Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2014r.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Bartosz Szlachta
Protokolant sekr. sąd. Elżbieta Mazur-Łukasik

Przy udziale Prokuratora Prok. Rej : Krystyny Kozdój

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21.05.2013r. 25.06.2013r, 15.10.2013r., 03.12.2013r., 28.01.2014r., 18.02.2014r sprawy

Z. S. (1), syna S.i D., z domu J., urodzonego (...)w B.,

oskarżonego o to, że :

I w dniu 19 kwietnia 2012r., w B., w woj. (...)- (...), przed upływem pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, dokonał kradzieży kosiarki spalinowej marki (...), o wartości 1.550 zł, w ten sposób, iż zabrał w celu przywłaszczenia sprzed sklepu ogrodniczego przy ul. (...) w/w kosiarkę spalinową, działając na szkodę M. M. (1),

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

II w dniu 26 kwietnia 2012r., w B., w woj. (...), przed upływem pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, dokonał kradzieży laptopa marski (...), model (...)- (...), o wartości 2.599 zł, w ten sposób, iż zabrał w celu przywłaszczenia z miejscowego sklepu (...)przy ul. (...)ze sklepowej półki w/w laptopa, działając na
szkodę (...) S.A, w W.,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k,k.;

III w okresie od 30 kwietnia 2012r. do 2 maja 2012r., w B., w woj. (...), będąc uprzednio skazany w warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności, przed upływem pięciu lat po odbyciu ostatniej kary za przestępstwo kradzieży z włamaniem, włamał się do miejscowego zakładu
mięsnego przy ul. (...), w ten sposób, iż po uprzednim wybiciu szyby w pomieszczeniu okna wędzarni, dostał się do wnętrza budynku, skąd po penetracji zabrał w celu przywłaszczenia gotowe wyroby mięsne, mięso surowe i peklowane w ilości 244,5 kg oraz 8 sztuk pojemników plastykowych wędliny, o łącznej wartości 5.004 zł, działając na szkodę Zakładu (...) Spółka z o.o. w B.,

tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

orzeka:

I oskarżonego Z. S. (1) uznaje za winnego popełnia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I i II i za to:

- za czyn z punktu I aktu oskarżenia z mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., skazuje go, zaś na podstawie art. 278 § 1 k.k., wymierza mu karę: 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z punktu II aktu oskarżenia z mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., skazuje go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II oskarżonego Z. S. (1) w ramach zarzucanego mu czynu opisanego w pkt III uznaje za winnego tego, że okresie od 30 kwietnia 2012r. do 2maja 2012r. w B., w woj. (...), przed upływem pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z miejscowego zakładu mięsnego przy ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia wyroby mięsne w ilości co najmniej 60 kg o wartości co najmniej 1178,89 złotych działając na szkodę Zakładu (...) Spółka z o.o. w B. tj czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art64 § 1 k.k. i za to skazuje go, zaś opierając wymiar kary o art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego) roku i 4 ( czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone w pkt I, II i wymierza karę łączną 2 ( dwóch) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie II kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okresy zatrzymania w dniach 19,20, 26, 27 i 28 kwietnia 2012r. oraz okres tymczasowego aresztowania od 17 maja 2012r. do dnia 4 września 2012r., przyjmując jeden rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 1.000 ( jednego tysiąca) zł na pokrzywdzonego Zakładu (...) Spółka z o.o. w B.;

VI na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządza zwrot oskarżonemu dowodów rzeczowych w postaci 3( trzech) sztuk koszy plastikowych i 1 miski;

VII na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwi dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. P. kwotę 924 złotych i 23% podatku VAT od tej kwoty w kwocie 212,52 zł tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu w postępowaniu sądowym;

VIII na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na Skarbu Państwa kosztów postępowania w całości.

Sygn. akt II K 61/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 19 kwietnia 2012r. oskarżony Z. S. (1)będąc pod wpływem alkoholu udał się w towarzystwie J. S. (1)do sklepu ogrodniczego, położonego w B.przy ulicy (...). W pewnym momencie oskarżony podszedł do rzędu kosiarek ustawionych przy sklepie, zabrał jedną z nich i zaczął szybko oddalać się. Widząc to właściciel sklepu M. M.zatrzymał oskarżonego, po czym odebrał mu kosiarkę, a następnie zawiadomiono o zdarzeniu policję.

