Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1358/19

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. K.

- w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...), na Al. (...), naruszył nietykalność cielesną M. K. poprzez odepchnięcie,

- w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...) na Alei (...), naruszył nietykalność cielesną M. S. (1) przez dwukrotne uderzenie jej ręką w głowę,

- w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...) na Alei (...), naruszył nietykalność cielesną małoletniej I. S. poprzez uderzenie jej ręką w ramię i głowę,

przy czym czynów tych dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 22 maja 2013 roku sygn. II K 97/13 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, objętą następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 17 lutego 2015 roku sygn. II K 1528/14 i orzeczoną wówczas karą łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą to karę odbył w całości w okresie od 17 stycznia 2013 roku do 22 marca 2013 roku, od 6 sierpnia 2013 roku do 26 sierpnia 2014 roku oraz od 26 września 2014 roku do 3 lipca 2016 roku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

popchnięcie przez oskarżonego w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., w okolicy Alei (...) M. K., a następnie uderzenie przez niego dwa razy ręką w głowę M. S. (1) i uderzenie przez niego raz ręką w ramię i głowę I. S.

zeznania T. G.

13-14

zeznania M. R.

42-45

zeznania M. S. (1)

55-56 i 291

zeznania D. L.

79-81

zeznania I. S.

153-155 i 292

częściowo wyjaśnienia S. K.

251

wcześniejsza karalność oskarżonego

odpisy orzeczeń z informacjami o odbyciu kary

106-110, 112, 116-123, 178-181

dane o karalności

125-126

1.1.2.

S. K.

w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...) na Alei (...), dokonał zaboru w celu krótkotrwałego użycia pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) o wartości 15.000 złotych w ten sposób, że wykorzystując nieobecność w pojeździe jego kierowcy i pasażerów, wszedł do niego otwartymi przednimi drzwiami i uruchomił go znajdującym się w stacyjce oryginalnym kluczykiem, po czym przemieścił się nim z Alei (...) na ul. (...), gdzie następnie porzucił go w stanie uszkodzonym na skutek wcześniejszej kolizji drogowej z innymi pojazdami, czym działał na szkodę właścicielki pojazdu B. G., przy czym działał w opisanych wcześniej warunkach powrotu do przestępstwa.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

wejście przez oskarżonego w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w Alei (...) w J. do samochodu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należącego do B. G., mającego wartość 15.000 złotych, uruchomienie tego pojazdu i odjechanie nim bez pozwolenia osoby dysponującej autem, a następnie porzucenie go na ulicy (...) po uderzeniu nim w parkujące samochody i uszkodzeniu.

protokół oględzin

8-9b

zeznania B. G.

10-11

zeznania T. G.

13-14

zeznania M. G. (2)

16--21

zeznania Z. L.

25-26 i 293

zeznania D. A.

30-33 i 292-293

zeznania K. S.

38-40 i 292

zeznania M. R.

42-45

nagranie

53

zeznania M. S. (1)

55-56

zeznania D. L.

79-81

zeznania I. S.

153-155

wyjaśnienia S. K.

251

1.1.3.

S. K.

w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...), na Alei (...), ulicach (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki A. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym nie mniej niż 1,82 promila alkoholu we krwi

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie przez oskarżonego w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku po Alei (...) i ulicach (...) w J. samochodem marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w sytuacji, gdy S. K. miał 1,82 promila alkoholu we krwi

zeznania M. G. (2)

16-21

zeznania Z. L.

25-26 i 293

zeznania D. A.

30-33 i 292-293

zeznania K. S.

38-40 i 292

zeznania M. R.

42-45

nagranie

53

zeznania M. S. (1)

55-56

wyjaśnienia S. K.

71-73, 76

zeznania D. L.

79-81

zeznania I. S.

153-155

opinia

157-158

wyjaśnienia S. K.

251

1.1.4.

S. K.

w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...) w budynku położonym przy ul. (...), na placu przed tym budynkiem, w służbowym pojeździe policyjnym oraz na terenie (...) w J., w celu zmuszenia funkcjonariuszy Policji z Komendy Miejskiej Policji w J. – st. post. D. A., sierż. M. G. (2), sierż. K. S. oraz sierż. Z. L. do odstąpienia od przeprowadzenia prawnych czynności służbowych polegających na jego zatrzymaniu jako podejrzewanego o popełnienie czynów zabronionych, doprowadzeniu na badanie do (...) w J. oraz osadzeniu w (...) K. w J., stosował wobec nich przemoc polegającą na kopaniu po ciele oraz gryzieniu, czym naruszył ich nietykalność cielesną, a nadto kierował pod ich adresem groźby bezprawne pobicia, pozbawienia życia, zgwałcenia oraz spowodowania zwolnienia z pracy, które wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę ich spełnienia a także wielokrotnie znieważył ich kierując pod ich adresem słowa powszechnie uznane za obelżywe w związki z prowadzonymi przez nich czynnościami służbowymi, przy czym działał w warunkach opisanego wcześnie powrotu do przestępstwa

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

atakowanie przez oskarżonego funkcjonariuszy policji - Z. L., D. A., K. S. i M. G. (2) - którzy dokonywali jego zatrzymania i dalszych czynności - przewozili go do szpitala, a następnie do pomieszczenia dla zatrzymanych w J., poprzez kopanie - Z. L. w prawą nogę, D. A. w oba kolana oraz K. S. i gryzienie - M. G. (2) w prawe podudzie i D. A. w lewe przedramię, mające na celu przerwanie przez nich tych działań, a nadto znieważanie ich w tym czasie, związane z prowadzonymi przez nich czynnościami oraz zapowiadanie im zabicia, zgwałcenia i zwolnienia z pracy, co u policjantów wywołało obawy przed spełnieniem tych słów

protokół zatrzymania

4

zeznania M. G. (2)

16-21

zeznania Z. L.

25-26 i 293

zeznania D. A.

30-33 i 292-293

zeznania K. S.

38-40 i 292

1.1.5.

S. K.

w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...), na ul. (...), w trakcie podjętej wobec niego prawnej czynności służbowej zatrzymania, złożył funkcjonariuszom publicznym – umundurowanym funkcjonariuszom Policji w osobach st. post. D. A., sierż. M. G. (2), sierż. K. S. obietnicę udzielenia im korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie od 5.000 do 20.000 złotych w zamian za naruszenie przepisów prawa, tj. odstąpienie od czynności służbowych zatrzymania jego osoby jako podejrzewanego o popełnienie przestępstwa

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

zaproponowanie przez oskarżonego policjantom - D. A., M. G. (2) i K. S. - którzy dokonywali jego zatrzymania - pieniędzy w kwocie od 5.000 do 20.000 złotych za to, by odstąpili od jego uzasadnionego zatrzymania

zeznania M. G. (2)

16-21

zeznania D. A.

30-33 i 292-293

zeznania K. S.

38-40 i 292

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

S. K.

w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...), na Al. (...), naruszył nietykalność cielesną M. K. poprzez odepchnięcie

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

uderzenie ręką przez oskarżonego M. K. podczas zajścia opisanego w punkcie 1.1.1.

zeznania M. S. (1)

55-56 i 291

zeznania I. S.

153-155 i 292

wyjaśnienia S. K.

251

1.2.2.

