Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt: V GC 1079/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 30 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2019 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki J. S. kwotę 5461,73 zł (pięć tysięcy czterysta sześćdziesiąt jeden złotych 73/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 21 kwietnia 2015r do dnia zapłaty

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasadza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 626,44 zł (sześćset dwadzieścia sześć złotych 44/100)tytułem zwrotu kosztów postępowania

4.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 500,77 zł (pięćset złotych 77/100 ) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 1079/18

UZASADNIENIE

Powódka J. S. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą (...). J. S. we W. wniosła do Sądu Rejonowego w Kaliszu w dniu 8 lutego 2018r. pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 7.765,73 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 kwietnia 2015r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 7 grudnia 2014r. w wyniku zdarzenia drogowego doszło do uszkodzenia pojazdu marki P. (...) o nr rej. (...), który stanowił własność A. O. oraz J. D.. Sprawca kolizji ubezpieczony był w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. W toku postępowania likwidacyjnego szkoda została zakwalifikowana przez pozwanego jako szkoda całkowita i w dniu 5 stycznia 2015r. zostało z tego tytułu wypłacone poszkodowanym odszkodowanie. W związku z przedmiotowym zdarzeniem drogowym pojazd poszkodowanych marki P. (...) nr rej. (...) uległ zniszczeniu i nie nadawał się do jazdy, konieczne było odholowanie po kolizji. W związku z likwidacją szkody w swoim pojeździe poszkodowana A. O. zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki R. (...) o nr rej. (...), tj. od dnia 7 grudnia 2014r. do dnia 12 stycznia 2015r. Zastępczy samochód był niezbędny poszkodowanej do dojazdów do lekarza i na rehabilitację oraz do codziennego funkcjonowania. Poszkodowana nie posiadała innego pojazdu. Ponadto pojazd zastępczy był potrzebny poszkodowanej w okresie 7 dni po wypłacie odszkodowania za szkodę całkowitą w celu zorganizowania innego środka transportu. Strony ustaliły stawkę za dobę najmu pojazdu zastępczego w wysokości 220 zł netto, tj. 270,60 zł brutto za jedną dobę wynajmu oraz wynagrodzenie w wysokości łącznie 260 zł netto, tj. 319,80 zł brutto za podstawienie pojazdu zastępczego do miejsca wskazanego przez poszkodowaną – miejscowość C., w dni wolne od pracy i poza godzinami oraz wynagrodzenie w wysokości 100 zł netto, tj.123 zł brutto za odbiór pojazdu zastępczego z miejsca wskazanego przez poszkodowaną - miejscowość K., jak również holowanie pojazdu w wysokości 585 zł netto, tj. 719,55 zł brutto. Tytułem wynajmu pojazdu zastępczego powódka wystawiła poszkodowanej A. O. w dniu 31 marca 2015r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 10.264,35 zł brutto, dostosowując jednocześnie stawkę najmu pojazdu zastępczego do klasy pojazdu uszkodzonego, tj. klasy B. Na kwotę tę złożyła się kwota 9.102 zł brutto z tytułu najmu pojazdu zastępczego (37 dni x 200 zł netto + 23 % VAT), 123 zł brutto tytułem postawienia samochodu do klienta , 98,40 zł brutto z tytułu podstawienia samochodu do klienta po godzinach pracy, 98,40 zł brutto tytułem podstawienia auta do klienta po godzinach pracy, odbioru auta od klienta 123 zł brutto i 719,55 zł brutto tytułem holowania pojazdu uszkodzonego (refaktura). Pismem z dnia 1 kwietnia 2015r.powódka zgłosiła pozwanemu roszczenie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 10.264,35 zł. Jednocześnie poinformowała pozwanego o przelaniu na powódkę wierzytelności przysługującej poszkodowanym A. O. i J. D. z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Decyzją z dnia 20 kwietnia 2015r. pozwany odnosząc się do zgłoszonego roszczenia z tytułu pojazdu zastępczego uznał swoją odpowiedzialność, jednakże swój obowiązek odszkodowawczy wypełnił jedynie częściowo. Uznał za zasadne zastosowanie stawki dziennej w wysokości 100 zł brutto i tylko za okres 17 dni najmu. Przyznane odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, łącznie w kwocie 2.498,62 zł brutto pozwany wypłacił powódce w dniu 21 kwietnia 2015r.

