Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIIIU 2922/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 maja 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał wnioskodawcy H. M. z urzędu emeryturę od dnia 22 maja 2019 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego 65 lat w wysokości 2282,80 zł do wypłaty ( brutto 2769,01 zł). W decyzji wskazano ponadto ,że prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy ustaje z dniem 22 maja 2019 roku./ decyzja w aktach ZUS/.

W dniu 5 czerwca 2019 roku odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca, wskazując ,że decyzja jest dla niego krzywdząca bowiem chciałby sam decydować o dacie przejścia na emeryturę. Wiąże się to z zatrudnieniem jakie wnioskodawca chciałby kontynuować do lipca 2019 roku / odwołanie k- 3/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podniesiono argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji /odpowiedź na odwołanie k- 4/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca H. M. urodził się w dniu (...). Wiek 65 lat wnioskodawca ukończył w dniu 22 maja 2019 roku /niesporne/.

Wnioskodawca od 1 grudnia 1991 roku otrzymuje rentę z tytułu niezdolności do pracy /decyzja z dnia 31.12.1991 roku w aktach ZUS/.

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2019 roku ZUS I Oddział w Ł. ponownie ustalił wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W decyzji wskazano ,że renta przysługuje na stałe od dnia 1 maja 2019 roku . Wysokość świadczenia do wypłaty miesięcznie ustalono na kwotę 1160,05 zł/ decyzja w aktach ZUS/.

Powyższy stan faktyczny jest między stronami niesporny. Sąd ustalił go na podstawie dokumentów załączonych do akt sprawy – akt ZUS. Wskazać należy ,że wnioskodawca sporną decyzję kwestionuje wyłącznie w zakresie daty przyznania emerytury natomiast w pozostałym zakresie zgadza się z treścią decyzji, bowiem wnioskodawca sam chciałby określić późniejszą datę przejścia na emeryturę .

Sąd zważył co następuje :

Odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Wydana w sprawie decyzja jest zgodna z prawem i znajduje podstawę w treści przepisu art. 24.1 i 24a ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz. U. z 2018 r poz. 1270 ze zm). Zgodnie z treścią przepisu art. 24.1 ustawy emerytalnej ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184. Jednocześnie przepis art. 24a powyższej ustawy stanowi ,że emeryturę, o której mowa w art. 24, przyznaje się z urzędu zamiast renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek uprawniający do tej emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Emeryturę przyznaje się od dnia osiągnięcia przez rencistę wieku uprawniającego do emerytury, a w przypadku gdy wypłata renty z tytułu niezdolności do pracy była wstrzymana - od dnia, od którego podjęto jej wypłatę. Emeryturę oblicza się zgodnie z art. 26, z uwzględnieniem ust. 4 i 5. Emerytura obliczona na zasadach określonych w ust. 2-5 art. 24a nie może być niższa od pobieranej dotychczas renty z tytułu niezdolności do pracy.

Jak wynika z ustaleń Sądu wnioskodawca od 1991 roku korzysta z renty z tytułu niezdolności do pracy. W dniu 22 maja 2019 roku ukończył powszechny wiek emerytalny dla mężczyzn tj.65 lat. A zatem organ rentowy prawidłowo sporną decyzją z dniem 22 maja 2019 roku przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury ustalając jednocześnie ,że prawo do renty ustaje. Wydana w sprawie decyzja jest zgodna z prawem . Podkreślić należy ,że organ rentowy miał obowiązek przyznać wnioskodawcy prawo do emerytury z datą ukończenia wieku emerytalnego. Przepisy w tym wypadku nie przewidują bowiem możliwości przesunięcia tej daty tak jak chciałby wnioskodawca. Czynności ZUS w tym zakresie podejmowane są z urzędu . Jak wskazał w wyroku z dnia 28.06.2017 roku SA w P. w sprawie o sygn. akt III AUa 1533/16 / LEX nr 2362001/ w przypadku osoby pobierającej świadczenie rentowe z tytułu niezdolności do pracy świadczenie emerytalne przyznaje się z urzędu zamiast dotychczasowej renty i to z chwilą osiągnięcia przez rencistę wieku uprawniającego do emerytury. Obowiązujące przepisy przewidują tym samym automatyzm w przyznawaniu dotychczasowemu renciście świadczenia emerytalnego. Natomiast w wyroku z dnia 20.10.2016 roku Sąd Apelacyjny w Gdańsku w sprawie o sygn. akt IIIAUa 866/16 (LEX nr 2166481) wskazał, że zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej , emeryturę, o której mowa w art. 24a, przyznaje się z urzędu zamiast renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek uprawniający do tej emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym (ust. 1). Emeryturę przyznaje się od dnia osiągnięcia przez rencistę wieku uprawniającego do emerytury, a w przypadku gdy wypłata renty z tytułu niezdolności do pracy była wstrzymana - od dnia, od którego podjęto jej wypłatę. Emeryturę przyznawaną w oparciu o cytowany artykuł przyznaje się zamiast renty, co oznacza automatyczne ustanie prawa do renty i obligatoryjne zastąpienie go prawem do emerytury. Stanowi o tym art. 101a ustawy emerytalnej, zgodnie z którym prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy ustaje z dniem, od którego została przyznana emerytura zgodnie z art. 24a tej ustawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił odwołanie na podstawie art. 477 14§1 KPC.