S. K.

w nocy z 22 na 23 sierpnia 2019 roku w J., woj. (...) w budynku położonym przy ul. (...), na placu przed tym budynkiem, w służbowym pojeździe policyjnym oraz na terenie (...)w J., w celu zmuszenia funkcjonariuszy Policji z Komendy Miejskiej Policji w J. – st. post. D. A., sierż. M. G. (2), sierż. K. S. oraz sierż. Z. L. do odstąpienia od przeprowadzenia prawnych czynności służbowych polegających na jego zatrzymaniu jako podejrzewanego o popełnienie czynów zabronionych, doprowadzeniu na badanie do (...) w J. oraz osadzeniu w (...) K. w J., stosował wobec nich przemoc polegającą na kopaniu po ciele oraz gryzieniu, czym naruszył ich nietykalność cielesną, a nadto kierował pod ich adresem groźby bezprawne pobicia, pozbawienia życia, zgwałcenia oraz spowodowania zwolnienia z pracy, które wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę ich spełnienia a także wielokrotnie znieważył ich kierując pod ich adresem słowa powszechnie uznane za obelżywe w związki z prowadzonymi przez nich czynnościami służbowymi

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

kierowanie przez oskarżonego do funkcjonariuszy policji, którzy go zatrzymywali, gróźb skierowanych na to, by zaprzestali oni podejmowanych wobec S. K. działań służbowych

zeznania M. G. (2)

16-21

zeznania Z. L.

25-26 i 293

zeznania D. A.

30-33 i 292-293

zeznania K. S.

38-40 i 292

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

protokół zatrzymania

wszystkie dokumenty przedstawione jako dowody w sprawie pochodziły od uprawnionych podmiotów, sporządzono je we właściwej formie. Ich rzetelność nie była kwestionowana podczas postępowania.

protokół oględzin

nagranie

odpisy orzeczeń z informacjami o odbyciu kary

dane o karalności

zeznania M. S. (1)

dano wiarę zeznaniom pokrzywdzonej, gdyż - co do ogólnego przebiegu zdarzenia - znalazły potwierdzenie we wszystkich pozostałych dowodach, w tym wyjaśnieniach oskarżonego. Różnice pomiędzy poszczególnymi relacjami dotyczą tylko tego, czy S. K. zastosował przemoc wobec żony oraz, czy i jak uderzył M. S. (1) i jej siostrę. W tym zakresie sąd dał wiarę twierdzeniom pokrzywdzonych. Uczestniczyły one w zajściu bezpośrednio, mogły je najlepiej obserwować, a nie miały przy tym powodów do podawania nieprawdy. M. S. (1) nie pamiętała, czy i jak została uderzona przez oskarżonego. Tę okoliczność odtworzono na podstawie twierdzeń jej siostry. M. K. odmówiła składania zeznań, co oznacza, że nie można było korzystać zarówno z jej procesowych relacji, jak też rekonstruować jej opisu wypadków, podawanego funkcjonariuszom policji, którzy rozmawiali z nią w ramach czynności służbowych, na podstawie zeznań tych policjantów. Podejmowane przez nich działania dotyczyły już wówczas m.in. czynu popełnionego na szkodę M. K., a więc jej oświadczenia miały charakter procesowy. Dotyczy więc ich zakaz, o którym mowa w art. 186 § 1 k.p.k. Poza M. S. (1) i jej siostrą, żaden świadek nie widział chwili, w której oskarżony miał skierować agresję wobec żony. Stąd trzeba było opierać się na ich relacjach. Z twierdzeń młodszej z pokrzywdzonych wynika, że S. K. popchnął M. K. i ta wpadła w krzaki. Ona i siostra nie widziały natomiast, by uderzył żonę.

zeznania I. S.

z podanych wcześniej powodów, odnoszących się do zeznań M. S. (1), dano wiarę również relacji jej siostry. Również ona nie ukrywała, że nie jest w stanie odtworzyć szczegółowo przebiegu całego zdarzenia. Wynikało to z przemieszczania się uczestniczących w nim osób, dynamicznego przebiegu oraz zaskoczenia kolejnymi zachowaniami oskarżonego.

zeznania T. G.

zeznania T. G., M. R. i D. L., co do ich obserwacji i udziału w zdarzeniu, są zgodne. Potwierdzają one, że mężczyźni zdecydowali się pomóc pokrzywdzonym, że widzieli, jak jedną z nich uderzał oskarżony, że S. K. następnie odjechał ich samochodem, że ruszyli za nim w pościg. Brak jest dowodów przeciwnych tym twierdzeniom.

