Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt XI GC 1553/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 20 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Mariusz Zawicki

Protokolant:Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2020 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa T. B.

przeciwko (...) spółka akcyjna w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1695,34 zł (jeden tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt pięć zł trzydzieści cztery gr) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w zakresie dalszych odsetek;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1098 zł (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt osiem zł) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zwraca powodowi od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie kwotę 704 zł (siedemset cztery zł) tytułem nadpłaconej zaliczki.

Sygnatura akt: XI GC 1553/19

Sprawa rozpozna w postępowaniu zwykłym.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 czerwca 2019 powód T. B. zażądał od (...) spółki akcyjnej w W. zapłaty kwoty 1.695,34 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 maja 2016 roku wraz z kosztami postępowania.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że w dniu 6 maja 2016 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki F. o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Powód wskazał, że pozwana uznała swoją odpowiedzialność i tytułem odszkodowania wypłaciła kwotę 1 964,66 zł. Powód zarzucił, że koszt naprawy ustalony przez pozwaną w wyniku zastosowania obniżonej stawki za prace, ceny części nieoryginalnych i nieuwzględnienia pełnego zakresu naprawy został znacząco zaniżony. Uzasadniając legitymacje do występowania w sprawie powód powołał się na zawartą umowę przelewu wierzytelności i wyjaśnił, że niniejszym pozwem domaga się zapłaty pozostałej części odszkodowania.

W zakresie przedmiotowego żądania zapadł już wyrok w sprawie (...) gdzie zasądzono kwotę 1.510 złotych.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 22).

W sprzeciwie pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwana przyznała, że ponosi odpowiedzialność za zdarzenie opisane pozwem i wskazała, że wypłacona przez nią z tego tytułu kwota w pełni rekompensuje poniesioną z tego tytułu szkodę. Pozwana wskazała, że pojazd posiadał liczne, powstałe jeszcze przed szkodą i nienaprawione uszkodzenia.

W toku postępowania powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 maja 2016 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki F. należący do D. S. (1). Sprawca kolizji legitymował się umową ubezpieczenia zawartą z pozwaną.

W wyniku zdarzenia uszkodzeniu uległy: błotnik przedni prawy, błotnik tylny prawy, drzwi przednie prawe, drzwi tylne prawe zderzak przedni oraz zderzak tylni.

Niesporne:

W toku postępowania likwidacyjnego pozwana uznała swoją odpowiedzialność i tytułem odszkodowania, stanowiącego koszt naprawy, wypłaciła kwotę 1 694,66 złotych. Ustalając wysokość odszkodowania pozwana przyjęła stawki netto za godzinę prac mechanicznych, blacharskich i lakierniczych w wysokości 51,00 złotych, ceny części oryginalnych serwisowych z pomniejszeniem ich wartości o 30% oraz komponentów alternatywnych (tzw. zamienników) oraz potrąciła wartość lakierowania błotnika przedniego prawego, drzwi przednich prawych, nakładki zderzaka tylnego oraz ściany bocznej tylnej prawej.

Niesporne:

Pojazd poszkodowanego przed dniem 6 maja 2016 roku uczestniczył także w innych kolizjach.

W wyniku zdarzenia z dnia 18 czerwca 2015 roku, którego skutki usuwała (...) spółka akcyjna w S., uszkodzeniu uległa głównie tylna lewa cześć pojazdu. Koszt naprawy zamknął się kwotą 5 502,86 zł. Poszkodowany usunął skutki zdarzenia.

W wyniku zdarzenia z dnia 28 lutego 2015 roku uszkodzona została lewa przednia cześć pojazdu. Na około dwa miesiące przed zdarzeniem delikatnie wgniecione zostały przednie prawe drzwi. Poszkodowany nie wykonał naprawy drzwi przed zdarzeniem z dnia 6 maja 2016 roku.

Dowód:

druk zgłoszenia szkody, k. 43-45 w aktach (...);

-

wydruk z (...), k. 48 w aktach(...);

dokumenty zgromadzone w aktach szkody, k. 76-129 w aktach (...);

zeznania świadka D. S. (2), k. 67-68 w aktach (...);

Poszkodowany samodzielnie, korzystając z warsztatu kolegi, dokonał częściowej naprawy uszkodzeń będących następstwem zdarzenia z dnia 6 maja 2016 roku, w tym wymienił nadkola, wypolerował i podmalował zarysowania.

