Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 7 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Kamila Szczerbińska

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2020 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) w S.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) (...) w S. kwotę 11.641,95 zł (jedenaście tysięcy sześćset czterdzieści jeden złotych dziewięćdziesiąt pięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 maja 2018 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4900 zł (cztery tysiące dziewięćset złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1760/18 30 stycznia 2020 r.

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu zwykłym

Pozwem złożonym w dniu 29 sierpnia 2018 roku powód (...) (...) w S. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 11.641,95 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 24 maja 2018 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż 14 lutego 2018 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki C. (...) nr rej. (...) należący do R. M. (1). Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w W.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Z uwagi na szkodę całkowitą w pojeździe poszkodowanego, zawarł on z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki P. wraz z umową cesji wierzytelności, na czas postepowania likwidacyjnego. Skorzystał również z usługi parkingu na czas zagospodarowania wraku po szkodzie. W umowie najmu strony ustaliły dobową stawkę najmu na kwotę 160 zł netto. Czas trwania najmu, a także jednocześnie usługi parkingu to łącznie 64 dni – od dnia 14 lutego 2018 roku do dna 18 kwietnia 2018 roku. Powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT na łączną kwotę 14.563,20 zł brutto. Powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego i parkingu ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który wypłacił odszkodowanie w łącznej kwocie 2.921,25 zł brutto - 2.337 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego i 584,25 zł tytułem usługi parkingu.

Nakazem zapłaty z dnia 7 września 2018 roku Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany zakład ubezpieczeń wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł zarzut spełnienia roszczenia co do kwoty 2.921,25 zł brutto, uznając za uzasadniony okres najmu 19 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 100 zł netto/doba a także 19 dni parkowania wraku pojazdu w stawce 25 zł netto/doba. Nadto pozwany poinformował pełnomocnika poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przy stawce 100 zł netto, z czego poszkodowany mimo skierowania również do jego pełnomocnika ww. informacji nie skorzystał, przyczyniając się do zwiększenia rozmiarów szkody. W ocenie pozwanej zastosowana przez powódkę stawka najmu została znacznie zawyżona. Co więcej, wskazała, że koszt parkingu w kwocie 1.968 zł przekracza znacząco wartość wraku samego pojazdu, podkreślił że z nieuzasadnionych powodów poszkodowany wstrzymywał się ze sprzedażą czy złomowania pojazdu i nie dokonał tego niezwłocznie po oględzinach.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 14 lutego 2018 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki C. (...) nr rej. (...) należący do R. M. (1). Sprawca zdarzenia – R. M. (2) kierował pojazdem marki A. (...) nr rejestracyjny (...) i objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w W..

Dnia 14 lutego 2018 roku poszkodowany R. M. (1) zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki P.. W umowie najmu strony ustaliły dobową stawkę najmu w kwocie 160 zł netto/doba.

Wiadomością e-mail z dnia 20 lutego 2018 roku ubezpieczyciel sprawcy szkody poinformował powódkę o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, wskazując na możliwość weryfikacji stawki do kwoty 100 zł netto w przypadku wynajmu pojazdu odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego, wskazując jednocześnie stawki najmu dla pojazdów innych klas. Tego samego dnia wiadomością e-mail powódka zgłosiła chęć zapoznania się ze wzorem umowy najmu proponowanego przez pozwaną.

Dowód:

- umowa najmu z (...) z dnia 14 lutego 2018 roku. k. 23-24;

- wiadomość e-mail z dnia 20 lutego 2018 roku k. 26;

- dokumenty zgromadzone w aktach szkody na płycie CD k. 55;

- oświadczenie poszkodowanego k. 49;

- zeznania świadka R. M. (1) k. 91;

- przesłuchanie strony powodowej k. 92;

Wiadomością e-mail z dnia 2 marca 2018 roku ubezpieczyciel sprawcy szkody poinformował pełnomocnika poszkodowanego o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej oraz o otrzymaniu oferty nabycia pozostałości pojazdu w trybie aukcji za kwotę 200 zł. Wartość pojazdu przed szkodą oszacowano na 1.500 zł.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia marca 2018 roku k. 51;

- kalkulacja naprawy z ofertą zakupu k. 52-54;

- zeznania świadka R. M. (1) k. 91;

Wiadomościami e-mail z dnia 21 marca 2018 roku i z dnia 13 kwietnia 2018 roku pełnomocnik poszkodowanego zwracał się o wydanie decyzji i wypłatę należnego odszkodowania. Wskazywał, że poszkodowany nadal korzysta z pojazdu zastępczego, gdyż nie posiada środków na zakup nowego pojazdu.

