Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII Ka 798/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

III K 1233/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

niezasadne uznanie, że wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconego M. S. nie jest znaczna z uwagi na stopień stanu nietrzeźwości ww. z tendencją spadkową (0,44 i 0,38 mg/dm3) oraz stworzenie nieznacznego zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego z uwagi na porę kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości (ok. godz. 20:20) i w konsekwencji niezasadne uznanie, że zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

⚫

Sąd Rejonowy niezasadnie przyjął, że ustalone u M. S. stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu stosunkowo niedużo przekracza dozwolony próg. Podkreślił przy tym, że stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Powyższa wartość nie stanowi jednak granicy naruszenia prawa. Nie należy bowiem zapominać, że jako wykroczenie penalizowane jest już znajdowanie się w "stanie po użyciu alkoholu" (art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń). Zgodnie z definicją zawartą w art. 46 ust. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U.2019.2277 j.t.) stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³. Tym samym stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego było ponad czterokrotnie wyższe niż dopuszczalne prawem wartości. Nie sposób zatem przyjąć, że są to wartości graniczne, a samo przekroczenie było nieznaczne.

⚫

Powyższy wniosek ma bezpośrednie przełożenie na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Dokonując ocen zarówno stopnia karygodności czynu, jak i zawinienia, Sąd nie wziął pod uwagę w sposób należyty rozmiaru grożącej szkody, wagi naruszonych przez sprawcę obowiązków oraz okoliczności popełnienia czynu związanych z posiadanym przez osobę sprawcy stanem nietrzeźwości. Prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości (0,44 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu) stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego i świadczy o rażącym lekceważeniu obowiązującego porządku prawnego. Takie zachowanie godziło w bezpieczeństwo i porządek w komunikacji. Zawarte w odpowiedzi na apelację twierdzenia o dobrym samopoczuciu i braku zaburzeń psychomotorycznych należy uznać jedynie za przyjętą linię obrony.

⚫

W tym stanie sprawy nie można było przyjąć, iż stopień społecznej szkodliwości czynu nie był znaczny, a zatem o zastosowaniu instytucji probacyjnej z art. 66 k.k. nie mogło być mowy.

⚫

Oskarżonemu, z racji wykonywanego (w dacie czynu funkcjonariusz Straży Granicznej, obecnie na emeryturze) nie powinny być obce przepisy prawa karnego oraz wszelkie konsekwencje powstałe na skutek ich łamania. Jako człowiek dorosły i odpowiedzialny, upoważniony i zobowiązany do kontroli innych osób uczestniczących w ruchu drogowym pod kątem trzeźwości, powinien zdawać sobie doskonale sprawę z tego, że spożywanie w ciągu dnia napojów alkoholowych w postaci czterech piw może rodzić określone skutki zwłaszcza, jeżeli wieczorem kieruje pojazdem mechanicznym po drodze publicznej.

⚫

W ocenie Sądu Okręgowego okolicznością wpływającą łagodząco na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu nie może być również pora o jakiej oskarżony prowadził samochód. Po godzinie 20 ruch pojazdów jest oczywiście mniejszy niż w szczycie porannym i popołudniowym, jednakże nie sposób uznać, że zagrożenie jakie stworzył oskarżony było o tej porze nieznaczne.

⚫

Wieloletnie przyjmowanie aspiryny i jednoczesne spożywanie alkoholu ewentualnie wyłącznie spożywanie alkoholu powinny wykształcić w podsądnym nawyk upewniania się co do stanu poziomu alkoholu w organizmie, w razie zamiaru kierowania pojazdem mechanicznym, wobec potencjalnej możliwości stanu po użyciu alkoholu, nietrzeźwości.

⚫

Instancja odwoławcza stoi na stanowisku, że zastosowanie instytucji probacyjnej w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego powinno mieć miejsce w określonych wyjątkowych okolicznościach, w sytuacji nieznacznego przekroczenia wartości określonej w art. 115 § 16 k.k. Taka sytuacja w sprawie nie zaistniała.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia i wydanie wyroku skazującego poprzez wymierzenie grzywny w wysokości 150 stawek dziennych grzywny o wysokości 10 zł każda, orzeczenie środka karnego w postaci 3 lat zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych z zaliczeniem okresu zatrzymania prawa jazdy od 16 maja 2019 r. oraz 5.000 zł świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Odwoławczy stoi na stanowisku, że zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania nie były w sprawie możliwe. Zmienił zatem rozstrzygnięcie i orzekł zatem co do istoty. Zarówno sprawstwo, jak i wina nie budziły w sprawie wątpliwości. Należało zatem wydać wyrok skazujący.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Uznano oskarżonego M. S. winnym zarzucanego mu czynu i wymierzono mu kary grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych po 10 zł każda.

Zwięźle o powodach zmiany

Zgodnie ze wcześniejszymi rozważaniami Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że brak było podstaw do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Podstawą tego było uznanie, że niespełniona została przesłanka nieznacznej społecznej szkodliwości czynu. Apelację wniósł oskarżyciel publiczny, więc rozstrzygnięcie mogło nastąpić na niekorzyść oskarżonego. Zmieniając wyrok Sądu Rejonowego w oparciu o art. 437 § 1 k.p.k., art. 454 § 1 k.p.k., Sąd Odwoławczy orzekł co do istotny i skazał oskarżonego na karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych w wysokości 10 zł. Taka kara w ocenie Sądu jest sprawiedliwa i adekwatną do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, który w sprawie należy uznać za średni. Wysokość stawki dziennie uwzględnia sytuację materialną oskarżonego. Jest on na emeryturze z której osiąga dochód około 2.000 zł, jego żona jest pielęgniarką, posiadają troje dorastających dzieci. W tej sytuacji ustalenie stawki grzywny na 10 zł jest całkowicie zasadne.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

I B.

Obligatoryjny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Okres 3 lat, jest minimalnym jaki należy zastosować w przypadku przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. (art. 42 § 2 k.k.).Obligatoryjny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

I C.

Zaliczenie okresu zatrzymania prawa jazdy na poczet orzeczonego w punkcie I B. zakazu.

I D.

Obligatoryjne świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczona kwota jest kwotą minimalną.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

⚫

opłata 150 zł - zgodnie z ustawą o opłatach w sprawach karnych (art. 3 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U.1983.223) skazany przez sąd odwoławczy na karę grzywny obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10% grzywny.

⚫

50 zł - pozostałe koszty postępowania odwoławczego na które złożyły się koszty uzyskania informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w kwocie 30 zł (art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k. w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego Dz.U.2014.861);

- koszt doręczeń wezwań i innych pism – ryczałt – w kwocie 20 zł (art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z §1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U.2013.663 j.t.).

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

warunkowe umorzenie postępowania karnego

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana