Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 103/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

A. M.

w okresie od 31 stycznia 2019 r. do 02 lutego 2019 r. w mieszkaniu przy ulicy (...) w O., woj. (...), działając w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia S. S., wielokrotnie uderzał go zaciśniętymi pięściami po twarzy oraz kopał nogami po całym ciele, czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy z licznymi sińcami, kilkoma otarciami naskórka i niewielkimi ranami tłuczonymi, obrażeniami wargi górnej, trzema ranami tłuczonymi wargi górnej, rozległymi podbiegnięciami krwawymi w śluzówce obu warg, wybiciem dwóch górnych zębów, podbiegnięciami krwawymi w tkance podskórnej głowy oraz ostrym, prawostronnym krwiakiem podtwardówkowym z zespołem ciasnoty śródczaszkowej, stłuczenia klatki piersiowej z sińcem oraz złamaniem pięciu żeber, stłuczenia kończyn górnych i dolnych z sińcami i otarciami naskórka, wskutek czego S. S. zmarł z powodu ostrego urazowego krwiaka podtwardówkowego i zespołu ciasnoty śródczaszkowej, przy czym czynu tego dopuścił w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne popełnione z użyciem przemocy

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

B. S. i S. S. pozostawali w związku konkubenckim i zamieszkiwali przy ul. (...) w O.. W mieszkaniu tym w połowie stycznia 2019 r. zamieszkiwała także świadek A. R. (1) z uwagi na to, iż jej mieszkanie uległo spaleniu. Wszystkie wskazane osoby nadużywały alkoholu. W tym czasie do tego mieszkania przychodził oskarżony A. M. i czasami razem spożywali alkohol. Oskarżony znał B. S. i pokrzywdzonego od dawna. W trakcie jego wizyt w mieszkaniu dochodziło niekiedy do kłótni pomiędzy A. M. a S. S. na tle zwrotu pożyczonych pieniędzy przez oskarżonego pokrzywdzonemu. Zdarzało się, że wówczas ten ostatni groził oskarżonemu, że jego syn go pobije.

W dniu 31 stycznia 2019 roku oskarżony A. M. przyszedł do mieszkania B. S., gdzie oprócz właścicielki przebywali S. S. i A. R. (1). Oskarżony ze sobą przyniósł 0,5l wódki i 6 piw 0,5 l (...), którymi to poczęstował wymienionych i wszyscy zaczęli spożywać napoje alkoholowe w kuchni. W pewnym momencie doszło do kłótni pomiędzy oskarżonym a S. S. o zwrot pożyczonych pokrzywdzonemu pieniędzy.

W trakcie kłótni oskarżony wstał, przewrócił pokrzywdzonego na ziemię i zadawał mu wielokrotne uderzenia pięściami oraz kopał po całym ciele. A. R. (1) podjęła próbę odciągnięcia go od pokrzywdzonego. Została wówczas kopnięta przez oskarżonego, który kontynuował bicie S. S.. A. R. (1) podjęła próbę opuszczenia mieszkania wówczas została odciągnięta od drzwi wejściowych i pchnięta do pokoju. Oskarżony zabronił B. S. i A. R. (2) opuszczania mieszkania. Zaciągnął charczącego i zakrwawionego pokrzywdzonego do pokoju i położył na łóżku. Na prośby A. R. (1) by wezwać pogotowie ratunkowe stwierdził, że „…..niech zdycha”. Opuścił mieszkanie zabraniając kobietom opuszczania go.

Następnego dnia B. S. przed jego przyjściem wyszła z butelkami po alkoholu by je wymienić na papierosy. Spotkała nieopodal budynku S. Z. (1) i M. B. (1), którym przekazała, że S. S. został pobity przez oskarżonego.

Tego też dnia - 01.02.2019 r. w godzinach popołudniowych powrócił do mieszkania B. S., oskarżony był przebrany w inną odzież i miał ze sobą piwa.

Pokrzywdzony i jego odzież była cała we krwi. B. S. na polecenie oskarżonego rozebrała pokrzywdzonego, umyła i przebrała, w tym w swoją odzież, po czym spaliła jego zakrwawioną odzież w piecu.

