Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2020 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2020 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka jawna w S.

przeciwko (...) spółka akcyjna w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zwraca pozwanemu od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 537 (pięćset trzydzieści siedem) złotych i 28 (dwadzieścia osiem) groszy tytułem nadpłaconej zaliczki;

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.179 (jeden tysiąc sto siedemdziesiąt dziewięć) złotych i 72 (siedemdziesiąt dwa) grosze tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt XI GC 397/19

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 20 grudnia 2018 roku powód (...) spółka jawna w S. złożyła przeciwko pozwanej (...) spółka akcyjna w W. o zapłatę kwoty 2.093,60 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 14 listopada 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W piśmie wskazano, że doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzony został pojazd A. (...), którym poruszał się poszkodowany. Sprawca szkody posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W.. W związku z niemożliwością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu poszkodowana zawarła z powodami umowę najmu pojazdu zastępczego.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 22).

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty (karta 25) zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż kwestionuje należność objętą pozwem co do wysokości. Zakwestionowała oraz dzienną stawkę najmu i okres najmu, wskazał na naruszenie obowiązku minimalizacji szkody, wskazała, że poszkodowana nie skorzystała z propozycji najmu pojazdu złożonej przez ubezpieczyciela.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 sierpnia 2017 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...) o należący do A. G.. Sprawca zdarzenia posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w (...) spółka akcyjna w W..

Niesporne;

W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu, poszkodowany (A. G.) zawarł w dniu 1września 2017 roku z (...) spółka jawna w S. umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęty został pojazd C. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Najem trwał do dnia 1 września 2017 roku do dnia 26 września 2017 roku.

Z tytułu najmu wystawiono fakturę VAT na kwotę 4.160 złotych brutto, przyjmując, że kwota ta stanowi iloczyn 26 dni najmu przy stawce 160 złotych.

D.:

- umowa najmu, karta 9-12

- faktura, karta 15;

- protokół, karta 16;

- arkusz naprawy, karta 17;

Właściciel pojazdu uszkodzonego A. G. nie posiadał innych pojazdów, którymi mógłby zastąpić pojazd uszkodzony, w chwili powstania szkody z dnia 30 sierpnia 2017 roku.

Dowód:

- zeznania świadka A. G., karta 69-70;

Ubezpieczyciel, w toku postępowania likwidacyjnego zaproponował poszkodowanej najem pojazdu zastępczego z opcją bez limitu kilometrów, podstawieniem i odebraniem pojazdu zastępczego, bez kaucji, za stawkę 98,40 złotych brutto za dobę.

- zeznania świadka A. G., karta 69-70;

- wiadomość i cennik, karta 39-44;

Ubezpieczyciel wypłacił wynajmującym pojazdu, z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 2.066,40 złotych. Ubezpieczyciel uznał za zasadny okres najmu 21 dni przy stawce dziennej 98,40 złotych za dobę.

Niesporne

Wynajmujący wzywał ubezpieczyciela do zapłaty.

Dowód:

- wezwanie, karta 18 – 19;

A. G. zawarł z (...) spółka jawna w S. umowę cesji wierzytelności prawa dochodzenia odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa cesji, karta 13-14;

Właściwy czas likwidacji szkody w postaci naprawy pojazdu i wyłączenia go z ruchu wynosił 21 dni.

Stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającemu klasie pojazdowi uszkodzonemu (klasa D) wynosiły od 188 złotych do 254 złotych a zatem średnio 218 złotych za dobę.

Stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającemu klasie pojazdowi wynajętemu (klasa C) wynosiły od 135 złotych do 214 złotych a zatem średnio 171 złotych za dobę.

Stawka użyta przez wynajmującego w wysokości 160 złotych za dobę wraz z podatkiem VAT znajdowała się w grupie najniższych stawek rynkowych.

Przy zachowaniu należytej staranności, zarówno przez ubezpieczyciela jak i przez serwis naprawczy, naprawa a tym samym najem pojazdu zastępczego powinny zakończyć się po 21 dniach. Łącznie czas niezbędny dla technologicznej naprawy pojazdu to 6 dni roboczych.

Okres ten został wydłużony z uwagi na fakt, że przy montażu błotnika doszło do jego zarysowania w warsztacie naprawczym, skutkowało to koniecznością dokonania poprawek lakierniczych, osuszania lakieru, polerowania, uzbrojenia. Porysowanie zderzaka nie miło związku z przedmiotową szkodą.

Dowód:

- opinia biegłego, karta 79-93

- ustna uzupełniająca opinia biegłego, protokół rozprawy z dnia 13 stycznia 2020 roku płyta CD;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest nieuzasadnione.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powód dochodzi kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, pomniejszonych o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania (4.160 – 2.066,40 złotych = 2.093,60).

W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż co do zasady obciąża ją odpowiedzialność z tytułu kosztów likwidacji szkody oraz zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Poszkodowany i powód zawarli umowę cesji wierzytelności. Sąd nie miał wątpliwości co do skuteczności umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (§ 1), a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2). Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta. Przelew powoduje utratę statusu wierzyciela przez cedenta i jego wyłączenie ze stosunku zobowiązaniowego łączącego go dotychczas z dłużnikiem. Wierzycielem staje się cesjonariusz, który nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu.

Za wykonanie umowy najmu powódka nie miała otrzymać wynagrodzenia w formie świadczenia pieniężnego, a świadczeniem wzajemnym poszkodowanej było przeniesienie wierzytelności.