Dowód:

- wiadomości e-mail z dnia 21 marca 2018 roku i 13 kwietnia 2018 roku k. 27-28;

Dnia 18 kwietnia 2018 roku poszkodowany zwrócił powódce wynajęty pojazd zastępczy, wobec czego powódka wystawiła na jego rzecz fakturę VAT nr (...) na kwotę 12.595,20 zł brutto (10.240 zł netto) tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 64 dni (od 20 lutego 2018 roku do dnia 18 kwietnia 2018 roku) przy dobowej stawce najmu wynoszącej 160 zł netto/doba.

Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powódką dwie umowy cesji wierzytelności na podstawie, których przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługująca mu z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego i usługi parkingu w stosunku do ubezpieczyciela sprawcy szkody - (...) spółki akcyjnej w W., w związku ze zdarzeniem kolizyjnym z dnia 20 lutego 2018 roku.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 25;

- umowy cesji z dnia 18 kwietnia 2018 roku k. 31-32;

- zeznania świadka R. M. (1) k. 91;

Decyzją z dnia 10 kwietnia 2018 roku pozwana przyznała odszkodowanie w kwocie 1.300 zł w związku ze szkodą kwalifikowaną jako szkoda całkowita na pojeździe. W decyzji wskazano, że odszkodowanie ustalono jako różnicę wartości rynkowej pojazdu przed szkodą a wartością pojazdu po szkodzie. Wartość rynkową pojazdu zaś wyliczono z uwzględnieniem indywidualnych cech pojazdu, takich jak wyposażenie czy przebieg.

Przyznane odszkodowanie wypłacono w dniu 12 kwietnia 2018 roku.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 10 kwietnia 2018 roku k. 17;

- potwierdzenie przelewu k. 29;

Pismem z dnia 18 kwietnia 2018 roku powódka dokonała zgłoszenia nabytej od poszkodowanego wierzytelności, wnosząc o zapłatę kwot 12.595,20 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego i 1.968 zł tytułem usługi parkingu w terminie 7 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 18 kwietnia 2018 roku wraz z dowodem nadania k. 13-14;

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2018 roku ubezpieczyciel sprawcy zdecydował przyznać powódce dopłatę do odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego w kwocie 2.921,25 zł brutto uznając za uzasadniony okres najmu oraz parkowania pojazdu wynoszący 19 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 100 zł netto/doba stawce usługi parkowania do kwoty 30,75 zł. Za zasadny okres uznano czas od dnia zgłoszenia szkody w dniu 19 lutego 2018 roku do dnia wysłania kalkulacji szkody całkowitej w dniu 2 marca 2018 roku i dodatkowe 7 dni jako czas na zagospodarowanie pozostałości pojazdu.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 24 kwietnia 2018 roku k.18;

Poszkodowany R. M. (1) sprzedał pozostałości pojazdu po otrzymaniu odszkodowania. Przed jego otrzymaniem nie posiadał środków na zakup nowego pojazdu, nie miał również możliwości korzystania z innego, dostępnego pojazdu nieodpłatnie. Poszkodowanemu zależało na tym, aby wynajętym pojazdem wyjechać za granicę.

Pełnomocnik poszkodowanego wiadomością e-mail z dnia 20 lutego 2018 roku zwrócił się do pozwanej z zapytaniem, czy wynajęty za jej pośrednictwem pojazd można użytkować za granicą. Poszkodowany wobec braku odpowiedzi od ubezpieczyciela sprawcy zdecydował się na najem u powódki, zależało mu na szybkim otrzymaniu pojazdu zastępczego i pomimo otrzymania informacji o możliwości zorganizowania najmu za pośrednictwem pozwanej – nie otrzymał żadnych szczegółowych warunków najmu i nie uzyskał informacji czy będzie mógł użytkować zaoferowany pojazd zastępczy za granicą.