Następnie B. S., A. R. (1) i A. M. spożywali w pokoju piwo. W tym czasie do mieszkania przyszli M. B. (1) i S. Z. (2). Doszło do kłótni pomiędzy wymienionymi, a oskarżonym, po czym szarpaniny pomiędzy A. M., a S. Z. (2), w której przewagę miał ten ostatni. A. R. (1) próbowała ich wówczas rozdzielić.

S. Z. (2) i M. B. (1) opuścili mieszkanie, a za nimi po chwili także A. M. i A. R. (1). Oskarżony odgrażał się, że idzie pobić M. B. (1) i S. Z. (2), a A. R. (1) go uspokajała.

Po dojściu do ul. (...) na prośbę A. R. (1) powrócili na ul. (...) gdzie spotkali M. B. (1), z którym oskarżony chwilę rozmawiał. Ten ostatni mówił mu aby się uspokoił i sobie poszedł. A. M. poszedł do mieszkania swojej matki wraz z A. R. (1) i tam spędzili noc.

W dniu 2 lutego 2019 roku około godz. 9.40 B. S. udała się do sąsiadki D. C. (1) prosząc by zadzwoniła na numer 112 i zgłosiła, że S. S. nie żyje, co ta uczyniła.

Przeprowadzone oględziny zewnętrzne i otwarcie zwłok S. S. wykazały, że doznał on obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z licznymi sińcami, kilkoma otarciami naskórka i niewielkimi ranami tłuczonymi, obrażeniami wargi górnej, trzema ranami tłuczonymi wargi górnej, rozległymi podbiegnięciami krwawymi w śluzówce obu warg, wybiciem dwóch górnych zębów, podbiegnięciami krwawymi w tkance podskórnej głowy oraz ostrym, prawostronnym krwiakiem podtwardówkowym z zespołem ciasnoty śródczaszkowej, stłuczenia klatki piersiowej z sińcem oraz złamaniem pięciu żeber, stłuczenia kończyn górnych i dolnych z sińcami i otarciami naskórka, wskutek czego S. S. zmarł z powodu ostrego urazowego krwiaka podtwardówkowego i zespołu ciasnoty śródczaszkowej.

Zeznania świadków: A. R. (1)

częściowo B. S.,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadków: A. R. (1)

częściowo B. S.

Zeznania świadków: A. R. (1)

częściowo B. S.

zeznania S. Z. (2)

Zeznania świadków: A. R. (1)

Zeznania świadków: A. R. (1)

S. Z. (2)

częściowo M. B. (1)

Zeznania świadków: A. R. (1)

Zeznania świadków: A. R. (1)

M. B. (1)

Zeznania D. C. (2)

Protokół oględzin zewnętrznych i otwarcia

zwłok wraz z opinią pisemną biegłego lekarza z zakresu medycyny sądowej

Ustna opinia uzupełniająca biegłego lekarza z zakresu medycyny sądowej

k.116v., 161v.-162

k.119v.-120

k. 568

161v.-162

119v.-120

k.161v.-162,

k.687

k. 120

k. 579

k. 162

k. 162

k. 579

k. 580

k. 162

k.162

k. 580v.

k. 40v., 581 v.

k. 300-303

k. 570v.-572

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

Zeznania B. R. (1)

Zeznania świadka D. C. (2)

Zeznania świadka D. S. (2)

Zeznania S. Z. (2)

Zeznania M. B. (1)

Zeznania świadka B. S.

