Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 11 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2019 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwu (...) w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. kwotę 442,69 zł (czterysta czterdzieści dwa złote 69/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 27 listopada 2017r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) w W. kwotę 155,59 zł (sto pięćdziesiąt pięć złotych 59/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania

4.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 680,36zł (sześćset osiemdziesiąt złotych 36/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 553/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. (dawniej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w L.) wniósł w dniu 27 listopada 2017r. o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego Towarzystwa (...) w W. kwoty 1.985,73 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się odszkodowanie z tytułu szkody rzeczowej (kosztów naprawy pojazdu), tj. kwota 1.827,95 zł, skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 3.823,60 zł, liczone od dnia 10 listopada 2016r. do dnia 6 lutego 2017r., tj. kwota 64,53 zł oraz skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwoty 1.827,95 zł od dnia 6 lutego 2017r. do dnia 30 października 2017r., tj. kwota 93,25 zł. Ponadto powód wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w wyniku kolizji komunikacyjnej w dniu 10 października 2016r. został uszkodzony pojazd marki R. o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność P. N. i J. N.. Pozwany jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy tej kolizji uznał swoją odpowiedzialność za szkodę w przedmiotowym pojeździe i wypłacił odszkodowanie w wysokości 2.733,60 zł brutto, a następnie dopłacił kwotę 2.549,15 zł tytułem odszkodowania i kosztu opinii. Przyznane odszkodowanie nie rekompensuje w pełni poniesionej szkody. Powód uzyskał we własnym zakresie opinię techniczną od Krajowego Centrum (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z której wynika, iż rzeczywisty koszt naprawy przedmiotowego pojazdu kształtuje się na poziomie 6.557,20 zł brutto. Z przedstawionej opinii wynika jednoznacznie, że ustalony przez pozwanego koszt naprawy został znacznie zaniżony. Powód poniósł koszty związane ze sporządzeniem prywatnej ekspertyzy na poziomie 553,50 zł. Na wartość przedmiotu sporu składa się różnica pomiędzy rzeczywistym kosztem naprawy pojazdu określonym w opinii wykonanej dla powoda a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (6.557,20 zł brutto – 4.729,25 zł brutto = 1.827,95 zł, skapitalizowane odsetki w wysokości w wysokości 157,78 zł, co daje łącznie 1.827,95 + 157,78 zł = 1.985,73 zł. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności, jednocześnie wzywając go do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

Do pozwu załączono zawiadomienie pozwanego o przelewie wierzytelności, wezwanie do zapłaty, Ocenę techniczno – ekonomiczną Krajowego Centrum (...) Sp. z o.o. z kalkulacją naprawy i fakturą VAT, kosztorys E.’s wykonany dla pozwanego, decyzję pozwanego z dnia 22.02.2017r.i z 9.11.2016r.

W dniu 26 stycznia 2018r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. W sprzeciwie wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazano, że w trakcie przeprowadzonego postepowania likwidacyjnego pozwany dokonał oględzin uszkodzonego pojazdu, które stanowiły podstawę do wykonania kalkulacji naprawy. Na podstawie weryfikacji kalkulacji naprawy przedłożonej przez powoda nr (...) z dnia 19 listopada 2016r. wypłacono poszkodowanym P. i J. N. odszkodowanie w łącznej wysokości 5.282,75 zł, w tym 4.729,25 zł tytułem kosztów naprawy i 553,50 tytułem zwrotu kosztów prywatnej opinii. Pozwany zakwestionował wyliczenie wysokości szkody doznanej przez powoda, oparte na przedmiotowej kalkulacji naprawy (...) z dnia 19.11.2016r. oraz przyjęty w niej zakres ujętych części zamiennych, sposób naprawy oraz przyjęte stawkę 1 R. prac blacharskich i lakierniczych w kwocie 120 zł netto oraz wyłącznie ceny części nowych oryginalnych.

W piśmie procesowym z dnia 26 czerwca 2018r. powód podtrzymał stanowisko zawarte w pozwie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Uszkodzony samochód w dniu zdarzenia miał dziesięć lat. Zastał kupiony przez P. N. i jego żonę do wspólności ustawowej. Od momentu zakupu samochód się nie psuł, nie było z nim żadnych problemów. Do zdarzenia doszło w dniu 10 października 2016r. w O.. Samochód został uszkodzony po stronie lewej od strony kierowcy. Uszkodzono lampę, błotnik, zderzak. Była policja na miejscu zdarzenia. Sprawca zdarzenia R. P. posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC) u pozwanego. Po wycenie pozwanego samochód został oddany do naprawy. Poszkodowany P. N. sam kupował oryginalne części i lakier. Odszkodowanie przyznane przez pozwanego nie wystarczyło mu na zakup części. Od razu sprzedał tę szkodę powodowi. Po otrzymaniu pieniędzy od powoda kupił części, a jego sąsiad naprawił mu samochód i polakierował go. Części, które poszkodowany kupował w Internecie były oryginalne R..

Dowód: zeznania świadka P. N. (00:09:51 – 00:22:43 minuta

rozprawy z dnia 21 września 2018r), notatka informacyjna o

zdarzeniu drogowym Komendy Powiatowej Policji w (...)

(...) (k. 112 akt), potwierdzenie okoliczności zdarzenia (k. 72

akt), potwierdzenie zawarcia umowy OC z pozwanym (k. 72v akt)

W dniu 10 października 2016r. pozwany sporządził kosztorys, którym ustalił odszkodowanie w wysokości 2.733,60 zł.

Dowód: kosztorys pozwanego z 10.10.2016r. (k. 25 – 26 akt)

W dniu 9 listopada 2016r. pozwany poinformował P. N., że przyznano mu odszkodowanie w kwocie 2.733,60 zł.

