Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2019 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2019 r. w Rybniku

sprawy z odwołania S. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę socjalną

na skutek odwołania S. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 8 listopada 2017 r. Znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej prawo

do renty socjalnej od (...)na okres 5 lat.

2.  zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kwotę 180,00 zł

(sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia

Sygn. akt: IX U 23/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 8.11.2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonej S. A. prawa do renty socjalnej, powołując się na brak całkowitej niezdolności do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona wniosła o jej zmianę i przyznanie prawa do spornego świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona urodziła się (...)

(...). złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty socjalnej.

Orzeczeniem z 14.9.2017r. lekarz orzecznik ZUS na podstawie badania przedmiotowego oraz dokumentacji lekarskiej uznał, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

Po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonej, orzeczeniem z 30.10.2017r., komisja lekarska ZUS potwierdziła orzeczenie lekarza orzecznika, nie stwierdzając u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy.

(dowód: akta rentowe ZUS, akta orzecznicze)

U ubezpieczonej występuje: niedosłuch- stan po wszczepieniu implantu ślimakowego do ucha prawego, krótkowzroczność i astygmatyzm krótkowzroczny oka prawego, niedowidzenie oka prawego, stan po krioterapii siatkówki obu oczu, oczopląs rotacyjny małego stopnia, upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, osobowość niedojrzała emocjonalnie.

Z punktu widzenia medycyny pracy ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy na okres 5 lat na ogólnym rynku pracy. Niezdolność ta istnieje od urodzenia.

Z uwagi na deficyty emocjonalne i społeczne ubezpieczona może wykonywać pracę jedynie w warunkach zakładu pracy chronionej. Nie można wykluczyć, że przy odpowiednim nakładzie pracy terapeutycznej w przyszłości będzie osobą zdolną do pracy.

Przy ocenie niezdolności do pracy wzięto pod uwagę jej wady rozwojowe, tj. sprężenie wady wzroku i słuchu.

(dowód: opinia biegłej z zakresu medycyny pracy, dr n. med. E. B., k. 193-194 a.s., opinie biegłych, podstawowa i uzupełniające, psychiatry M. K. i psychologa S. S., k. 41-42, 94, 125 a.s.)

Z przyczyn okulistycznych i neurologicznych ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

(dowód: opinia biegłych okulisty lek. med. M. J., neurologa lek. med. M. W., k. 42-43 a.s.)

Sąd nie podzielił opinii biegłych psychiatry lek. E. K. (1) i psychologa E. K. (2) jako pojedynczej i odmiennej.

Sąd ocenił zgromadzony materiał dowodowy jako kompletny i wiarygodny,
a przez to mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń organu rentowego, gdyż stanowią one jedynie ogólną polemikę z prawidłową oceną stanu zdrowia ubezpieczonej dokonaną przez biegłych sądowych oraz oddalił wniosek ZUS o powołanie innych biegłych z zakresu medycyny pracy oraz z zakresu psychiatrii i psychologii jako zbędny wobec wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej (Dz. U.
z 2019r., poz. 1455) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18 roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Stosownie do art. 5 powołanej ustawy, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik ZUS na zasadach i w trybie określonych w ustawie z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.).

Zgodnie z art. 12 wskazanej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest przy tym osoba niezdolna do wykonywania jakiejkolwiek pracy,
a częściowo niezdolną do pracy – osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność
do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

W myśl art. 13 ust. 4 ustawy zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy.

Możliwość uznania całkowitej niezdolności do pracy jest wykluczona przy zachowaniu choćby ograniczonej zdolności, ale w normalnych warunkach, tj. na tzw. ogólnym rynku pracy (tak wyrok SA w Lublinie z 30.11.1917, sygn. akt III AUa 419/17).

Ubezpieczona może z przyczyn terapeutycznych wykonywać pracę jedynie w warunkach zakładu pracy chronionej, z czego wynika, iż ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy na ogólnym rynku pracy. Ubezpieczona ma niski zasób wiedzy i zdolności reprodukowania wiadomości. Ma obniżoną pamięć zdarzeń aktualnych i uczenia się. Deficyty poznawcze wskazują na upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. Dodatkowo stwierdzono u ubezpieczonej zaburzenia osobowościowe w postaci niedojrzałości emocjonalnej i społecznej.

W świetle wyników przeprowadzonego postępowania Sąd przyjął więc, że odwołująca spełnia przesłanki do uzyskania renty socjalnej na okres 5 lat, od daty wniosku, tj. od (...)., albowiem jest osobą całkowicie niezdolną do pracy na ogólnym rynku pracy.

Całkowita niezdolność do pracy powstała u ubezpieczonej w okresach wskazanych
w art. 4 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o rencie socjalnej.

Ustalając powyższe Sąd oparł się przede wszystkim na opinii biegłej z zakresu medycyny pracy dr n. med. E. B., którą to opinię Sąd zasadniczo podzielił jako rzeczową, przekonywującą i wydaną w oparciu o fachową i wysoce specjalistyczną wiedzę uznając, iż opinia ta jest rozstrzygająca w nin. sprawie. Stanowisko biegłej ma swoje dodatkowe oparcie w opinii biegłego psychiatry lek. M. K. i psychologa S. S..

Mając na uwadze powyższe, Sąd – na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. – zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt. 1 wyroku.

W pkt 2 wyroku Sąd z mocy art.98 §1 i §3 kpc w zw. z §9 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015, poz. 1804) zasądził od organu rentowego kwotę 180,00zł na rzecz ubezpieczonej tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia