Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I C 597/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 18 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Jastrzębski

Protokolant: Joanna Mrugowska

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko T. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego T. K. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 26.989,60 zł (dwadzieścia sześć tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć złotych i sześćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, lecz nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie, liczonymi od kwoty 21.562,74 (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset sześćdziesiąt dwa złote siedemdziesiąt cztery grosze) od dnia 10 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego T. K. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 321,69 zł (trzysta dwadzieścia jeden złoty sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  przyznaję kuratorowi M. P. od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem wynagrodzenia,

IV.  nakazuję pobrać od pozwanego T. K. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 1.079 zł (tysiąc siedemdziesiąt dziewięć złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSR Dariusz Jastrzębski

Sygn. akt I C 597/19

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w sądzie w dniu 26 listopada 2018 r. powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. K. kwoty 21.562,74 zł wraz odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, lecz nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie, liczonymi od kwoty 21.562,74 zł od dnia 10 listopada 2018 r. do dnia zapłaty, a nadto zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż pozwany pozostaje dłużnikiem powoda z tytułu umowy
pożyczki o nr (...), przy czym dochodzona kwota w wysokości 21.562,74 zł to niespłacony kapitał główny. Powód wskazał, że pozwany nie wywiązywał się z warunków umowy i zadłużenie stało się w całości wymagalne w dniu 5 października 2016 r. Zaznaczył, że w związku z brakiem spłaty zadłużenia, skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty, które jednak zostało zwrócone z adnotację, że adresat wyprowadził się. Jednocześnie powód wniósł o ustanowienie kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu.

Zarządzeniem z dnia 19 marca 2019 r. ustanowiono dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego kuratora w osobie M. P..

Kurator procesowy w odpowiedzi na pozew z dnia 8 kwietnia 2019 r. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz podniósł zarzut przedawnienia roszczenia oraz nie wykazania roszczenia.

Powód w piśmie z dnia 16 maja 2019 r. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie wszelkich wniosków i zarzutów pozwanego. Wskazał, że w związku z niedotrzymaniem przez pozwanego warunków określonych w umowie, pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r. wypowiedział umowę pożyczki, przy czym termin wypowiedzenia wynosił 30 dni od dnia następującego po dniu doręczenia wypowiedzenia, a w następnym w dniu po upływie terminu wypowiedzenia całe zadłużenie z tytułu udzielonego kredytu stało się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym. Wskazał, że wbrew twierdzeniom strony pozwanej, roszczenie nie jest przedawnione, bowiem termin przedawnienia zaczyna biec od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, a więc trzyletni termin przedawnienia należy liczyć od dnia, w którym upłynął termin wypowiedzenia kredytu. Powód zaznaczył, że skoro złożył pozew w dniu 9 listopada 2018 r. tj. przed upływem trzech lat od dnia wymagalności roszczenia to zarzut przedawnienia roszczenia jest bezzasadny.

Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2019 r. Sąd uchylił pkt 1 zarządzenia z dnia 19 marca
2019 r. w przedmiocie ustanowienia kuratora.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł z pozwanym T. K. umowę pożyczki nr (...).

Na dzień 9 listopada 2018 r. zadłużenie pozwanego z tytułu umowy pożyczki wynosiło 21.562,74 zł z tytułu należności głównej.

Dowód:

- umowa pożyczki k. 12-14

- wyciąg z ksiąg bankowych k. 9

- pełnomocnictwo k. 17

Pismem z dnia 148 października 2016 r. Bank wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 22.547,09 zł w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Korespondencja wróciła z adnotacją adresat wyprowadził się.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r. powód wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki z powodu braku spłaty wymagalnych rat. Korespondencja nie została przez pozwanego podjęta.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty wraz z korespondencją k. 10-11

- wypowiedzenie umowy wraz z korespondencją k. 15-16

- historia operacji k. 21

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się w całości uzasadnione.