Pozwany do dnia złożenia pozwu nie uiścił brakującej należności w wysokości 5.086,05 zł brutto. Ponadto powódka dochodzi od pozwanego kosztów holowania, podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego.

Do pozwu załączono m.in. fakturę VAT wystawioną przez powódkę wobec A. O. z dnia 31 marca 2015r., fakturę za holowanie, umowę najmu pojazdu z ogólnymi warunkami wynajmu, umowę cesji wierzytelności z dnia 12 stycznia 2015r., oświadczenia A. O., decyzję pozwanego z dnia 22 kwietnia 2015r., dowód przelewu kwoty 2.498,62 zł na rachunek powódki i wezwanie do zapłaty.

W dniu 26 marca 2018r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 1526/18, zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany w sprzeciwie zaskarżył w całości nakaz zapłaty i wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów postępowania. W uzasadnieniu potwierdził, że pozwany w ramach umowy ubezpieczenia przyjął odpowiedzialność za powstałą szkodę i wypłacił na rzecz poszkodowanego kwotę 2.498,62 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu auta zastępczego oraz 407,62 zł tytułem zwrotu kosztów holowania uszkodzonego auta. Pozwany za zasadny uznał 17 dniowy okres najmu pojazdu zastępczego z uwzględnieniem czasu wykonania oględzin pojazdu, udostępnienia informacji o wyliczeniu szkody oraz dodatkowy 7 dniowy termin na zagospodarowanie pojazdu. Pozwany uznała zasadność holowania samochodu na trasie W.C.. Pozwany nie uznał kosztów podstawienia i odbioru pojazdu z uwagi na fakt dostępności firm świadczących usługi najmu pojazdu na rynku lokalnym. Pozwany przyjął za adekwatną stawkę 100 zł netto + VAT za 1 dzień najmu pojazdu. Pozwany podtrzymał stanowisko, że stawka najmu pojazdu zastępczego w wysokości 200 zł netto + VAT jest stawką za wysoką. Do sprzeciwu załączono decyzje pozwanego z 2 stycznia 2015r. i z 20 kwietnia 2015r. wobec A. O. o przyznaniu odszkodowania w kwocie 2.000 zł i w kwocie 2.498,62 zł obejmującą koszty pojazdu zastępczego w kwocie 2.091 zł i koszty holowania w kwocie 407,62 zł, pismo poszkodowanej z 17 marca 2015r., umowę kupna sprzedaży pozostałości, decyzję o wyrejestrowaniu, zaświadczenia o demontażu pojazdu, notatkę informację o zdarzeniu drogowym, akta szkody, wydruki ze stron internetowych wypożyczalni samochodów.

W piśmie procesowym z dnia 5 lipca 2018r. pełnomocnik powódki podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 2014r. we W. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został samochód marki P. (...), nr rej. (...), stanowiący własność A. O.. Sprawca zdarzenia zjechał na pas drogi, którym jechała poszkodowana doprowadzając do zderzenia. (...) poszkodowanej na skutek tego obróciło się i zjechało do rowu. Uszkodzeniu uległ cały przód auta, które na lawecie zostało odwiezione do K.. Samochód sprawcy marki T. (...) nr rej. (...) posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. O zdarzeniu została powiadomiona Komenda Miejska Policji we W.. Poszkodowana zgłosiła szkodę pozwanemu.

Dowód: druk zgłoszenia szkody (k. 103 – 105 akt), notatka informacyjna o

zdarzeniu drogowym (k. 88 akt), zeznania świadka A.