Dowód:

- zeznania świadka R. M. (1) k. 91;

Optymalny i niezbędny okres na sprzedaż pozostałości uszkodzonego pojazdu oraz nabycie nowego pojazdu za kwotę uzyskaną z odszkodowania powinien wynosić 14 dni.

Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego i postoju uszkodzonego pojazdu na parkingu związany z postępowaniem likwidacyjnym uwzględniający czas od chwili zgłoszenia szkody do przekazania informacji o kwalifikacji szkody i wypłaty odszkodowania, a także czas na zakup nowego pojazdu parametrami zbliżonego do uszkodzonego C. (...) wynosił 25 dni kalendarzowych. Niemniej, uwzględnić należy że czas, który upłynął od dnia zgłoszenia szkody do wypłaty odszkodowania mógł mieć wpływ na wydłużenie okresu najmu i parkingu.

Stawki najmu pojazdu zastępczego w klasie pojazdu C. (...) na rynku lokalnym w okresie szkody z uwzględnieniem bezgotówkowego rozliczenia kosztów zawierały się w przedziale 150-230 zł netto (184,50-282,90 zł brutto), średnia zaś to 181,43 zł netto (232,16 zł brutto).

Stawki najmu pojazdu zastępczego w klasie pojazdu C. (...) na rynku lokalnym w okresie szkody z uwzględnieniem gotówkowego rozliczenia kosztów zawierały się w przedziale 115-189 zł netto (141,45 - 232,47 zł brutto), średnia zaś to146,86 zł netto (180,63 zł brutto).

Dowód:

- opinia biegłego sądowego R. S. k. 101-111, 112-113;

- ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego R. S. k. 136v;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

Bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporna jest osoba poszkodowanego. Niezbędność wynajęcia pojazdu zastępczego potwierdził świadek R. M. (1) w oświadczeniu i zeznaniach.

W niniejszej sprawie w zamian za udostępnienie pojazdu powód nabył względem ubezpieczyciela roszczenie o odszkodowanie. Taka forma rozliczenia wynika z treści umowy cesji jak również z wyjaśnień poszkodowanego. Powódka zapewniła poszkodowanemu spokojne korzystanie z pojazdu zastępczego już w dniu zaistnienia szkody i przez cały okres najmu, a więc wykonała swoje obowiązki jako wynajmującego.

Świadczeniem wzajemnym poszkodowanego w niniejszej sprawie nie było świadczenie pieniężne, lecz przeniesienie wierzytelności. Zawarcie tego typu umowy nie budzi wątpliwości w płaszczyźnie normy art. 353 ¹ k.p.c. Umowa taka spotykana jest często w praktyce tzw. likwidacji szkód komunikacyjnych. Zaletą tego rodzaju rozliczenia (określanego często w praktyce jako „bezgotówkowa likwidacja szkody") jest atrakcyjna dla poszkodowanego forma, która ogranicza ryzyko uzyskania odszkodowania nie pokrywającego w całości poniesionych kosztów. Przedstawiona forma rozliczeń między poszkodowanym i wynajmującym nie pozwala na przyjęcie, by koszty wskazane przez powoda w fakturze VAT mogły być uznane za równowartość kosztów poniesionych przez poszkodowanego czy też kosztów koniecznych do naprawienia szkody poniesionej przez poszkodowanego w wyniku zdarzenia, za które pozwany ponosi odpowiedzialność. Wartość wynagrodzenia powoda nie stanowiła przedmiotu negocjacji, skoro założeniem transakcji między tymi podmiotami było, iż powód otrzyma wynagrodzenie w postaci przelewu wierzytelności w stosunku do ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 509 §1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast zgodnie § 1 art. 510 k.c. umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania (§2). Stosownie do art. 882 §4 k.c. poszkodowany może dochodzić odszkodowania bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy. Jest to samodzielne odrębne roszczenie, które może być przedmiotem obrotu. Fakt nabycia wierzytelności przez powódkę wynika z przedstawionych umów cesji. Czynności tej nie kwestionował poszkodowany w czasie przesłuchania, a i pozwana nie miała wątpliwości wypłacając część odszkodowania z tytułu najmu.

