. był pod jego znacznym wpływem. Być może z tego powodu świadkowie mieli nieco zaburzoną orientację czasową. Zauważyć należy , że zdarzenie miało miejsce w dniu 23 czerwca , a więc w porze roku gdy dzień jest najdłuższy. Zachód słońca następował po godzinie 21.00. Stwierdzone rozbieżności nie miały jednak istotnego wpływu na ogólną ocenę prawdomówności świadków.

Sąd dał wiarę innym dowodom znajdującym się w aktach sprawy. Nie ujawniły się okoliczności nakazujące wątpić w ich prawdziwość. W szczególności jako obiektywną i fachową uznano opinię biegłej z zakresu fizykochemii alkoholu (k. 118-127,145 ). M. C. został poddany badaniu przy użyciu urządzenia Alkometr A 2.0 (k.2). Kolejno wykonane badania wykazały następujące stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu : o godz. 0.48 – 0,67 mg/l , o godz. 1.00 – 0,69 mg/l , o godz. 1.31 – 0,67 mg/l oraz o godz. 02.00 – 0,66 mg/l. Dokonującym badania policjantom oskarżony oświadczył , że wypił 4 piwa o poj. 0,5 l o godz. 22.00 dnia 23 czerwca 2018 r. W ocenie biegłej deklarowana przez oskarżonego ilość spożytego alkoholu oraz czas jego spożycia nie tłumaczą stężeń stwierdzonych podczas przeprowadzonych badań. W jej ocenie w organizmie M. C. musiał znajdować się alkohol pochodzący z wcześniejszej konsumpcji w stężeniu zawierającym się między 0,2 – 0,6 promila. Przy przyjęciu, że M. C. spożył ok. godz. 21.00 w mieszkaniu A. P. (1) jedno piwo o poj. 0,5 l. , maksymalne stężenie etanolu w jego organizmie wyniosłoby ok. 0, 3 promila i zostałoby osiągnięte po około 1-1,5 godziny od jego spożycia. Sąd nie miał zastrzeżeń odnośnie sporządzonej w sprawie opinii . Zastrzeżeń nie zgłaszały również strony postępowania.

W ocenie sądu czynu , którego dopuścił się oskarżony M. C. nie można zakwalifikować jako noszącego cechy przestępstwa. W sprawie brak jest jednoznacznych dowodów potwierdzających tezę , że M. C. znajdujący się w stanie nietrzeźwości prowadził w dniu zdarzenia około godz. 15.00 na ul. (...) w O. samochód D. (...) nr rej. (...). Przedmiotem osądu jest jednak zdarzenie faktyczne opisane w zawiadomieniu o przestępstwie złożonym przez M. D. (k. 10) a nie czyn opisany, mniej lub bardziej dokładnie przez Prokuratora w złożonym akcie oskarżenia . Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, przede wszystkim zeznań obserwatorów zdarzenia , sąd ustalił , że miało ono miejsce nie około godz. 15.00, lecz około godziny 21.00. Zdarzenie nie miało również miejsca na ul. (...), lecz na ulicy (...) w O.. W ocenie sądu zebrany materiał dowodowy nie daje wystarczających podstaw aby przyjąć , że w chwili czynu M. C. znajdował się w stanie nietrzeźwości. Sąd na podstawie wiarygodnej relacji A. P. (1) ustalił, że oskarżony w jej mieszkaniu wypił jedno piwo o poj. 0, 5 l. Po tym wsiadł do samochodu i nim odjechał. Depozycje świadków dotyczące sposobu zachowania się M. C. - jego „głupiego uśmiechu” , chwiania się na nogach , zapachu alkoholu , stanowią wyraz subiektywnych spostrzeżeń, które nie mogą być brane pod uwagę przy ocenie stanu trzeźwości na płaszczyźnie normatywnej.

Biorąc pod uwagę całokształt materiału dowodowego w sprawie sąd ustalił , że oskarżony M. C. w dniu 23 czerwca 2018 r około godz. 21.00 na ul. (...) w O., okręgu (...) prowadził w ruchu lądowym samochód D. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu ze stężeniem alkoholu w organizmie prowadzącym do stężenia 0,3 promila we krwi. Czyn oskarżonego wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art. 87 § 1 kw.

Wymierzając oskarżonemu M. C. karę sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Sąd dostrzegł, że stopień winy oskarżonego jest znaczny. M. C. jako uczestnik ruchu lądowego prowadził pojazd w obszarze miejskim znajdując się w stanie intoksykacji alkoholowej. Swoim zachowaniem wykazał lekceważący stosunek wobec zasad bezpieczeństwa obowiązujących w ruchu drogowym . M. C. był w przeszłości karany sądownie w tym za przestępstwa z art. 178a kk (k. 164-167). W czasie zdarzenia prowadził pojazd nie posiadając do tego wymaganych uprawnień. Prawo jazdy oskarżonego jest zdeponowane w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w P. (k. 16). Swoim beztroskim zachowaniem M. C. narażał na wypadek innych uczestników ruchu. Wymierzając karę sąd wziął pod uwagę również deklarowaną sytuację rodzinną oskarżonego jak również jego możliwości zarobkowe . Dlatego z mocy art. 87 § 1 kw wymierzył oskarżonemu karę 700 zł grzywny uznając ,że kara w takim wymiarze jest adekwatna do stopnia jego zawinienia . Kara ta zadziała na M. C. wychowawczo i skłoni go do respektowania obowiązujących zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym.

Z mocy art. 87 § 3 kw sąd orzekł wobec M. C. 8 miesięczny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Swoim zachowaniem oskarżony wykazał , że uzasadniona jest jego czasowa eliminacja z grona osób prowadzących pojazdy mechaniczne.

O kosztach sądowych sąd orzekł w myśl przepisów powołanych w pkt III wyroku i obciążył nimi oskarżonego .

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...) .

2020.01.02