O. (00:06:09 – 00:14:05 minuta rozprawy z dnia

3.10.2018r. k. 129 akt)

W tym samym dniu, kiedy było zdarzenie dostarczono poszkodowanej do K. samochód zastępczy R. (...), którym pojechała do lekarza. Poszkodowana potrzebowała samochodu w celu dojazdów do chorych rodziców, którymi się opiekowała a także do dojazdów do pracy.

Dowód: zeznania świadka A. O. (00:14:05–00:19: 24 minuta

rozprawy z dnia 3.10.2018r. k. 129 akt), oświadczenia

poszkodowanej z dnia 12.01.2015r.(k. 43 - 44 akt)

W dniu 7 grudnia 2014r. A. O. zawarła z powódką umowę najmu samochodu R. (...) nr rej (...) za cenę 220 zł + 23% VAT dziennie. W tym dniu o godzinie 17.45 przekazano jej samochód będący przedmiotem umowy. Samochód zdała w dniu 12 stycznia 2015r. o godzinie 13.50.

Dowód: kontrakt wynajmu auta z dnia 7.12.2014r. z ogólnymi

warunkami wynajmu samochodu (k. 39 - 40 akt)

W dniu 29 grudnia 2014r. A. O. i J. D. sprzedali T. H. prowadzącemu stację demontażu pojazdów, pojazd marki P. (...) nr rej (...), przeznaczony do demontażu. Poszkodowana otrzymała zaświadczenie o demontażu pojazdu.

Dowód: umowa kupna sprzedaży i zaświadczenie o demontażu pojazdu (k.

86 – 87 akt)

W dniu 2 stycznia 2015r. pozwany przyznał odszkodowanie, a w dniu 5 stycznia 2015r. poszkodowana A. O. otrzymała od pozwanego odszkodowanie w kwocie 9.280,05 zł z tytułu szkody (...).

Dowód decyzja pozwanego z dnia 2.01.2015r.(k. 85 akt), potwierdzenie

transakcji – przelewu kwoty 9.280,05 zł (k. 54 akt)

Umowami z dnia 12 stycznia 2015r. A. O. oraz J. D. dokonali przelewu na rzecz powódki wierzytelności – prawa do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego.

Dowód: umowy cesji wierzytelności z 12.01.2015r. (k. 50 – 51 akt)

W dniu 12 stycznia 2015r. poszkodowani J. D. i A. O. upoważnili powódkę do rozliczenia szkody komunikacyjnej u pozwanego w zakresie wynajmu samochodu.

Dowód: oświadczenia J. D. i A. O. (k. 45 – 48 akt)

T. W., prowadzący (...)” w M. wystawił wobec powódki w dniu 4 lutego 2015r. fakturę nr (...) z tytułu transportu samochodu (...), załadunku i rozładunku na kwotę 719,56 zł.

Dowód: faktura Nr (...) z 4.02.2015r. (k. 42 akt)

Poszkodowana A. O. w dniu 17 marca 2015r. wniosła do pozwanego odwołanie, kwestionując odmowę wypłaty brakującej kwoty odszkodowania.

Dowód: pismo A. O. do pozwanego z 17.03.2015. (k. 84 akt)

W dniu 31 marca 2015r. powódka wystawiła wobec poszkodowanej A. O. fakturę VAT nr (...) na kwotę 10.264,35 zł, płatną w terminie 7 dni, do dnia 7 kwietnia 2015r. z tytułu wynajmu auta od 7 grudnia 2014r. do 12 stycznia 2015r., stawkę za wynajem zastosowana jak za auto klasy poszkodowanej. W treści faktury wskazano 37 dni wynajmu samochodu za kwotę 200 zł netto, podstawienie auta do klienta – ryczałt 100 zł netto, podstawienie auta do klienta po godzinach pracy – 80 zł netto, podstawienie auta do klienta w dni wolne od pracy – 80 zł netto, odbiór auta od klienta – 100 zł netto i holowanie pojazdu – refaktura w kwoce 719,55 zł brutto.

Dowód: faktura VAT (...)z 31.03.2015r. (k. 41 akt)

W dniu 1 kwietnia 2015r. powódka zwróciła się do pozwanego o wypłatę odszkodowania z tytułu szkody (...) z dnia 7 grudnia 2014r. zgodnie z fakturą (...) za holowanie oraz wynajem auta od 7 grudnia 2014r. do 12 stycznia 2015r., informując jednocześnie o cesji wierzytelności.

Dowód: pismo powódki do pozwanego z 1.04.2015r. (k. 49 akt)

Pismem z dnia 14 kwietnia 2015r. pozwany poinformował A. O., że uwzględniając udokumentowaną cenę sprzedaży pozostałości zmienił dotychczasowa decyzję i zlecił dopłatę odszkodowania.

Dowód: pismo pozwanego do A. O. (k. 83 v akt)

W dniu 20 kwietnia 2015r. pozwany wydał decyzję wobec poszkodowanej A. O. wypłacając jej dodatkowo kwotę 2.000 zł z tytułu szkody całkowitej. W tym samym dniu wydał decyzję wobec poszkodowanej z tytułu kosztów pojazdu zastępczego, przyznając powódce jako upoważnionej do otrzymania wypłaty kwotę 2.498,62 zł.

Dowód: decyzje pozwanego wobec A. O. z dnia 20.04.2015r. (k.82 – 83 akt)

W dniu 20 kwietnia 2015r. pozwany wydał decyzję wobec powódki o wypłacie odszkodowania z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego w kwocie 2.091 zł brutto (17 dni x 100 zł netto + VAT). Zgodnie z art. 361 i 354 k.c. kwotę 200 zł netto za dzień wynajmu zweryfikowano do kwoty 100 zł netto za dzień, uznając za zasadny okres wynajmu pojazdu zastępczego w okresie 17 dni ( od dnia wynajmu poprzez wykonanie oględzin pojazdu, udostępnienie informacji o wyliczeniu szkody oraz uwzględniając dodatkowo 7 dni na zagospodarowanie pojazdu). Ponadto pozwany nie znalazł podstaw do uznania kosztów podstawienia i odbioru auta zastępczego. Roszczenie dotyczące holowania pojazdu zostało uznane i wypłacone w kwocie 407,62 zł brutto.

Dowód: decyzja pozwanego z dnia 20.04.2015r. (k. 52 akt)

W dniu 21 kwietnia 2015r. pozwany przelał na rzecz powódki kwotę 2.498,62 zł tytułem odszkodowania dotyczącego szkody A. O..

Dowód: potwierdzenie operacji z 21.04.2015r. (k. 53 akt)

Średnia dobowa stawka najmu na rynku lokalnym właściwym dla miejsca zamieszkania poszkodowanej z uwzględnieniem kosztów dodatkowych w okresie przełomu roku 2014 i 2015 odpowiadająca pojazdowi z segmentu B (P. (...)) wynosiła 167,30 zł brutto. Najwyższa ustalona przez biegłego stawka z uwzględnieniem kosztów dodatkowych wynosiła 212,57 zł brutto. Powódka zastosowała stawkę dobową najmu uwzględniającą wszystkie koszty dodatkowe wynoszącą 257,97 zł. Stawka ta była wyższa o około 204% od średniej stawki i o około 57% od najwyższej stawki występującej na rynku lokalnym. Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego powinien wynosić 35 dni. Średnia stawka kosztów holowania pojazdu w okresie związanym ze szkoda wynosiła 520,40 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego sądowego P. L. (k. 161 – 180 akt),

opinia uzupełniająca (k.212 – 215 akt), zeznania biegłego (00:02:54

– 00:09:05 minuta rozprawy z dnia 16.10.2019r. k. 228 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka A. O. oraz opinii biegłego sądowego P. L..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 7 grudnia 2014r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę.

Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

W toku likwidacji szkody pozwany uznał zasadność wynajmu pojazdu zastępczego przez okres 17 dni i skorygował stawkę najmu do kwoty 123 zł brutto za dobę. Z tytułu najmu pojazdu zastępczego i z tytułu kosztów holowania, które uwzględnił w kwocie 407,62 zł przyznał odszkodowanie w wysokości 2.498,62 zł. Pozwany nie uwzględnił natomiast opłaty za podstawienie i odbiór pojazdu zgodnie z wnioskiem powódki wynikającym z faktury VAT z uwagi na fakt dostępności firm świadczących usługi najmu pojazdów na rynku lokalnym.

Obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wynika również z wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją KNF z dnia 1.12.2009r. poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela.

W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego, bowiem samochód uszkodzony w wyniku wypadku komunikacyjnego był samochodem z którego korzystała poszkodowana w celu dojazdów do pracy, do lekarza, rehabilitanta i do chorych rodziców. Samochód poszkodowanej został uszkodzony w stopniu, w którym jego naprawa była nieopłacalna. Poszkodowana nie kwestionował decyzji pozwanego o zakwalifikowaniu szkody jako szkody całkowitej. Poszkodowana była pozbawiona możliwości korzystania z własnego samochodu. Za usprawiedliwiony okres najmu, w ślad za opinią biegłego Sąd przyjął okres do dnia wypłaty odszkodowania i dodatkowo okres siedmiu dni pozwalający poszkodowanej dokonać zakupu nowego pojazdu za przekazane przez pozwanego pieniądze.

Biorąc jednak pod uwagę wynikający z art. 362 k.c. obowiązek poszkodowanej nie powiększania wysokości szkody, należy stwierdzić, że przyjmując ofertę powódki naruszyła ona ten obowiązek. Korzystając z oferty wypożyczalni znajdującej się w pobliżu jej miejsca zamieszkania poszkodowana zawarłaby umowę, w której najwyższa stawka najmu wynosiła 212,57 zł. Taką stawkę Sąd przyjął ustalając wysokość szkody. W ślad za ustaleniami biegłego za uzasadniony koszt holowania należało również przyjąć kwotę 520,40 zł brutto.

Poszkodowani przelali w drodze cesji na rzecz powódki wierzytelność wobec pozwanego z tytułu odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd uwzględnił powództwo w zakresie różnicy pomiędzy kwotą należną za najem ( 35 x 212,57 zł) oraz holowanie (520,40 zł) a kwotą wypłaconą przez pozwanego. W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu. Sąd uznał ponadto, zgodnie ze stanowiskiem pozwanego, że koszty podstawienia i odbioru auta w sposób nieuzasadniony powiększały szkodę. Nie powstałyby gdyby poszkodowana skorzystała z oferty wypożyczalni znajdującej się w pobliżu jej miejsca zamieszkania.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone i rozdzielił stosunkowo koszty postępowania. Powódka wygrała sprawę w 70,33%. Na sumę kosztów postępowania złożyła się opłata sądowa w wysokości 389 zł wynagrodzenie biegłego w wysokości 800 zł, koszty dojazdu świadka w wysokości 103,64 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwotach po 1.800 zł na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U z 2015r. poz. 1800 ze zm.) i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2015r. poz. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw po 17 zł. Łącznie koszty wyniosły 5.323,77 zł. Powódka przegrała proces w 29,67%, a więc powinna ponieść 1.579,56 zł kosztów postępowania. Poniosła natomiast koszt opłaty sądowej i koszt wynagrodzenia swojego pełnomocnika, czyli łącznie kwotę 2.206 zł. Różnica tych kwot podlegała zwrotowi od pozwanego. Ponadto Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego nieuiszczone koszty sądowe, poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa, na które złożyło się nie pokryte zaliczką wynagrodzenie biegłego (397,13 zł) i koszt dojazdu świadka.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś