Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 965/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Guniewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Rykała-Płodzień

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2019 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku H. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę

na skutek odwołania H. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 13/06/2018 r. znak (...)

I. zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 13/06/2018 r. znak: (...)w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni H. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 10 listopada 2017r. na okres do 31 marca 2021r.

II. przyznaje od Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Rzeszowie) na rzecz pełnomocnika adw. T. L. kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) powiększoną o stawkę podatku VAT - tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Sygn. akt IV U 965/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 listopada 2019r.

Decyzją z dnia 13.06.2018r. znak:(...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2017r., poz. 1383 ze zm.) po rozpoznaniu wniosku z dnia 10.11.2017r. odmówił wnioskodawczyni H. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do renty ponieważ nie spełnia wszystkich warunków o których stanowi art. 57 i 58 ustawy emerytalnej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła wnioskodawczyni H. P. wskazując, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu rentowego i komisji lekarskiej ZUS.

W odpowiedzi Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska stwierdził, że wnioskodawczyni była badana ostatecznie przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 04.06.2018r. ustaliła, że jest częściowo niezdolna do pracy okresowo do 31.03.2019r. i ustalono, że nie można ustalić daty powstania tej niezdolności. Jednocześnie wskazano, że niezdolność ta nie powstała przed dniem 13.04.2010r.

Jak wynika z akt sprawy, wnioskodawczyni na dzień powstania tej niezdolności (zgodnie z art. 14 ust. 2 tej ustawy, jeżeli nie można ustalić daty powstania niezdolności przyjmuje się datę złożenia wniosku o rentę), nie spełniła warunku udowodnienia 5-letniego stażu pracy, ponieważ w okresie od 10.11.2007r. do 09.11.2017r. udowodniła 1 rok 10 m-cy i 16 dni). Jedyną datą, na którą wnioskodawczyni spełniłaby wszystkie warunki do renty jest ustalenie by niezdolność do pracy powstała przed datą 13.04.2010r. Wskazane powyżej orzeczenie wskazuje jednak , że niezdolność do pracy wnioskodawczyni nie powstała przed tą datą. Wnioskodawczyni pomimo, iż została uznana za częściowo niezdolną do pracy nie może nabyć prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

H. P. w dniu 10.11.2017r. złożyła wniosek w sprawie ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy przyznawanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawczyni pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31.12.2013r.

W dniu 4.06.2018r. Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że H. P. jest częściowo niezdolna do pracy okresowo do 31.03.2019r. oraz że nie można ustalić daty powstania tej niezdolności. Jednocześnie wykazano, że niezdolność ta nie powstała przez 13.04.2010r. Jest to jedynie data, na którą wnioskodawczyni spełniałaby wszystkie warunki do renty.

W celu ustalenia stanu zdrowia wnioskodawczyni, w szczególności czy jest on częściowo niezdolna do pracy, kiedy powstała owa niezdolność do pracy, czy powstała przed dniem 13.04.2010r. , czy ma charakter trwały czy okresowy, Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu: chorób zakaźnych, neurologii i endokrynologii.

Biegły neurolog na podstawie danych z dokumentacji medycznej, wywiadu oraz wyników aktualnie przeprowadzonego badania stanu zdrowia psychicznego stwierdził u opiniowanej neuroboreliozę, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego na tle zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych ze stenozą kanału kręgowego i uciskiem nerwów rdzeniowych obustronnie z okresowymi objawami radikulopatii szyjnej, rwę kulszową prawostronną w dokumentacji medycznej.

W aspekcie schorzeń neurologicznych opiniowana jest częściowo niezdolna do pracy na okres 2 lat.Za datę powstania niezdolności do pracy należy uznać datę rozpoznania neuroboreliozy w marcu 2018r. w Oddziale Chorób Zakaźnych.

Biegły z zakresu endokrynologii w oparciu o akta sprawy, ZUS, przeprowadzone badania podmiotowe i przedmiotowe oraz dostępną dokumentację stwierdził u wnioskodawczyni niedoczynność tarczycy w przebiegu immunologicznego zapalenia, otyłość. Schorzenia te według biegłego nie powodują naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Nie stwierdzono też całkowitej niezdolności do pracy.

Biegły z zakresu chorób zakaźnych rozpoznał u badanej neuroboreliozę, dyskopatię kręgosłupa odcinka lędźwiowo-krzyżowego, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa ( całego) na podłożu choroby zwyrodnieniowej, stan po urazie głowy i kręgosłupa odcinka szyjnego (2016r.)

Biegły uznał, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy (okresowo do 31.03.2021r.). Niezdolność do pracy istnieje od 3.04.2018r. i jest czasowa.

Po dostarczeniu przez wnioskodawczynię dodatkowej dokumentacji medycznej i po zapoznaniu się z nią biegły zmienił swoje orzeczenie co do czasu powstania niezdolności do pracy , tzn. jego zdaniem wystąpiła ona przed 2010 rokiem. Z dokumentem tym nie miał możliwości zapoznać się w czasie opracowywania opinii z dnia 5.03.2018r.

W uzasadnieniu swojego stanowiska biegły stwierdził, że pierwsza wzmianka (z wywiadu wnioskodawczyni) o pogryzieniu przez kleszcza istnieje z 2007r., kiedy to pojawił się rumień na podudziu prawym, leczonym miejscowo, bez antybiotykoterapii. Fakt ten nie został zarejestrowany gdziekolwiek w jednostkach służby zdrowia, do których wówczas wnioskodawczyni nie zwracała się z poradą, więc nie mogła być ta wzmianka brana pod uwagę w orzecznictwie powstania niezdolności przed 2010r. Natomiast w dniu 28.07.2018r. wnioskodawczyni zgłosiła się do Izby Przyjęć (...) w R. z powodu ponownego pogryzienia przez kleszcza z jego obecnością w skórze uda prawego, który to kleszcz został usunięty. Nie ma w tej dokumentacji zapisu, że została wnioskodawczyni zabezpieczona w antybiotykoterapię profilaktyczną po usunięciu stawonoga. Zdarza się że pierwsza faza zakażenia boreliozą może być fazą bez objawów skórnych, charakterystycznych dla boreliozy – rumienia wędrującego. Nie da się wykluczyć takiej sytuacji, w której wnioskodawczyni była ugryziona przez kleszcza zakażonego bakterią B. i nie pojawił się rumień, przez c nie była poddana antybiotykoterapii. Faza I choroby , bądź to objawowa, czy też bezobjawowa, ale nieleczona przechodzi w fazę przewlekłą, której najpowszechniejszą postacią jest neuroborelioza. W przypadku wnioskodawczyni od chwili pogryzienia , czyli w 2008r.do 2010r. mogła się ona rozwinąć stąd zmiana orzeczenia opinii, że niezdolność do pracy mogła powstać przed 13.04.2010r. Należy podkreślić, że pierwsze podejrzenie boreliozy nastąpiło w 2017r. w Wojewódzkiej Przychodni (...) w R., gdzie wnioskodawczyni zgłosiła się z objawami chorobowymi sugerującymi boreliozę i dopiero wtedy została poddana pierwszej kuracji antybiotykowej. Tak więc reasumując i odpowiadając na pytanie Sądu czy niezdolność do pracy powstała przed 13.04.2019r. biegły odpowiedział twierdząco jednocześnie zauważył, że nie ma możliwości precyzyjnego określenia czasu wystąpienia neuroboreliozy. Można jedynie stwierdzić, że było to między 2007 a 2010r., ponieważ w tym czasie (3 lat) nieleczone bezobjawowe w I fazie choroby zakażenie przeszło w fazę przewlekłą w jedną z postaci – neuroboreliozę. Fakt pogryzienia przez kleszcza , mimo kilkakrotnych epizodów tych pogryzień podawanych przez wnioskodawczynię, był udokumentowany po raz pierwszy w (...) Pogotowia (...) w R. w 2008r. Nikt wtedy nie zlecał badań serologicznych na obecność przeciwciał B. I. i IgM, więc nie ma możliwości precyzyjnego określenia czasu zakażenia. Pacjentka też nie była badana na ich obecność po kilkakrotnych epizodach pogryzienia przez kleszcze , ponieważ pomocy lekarskiej wówczas nie szukała. Mając te fakty na uwadze biegły dokonał zmiany orzeczenia korzystniejszego dla wnioskodawczyni.

W piśmie procesowym z dnia 6.11.2019r. ZUS stwierdził, że po zapoznaniu się z treścią opinii uzupełniającej biegłego z zakresu chorób zakaźnych nie zgadza się z ustaleniami biegłego zawartymi w tej opinii.

Sąd dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie wskazanych dowodów. Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, albowiem zostały sporządzone przez powołane do tego osoby w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy dał wiarę dowodom z opinii biegłych sądowych uznając że są one fachowe, rzetelne i kompletne. Opinie zostały wydane przez biegłych specjalistów, których specjalizacje zawodowe odpowiadają rodzajom schorzeń i dolegliwości wnioskodawczyni. Z treści opinii wynika, iż zawierają one wszystkie konieczne elementy (wywiad uzyskany od wnioskodawcy i z zapisu dokumentacji medycznej, rezultaty własnych badań, wskazanie dokumentacji medycznej będącej przedmiotem analizy, rozpoznanie lekarskie i wniosek końcowy dotyczący niezdolności do pracy). Merytoryczna analiza również pozwala na przyznanie opiniom biegłych waloru wiarygodności. Sąd podziela powyższe opinie biegłych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie jest zasadne.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy emerytalnej, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu przy czym częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Z zebranego w sprawie, wiarygodnego materiału dowodowego wnika, że wnioskodawczyni spełnia warunki do przyznania jej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Opinia biegłego z zakresu chorób zakaźnych dała podstawę do ustalenia, iż odwołująca się jest częściowo niezdolna do pracy.

Jak wynika z akt organu rentowego oraz pisma ZUS z dnia 4.11.2019r. przy uwzględnieniu opinii biegłego chorób zakaźnych, który uznał , że niezdolność do pracy wnioskodawczyni powstała przed 13.04.2010r. – wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki do przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Co do kosztów Sąd orzekł na podstawie § 15 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2017r. poz. 1796)

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku przyznając wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 10.11.2017r. ns okres do 31.03.2021r.