Dowód:

-

Zeznania świadka D. S. (2), k. 67-68 w aktach (...);

W dniu 30 sierpnia 2016 roku poszkodowany D. S. (2) zawał z (...) spółką z ograniczona odpowiedzialnością w P. umowę cesji wierzytelności - prawa do odszkodowania przysługującego mu w związku ze szkoda komunikacyjną o (...) w pojeździe marki F. o nr rej. (...), która miała miejsce w dniu 6 maja 2016 roku od (...) spółki akcyjnej w W., która udzieliła ochrony ubezpieczeniowej. Z przelewu została wyłączona dotychczas wypłacona lewo ta odszkodowania w wysokości 1 964,66 zł.

Dowód:

-

umowa przelewu z dnia 30.08.2016r., k. 9 w aktach (...);

-

zeznania świadka D. S. (2), k. 67-68 w aktach(...);

W dniu 31 sierpnia 2016 roku (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością w P. zawarła z powodem T. B. umowę cesji wierzytelności - prawa do odszkodowania przysługującego mu w związku ze szkoda komunikacyjną o (...) w pojeździe marki F. o nr rej. (...), która miała miejsce w dniu 6 maja 2016 roku od (...) spółki akcyjnej w W., która udzieliła ochrony ubezpieczeniowej. Z przelewu została wyłączona dotychczas wypłacona kwota odszkodowania w wysokości 1 964,66 zł.

Dowód:

-

umowa przelewu z dnia 31.08.2016r., k. 10 w aktach(...);

W sporządzonej przez powoda T. B. w dniu 10 września 2016 roku wycenie wartość pojazdu na dzień 15 maja 2016 roku ustalona została na kwotę 9 600 zł brutto, natomiast koszt naprawy usuwający uszkodzone powstałe w wyniku zdarzenia oszacowany przez niego został na kwotę 6 943,37 zł (przy stawkach netto za godzinę prac mechanicznych i blacharskich 123,00 zł oraz lakierniczych w wysokości 127,00 zł oraz zastosowaniu wyłącznie części oryginalnych serwisowych) oraz alternatywnie na kwotę 5 364,54 zł brutto (przy kwalifikacji naprawy drzwi uprzednio uznanych przez powoda do wymiany).

Dowód:

-

wycena, k. 11-14 w aktach (...);

-

Kosztorysy naprawy, k. 15-20 w aktach(...);

Poszkodowany daniel S. w dniu 19 września 2016 roku sprzedał pojazd marki F. o nr rej. (...) za kwotę 8 000 złotych.

Dowód:

-

umowa sprzedaży pojazdu, k. 173-174 w aktach (...);

-

zeznania świadka D. S. (2), k. 67-68 w aktach (...);

Koszty naprawy pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) usuwającej uszkodzenia związane ze zdarzeniem kolizyjnym zaistniałym dnia 6 maja 2016 roku wykonanej w okresie zaistnienia szkody w niezależnym warsztacie błacharsko-lakierniczym, działającym na terenie zamieszkania poszkodowanego, oferującym usługi na odpowiednio wysokim poziomie, przy zastosowaniu części oryginalnych serwisowych, sygnowanych znakiem producenta pojazdu oraz średnich stawek prac naprawczych wynosiły 9.385,66 zł brutto, zaś po uwzględnieniu potrącenia z tytułu kosztów lakierowania 8.562,31 zł.

Porównanie wartości tynkowej pojazdu przed uszkodzeniem z kosztami jego naprawy powypadkowej wykonanej w niezależnym warsztacie naprawczym przy zastosowaniu części oryginalnych sygnowanych znakiem producenta pojazdu wskazuje, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody nie miało w tym przypadku uzasadnienia ekonomicznego, albowiem przekraczały one wartość pojazdu.

Wartość rynkowa pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) w dniu 6 maja 2016 roku w stanie nieuszkodzonym (przed kolizją) wynosiła brutto 6.900,00 zł, zaś jego wartość w tym samym okresie w stanie uszkodzonym (po zaistnieniu szkody tzw. pozostałości) wynosiła 2.000,00 zł.

Dowód:

-

opinia biegłego sądowego R. S., k. 135-154 w aktach (...);

-

opinia ustna biegłego, protokół, karta 59 płyta CD;

Toczyło się postępowanie z powództwa T. B. przeciwko (...) spółka akcyjna w W. o zapłatę kwoty 1.510 złotych w związku ze szkodą wyżej opisaną w niniejszym uzasadnieniu.

Wyrokiem z dnia 19 października 2018 roku Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.510 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 maja 2016 roku. Zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.450 złotych tytułem zwrotu procesu.

Wyrokiem z dnia 10 maja 2019 roku zmieniono powyższy wyrok wyłącznie w zakresie odsetek, zasądzając je od dnia 8 czerwca 2016 roku.

Dowód:

-

wyrok karta 184 w aktach (...);

-

postanowienie, karta 203 w aktach (...);

-

wyrok, karta 226 w aktach (...)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione niemalże w całości. Odsetki zasądzono od daty późniejszej anieli w żądaniu pozwu.

Na wstępie wskazać należało, że powód uzyskał uprawnienie do dochodzenia pozostałej do wypłaty części odszkodowania na podstawie skutecznie zawartej z następcą prawnym poszkodowanego umowy cesji wierzytelności, co nie było kwestionowane w toku postępowania.

W rozpoznawanej sprawie powód dochodził odszkodowania (ściślej uzupełnienia już wypłaconej kwoty odszkodowania) związanego ze szkodą powstałą w pojeździe w wyniku zdarzenia z dnia 6 maja 2016 roku.

Podstawę prawną powództwa stanowił art. 4 w zw. z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.) w zw. z art. 822 k.c. Zgodnie z art. 4 w/w ustawy ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie natomiast do treści art. 13 ust. 2 ustawy o obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, zaś w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art.22 ust. 1 ustawy). I tak zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Z kolei zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Sprawca szkody w wypadku komunikacyjnym ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 436 k.c. oraz według

zasad określonych w art. 363 k.c., a w wypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń - według zasad określonych w § 2 tego przepisu.

W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała, że sprawcą szkody była osoba, która była ubezpieczona z tytułu odpowiedzialności cywilnej u pozwanej i przyznała, że w efekcie przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego tytułem odszkodowania, stanowiącego równowartość ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy wypłaciła kwotę 1.694,66 złotych, która to kwota zdaniem pozwanej w pełni rekompensuje poniesioną w związku ze zdarzeniem szkodę. Pozwana w toku postępowaniu zarzucała, że powód w sporządzonej kalkulacji bezpodstawnie uwzględnił uszkodzenia wcześniej i nie będące następstwem zdarzenia z dnia 6 maja 2016 roku. Dodatkowo pozwana wskazywała, że ustalone przez nią odszkodowanie uwzględnia stan pojazdu i jego wcześniejsze kolizje.

Biorąc pod uwagę, że strony postępowania opierały swoje twierdzenia przede wszystkim na sporządzonych przez siebie kosztorysach naprawy, które odmiennie ustalały uzasadniony koszt naprawy pojazdu poszkodowanego, sąd w celu miarodajnej weryfikacji uzyskanych przez strony postępowania wyliczeń kosztów naprawy - dostrzegając konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalnych - dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej R. S..

W złożonej opinii biegły sądowy ustalił, że koszt naprawy pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) usuwającej uszkodzenia związane ze zdarzeniem kolizyjnym zaistniałym dnia 6 maja 2016 roku wykonanej w okresie zaistnienia szkody w niezależnym warsztacie blacharsko- lakierniczym, działającym na terenie zamieszkania poszkodowanego, oferującym usługi na odpowiednio wysokim poziomie, przy zastosowaniu części oryginalnych serwisowych, sygnowanych znakiem producenta pojazdu oraz średnich stawek prac naprawczych wynosiły 9.385,66 zł brutto, zaś po uwzględnieniu potrącenia z tytułu kosztów lakierowania 8.562,31 zł. W świetle przedstawionych wyliczeń biegły wskazał również, że porównanie wartości rynkowej pojazdu przed uszkodzeniem z kosztami jego naprawy powypadkowej wykonanej w niezależnym warsztacie naprawczym przy zastosowaniu części oryginalnych sygnowanych znakiem producenta pojazdu wskazuje, że przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody nie miało w tym przypadku uzasadnienia ekonomicznego, albowiem przekraczały one wartość pojazdu.