Ubezpieczyciel poszkodowanego uznał szkodę za szkodę całkowitą wyliczając ją w sposób różnicowy i w ramach likwidacji szkody wypłacił dotychczas odszkodowanie w łącznej kwocie 2.921,25 zł brutto, na którą składało się 1.300 zł przyznane decyzją z dnia 10 kwietnia 2018 roku i 2337 zł brutto, przyznane decyzją z dnia 24 kwietnia 2018 roku (tytułem kosztów najmu przez 19 dni) i kwota 584,25 zł brutto (tytułem usługi parkowania przez 19 dni). Spór dotyczy więc nie zasady ale wysokości odszkodowania.

Strona powodowa w pozwie domaga się zapłaty dalszych kosztów z tytułu odszkodowania uznając, że wypłacona przez pozwaną kwota była niewystarczająca do naprawienia szkody. W szczególności zaś obniżono stawkę dobową tak najmu jak i usługi parkingu.

Prawidłowe ustalenie istnienia związku przyczynowego w rozumieniu normy art. 361 §1 k.c. między zdarzeniem sprawczym a kosztami ponoszonymi celem uzyskania możności korzystania z pojazdu zastępczego, wymaga zwłaszcza (co również stanowiło przedmiot wypowiedzi w orzecznictwie i nauce prawa) wzięcia pod uwagę zachowania się wierzyciela w trakcie usuwania skutków zdarzenia sprawczego. Podkreśla się, że na wierzycielu (poszkodowanym) spoczywa obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów wywodzony z regulacji art. 354 §2 k.c., 362 k.c. i 826 §1 k.c.). Zatem szkody nie będzie stanowił każdy wydatek poniesiony celem uzyskania możności korzystania z pojazdu zastępczego, a jedynie taki, który w realiach konkretnej sprawy zostanie uznany w świetle powołanych przepisów za niezbędny i celowy dla zapobieżenia szkody w majątku przedsiębiorcy (por. zwłaszcza uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011(III CZP 5/11/ OSNC 2012 nr 3 poz. 28).

Analizując przebieg postępowania likwidacyjnego należy dojść do wniosku, że choć pozwana poinformowała poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu za jej pośrednictwem, to jednak poszkodowany oczekiwał na przedstawienie konkretnych warunków najmu, których ostatecznie nie otrzymał. W szczególności zaś, chciał uzyskać pewność, że może wynajętym pojazdem wyjechać za granicę. Podkreślenia wymaga również, że oprócz przekazania informacji dotyczących infolinii i akceptowalnej stawki na poziomie 100 zł netto (przy czym nie jest pewne o jakiej klasie pojazdów mowa), a także wskazania stawek dla różnych klas pojazdów – poszkodowany nie dowiedział się niczego innego. Poszkodowany jako podmiot nieprofesjonalny nie ma obowiązku wiedzieć, do jakiej klasy może zostać zakwalifikowany jego pojazd. Co więcej, dopytywał on o kwestię wyjazdu za granicę, chciał zapoznać się z umową, której pozwana mu nie udostępniła. Nie znając szczegółów oferty pozwanej, poszkodowany nie miał szansy żeby ją porównać z ofertą powódki. Zwłaszcza, że powódka udostępniła mu pojazd już w dniu zaistnienia szkody, a także zorganizowała dla uszkodzonego pojazdu usługę holowania na strzeżony parking. W toku procesu likwidacji szkoda została uznana za całkowitą, zasadnym więc okazało się skorzystanie również z usługi parkingu celem zabezpieczenia pozostałości pojazdu. W ocenie Sądu, faktyczne działanie wierzyciela (poszkodowanego), który będzie dokonywał wyboru oferty znacznie droższej, w istocie narusza jego obowiązki wynikające z art. 362 k.c. 354 §2 k.c. i 826 k.c. i zaświadczy wbrew powinności minimalizacji szkody, jednak w okolicznościach niniejszej sprawy poszkodowany nie mógł dokonać wyboru, gdyż nie miał pełnej świadomości tego, czy warunki oferowane przez pozwaną są dla niego korzystne czy też nie.

Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Poszkodowany za pośrednictwem pełnomocnika niezwłocznie zgłosił chęć poznania warunków najmu, z podkreśleniem, że zależy mu na wyjazdach za granicę. Za przyjętą interpretacją przemawia nie tylko powołana w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r. (III CZP 5/11) zasada proporcjonalności, nakazująca uwzględnić godne ochrony interesy poszkodowanego i dłużnika, ale także ogólniejszy wzgląd na racjonalność ekonomiczną rozwiązań prawnych.

W orzecznictwie eksponuje się konieczność zachowania rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika przy ponoszeniu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Wydatki z tego tytułu są uwzględniane jako element szkody z tej przyczyny, że służyć one powinny zasadniczo zmniejszeniu ujemnych następstw w sferze majątkowej poszkodowanego. Zatem w tym kontekście również należy oceniać celowość i zasadność wydatków ponoszonych przez poszkodowanego. Zarówno usługa parkingu w okolicznościach niniejszej sprawy, jak i najem pojazdu zastępczego były w pełni uzasadnione. Poszkodowany nie dysponował żadnym innym pojazdem, którym mógłby zastąpić pojazd uszkodzony. Skorzystanie zaś ze strzeżonego parkingu w sytuacji, w której nie jest jeszcze znana wartość pozostałości pojazdu również mieści się w zakresie normalnych następstw szkody. Marginalnie należy również dodać, że nie jest niczym niecodziennym podjęcie działań mających na celu zagospodarowanie wraku pojazdu dopiero po otrzymaniu należnego odszkodowania. W tym miejscu należy zaznaczyć, że sam poszkodowany wskazywał, że miał nadzieję jeszcze dokonać naprawy pojazdu, pomimo kwalifikacji szkody jako całkowitej, w związku z czym z decyzją odnośnie wraku oczekiwał aż do momentu wypłaty.

Z uwagi na ciążący na ubezpieczycielu obowiązek szczególnej, podwyższonej staranności można też przypisać decydujące znaczenie czynnikowi w postaci braku sprawności w przeprowadzanym postępowaniu likwidacyjnym. Podkreślenia wymaga fakt, że szkoda miała miejsce w dniu 14 lutego 2018 roku (zgłoszona została zaś w dniu 19 lutego 2018 roku), kalkulacja z wyceną wartości pojazdu wykonana została przez pozwaną w dniu 3 marca 2018 roku – jednak, co najważniejsze, decyzja przyznająca część odszkodowania została wydana dopiero w dniu 10 kwietnia 2018 roku. Środki zostały zaś poszkodowanemu wypłacone dopiero w dniu 12 kwietnia 2018 roku. Uwzględniając czas od dnia zgłoszenia szkody (19 lutego 2019 roku) tylko do dnia wydania decyzji w dniu 10 kwietnia 2018 roku (dodając również 7-termin na zakup nowego pojazdu), to roszczenie zwrotu kosztów najmu i parkingu tytułem wszystkich 64 dni jawi się jako w pełni zasadne. Przy tym, gdyby uwzględnić faktyczną wypłatę części środków – okres ten wydłużyłby się do 66 dni.

Nie budzi wątpliwości, że rozstrzygnięcie zaistniałego sporu co do wysokości należnego powódce odszkodowania wymagało wiedzy specjalnej. W takiej sytuacji, jeżeli istotnie zachodzi potrzeba wyjaśnienia okoliczności sprawy z punktu widzenia wymagającego wiadomości specjalnych, sąd powinien według zasad unormowanych w kodeksie postępowania cywilnego dopuścić dowód z opinii biegłego. Sąd postanowił przeprowadzić dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i kosztorysowania napraw pojazdów R. S..

Opinię przez tegoż biegłego sporządzoną na piśmie Sąd uznał za miarodajną dla ustalenia wysokości szkody, w zakresie czasu trwania najmu pojazdu zastępczego. Została też sporządzona przez kompetentny podmiot dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, a mianowicie specjalistę w zakresie techniki samochodowej Biegły sporządzając opinię oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonując jego szczegółowej analizy w kontekście tezy dowodowej wynikającej z postanowienia Sądu o przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego i poddając go następnie weryfikacji w oparciu o wskazane w opinii metody badawcze. Opinia biegłego jest jasna i pełna, a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione, stanowiąc konsekwentne zwieńczenie przedstawionego w opinii procesu rozumowania.