Opinia biegłego z zakresu

medycyny

Zasługują na wiarę albowiem mają oparcie w innych dowodach w tym zeznaniach świadków: S. Z. (2), M. B. (1) oraz opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej. Nadto fakt przyniesienia przez oskarżonego do mieszkania B. S. wódki oraz piw, a także tego co było przyczyną kłótni potwierdził w swoich wyjaśnieniach na rozprawie sam oskarżony. Świadek podała, że po wyjściu z mieszkania kolejnego dnia po pobiciu pokrzywdzonego B. S. rozmawiała z kimś na podwórku. Fakt ten został potwierdzony zeznaniami świadka S. Z. (2) złożonymi na rozprawie. Potwierdził on, że wymieniona rozmawiała wówczas z nim i M. B. przekazując im informację o pobiciu pokrzywdzonego przez oskarżonego. Fakt mycia z krwi S. S., zmianę odzieży na polecenie oskarżonego i spalenie odzieży, znajdują oparcie w zeznaniach B. S., która potwierdziła, że przebrała i umyła pokrzywdzonego a jego odzież spaliła. Nadto mają oparcie w oględzinach zewnętrznych zwłok S. S.. Zeznania A. R. (1), że po przyjściu w dniu 1 lutego 2019 r. oskarżony przyniósł piwo, które spożywali korespondują z zeznaniami S. Z. (2) i M. B. (1) złożonymi na rozprawie, w których podali, że jak weszli do mieszkania B. S. przebywające tam osoby spożywały piwo. W ocenie sądu najbardziej pełne i odzwierciedlające przebieg zdarzenia są pierwsze zeznania świadka złożone w dniu 3 lutego 2019 r. Świadek sama wskazała, że najlepiej wówczas pamiętała to wydarzenie. Co jest naturalne.

Są jasne logiczne i brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Są jasne logiczne i brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Są jasne logiczne i korespondują z zeznaniami A. R. (1). Świadek nie ukrywał, że doszło w mieszkaniu B. S. do zatargu miedzy nim, a oskarżonym, co potwierdził w swoich wyjaśnieniach oskarżony A. M.. Przydaje to jego zeznaniom wiarygodności.

Sąd dał wiarę, co faktu bytności w mieszkaniu B. S. oraz tego, co tam się wydarzyło, a nadto że po zdarzeniu przed budyniem rozmawiał z A. M.. Zeznania te mają oparcie w pozostałych dowodach w tym wyjaśnieniach oskarżonego.

W części w jakiej mają oparcie w innych dowodach w szczególności, co do faktu, że to A. M. pobił S. S. oraz umycia i przebrania przez nią pokrzywdzonego oraz spalenia jego zakrwawionej odzieży albowiem zeznania te mają oparcie w zeznaniach A. R. (1) i oględzinach oraz otwarciu zwłok S. S. oraz opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej.

W ocenie sądu tak pisemna jak i ustna uzupełniająca opinia biegłego lekarza z zakresu medycyny sądowej została wydana w sposób rzetelny i zgodny z zasadami wiedzy fachowej, w sposób kompleksowy i logiczny, odpowiada na postawione pytania. Stąd też Sąd w całości podzielił wypływające z tej opinii wnioski.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

2

3

4

wyjaśnienia A. M.

Zeznania świadka D. S. (1)

Zeznania świadka B. S.

Zeznania M. B. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego są niekonsekwentne, sprzeczne z zeznaniami świadków, którym sąd dał wiarę, opinią biegłego lekarza z zakresu medycyny sądowej i zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego, a nadto wzajemnie sprzeczne. Oskarżony z jednej strony podał, że pokrzywdzony był mocno pijany, przewracał się, wcześniej nawet miał spaść ze schodów, po czym twierdził, że go zaatakował i uderzył z taką siłą, że on młody sprawny mężczyzna się przewrócił. W postępowaniu przygotowawczym w ogóle zaprzeczał by krytycznego dnia uderzył S. S.. Na rozprawie podał ostatecznie, że pobił się z pokrzywdzonym i uderzył go 3 razy. Wyjaśnieniom tym nie można dać wiary w świetle zeznań B. R. (2), częściowo B. S., stwierdzonym u S. S. obrażeniom ciała, opinii biegłego lekarza z zakresu medycyny sądowej, co do rodzaju powstałych obrażeń i mechanizmu ich powstania. Na uwagę zasługuje fakt, że pokrzywdzony nigdy nie próbował uderzyć wcześniej oskarżonego najwyraźniej z uwagi na jego przewagę fizyczną, a groził jedynie mu, iż jego syn pobije oskarżonego. Powyższy fakt przyznał sam oskarżony na rozprawie, podobnie jak i to, że w przeszłości był karany za przestępstwa, które wiązały się z użyciem przemocy. Wyjaśnienia A. M. stanowią przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Nie wniosły niczego istotnego do sprawy albowiem nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia.