Pozwem złożonym w niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 21.562,74 zł wraz odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, lecz nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie, liczonymi od kwoty 21.562,74 zł od dnia 10 listopada 2018 r. do dnia zapłaty z tytułu roszczeń wynikających z zawartej pomiędzy stronami umowy pożyczki nr (...).

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 720 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zawarcie przez strony umowy pożyczki zostało wykazane przez stronę powodową, a wysokość długu pozostawały bezsporne.

W niniejszej sprawie pozwany będąc reprezentowany przez kuratora podniósł zarzuty niewykazania powództwa oraz przedawnienia roszczenia. Zarzutów tych Sąd nie podzielił. Strona powodowa wykazała bowiem fakt zawarcia umowy pożyczki z pozwanym przedkładając do akt sprawy oryginał umowy nr (...) zawierający podpis pozwanego.
Z wyciągu z ksiąg bankowych powoda z dnia 9 listopada 2019 r. wynika z kolei jednoznacznie, iż na kwotę objętą żądaniem składa się należność główna w kwocie 21,.562,74 zł oraz odsetki umowne za okres od dnia 26 maja 2016 r. do dnia 09 listopada 2018 r. w wysokości 10 %, w łącznej kwocie 5.426,86 zł. Pozwany nie kwestionował sposobu wyliczenia wysokości roszczenia dochodzonego pozwem. Wskazać przy tym należy, że wyciąg został sporządzony zgodnie z wymogami wskazanymi w treści art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. W ocenie Sądu, uznać należało zatem, że wyliczenie to było bezsporne. Sąd miał na uwadze, iż wyciąg z ksiąg bankowych ma w postępowaniu cywilnym moc jedynie dokumentu prywatnego (art. 95 ust 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe), to jednakże zauważyć należy, że gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane (art. 230 k.p.c.).

W dalszym rzędzie rozważyć zatem należało zasadność podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia. Wskazać należy, iż art. 6 k.c., znajdujący swoje odzwierciedlenie w treści art. 232 k.p.c., wyraźnie wskazuje, iż ciężar udowodnienia faktów spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że obowiązek powoda ogranicza się do wykazania powstania wierzytelności i jej wysokości, obowiązkiem zaś pozwanego, było wykazanie, iż doszło do spłaty należności, bądź też z innych przyczyn roszczenie jest aktualnie nienależne. Stawiając zatem zarzut przedawnienia to na pozwanym ciążył obowiązek wykazania, iż do przedawnienia roszczenia powoda rzeczywiście doszło, a zatem wykazać datę początkową terminu biegu przedawnienia. W ocenie Sądu pozwany ciężarowi temu nie sprostał. Pozwany ograniczył się w treści odpowiedzi na pozew wyłącznie do podniesienia zarzutu przedawnienia, w żaden sposób zarzutu tego nie uzasadniając.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Stosownie do art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Na gruncie niniejszej sprawy, skoro powód wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r., to wówczas roszczenie powoda stało się w całości wymagalne. Pozew wniesiony został zaś do Sądu za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 20 listopada 2018 r., nie sposób zatem aby doszło do przedawnienia roszczenia powoda.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał żądanie pozwu za uzasadnione i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 26.989,60 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, lecz nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie, liczonymi od kwoty 21.562,74 od dnia 10 listopada 2018 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postepowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 i 2 k.p.c., mając na uwadze, iż strona powodowa wygrała proces w całości. Na koszty poniesione przez stronę powodową składa się opłata od pozwu w kwocie 270 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, koszty notarialnego poświadczenia pełnomocnictwa w kwocie 3,69 zł oraz opłata za udostępnienie danych adresowych w kwocie 31 zł, łącznie 321,69 zł, o czym orzeczono w pkt II wyroku.

W punkcie III wyroku Sąd przyznał kuratorowi dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego wynagrodzenie w kwocie 270 zł.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

SSR Dariusz Jastrzębski

Sygnatura akt I C 597/19

S., dnia 08 lipca 2019 r.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować.

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.

3.  Akta przedłożyć z pismem lub za 21 dni.

SSR Dariusz Jastrzębski