Biegły w opinii wskazał, że uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego i postoju uszkodzonego pojazdu na parkingu związany z postępowaniem likwidacyjnym uwzględniający czas od chwili zgłoszenia szkody do przekazania informacji o kwalifikacji szkody i wypłaty odszkodowania, a także czas na zakup nowego pojazdu parametrami zbliżonego do uszkodzonego C. (...) wynosił 25 dni kalendarzowych. Wskazał również, że moment wypłaty odszkodowania mógł mieć wpływ na wydłużenie okresu najmu i parkingu. Optymalny i niezbędny okres na sprzedaż pozostałości uszkodzonego pojazdu oraz nabycie nowego pojazdu za kwotę uzyskaną z odszkodowania powinien również, zgodnie z opinią biegłego wynosić 14 dni.

Tym samym, uwzględniając czas od dnia zgłoszenia szkody (19 lutego 2019 roku) do dnia wydania decyzji w dniu 10 kwietnia 2018 roku (dodając również 14- dniowy termin na zakup nowego pojazdu), to usługa najmu pojazdu i parkowania pojazdu uszkodzonego będzie zasadna przez 71 dni.

W kwestii średniej stawki najmu pojazdu zastępczego w klasie pojazdu C. (...) na rynku lokalnym w okresie szkody z uwzględnieniem bezgotówkowego rozliczenia, to wynosiła ona 181,43 zł netto (232,16 zł brutto). Stawka zastosowana w umowie z powódką 160 zł netto, była w związku z powyższym stawką znacznie niższą od średnich stawek rynkowych wobec czego nie sposób uznać jej za stawkę zawyżoną.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż z materiału dowodowego nie wynika, aby ubezpieczyciel poszkodowanego proponował poszkodowanemu możliwość zorganizowania pojazdu zastępczego po stawkach znacznie niższych, jednakże okoliczność ta w świetle poczynionych przez Sąd ustaleń w oparciu o opinię biegłego nie ma istotnego znaczenia, albowiem biegły jednoznacznie wskazał, iż zastosowana przez powódkę stawka była stawką akceptowalną i nie zawyżoną, zaś strona pozwana sporządzonej opinii nie kwestionowała.

Z powyższego wynika, że powódce przysługuje wierzytelność wobec pozwanego na kwotę dochodzoną pozwem. Poszkodowany nie miał możliwości odliczenia podatku VAT, wobec czego zasadnym było naliczenie podatku VAT, przy ustaleniu wysokości należnego odszkodowania.

Strona powodowa zgłosiła zastrzeżenie do wydanej opinii, jednak sprowadzało się ono do wskazania, że data wydania decyzji odszkodowawczej nie może mieć wpływu na ustalanie zasadnego okresu najmu. Natomiast 14-dniowy, wskazany przez biegłego okres na zagospodarowanie wraku powinien być liczony od dnia wypłaty środków.

Mając na uwadze powyższe, w zakresie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego, Sąd wbrew twierdzeniom strony pozwanej, uznał za uzasadniony cały okres najmu tj. 64 dni kalendarzowe, albowiem jak wynika z zeznań świadka R. M. (1), zwrócił on wynajęty pojazd jeszcze przed uzyskaniem dopłaty do odszkodowania. Tym samym zasadny był cały okres usługi parkingowej. Wobec czego zasadzono należność zgodnie z żądaniem pozwu (14.563,20 zł – 2337 zł – 584,25 zł = 11.641,95 zł).

Odsetki przyznano na podstawie art. 817 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 kc zgodnie z żądaniem pozwu.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, zeznania świadka, przesłuchania strony powodowej oraz dowód z opinii biegłego. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka miały charakter uzupełniający w stosunku do pozostałych dowodów. Zarówno opinia pisemna jak i ustna opinia uzupełniająca wydana na rozprawie w dniu 10 grudnia 2019 roku Wydana była przydatna przy dokonywaniu ustaleń.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Pozwana przegrała sprawę w całości. W pkt II wyroku zasądzono na rzecz powoda koszty procesu na podstawie art. 98 § 1 kpc. Na koszty procesu składała się opłata od pozwu w kwocie 583 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej w kwocie 3600 zł, a także 700 zł tytułem wykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

SSR (...)

Sygnatura akt XI GC 1760/18, dnia 30 stycznia 2020 r.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...) O. J..

4. (...)

SSR (...)