Ustalona przez biegłego wartość rynkowa pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) w dniu 6 maja 2016 roku w stanie nieuszkodzonym (przed kolizją) wynosiła 6.900,00 zł brutto, zaś jego wartość w tym samym okresie w stanie uszkodzonym (po zaistnieniu szkody tzw. pozostałości) wynosiła 2.000,00 zł brutto.

Sąd uznał, że sporządzona opinia biegłego sądowego nie budziła zastrzeżeń co do sposobu jej sporządzenia i treści sformułowanych w niej wniosków. Biegły wykonując opinię oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego i w sposób precyzyjny uzasadnił jej treść, a przedstawione przez niego wnioski zostały powiązane z opisanym w opinii procesem rozumowania. Mając na uwadze, że żadna ze stron nie kwestionowała poczynionych przez biegłego ustaleń, Sąd uznał opinię biegłego za przekonywująca, a w konsekwencji mogąca być podstawa dalszych ustaleń w sprawie.

Wobec ustaleń biegłego, w szczególności wobec niezakwestionowanej przez żadną ze stron postępowania nieopłacalności naprawy uszkodzonego pojazdu, przywracającej stan sprzed szkody, ostatecznie celowym okazało się dokonanie rozliczenia szkody w wariancie szkody całkowitej, to jest przez ustalenie wysokości należnego powodowi odszkodowania, jako różnicy pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym, a wartością pozostałość. Rozstrzygając w tym zakresie Sąd miał bowiem na uwadze, że zgodnie z zasadą pełnej kompensacji szkody wyrażoną w art. 361 § 2 k.c. odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, przy czym nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Szkodą zaś w rozumieniu przywołanego przepisu jest uszczerbek w majątku poszkodowanego, stanowiący różnicę pomiędzy stanem majątku jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem majątku jaki istniałby gdyby nie wystąpiło to zdarzenie.

W tym stanie rzeczy, Sąd za biegłym uznał, że wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym wynosiła 6 900 zł brutto, co oznacza, że należne z tytułu rozliczenia szkody w wariancie szkody całkowitej, przy uwzględnieniu ustalonej przez biegłego wartości pozostałości pojazdu w wysokości 2 000 zł, winno zamknąć kwotą 4 900 zł. Mając zatem na uwadze, że pozwana dokonała wypłaty odszkodowania w kwocie 1 694,66 zł, do zapłaty tytułem odszkodowania pozostaje kwota 3 205,34 zł.

Skoro prawomocnym wyrokiem z tego tytułu zasądzono już lewo tę 1.510 złotych, do zapłaty pozostaje kwota dochodzona pozwem.

Orzekając w przedmiocie wysokości należnego powodowi odszkodowania Sąd nie uwzględnił twierdzeń pozwanej, wedle których do ustalenia wartości rynkowej pojazdu powinna zostać pod uwagę cena, jaka poszkodowany uzyskał za sprzedaż pojazdu. Podkreślenia bowiem wymaga, że osiągnięta przez poszkodowanego cena wartości tej nie tylko nie odzwierciedlała i została ustalona swobodnie przez strony umowy, ale także uwzględniała koszt wykonanej przez poszkodowanego częściowej naprawy, podczas gdy decydująca dla ustalenia wysokości odszkodowania przy rozliczaniu szkody jako całkowitej jest wartość pojazdu w stanie uszkodzonym.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 1 k.c. Powód niezasadnie żąda zasądzenia odsetek od drugiego dnia po szkodzie (szkoda z dnia 8 maja, żądanie odsetek 10 maja). Skoro o szkodzie zawiadomiono 8 maja 2016 roku, roszczenie należało spełnić w terminie 30 dni, zatem odsetki zasądzono od dnia 8 czerwca 2016 roku.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie Sąd oparł się na treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony oraz nie budziły wątpliwości Sądu. Ustaleń w sprawie Sąd dokonał również na podstawie zeznań świadka oraz opinii sporządzonej przez biegłego R. S., uznając, iż była ona jasna i logiczna, a przedstawione w niej wnioski zostały logicznie uargumentowane. Opinia ustna nie była kwestionowana.

Z przedstawionych przyczyn Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zgodnie z powołanym art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powoda koszty w złożyły się opłata od pozwu w wysokości 85 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900 zł, opłata od pełnomocnictwa, koszt opinii biegłego pobrany od powoda (96 złotych);

W myśl art. 82 i 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono nadpłaconą zaliczkę na biegłego.

Z tych przyczyn Sąd orzekł jak w sentencji.