W dniu 26 kwietnia 2012r. Z. S. (1)będąc ponownie pod wpływem alkoholu udał się do sklepu (...), w B.przy ulicy (...). Tam też spotkał swoją koleżankę L. S. (1), która chciała kupić jakiś towar na raty. W czasie gdy wymieniona rozmawiała z pracownicą sklepu M. C.oskarżony Z. S. (1)wykorzystał nieuwagę ekspedientki i zabrał ze sklepowej półki laptopa, po czym opuścił sklep. Właściciel sklepu P. R., widząc dziwne zachowanie oskarżonego, zorientował się szybko, że na półce nie ma laptopa i wybiegł za oskarżonym. Na zewnątrz P. R.dogonił oskarżonego, po czym zatrzymał go z laptopem schowanym pod kurtką i odebrał mi skradziony sprzęt.

W B. na ul. (...) znajduje się Zakład (...).

W okresie od 30 kwietnia 2012r. do 2 maja 2012r. z uwagi na „ weekend majowy” był on zamknięty.

Oskarżony w tym też czasie w trakcie spotkania z D. Ż., które miało miejsce w okolicach targowiska miejskiego usłyszał rozmowę nieustalonych mężczyzn, z której wynikało że jest możliwość wejścia do zakładu bo ktoś się już tam włamał. Oskarżony postanowił wykorzystać nadarzającą się okazję. Z. S. (1) udał się do zakładu i wszedł przez otwarte drzwi do środka . Na miejscu z magazynu gotowych wyrobów zabrał co najmniej 60 kg wyrobów mięsnych o wartości co najmniej 1178,89 złotych

Skradzione mięso oskarżony przetransportował do miejsca swojego zamieszkania, po czym przewiózł je do krewnego J. P. (1), gdzie je uwędził.

Oskarżony był wielokrotnie karany sądownie w tym też za przestępstwa przeciwko mieniu . Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 03.09.2004r. sygn akt IIK 426/04 Z. S. (1) skazano na karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo kradzieży z włamaniem. Karę tą Z. S. (1) odbywał w okresie od 22.08.2006r. do 13.04.2009r.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego Z. S. – k. 14-14v, 17-18, 61, 64, 68-69, 127-127v, 133, 143-144, 148-148v, 183, 226-226v, 244, 324-326,443-444; zeznań świadków : M. M. – k. 3-3v, 191v; P. A. R. – k. 28-28v, 445; M. C. - k. 33v; G. A. P. – k. 90-92v, 223v-224, 445; J. P. (2) – k. 109v-110, 445-446; J. P. (1) – k. 111v-112, 446; M. M. – k. 185v, 200v-201, 465; J. H. P. – k. 189v-190; zeznania W. G. – k. 192v-193,446; zeznania R. Ł. – k. 202v; zeznania S. J. S. – k. 233v-234, 446; J. L. S. – k. 235v-236v; D. Ż. -k. 466, D. O. – k. 518, E. R. – k. 466 odpisów wyroków – k. 44-44v, 45-46, 47-47v, 48, 49-50v; protokołu oględzin miejsca – k. 95-97v; dokumentacji techniczna – k. 98-101v; protokołów przeszukania – k. 107-108, 121-123, 134-135; 165-167; protokołów oględziny rzeczy – k. 124-124v, 227-228; opinia sądowo-psychiatrycznej – k. 207-211; dokumentacji fotograficznej – k. 229-232)

Na etapie postępowania przygotowawczego o Z. S. (1) przyznał się do kradzieży kosiarki i wyjaśnił, że był wtedy pod wpływem alkoholu. Jak stwierdził tamtego dnia sam wypił 0,75 litra wódki i to był taki wybryk po alkoholu, bo wcale nie chciał ukraść sprzętu. Tamtego dnia sam szedł koło sklepu ogrodniczego, nie było z nim żadnej kobiety i po prostu zabrał jedną ze stojących na zewnątrz kosiarek. Zdążył przejechać nią do końca sklepu, a wtedy z sąsiedniego budynku wyszedł jakiś mężczyzna, zapytał, czy ma dowód zakupu kosiarki i zabrał ją od niego.