zeznania M. R.

zeznania D. L.

częściowo wyjaśnienia S. K.

z podanych wcześniej powodów dano wiarę oskarżonemu co do tego, że uderzył jedną z pokrzywdzonych oraz, że nie zadawał uderzeń swojej żonie. Odmówiono wiarygodności jego zaprzeczeniom, że nie stosował innej siły fizycznej wobec M. K. oraz, że bił tylko jedną z napotkanych kobiet. W tym zakresie jego wyjaśnienia są sprzeczne z relacjami świadków. Jak wspomniano wyżej, M. S. (2) i I. S. nie miały powodów, by zeznawać sprzecznie z prawdą - nie znały oskarżonego, ani jego żony, nie pozostawały z nimi w konflikcie, nie były zainteresowane rozstrzygnięciem w sprawie.

1.1.2

zeznania B. G.

pokrzywdzona podała znane sobie informacje, co do zajścia. Są one zgodne z wiedzą uzyskaną na podstawie innych dowodów. Brak podstaw do podważania jej wiarygodności.

1.1.3

opinia

została sporządzona na podstawie badania krwi pobranej od oskarżonego. Jest jasna, pełna i wewnętrznie spójna. Nie była podważana podczas procesu. Informacje o tym, że S. K. był nietrzeźwy podczas zdarzenia, płyną też z relacji przesłuchiwanych osób, w tym samego oskarżonego.

1.1.4

zeznania M. G. (2)

zeznania pokrzywdzonych - funkcjonariuszy policji - są spójne i konsekwentne. Co do początkowej fazy zajścia - ataku na pozostałych pokrzywdzonych oraz poruszania się samochodem B. G. - policjanci dysponowali wiedzą przekazaną przez inne osoby. Uczestniczyli już osobiście w poszukiwaniu oskarżonego i jego zatrzymaniu. Zgodnie podawali okoliczności przebiegu tych wypadków. Nie byli osobami zainteresowanymi doprowadzeniem do odpowiedzialności S. K.. Nie było powodów, by wątpić w ich wiarygodność. Z zeznań policjantów wynika, że podczas całego kontaktu z oskarżonym, słyszeli od niego zapowiedzi pobicia, zabicia, zgwałcenia i zwolnienia z pracy. Słowa te były wypowiadane także już po zatrzymaniu, gdy S. K. był przewożony do szpitala, a następnie do pomieszczenia dla osób zatrzymanych. Nie były one połączone z żądaniami wypuszczenia, odstąpienia od zatrzymania. Nie sposób więc przyjąć, że miały stanowić środek do skłonienia policjantów do rezygnacji z tej czynności. Na podstawie relacji adresatów tych słów, mających do czynienia z osobą agresywną, nieobliczalną, należy przyjąć, że obawiali się jej zapowiedzi. Wspomniane okoliczności powodowały, ze obawa ta była uzasadniona.

zeznania Z. L.

zeznania D. A.

zeznania K. S.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia S. K.

z podanych wyżej powodów, z uwagi na niezgodność relacji oskarżonego z innymi dowodami, odmówiono jej wiarygodności w odniesieniu do okoliczności, których zaistnieniu przeczył S. K. - popchnięcia żony, uderzenia obu sióstr S., gryzienia i kopania policjantów, jak również proponowania im pieniędzy w zamian za rezygnację z zatrzymania. Oskarżony w tym zakresie nie był konsekwentny. W pewnym momencie twierdził, że nie pamięta żadnego z elementów zajścia, a przed sądem przekonywał, że sobie je częściowo przypomniał.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

punkt IV

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

ustalono, że oskarżony kierował po Alei(...) i ulicach (...) w J. - drogach publicznych, samochodem marki A. (...) - pojazdem mechanicznym, mając 1,82 promila alkoholu we krwi - będąc w stanie nietrzeźwości, zgodnie z art. 115 § 16 pkt 1 k.k. Wiedział o tych wszystkich okolicznościach. Wypełnił więc omawianym zachowaniem umyślnie znamiona z art. 178a § 1 k.k.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt I

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

- ustalono, że oskarżony pchnął swoją żonę, z dostępnych dowodów nie wynikało, by ją uderzył. Odepchnięcie stanowi naruszenie nietykalności cielesnej. Oskarżony dopuścił się go umyślnie. Ustalono, że S. K. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 22 maja 2013 roku w sprawie II K 97/13 za czyn podobny do obecnie ocenianego - umyślny występek z użyciem przemocy – został skazany na karę ponad 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w wymiarze ponad pół roku w okresie krótszym, niż 5 lat przed 23 sierpnia 2019 roku;

- ustalono też, że oskarżony uderzył dwa razy ręką w głowę M. S. (1) i raz w ramię i głowę I. S.. Stanowiło to naruszenie ich nietykalności cielesnej. Oskarżony uczynił to celowo. Działał przy tym w warunkach uprzedniej karalności, o których była mowa wcześniej.

Opisane trzy czyny stanowiły zatem występki z art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Popełniono je w ciągu kilku minut, w takich samych okolicznościach. Były więc elementami ciągu przestępstw.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt III

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

ustalono, że oskarżony wsiadł do samochodu należącego do B. G. i odjechał nim, choć wiedział, że stanowi on mienie cudze i że nie ma uprawnienia do korzystania z tego pojazdu. Następnie uderzył nim w inne, zaparkowane auta, co doprowadziło do jego uszkodzenia. W takim stanie go porzucił. Wypełniało to znamiona z art. 289 § 2 k.k. Ustalono, że S. K. wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 22 maja 2013 roku w sprawie II K 97/13 za czyn podobny do obecnie ocenianego - umyślny występek przeciwko mieniu - na karę ponad 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w wymiarze ponad pół roku w okresie krótszym, niż 5 lat przed 23 sierpnia 2019 roku. Z kwalifikacji prawnej zaproponowanej przez prokuratora usunięto § 1 art. 289 k.k. - § 2 tego przepisu całościowo opisuje znamiona typu czynu zabronionego, nie ma potrzeby uzupełniania go o treść § 1 przez odwoływanie się do niego. Dlatego oceniane zachowanie uznano za wypełniające znamiona z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt VII

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

ustalono, że podczas zatrzymywania przez funkcjonariuszy policji, oskarżony wyrywał się im, nie chcąc doprowadzić do tego, by pozbawiono go wolności. Policjanci, zgodnie z art. 115 § 13 pkt 7 k.k. są funkcjonariuszami publicznymi. Zatrzymanie oskarżonego było ich prawną czynnością służbową. Kopanie ich i gryzienie, by z niego zrezygnowali, było stosowaniem przemocy, a więc wypełniało znamiona z art. 224 § 2 k.k. Przemoc ta naruszyła nietykalność cielesną pokrzywdzonych, działo się to podczas ich czynności służbowej, w związku z jej wykonywaniem. Zachowanie oskarżonego wypełniało więc również znamiona z art. 222 § 1 k.k. Oskarżony znieważał policjantów podczas interwencji, a więc podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych. Wypełnił swoim zachowaniem także znamiona z art. 226 § 1 k.k. Sąd przyjął, iż brak jest dowodów, by zapowiedzi stanowiące groźby bezprawne w rozumieniu art. 115 § 12 k.k. wypowiadane były przez oskarżonego po to, by policjanci zrezygnowali z jego zatrzymania. Kierował je również po tym, jak został już ujęty, gdy był przewożony radiowozem do szpitala i do komisariatu. Wówczas zatrzymania już dokonano, nie było możliwe odstąpienie od niego. Sprawca wcale nie mówił, że jego zapowiedzi mają spowodować taki skutek - wynika to z zeznań pokrzywdzonych. Trudno takiego celu jego słów domniemywać. Ustalono, że wywołały one u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę spełnienia. Były zatem groźbami karalnymi w rozumieniu art. 190 § 1 k.k. Wcześniejsze uwagi, co do uprzedniej karalności oskarżonego za czyn z użyciem przemocy mają zastosowanie również do niniejszego działania. Stąd zakwalifikowano je jako występek z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt VIII

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

z ustaleń sądu wynika, że oskarżony zaproponował trzem policjantom - funkcjonariuszom publicznym - korzyść majątkową ( pieniądze w kwocie od 5.000 do 20.000 złotych ) za odstąpienie od zatrzymania, a więc za naruszenie prawa - adresaci oferty byli bowiem zobowiązani do zatrzymania S. K., który był poszukiwany w związku z koniecznością odbycia kary pozbawienia wolności w innej sprawie. Propozycja miała związek z charakterem służby policjantów. Omawiane zachowanie wypełniało więc znamiona z art. 229 § 3 k.k. Nie umieszczono w kwalifikacji czynu § 1 art. 229 k.k. § 3 tego przepisu zawiera wszystkie znamiona typu czynu zabronionego, nie ma potrzeby odwoływania się dodatkowo do znamion typu podstawowego.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

punkt I

punkty 1-3

Okoliczności obciążające:

- nietrzeźwość sprawcy,

- zaatakowanie przez niego dwóch nieznanych kobiet, które ruszyły na pomoc M. K., a następnie chciały wezwać policję - oskarżony nie tylko nie zaprzestał działania sprzecznego z prawem, ale jeszcze je zintensyfikował,

- pokrzywdzenie osób, które nie tylko nie zachowywały się niewłaściwie, ale starały się przywrócić porządek, dbały o cudze dobro,

- uderzanie dwóch ofiar przez sprawcę w twarz ręką, a więc zadawanie stosunkowo mocnych uderzeń we wrażliwe miejsce,

- niewspółmierność użytej przemocy do celu, jaki sprawca chciał osiągnąć - umożliwienia mu kontynuowania awantury z żoną,

- wcześniejsza karalność za czyny wiążące się z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, co tylko częściowo znajduje odbicie w kwalifikacji prawnej obecnie ocenianych czynów - wcześniej S. K. był pięć razy karany za występki tego rodzaju,

- trzykrotność naruszenia prawa przez oskarżonego.

Okoliczności łagodzące:

- niewielkie natężenie przemocy użytej przez sprawcę wobec M. K.,

- postawa podczas procesu, gdy oskarżony częściowo przyznał się do zarzucanych czynów, chciał przeprosić pokrzywdzone.

Kara wymierzana oskarżonemu musiała oddawać skrajną karygodność jego czynów, zwłaszcza zamachów na nietykalność M. i I. S.. W dużym stopniu jej wymiar odzwierciedlał osobowość sprawcy, skłonnego do używania przemocy, również przy popełnianiu czynów zabronionych. Jest więc osobą niebezpieczną, groźną także dla postronnych. Wymierzona mu kara musiała więc zbliżać się do górnej granicy kary możliwej do orzeczenia. Jej wysokość ustalono z tych powodów na rok pozbawienia wolności. Biorąc pod uwagę wniosek zgłoszony przez prokuratora, na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzeczono też dla pokrzywdzonych nawiązki. Nie oszacowały one rozmiarów swojej krzywdy, zależał on od tego, jak bardzo zostały zaskoczone napaścią, jak była ona dolegliwa i ile trwała. Dlatego jej wysokość określono na po 1.000 złotych dla M. i I. S., o wiele mocniej dotkniętych atakiem i na 100 złotych dla M. K., wobec której doszło do nieznacznego naruszenia nietykalności, która następnie nie odczuwała w związku z nim żadnych obaw w stosunku do sprawcy.