Nie zasługują na wiarę zeznania świadka B. S., które nie mają oparcia w innych dowodach. Świadek ten składa niekonsekwentne i niespójne zeznania, a zatem sąd musiał je weryfikować w oparciu o inne dowody. Świadek każdorazowo przesłuchiwana w sposób odmienny składała zeznania, a nawet po podaniu jakiegoś faktu, jak to miało miejsce na rozprawie za chwilę na pytanie o ten fakt przedstawiała go w sposób odmienny.

W części w jakiej zaprzeczył by przed udaniem się do mieszkania B. S. przekazała mu ona i S. Z. (2) informację o pobiciu przez A. M. pokrzywdzonego. W tej części zeznania te są sprzeczne z zeznaniami S. Z. (2) i A. R. (1), którym sąd dał wiarę.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pkt I

A. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd przyjął, że oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 148 § 1 k.k. działając z zamiarem ewentualnym w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. Ustalone przez sąd okoliczności nie prowadzą do wniosku, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim. Z zamiarem bezpośrednim mamy do czynienia wówczas gdy sprawca w danych okolicznościach chce dokonać przypisanego mu przestępstwa. Chęć ta wyraża aspekt woluntatywny i łączy się z aspektem intelektualnym, czyli ma świadomość realizacji danego typu czynu zabronionego i chce go popełnić. Nie chodzi tu o przewidywanie realizacji znamion czynu zabronionego i godzenie się na to, co jest przynależne zamiarowi ewentualnemu. Ustalenia dotyczące zamiaru nie mogą wyłącznie opierać się na fragmentarycznych faktach wiążących się ze stroną wykonawczą, lecz powinny być wnioskiem koniecznym, wynikającym z analizy całokształtu przedmiotowych i podmiotowych okoliczności zajścia. Powodem zajścia była kłótnia pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym, co do zwrotu pożyczonych wcześniej pieniędzy. Oskarżony wielokrotnie z dużą siłą zadał uderzenia pięściami w szczególności w okolice głowy oraz kopał pokrzywdzonego, po czym zaprzestał bicia żyjącego jeszcze S. S. i wypowiadał słowa „zdychaj…”. Świadczy to w ocenie sądu, że nie towarzyszył jego działaniu zamiar bezpośredni bo nie prowadził swoich działań aż do takiego momentu by mieć przekonanie o pozbawieniu życia pokrzywdzonego. Oskarżony natomiast niewątpliwie bijąc tak intensywnie S. S. i kopiąc po całym ciele musiał przewidywać możliwość pozbawienia życia pokrzywdzonego, zaś pozostawiając go po tak brutalnym pobiciu bez jakiejkolwiek pomocy, na taki skutek się godził (por. uzasadnienie wyroku Sadu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 stycznia 2019 r., IIII AKa 201/18, LEX nr 2669380). Wypowiadał również słowa, „zdychaj”, co świadczy że godził się na to, iż na skutek jego działania dojdzie do śmierci pokrzywdzonego. Znamienne są przy tym zeznania A. R. (1), że stan pokrzywdzonego po pobiciu był taki, że ona i B. S. pomimo stanu nietrzeźwości prosiły oskarżonego o wezwanie karetki pogotowia ratunkowego bo pokrzywdzony umrze. Na co oskarżony odpowiadał niech zdycha. Na rozprawie świadek dodatkowo stwierdziła, że nawet dziecko by uznało, iż konsekwencją pobicia przez oskarżonego, pokrzywdzonego była jego śmierć. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 grudnia 2018 r., II KK 104/18, LEX nr 2586256 - "Godzenie się", będące istotą zamiaru ewentualnego, to bowiem akceptacja stanu rzeczy objętego znamionami przedmiotowymi, które sprawca może zrealizować. "Godzenie się" przybiera postać różnego rodzaju stanów obojętności sprawcy wobec tego, co czyni lub co może z jego zachowań wyniknąć. W tym przypadku chodzi bowiem o przeżycie psychiczne, które da się zwerbalizować następująco: "dopuszczam taką możliwość", "wszystko mi jedno, czy to nastąpi czy nie", "lepiej żeby nie nastąpiło, ale jeśli nastąpi, to trudno". Z takim przewidywaniem i godzeniem mamy do czynienia po stronie oskarżonego, co zresztą jak wskazano powyżej werbalizował on słowami – niech zdycha.

Sąd nie przyjął również tak jak to zarzucał oskarżonemu akt oskarżenia działania w warunkach art. 64 § 2 k.k., przyjmując, że spełnione zostały jedynie przesłanki z art. 64 § 1 k.k.

Wskazać w tym miejscu należy za Sądem Najwyższy, że warunkiem przyjęcia recydywy z art. 64 § 2 k.k. jest ponowne popełnienie przez sprawcę skazanego w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. rodzajowo tożsamego przestępstwa wymienionego w art.64 § 2 k.k. „Inaczej rzecz ujmując, stosowanie przepisu w art.64 § 2 k.k. aktualizuje się dopiero wówczas, gdy zostanie ustalone, że sprawca przestępstwa skatalogowanego w tym przepisie, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary, popełnił ten sam rodzaj przestępstwa, za które był już wcześniej skazany w warunkach recydywy specjalnej podstawowej ( 64 § 1 k.k.) - to znaczy, ponownie popełnił przestępstwo należące do grupy przestępstw przeciwko życiu lub zdrowiu, ponownie popełnił przestępstwo z grupy typów czynów zabronionych objętych zbiorczym określeniem zgwałcenia, ponownie popełnił przestępstwo rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźby jej użycia” (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2019 r., II KK 271/18, LEX nr 2653044). W odniesieniu do oskarżonego te przesłanki nie zostały spełnione. Nie był on skazany w warunkach art. 64 § 1 k.k. za przestępstwo należące do grupy przestępstw przeciwko życiu lub zdrowiu. Natomiast spełnione są warunki z art. 64 § 1 k.k. (vide: k. 372-374, 543-544). Oskarżony był skazany za przestępstwo z użyciem przemocy (z art. 222 § 1 k.k.) odbył karę co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności (– vide: k. 82-83, k. 76-78, k. 619v.) i w ciągu 5 lat od jej odbycia dopuścił się przestępstwa objętego niniejszym postępowaniem. Wskazać wypada, że „ustawodawca w treści art. 115 § 3 KK przyjmując jako kryterium podobieństwa przestępstwa m.in. sposób działania polegający na „zastosowaniu przemocy lub groźby jej użycia”, nie odwołuje się do znamion tych przestępstw w wymienionej postaci, ale do sposobu realizacji określonych przestępstw, a więc do ustaleń faktycznych określających konkretny sposób działania sprawcy. Przy ocenie zatem porównywanych przestępstw nie ma znaczenia kwestia, czy przemoc lub groźba jej użycia stanowią znamiona zrealizowanych czynów zabronionych, czy też pozostają poza zakresem tych znamion. W wypadku ustalenia, że jedno z porównywanych przestępstw zostało popełnione z użyciem przemocy, drugie zaś z groźbą jej użycia należy przyjąć, iż przestępstwa te są podobne w rozumieniu art. 115 § 3 KK” (postanowienie Sadu Najwyższego z dnia 11 maja 2006 roku, V KK 442/05, Legalis nr 122695).

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M.

pkt I

pkt I

Sąd wziął pod uwagę w szczególności bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu skierowany przeciwko życiu, na co niewątpliwy wpływ ma charakter i rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem, jakim jest właśnie życie ludzkie, będące jedną z najwyższych wartości. Oczywistym więc jest, że jego społeczna szkodliwość była bardzo wysoka i miała nadrzędne znaczenie dla wymiaru orzeczonej kary. Uwzględniono również i także stopień i nasilenie agresji ze strony oskarżonego. Po popełnieniu przestępstwa oskarżony dodatkowo zabraniał A. R. (1) i B. S. wezwania pomocy medycznej do pokrzywdzonego. Uwzględniono również jako okoliczności obciążające wielokrotną karalność oskarżonego, działanie w warunkach powrotu do przestępstwa w zaledwie ponad 2 miesiące od opuszczenia zakładu karnego, brak skruch i refleksji w odniesieniu do popełnionego czynu. Nie najlepszą opinię oskarżonego z jednostki penitencjarnej, która świadczy o wysokim stopniu demoralizacji oskarżonego. Istotnej okoliczności łagodzącej sąd się nie dopatrzył. W ocenie Sądu tylko kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni swoje cele wychowawcze tak jak i zapobiegawcze, w pełni czyniąc przy tym zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Jednocześnie kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, uwzględniając jednak społeczną szkodliwość przypisanego jej czynu. Kara w niższym wymiarze byłaby niewspółmierna, choćby z uwagi na rodzaj naruszonego dobra i skutki zdarzenia, a w wyższym wymiarze mogłaby przynieść skutek odwrotny do zamierzonego, bo bardziej demoralizujący, aniżeli resocjalizujący, niweczyłaby szansę powrotu oskarżonego do społeczeństwa.

Wnioskowana przez oskarżyciela kara dożywotniego pozbawienia wolności, która w katalogu kar w systemie polskiego prawa karnego zastąpiła karę śmierci, ma charakter quasi-eliminacyjny. Winno się ją stosować tylko

do sprawców zbrodni o najwyższym stopniu społecznej szkodliwości i przy stwierdzeniu bardzo wysokiego stopnia winy, w sytuacji, gdy możliwości resocjalizacyjne sprawcy nie występują, a osoba, która popełniła zbrodnię podlega wyjątkowo negatywnej ocenie na tle sprawców podobnych przestępstw.

W ocenie sądu w odniesieniu do oskarżonego aczkolwiek wielokrotnie karanego ale za przestępstwa nie o tak poważnym charakterze gatunkowym, nie można z góry przekreślać szansy na resocjalizację w zakresie pozwalającym mu powrócić do społeczeństwa.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M.

pkt II

pkt III

pkt II

pkt III

na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych kary 15 lat pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 2 lutego 2019 r., godz. 16.15 do dnia 8 stycznia 2020 r.

na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. sąd nakazał zwrócić:

- oskarżonemu A. M. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 13 do 16 na k. 496 odw. akt sprawy, zapisanych w księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod numerem 27/19;

- B. S. dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 1 do 12 na k. 496 oraz pod poz. 26 do 27 na k. 497 akt sprawy, zapisanych w księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod numerem 27/19;

- A. R. (1) dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 21 do 25 na k. 496 odw. - 497 akt sprawy, zapisanych w księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod numerem 27/19;

- D. S. (1) dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 17 do 20 na k. 496 odw. akt sprawy, zapisanych w księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod numerem 27/19;

albowiem stały się już zbędne dla postępowania karnego.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Oskarżyciel publiczny złożył wniosek o orzeczenie środka karnego pozbawienia praw publicznych. Należy wskazać, że zgodnie z art. 40 § 2. Sąd może orzec pozbawienie praw publicznych w razie skazania na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela stanowisko, że orzeczenie o środku karnym pozbawienia praw publicznych wobec sprawcy skazanego za zbrodnię zabójstwa jest dopuszczalne jedynie w wypadku zakwalifikowania przypisanego mu czynu jako zbrodni z art. 148 § 2 pkt 3 k.k., po uprzednim ustaleniu okoliczności uzasadniających przyjęcie, iż przypisanego mu czynu sprawca dopuścił się ”w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie” (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21.06.2017 r., II AKa 141/17, Legalis nr 1657724;wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18.05.2005 r., II AKa 270/04, Legalis nr 75216). Sąd nie znalazł ku temu podstaw, a sam oskarżyciel również takiej kwalifikacji w akcie oskarżenia nie przyjął i takich okoliczności się nie dopatrzył, to tym samym nie było podstaw orzeczenia takowego środka karnego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt IV

na podstawie art.624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych albowiem nie posiada on żadnego majątku, pozostają w izolacji penitencjarnej i nie ma żadnego źródła dochodu.

6.  1Podpis