Podczas kolejnego przesłuchania przyznał się do kradzieży kosiarki oraz laptopa. Oświadczył, że w czasie tej kolejnej kradzieży był pijany i nie wiedział, dlaczego to zrobił, laptop nie był mu do niczego potrzebny.

Podczas kolejnego przesłuchania w dniu 17 maja 2012r. Z. S. (1)przyznał się do dokonania kradzieży mięsa z Zakładu (...)w B., z tym jednak, że jak wyjaśnił - do zakładu dostał się przez otwarte drzwi prowadzące do pomieszczeń wędzarni i miało to miejsce około 1.00 w nocy. Wyjaśnił, że najpierw zabrał mięso z magazynu, a następnie zabrał mięso przygotowane do wędzenia, które znajdowało się w innych pomieszczeniach, między innymi w chłodni. Oświadczył, że mięso ładował do reklamówek, nie brał żadnych koszy, łącznie załadował mięsem 15 reklamówek i jego zdaniem było tam 60 kilogramów mięsa. Reklamówki znosił za płot zakładu mięsnego, potem zabrał dwie z nich i udał się na osiedle za torami, gdzie w pobliżu śmietnika znalazł wózek, którym wywiózł wszystkie reklamówki z mięsem do domu w (...). Kiedy jego matka D. S. (1)zapytała, skąd ma to mięso, powiedział jej, że je kupił, jego brat D. S. (2)o nic nie pytał. W dniu 1 maja 2012r. około godziny 9.00 samochodem kolegi brata pojechali do T., żeby uwędzić skradzione mięso i przez 8 lub 10 godzin robił to dla nich jego brat J. P. (1). Około godziny 20.00 przyjechał po nich kolega i zabrali ze sobą część uwędzonego mięsa do Ł., a pozostałą część J. P. (1)obiecał uwędzić w tygodniu. W dniu 5 maja 2012r. jego matka pojechała z tym kolegą po pozostałą część mięsa do T.. Cztery kawałki mięsa oddał J. P. (1), część mięsa zdążyli już zjeść, a część mięsa zamrozili. Mięso, które było u nich w domu zatrzymała policja. Mięso ukradł sam, po to, żeby mieć coś do zjedzenia.

Z. S. (1) przesłuchiwany na rozprawie w dniu 4 września 2012r. przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, podtrzymał swoje wyjaśnienia i oświadczył, że wagę 60 kilogramów wymierzył sobie na oko, bo nie ważył mięsa, które ukradł.

Podczas rozprawy w dniu 21.05.2013r. oskarżony Z. S. (1) przyznał się do zarzutów kradzieży kosiarki spalinowej jak i laptopa. Oskarżony nie przyznał się natomiast do samego włamania do zakładu mięsnego, jak wówczas wyjaśnił ukradł jedynie 60 może 70 kilogramów mięsa, które później uwędził .

(wyjaśnienia Z. S. – k. 14-14v, 17-18, 61, 64, 68-69, 127-127v, 133, 143-144, 148-148v, 183, 226-226v, 244, 324-326, 443-444)

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego Z. S. (1), w których przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów sąd dał wiarę, albowiem znajdują one potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci wiarygodnych i spójnych ze sobą zeznaniach świadków M. M. (1), J. H. P. (2), R. Ł. (2), J. S., P. R., M. C. (2), G. P., J. P. (2), J. P. (1), M. M. (4) i W. G. (2). Wymienieni - z wyjątkiem J. P. (2), J. P. (1), D. S. (1) i D. S. (2) - są osobami obcymi w stosunku do oskarżonego i nie mieli żadnych powodów do bezpodstawnego pomawiania go. Członkowie rodziny oskarżonego złożyli zeznania niekorzystne w swej treści dla niego, które korespondują ze sobą i z pozostałym materiałem dowodowym, co pozwoliło na ich podstawie czynić ustalenia faktyczne.

Sąd podzielił wyjaśnienia Z. S. (1), w których przyznał się do dokonania kradzieży kosiarki spalinowej i laptopa. Z wiarygodnych zeznań M. M. (1) wynika, że widział, jak oskarżony odchodzi od jego sklepu ze skradzioną kosiarką, co potwierdzili J. P. (3) i R. Ł. (2), którzy widzieli, jak właściciel sklepu zatrzymuje oskarżonego po kradzieży. Także z zeznań J. S. wynika, że następnego dnia oskarżony przyznał jej się do dokonania kradzieży.

W ocenie Sądu nie budzą najmniejszych wątpliwości zeznania P. R. i M. C. (2), którzy opisali okoliczności, w których doszło do kradzieży laptopa przez oskarżonego. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań J. S., w których utrzymywała, że w sklepie z artykułami RTV-AGD załatwiała swoje sprawy i nie współdziałała w dokonaniu tej kradzieży z oskarżonym.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom Z. S. (1), w których przyznał się do kradzieży mięsa z zakładu mięsnego. W tym też zakresie sąd nie podzielił stanowiska Prokuratury wskazującej, iż oskarżonemu należy oprócz kradzieży mięsa przypisać winę w zakresie włamania do w/w zakładu mięsnego jak i zaboru mięsa w ilości wskazanej w akcie oskarżenia

W tym też zakresie wskazać należy , iż w myśl art. 5 § 1 k.p.k. oskarżonego uważa się za niewinnego stawianego mu zarzutu dopóki jego wina nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem.

Powyższy przepis określa zasadę domniemania niewinności. Stanowi ona jedną z najważniejszych zasad określających sytuację procesową oskarżonego (zob. A. Murzynowski, Istota i zasady procesu karnego, Warszawa 1994, s. 248).

Zasada ta ma swoją podstawę konstytucyjną w art. 42 ust. 3 Konstytucji.

Istota domniemania niewinności sprowadza się do tego, że oskarżony jest w procesie karnym niewinny, a "przeciwne" musi mu być udowodnione. Związana ściśle z domniemaniem niewinności zasada in dubio pro reo w art. 5 § 2 k.p.k. nakazuje rozstrzygnąć nie dające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego.

Oznacza to tyle, że udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od wątpliwości (wyrok SN z 24.02.1999 roku, V KKN 362/97, Prokuratura i Prawo z 1999 roku, nr 7-8, str. 11).

Jednocześnie zdaniem Sądu należy podkreślić, że ewentualna ułomność dowodów wspierających linię obrony oskarżonego przecież nie wyłącza jego uniewinnienia, jeżeli dowody obciążające nie stanowią wystarczającej podstawy do wydania wyroku skazującego (por. wyrok Sądu Najwyższego z 28.09.1995 r., III KRN 88/95, OSNKW 1995, Nr 11, poz. 77).

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na przypisanie oskarżonemu Z. S. (1) przypisania winy w zakresie dokonania włamania do zakładu mięsnego i jednocześnie zaboru mięsa w ilości 244,5kg i 8 sztuk pojemników plastikowych – jako czynu kwalifikowanego z art. 279 § 1 k.k..

Wskazać należy, że wyrok karny skazujący może być bowiem wydany jedynie w oparciu o dowody, które spełniają wymóg bezwzględnej wiarygodności i nie budzą wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Sąd podziela tu w tym miejscu zapatrywania Sądu Okręgowego co do braku fizycznej możliwości wyniesienia w tak krótkim czasie blisko ¼ tony mięsa.

Mieć trzeba tu i na uwadze na konsekwentne wyjaśnienia oskarżonego który wskazywał iż wyniósł mięso w reklamówkach – około 15 sztuk - łącznie zaś 60-70 kilogramów, które następnie przetransportował do miejsca zamieszkania.