S. K.

punkt III

punkt 4

Okoliczności obciążające:

- nietrzeźwość sprawcy i jego brak umiejętności prowadzenia pojazdów - czyn powodował dodatkowe zagrożenie odnoszące się do innych uczestników ruchu,

- wcześniejsza karalność za czyny przeciwko mieniu, która tylko częściowo znajduje odbicie w kwalifikacji prawnej czynu, a sprawcę charakteryzuje jako osobę skłonną do kierowania zamachów przeciwko temu dobru prawnie chronionemu, niezależnie od wymierzanych za to wcześniej kar,

- stosunkowo wysoka wartość samochodu pokrzywdzonej,

- dokonanie zaboru samochodu w sposób wyjątkowo zuchwały, w obecności osób, które nim władały,

- dokonanie zaboru po to, by uciec z miejsca dokonania wcześniejszych czynów zabronionych.

Okoliczności łagodzące:

- krótki czas używania przez sprawcę pojazdu,

- przyznanie się przez S. K. do popełnienia czynu, co miało jednak tylko minimalne znaczenie dla wysokości kary.

Z podanych powodów kara wymierzona oskarżonemu musiała zauważalnie przekraczać dolny próg ustawowego zagrożenia. Nie było jednak potrzeby orzekania bardzo surowej kary - przekraczałaby ona wówczas stopień społecznej szkodliwości czynu. Jej wysokość ustalono więc na rok pozbawienia wolności.

S. K.

punkt IV

punkt 5

Okoliczności obciążające:

- znaczne natężenie nietrzeźwości oskarżonego, które ponad trzy razy przekraczało granicę, wyznaczoną w art. 115 § 16 pkt 1 k.k.,

- brak dostatecznych umiejętności kierowania samochodem u sprawcy, co potęgowało jeszcze zagrożenie, jakie stwarzał dla innych uczestników ruchu,

- uszkodzenie przez oskarżonego kilku parkujących aut,

- kierowanie przez oskarżonego zabranym nielegalnie pojazdem,

- poruszanie się przez sprawcę główną ulicą (...) - Aleją (...),

- uprzednia karalność oskarżonego, która pozwala na uznanie go za osobę skłonną do naruszania prawa.

Okoliczności łagodzące:

- przejechanie przez oskarżonego jedynie niewielkiego odcinka,

- prowadzenie przez sprawcę pojazdu nocą, gdy ruch drogowy jest niewielki, a więc mała była szansa, by potencjalne zagrożenie przez niego sprawiane przerodziło się w realną niebezpieczną sytuację,

- przyznanie się przez oskarżonego do zarzucanego czynu, co jednak miało znikomy wpływ na wysokość wymierzonej mu kary.

Biorąc pod uwagę wagę czynu i dotychczasowy tryb życia oskarżonego, konieczne było wymierzenie mu surowej, bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Dlatego ustalono, że za popełniony występek S. K. powinien odbyć karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Zważywszy na ponadprzeciętny stopień zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, jakie sprowadził sprawca, obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów orzeczono na dłuższy, niż najkrótszy możliwy okres - 4 lata. Zakresem zakazu objęto pojazdy mechaniczne w ruchu lądowym, a więc takie, jakim poruszał się oskarżony podczas czynu. S. K. będzie odbywał karę pozbawienia wolności, wcześniej uzyskiwał dochody z prac dorywczych, nie posiada majątku. Obowiązkowe świadczenie pieniężne nawet w najniższej możliwej kwocie 5.000 złotych będzie dla niego bardzo dużym obciążeniem.

S. K.

punkt VII

punkt 6

Okoliczności obciążające:

- pokrzywdzenie jednym czynem czterech osób,

- naruszenie jednym czynem szeregu norm prawnych,

- dotychczasowa karalność za czyny z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, w tym skierowane przeciwko działalności instytucji państwowych,

- próba zakłócenia czynności o istotnym znaczeniu, czyli doprowadzenia osoby poszukiwanej do zakładu karnego w celu odbycia kary pozbawienia wolności

- nietrzeźwość sprawcy.

Okoliczności łagodzące:

- niewielkie natężenie użytej przemocy, które było działaniem sprawcy częściowo już obezwładnionego, mocującego się z czworgiem policjantów,

- mała waga obaw, jakie mogły wywołać słowa oskarżonego u pokrzywdzonych - był on osobą zatrzymywaną, nietrzeźwą, co musiało obniżać wiarygodność jego zapowiedzi,

- zupełna nieskuteczność zabiegów oskarżonego o to, by do zatrzymania nie doszło.

Z powołanych powodów oskarżonemu wymierzono karę pozbawienia wolności w wysokości znacznie przekraczającej dolny próg ustawowego zagrożenia. Orzeczenie wyższej kary jest niemożliwe, gdyż przekraczałoby społeczną szkodliwość występku.

S. K.

punkt VIII

punkt 7

Okoliczności obciążające:

- kierowanie obietnicy do trzech funkcjonariuszy policji,

- nietrzeźwość sprawcy,

- powtarzanie propozycji, która ostatecznie dotyczyła znacznych kwot,

- próba zakłócenia czynności o istotnym znaczeniu, czyli doprowadzenia osoby poszukiwanej do zakładu karnego w celu odbycia kary pozbawienia wolności,

- wcześniejsza karalność oskarżonego, która dowodzi jego wysokiej demoralizacji.

Okoliczności łagodzące:

- zupełna nieskuteczność zabiegów sprawcy - od początku policjanci nie mieli zamiaru zrezygnować z jego zatrzymania, informowali go o bezprawności proponowania im korzyści majątkowej,

- nierealność obietnic oskarżonego, które nie mogły znacząco wpłynąć na policjantów - nie miał przy sobie obiecywanych kwot, nie robił wrażenia osoby majętnej, wcześniej obrażał policjantów, kopał ich i gryzł.

Z tego powodu za wystarczające uznano wymierzenie S. K. najniższej możliwej kary, która jest i tak surowa - roku pozbawienia wolności.

S. K.

punkt IX

Przy wymiarze kary łącznej wzięto pod uwagę spójność czasową i funkcjonalną czynów sprawcy - miały one miejsce podczas jednej nocy, były kolejnymi następstwami jego awantury z żoną i ucieczki z miejsca tego zdarzenia. Były też częściowo do siebie podobne - cztery popełniono z użyciem przemocy, dwa godziły w działalność instytucji państwowej. Poza tym były jednak różnorodzajowe, stanowiły napaść na dobra różnych podmiotów. Dlatego karę łączną orzeczono z zastosowaniem zasady asperacji, nieco bliższej kumulacji niż absorpcji. Jej wysokość ustalono na 2 lata i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

punkt X

ani B. G., ani osoby podróżujące jej samochodem, ani oskarżony nie przyznali, że są właścicielami przedmiotów odnalezionych w pojeździe. Nie było podstaw do orzeczenia ich przepadku, a nie wiadomo, komu należy je zwrócić. Dlatego, na podstawie art. 231 § 1 k.p.k., złożono je do depozytu sądowego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt XI

z uwagi na wcześniej opisaną sytuację majątkową oskarżonego, zwolniono go od zapłaty kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Nie byłby on w stanie ich uiścić.

punkt XII

zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z 26 V 1982 roku - prawo o adwokaturze zasądzono na rzecz wyznaczonego dla oskarżonego obrońcy z urzędu - adw. W. W. - zwrot kosztów obrony. Ich wysokość ustalono na 804 złote ( zgodnie z § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 oraz § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 X 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu - obrońca uczestniczył w dwóch terminach rozprawy ). Dodatkowo zasądzono też sumę 184,92 złotych jako podatek Vat od wspomnianego wynagrodzenia.

6.  Podpis