W niniejszym postępowaniu poza sporem pozostała kwestia odpowiedzialności pozwanej za powstałą szkodę, jak i obowiązek wypłaty odszkodowania w związku z najmem pojazdu zastępczego. Sporna okazała się jedynie jego wysokość stawki dziennej i okres najmu. Pozwany za zasadny uznał krótszy okres najmu (21 dni) i niższą stawkę (98,40 złotych). Pozwany wskazywał również, że istniała możliwość najmu pojazdu zastępczego oferowanego przez ubezpieczyciela. Okoliczność tę wykazał pozwany przedstawiając wiadomości wysłane poszkodowanemu (świadkowi). Świadek zaś (karta 69v) nie zaprzeczył aby otrzymał taką informację o możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego, wskazał, że „możliwe, że dostałem takie dokumenty”.

Poszkodowany nie skorzystał jednak z możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia. Pełnomocnik powoda nie kwestionował tych zeznań. Sąd przyjmuje, że pozwany był zwolniony z obowiązku przedstawienia kompletnej oferty najmu ponieważ świadek (poszkodowany) nie był w ogóle najmem zainteresowany, nie było zatem potrzeby i konieczności przekonywania świadka o zasadności skorzystania z tej możliwości.

O ile zatem, co wskazał świadek a nie przeczył temu powód, po powstaniu szkody, ubezpieczyciel zaoferował poszkodowanemu najem, to mógł on z tej propozycji skorzystać beż żadnych komplikacji i uciążliwości. Koszty najmu pojazdu zastępczego przez 21 dni zostały w pełni zaspokojone przez pozwanego, biorąc pod uwagę stawkę wskazywaną przez pozwanego.

Naruszona została zatem zasada minimalizacji kosztów postępowania likwidacyjnego (art. 354 k.c.)

W takim układzie rzeczy iloczyn uzasadnionych właściwie przeprowadzonym procesem naprawczym dni najmu (21 dni) oraz stawki proponowanej przez ubezpieczyciela (98,40 złotych) daje kwotę wypłaconą już przez ubezpieczyciela w wysokości 2.066,40 złotych.

Stąd sąd przyjmuje, że dotychczas wypłacone odszkodowanie jest wystarczające i rekompensuje w pełni koszt najmu pojazdu zastępczego.

Przede wszystkim jednak sąd stoi na stanowisku, że naprawa pojazdu powinna zakończyć się (co wynika z opinii biegłego) w terminie 21 dni . Co niesporne i jasne, naprawa trwała dłużej ponieważ podczas naprawy pojazdu w warsztacie, z winy warsztatu doszło do porysowania lakierowanych elementów, co skutkowało koniecznością ponownego lakierowania elementów i przeprowadzenia całego procesu naprawczego. Wyjaśnił to biegły, co również jest dla sądu oczywiste, że taki wypadek w warsztacie o ile faktycznie miał miejsce to nie miał związku z przedmiotową szkodą. Za takie działanie nie powinien odpowiadać ubezpieczyciel sprawcy wypadku drogowego. Za najem pojazdu w tym okresie odpowiadać może co najwyżej ów „warsztat”. Doszło bowiem do kolejnego uszkodzenia pojazdu, za to uszkodzenie nie odpowiada już ani sprawca zdarzenia z dnia 30 sierpnia 2017 roku ani jego ubezpieczyciel.

Co do ustalenia stawki najmu, sąd za biegłym przyjął, że ustalona przez powoda stawka najmu jest stawką rynkową. Jednocześnie powód nie wykazał aby nie było możliwe wynajęcie pojazdu za pośrednictwem ubezpieczyciela za kwotę przez niego oferowaną (98,40 złotych).

Sąd ustalił zatem, że najem, w związku z likwidacją szkody z dnia 30 sierpnia 2017 roku, trwać powinien 21 dni a zatem przez czas uznany również przez ubezpieczyciela jako zasadny. Skoro poszkodowany miał możliwość skorzystania z pojazdu zastępczego oferowanego przez pozwanego, z sobie jedynie wiadomych przyczyn z takiej możliwości nie skorzystał, zasadne jest przyjęcie jako stawki najmu takiej kwoty, za jaką mógłby zostać wynajęty pojazd za pośrednictwem ubezpieczyciela. Dopiero w sytuacji, gdyby okres zasadnego najmu przekroczył czas uznawany przez ubezpieczyciela jako zasadny, należałoby zasądzić za ten właśnie okres odszkodowanie stanowiące iloczyn dni ponad okres uznany przez ubezpieczyciela oraz stawkę stosowaną przez powoda, którą uznano w sprawie niniejszej za rynkową. O ile jednak niewątpliwie przy spornym najmie zastosowano stawkę rynkową, to jednak wyższą aniżeli istniejąca przy najmie proponowanym przez pozwanego. Poszkodowany tym samym naruszył zasadę minimalizacji szkody.

Sąd wskazuje również, że informacja podana przez pozwanego nie stanowi oferty. Skoro jednak poszkodowany nie był zaineresowany najmem, brak było obowiązku po stronie ubezpieczyciela aby przedstawił poszkodowanemu ofertę najmu. Jednocześnie powód nie wykazał, aby najem na warunkach opisanych przez pozwanego nie był możliwy.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał sprawę w całości.

Na poniesione przez pozwanego koszty w kwocie 1.179,72 złotych złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w kwocie 900 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych i pobraną od pozwanego część zaliczki na poczet opinii biegłego w kwocie 262,72 złotych.

Dodatkowo pozwanemu zwrócono nadpłacone zaliczki (art. 80 i art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) w kwocie 537,28 złotych. Koszt opinii biegłego pokryto w całości z zaliczki powoda a w brakującej części z zaliczki pozwanego.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

(...)

3. (...)