Uzupełnieniem jego relacji w tym zakresie są zeznania przesłuchanych świadków : M. M. (4) -który swoim samochodem woził do wędzenia ukradzione przez oskarżonego mięso . Świadek ten w swoich zeznaniach wskazuje, iż były przewiezione 2- 3 skrzynki i jakaś wanienka. Podobnie zeznał świadek J. P. (1), iż do wędzenia przywieziono mu 2 wkładydo wędzenia po około 30 kg mięsa ( k. 446).

Natomiast świadek J. P. (2) w swoich zeznaniach podobnie wskazała, iż były 3 kosze „takie jak na chleb” wypełnione w ¾ części mięsem i 1 miska ( k. 109-110).

Świadek G. P. właścicielka zakładu mięsnego z którego ukradziono mięso - potwierdziła natomiast - iż w takie skrzynki „ jak na chleb” można podobnie jak w skrzynki na mięso które jej ukradziono włożyć 25-30 kg mięsa.

Dokonując analizy zgromadzonego materiału doodowego wskazać należy, iż zeznania świadków przesłuchanych w sprawie na temat posiadanego przez oskarżonego mięsa są spójne i konsekwentne. Co więcej pozostają one w zgodzie z wyjaśnieniami oskarżonego co do ilości ukradzionego mięsa.

Nadmienić należy iż zdaniem sądu oskarżony miał fizyczną możliwość wyniesienia około 60 -70 kg mięsa zaś ilość mu zarzucana wydaje się być poza możliwościami fizycznego wyniesienia - następnie przetransportowania jak i ostatecznie szybkiego zbycia części mięsa osobom trzecim.

Te okoliczności w połączeniu z wyżej omówionymi zasadami procesu karnego nakazują sądowy na przyjęcie , że wersja wydarzeń podana przez Z. S. polega na prawdzie.

Wersja ta nie została przełamana żadnym innym przekonującym dowodem przedstawionym przez oskarżyciela poza samym niewątpliwym faktem, iż z zakładu (...) zginęło mięso w ilości 244,50 kg, czego sąd nie kwestionuje. Mieć trzeba i na uwadze, zdarzenie miało miejsce w okresie tzw. „weekendu majowego” i niewykluczone jest iż włamania dokonały inne nieustalone osoby , zaś oskarżóny po usłyszeniu o możliwości bezproblemowego dostania się do zakładu mięsnego niejako „ przy okazji” skorzystał z tego, kradnąc pozostałe mięso.

Wskazać należy, iż na poparcie wersji wydarzeń przedstawionej przez oskarżonego wpływają także zeznania świadków D. Ż. i D. O..

Jak zeznał ten pierwszy w trakcie spotkania towarzyskiego na terenie targowiska w B.słyszał rozmowę na temat otwartego zakładu mięsnego. Świadek zdarzenie pamiętał jednak co prawda słabo . Natomiast świadek d. O.nie przypominał sobie tej rozmowy jednak jak zeznał nie może wykluczyć, iż w tym czasie nie spotykał się z oskarżonym na terenie targowiska w B..

Tym samym zdaniem sądu materiał dowodowy pozwala jedynie na przyjęcie, że oskarżony z otwartego zakładu mięsnego przez nieustalonych sprawców dokonał kradzieży mięsa w ilości co najmniej 60 kg o wartości co najmniej 1178,89 złotych na szkodę (...) B..

Oskarżony jest osobą dorosłą, posiadającą odpowiedni poziom doświadczenia życiowego. Zna również obowiązujące normy prawne i konsekwencje ich nieprzestrzegania, przy czym odczuł te konsekwencje w postaci wyroków . Wszystkie czyny, których oskarżony się dopuścił mają charakter prosty ze społecznego punktu widzenia, należy więc przyjąć, że oskarżony rozumiał ich znaczenie i mógł właściwie pokierować swoim postępowaniem

Potwierdzeniem tego jest wykonane badanie stanu zdrowia psychicznego oskarżonego. Biegli stwierdzili, że oskarżony Z. S. (1) nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, rozpoznali u niego osobowość dyssocjalną i zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu. W czasie popełnienia przestępstwa mógł rozpoznać znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem - biegli nie stwierdzili wystąpienia przesłanek z art. 31 § 1 i 2 k.k.

