Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant: Ewelina Pasławska

Prokurator ------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2019 roku sprawy karnej

A. S. (1) (S.) c. P. i G. z domu R.

ur. (...) w G.

oskarżonej o to, że:

w dniu 29 grudnia 2018 roku w N., woj. (...) poprzez umyślne zarysowanie powłoki lakierniczej na tylnym prawym błotniku, tylnej klapie bagażnika, tylnym lewym błotniku, łączniku lewym tylnym między drzwiami tylnymi lewymi, a tylnym lewym błotnikiem oraz lewe tylne drzwi w samochodzie osobowym marki H. (...) o nr rej. (...), dokonała ich uszkodzenia powodując w ten sposób straty w kwocie 1990,58 zł na szkodę firmy leasingowej (...) S.A. z siedzibą w G. oraz M. S. (1)

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

1.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonej A. S. (1) o czyn zabroniony z art. 288 § 1 k.k. – opisany w części wstępnej wyroku, warunkowo umarza na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok,

2.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżoną A. S. (1) do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz M. S. (1) kwoty 1990 (tysiąca dziewięciuset dziewięćdziesięciu) złotych i 58 groszy, w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku,

3.  na podstawie art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonej A. S. (1) na rzecz M. S. (1) zwrot wydatków z tytułu ustanowienia pełnomocnika w sprawie,

4.  na podstawie art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonej A. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 130 (stu trzydziestu) złotych, w tym opłatę w wysokości 60 (sześćdziesięciu) złotych.

Sygn. akt II K 459/19

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona A. S. (1) i pokrzywdzony M. S. (1) są małżeństwem, ale toczy się postępowanie rozwodowe. 29 grudnia 2018 r. ich córka M. przebywała u ojca. Oskarżona przyjechała ją odebrać. Gdy córka ubierała się w domu, pokrzywdzony wyszedł na zewnątrz posesji i stanowczym tonem zwrócił uwagę oskarżonej, na niestosowne w jego ocenie zachowania. A. S. zdenerwowała się. Gdy M. S. wrócił pod drzwi domu, oskarżona podeszła do użytkowanego przez niego samochodu H. (...) o nr rej. (...) i nieustalonym przedmiotem dokonała zarysowania powłoki lakierniczej na tylnym prawym błotniku, tylnej klapie bagażnika, tylnym lewym błotniku, łączniku lewym między drzwiami tylnymi lewymi, a tylnym lewym błotnikiem oraz na lewych tylnych drzwiach.

/ dowód: zeznania M. S. – k.; zeznania J. S. – k.71v; protokół oględzin – k.8/

Szkoda wyniosła 1990,58 zł.

/ dowód: kalkulacja naprawy – k.44-47/

Pojazd jest własnością (...) S.A. w G., ale jego leasingobiorcą i użytkownikiem jest M. S..

/ dowód: umowa leasingu – k.48-51/

Oskarżona ma 33 lata, jest mężatką, na utrzymaniu ma dwoje dzieci, posiada wykształcenie wyższe, zatrudniona jest jako pielęgniarka, uzyskuje dochód w wysokości 6 tys. złotych brutto miesięcznie. Oskarżona nie była karana sądownie.

/ dowód: dane osobowe - k.31; dane o karalności – k.32/

Ustalając stan faktyczny sąd w całości oparł się na zeznaniach M. S. i J. S., które były spójne i logiczne. Jednocześnie bezpośredni kontakt ze świadkami na rozprawie nie dawał podstaw do kwestionowania szczerości ich zeznań.

Nadto sąd oparł się na dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, które nie były kwestionowane przez strony, a ich prawdziwość i autentyczność nie budziły wątpliwości.

Oskarżona w dochodzeniu nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła jedynie, że nie zarysowała powłoki lakierniczej pojazdu oraz że nie pamięta czy 29 grudnia 2018 r. w ogóle była pod domem męża. Oskarżona nie stawiła się na rozprawę w związku z czym odczytano jej wcześniejsze wyjaśnienia.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, gdyż z dowodów, które z przyczyn wskazanych powyżej uznano za wiarygodne, wynikało jednoznacznie, że oskarżona 29 grudnia 2018 r. była pod domem pokrzywdzonego i dokonała uszkodzenia powłoki lakierniczej pojazdu H. (...). Tym samym wyjaśnienia oskarżonej stanowiły wyłącznie linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Sąd zważył co następuje:

A. S. została oskarżona o popełnienie czynu zabronionego z art. 288 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. popełnia ten, kto niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku cudzą rzecz.

Przedmiotem czynności wykonawczej może być zarówno rzecz ruchoma,
jak i nieruchoma. Występek ten ma charakter powszechny, jego sprawcą może więc być każdy.

Dla oceny występku z art. 288 § 1 k.k., w odróżnieniu od innych przestępstw przeciwko mieniu znaczenie ma wysokość wyrządzonej szkody, a nie wartość rzeczy. Szkoda to wyrządzony uszczerbek w mieniu. Obejmuje ona, więc zarówno rzeczywistą stratę,
jak i utracony zysk. W zakres rzeczywistej straty wchodzi natomiast wartość samej rzeczy, oraz koszt przywrócenia stanu poprzedniego. Tym samym szkoda może być wyższa
od wartości uszkodzonej lub zniszczonej rzeczy.

Występek ten jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Ściganie odbywa się na wniosek pokrzywdzonego.

Na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia
nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Przy czym warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lata pozbawienia wolności.

Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat. Warunkowo umarzając postępowanie Sąd na podstawie art. 67 § 3 k.k. nakłada na sprawcę obowiązek naprawienia szkody.

Zgodnie z przepisem art. 629 k.p.k. w razie warunkowego umorzenia postępowania stosuje się przepis art. 627 k.p.k. który stanowi, że w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne Sąd stwierdził, iż oskarżona swoim zachowaniem wyczerpała znamiona czynu zabronionego z art. 288 § 1 k.k.

Jednocześnie w ocenie sądu społeczna szkodliwość czynu oceniania całościowo
przez pryzmat art. 115 § 2 k.k., choć duża, nie była jednak znaczna, albowiem wyrządzona szkoda nie była wysoka, oskarżona działała z zamiarem nagłym, a czyn miał charakter epizodyczny. W tym kontekście również stopień zawinienia sprawcy, oceniany w kontekście powyższych rozważań, choć duży to nie był jednak znaczny. Tym bardziej, że zarówno właściwości i warunki osobiste oskarżonej, jak również jej dotychczasowy sposób życia, w szczególności to, iż ma ustabilizowaną sytuację zawodową, nie miała konfliktów z prawem i nie była karana sądownie, uzasadniały przypuszczenie, że zarzucany jej czyn miał charakter incydentalny i pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie ona przestrzegała porządku prawnego.

Z powyższych względów mając na uwadze ustalony w sprawie stan faktyczny,
który w ocenie Sąd nie budził wątpliwości uznano, że wymierzenie oskarżonej kary byłoby niecelowe i dlatego postępowanie karne przeciwko niej warunkowo umorzono na okres próby wynoszący 1 roku.

Jednocześnie, mając na uwadze konieczność zabezpieczenia interesu pokrzywdzonego w toczącym się postępowaniu, jak również probacyjny charakter warunkowego umorzenia postępowania oraz możliwość orzekania różnych środków dla wzmocnienia realizacji celów tejże instytucji, Sąd uznał iż zasadne będzie nałożenie na oskarżoną obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 1990,58 zł – w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadniał przepis art. 629 k.p.k.