Biorąc powyższe pod uwagę uznać należy, że oskarżonemu można i należy przypisać winę.

Sąd wymierzył oskarżonemu Z. S. (1) jednostkowe kary za popełnione czyny jak w pkt I i II , przy czym uznał jednocześnie iż czyn I stanowi wypadek mniejszej wagi.

Przy wymiarze kary sąd pod uwagę wziął zarówno okoliczności łagodzące jak i okoliczności obciążające

Jako okoliczność łagodzącą sąd wziął pod uwagę przyznanie się oskarżonego do popełnienia czynów.

Okolicznością obciążają jest to, iż sprawca w chwili popełnienia dwóch pierwszych czynów znajdował się pod działaniem alkoholu.

Rozważając wymiar poszczególnych kar w aspekcie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd uznał, iż w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżónego czynów jest znaczny.

Z. S. (3) bowiem w dobro tak podstawowe jak własność i jego nienaruszalność.

Okolicznością obciążającą jest także uprzednia wielokrotna karalność w tym działanie oskarżonego w w warunkach powrotu do przestępstwa – t6zw. recydywy podstawowej – art. 64 § 1 k.k.

Jak wynika z analizy zgromadzonego materiału dowodowego oskarżony Z. S. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 3 września 2004r., w sprawie II K 426/04, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2005r., w sprawie VII Ka 1728/04, został skazany na karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności za popełnienie czynu z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. Karę z tego wyroku odbywał w okresie od 22 sierpnia 2006r. do 13 kwietnia 2009r. Oskarżony zatem przez okres ponad 2 lat i 7 miesięcy, przypadających na ostatnie 5 lat przed popełnieniem czynów będących przedmiotem niniejszego postępowania, był pozbawiony wolności. Z. S. (1) był skazany w warunkach recydywy z art. 64 § 2 k.k. i odbył łącznie co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne.

W ocenie Sądu tak wymierzone oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności są adekwatne do wagi popełnionych przez niego czynów, nie noszą jednocześnie cech rażącej łagodności ani surowości i spełnią swe cele ogólno- i indywidualno-prewencyjne.

Wobec orzeczenia jednostkowych kar oskarżonemu Z. S. (1) sąd zgodnie z dyspozycją art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzone kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 8 (ośmiu) pozbawienia wolności

W tym zakresie zgodnie z dyspozycją art. 86 § 1 i 2 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

Zarówno w doktrynie prawa karnego, jak i w orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się stanowisko, że prymat w zakresie wymiaru kary łącznej winna mieć tak zwana zasada tzw. asperacji – to jest wymierzanie kary łącznej powyżej najwyższej z kar wymierzonych , a poniżej sumy kar.

Podkreśla się również, że kara łączna nie może pogarszać sytuacji skazanego nie może jednak stanowić zbyt znacznej premii – płynącej z faktu popełnienia większej liczby przestępstw.

We wskazanych wyżej warunkach wymierzona oskarżonym kary łączna jak w pkt III wyroku właśnie z zastosowaniem tej zasady asperacji uwzględnia zdaniem Sądu potrzeby prewencji szczególnej i indywidualnej.

W myśl art. 63 § 1 k.k. sąd na poczet orzeczonej kary zaliczył oskarżonemu okresy zatrzymań do sprawy jak i okres stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.

Sąd w pkt V wyroku na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od oskarżonego kwotę 1000złotych na rzecz pokrzywdzonego (...) tytułem naprawienia szkody w części. Na zasadzie art. 230 § 2 kpk zarządził natomiast zwrot dowodów rzeczowych w postaci 3 sztuk koszy plastikowych i 1 miski albowiem przedmioty te nie służyły do popełnienia przestępstwa jak i nie pochodziły z niego.

O kosztach obrony z urzędu oskarżonego sąd orzekł na podstawie na postawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku prawo o adwokaturze oraz §14 ust. 2 pkt 3, §16 i §2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz 1348 z późn. zm.).

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację majątkową oskarżonego, sąd na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwolnił go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.