Dowód: pismo pozwanego do P. N. (k. 28 akt)

W dniu 19 listopada 2016r. Krajowe Centrum (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. sporządziło na zlecenie powoda ocenę techniczno - ekonomiczną wraz z kalkulacją naprawy nr (...), w której koszty naprawy wskazano na kwotę 6.557,20 zł.

Dowód: ocena techniczno – ekonomiczna z 23.12.2016r. z kalkulacją

naprawy nr (...) z 19.11.2016r. (k. 14 - 23 akt)

Za wykonaną kalkulację i sporządzenie opinii powód został obciążony kwotę 553,50 zł.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 28.12.2016r. (k. 24 akt)

Pismem z dnia 21 grudnia 2016r. poszkodowani J. N. i P. N. poinformowali pozwanego o zawarciu umowy przelewu wierzytelności dochodzenia należności z tytułu szkody rzeczowej w pojeździe marki R. o nr rej. (...), powstałej na skutek zdarzenia z dnia 4 października 2016r. nr szkody (...) z (...) Spółką z ograniczona odpowiedzialnością spółką komandytową w L.. Wskazano jednocześnie, że spełnienie świadczenia ma nastąpić bezpośrednio na rachunek bankowy nabywcy.

Dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności z 21.12.2016r. (k. 11 akt)

Powód w dniu 18 stycznia 2017r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 4.337,10 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty. W treści wezwania wskazał, ze w oparciu o dokumentację szkody ustalono, że rzeczywista wartość roszczenia wynosi 6.557,20 zł. Jednocześnie powód wniósł o zwrot kwoty 553,50 zł stanowiącej koszt sporządzenia opinii niezależnego rzeczoznawcy. Do wezwania załączono zawiadomienie o przelewie wierzytelności.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 23.09.2016r. (k. 12 - 13 akt),

W dniu 2 lutego 2017r. pozwany przyznał powodowi kwotę 1.995,65 zł i koszt oceny technicznej w wysokości 553 zł. Dopłata została przyznana, zgodnie ze zweryfikowanym kosztorysem, w którym uznano stawki 100/100 zł netto stosowane przez warsztaty niezależne na terenie zamieszkania poszkodowanego. Z uwagi na okres eksploatacji pojazdu zastosowano części o jakości O,Q,PC, pozwalające na przywrócenie stanu pojazdu sprzed zdarzenia.

Dowód: pismo pozwanego do powoda z dnia 2.02.2017r. (k. 27 akt)

Mailem z dnia 23 marca 2017r. powód zaproponował pozwanemu zawarcie ugody na kwotę 1.274,45 zł.

Dowód: mail powoda do pozwanego z 23.03.2017r. (k. 57 akt)

Pismem z dnia 4 kwietnia 2017r. pozwany odmówił powodowi zmiany swojego stanowiska i dopłaty kwoty 1.274,45 zł.

Dowód: pismo pozwanego z 4.04.2017r. (k. 54 v akt)

Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki R. (...) o numerach rejestracyjnych (...), powstałych w związku z zaistniałą szkodą komunikacyjną w dniu 4 października 2016r., ustalony przy użyciu nowych części oryginalnych typu „O”, technologii producenta oraz średnich cen robocizny w warsztatach posiadających odpowiedni personel i zaplecze pozwalające na stosowanie technologii producenta wynoszącej w okresie powstania szkody 100 zł netto za 1 rbh, pozwalający na przywrócenie pojazdy do stanu sprzed zdarzenia wynosi 6.284,14 zł brutto z 23% podatkiem VAT od towarów i usług. Ze względu na okres eksploatacji pojazdu wynoszący 139 miesięcy można zastosować do naprawy nowe części oryginalne typu „Q”. Koszt naprawy przy tych samych założeniach wyniesie 5.697,30 zł brutto z 23 % VAT od towarów i usług. Firma (...), która jest producentem reflektora do pojazdu jest jednym z wiodących producentów części zamiennych produkujących części o wysokiej jakości wykorzystywane przez producentów pojazdów podczas pierwszego montażu. Pojazd w chwili szkody eksploatowany był przez 139 miesięcy, czyli prawie 12 lat. Wymiana reflektora na nowy o jakości O doprowadziłaby do wzrostu wartości pojazdu zgodnie z Instrukcja Wyceny Pojazdu. W przypadku tej szkody powinien być zastosowany rabat na reflektor o jakości O w wysokości 50 % lub do naprawy powinien zostać użyty reflektor o jakości „Q”. Faktyczna naprawa poskutkował wymianą reflektora na oryginalny używany w bardzo złym stanie. Stosowanie do naprawy części typu P i pochodnych nie pozwoli na naprawę pojazdu, zgodnie z technologią producenta. Wypłacone do tej pory odszkodowanie ustalone na podstawie kosztorysu naprawy sporządzonego przez pozwanego nie pozwoliło na naprawę pojazdu zgodnie z technologią producenta.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. P. L. (k. 178 –

207 akt), opinia uzupełniająca (k. 226 – 228 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka P. N. oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. P. L..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 10 października 2016r. była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art.436 § 1 w zw. z 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

„Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112). Sąd Najwyższy stwierdził również, że poszkodowany powinien posiadać szczególny interes, aby celowe było zamontowanie części nowych oryginalnych „O” do starego samochodu (III CZP 85/11).

W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem ustalonego przez biegłego zakresu napraw i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi. Biegły wskazał w opinii dwa warianty naprawy uszkodzeń. Koszt naprawy przy użyciu części oryginalnych „O” wyniósł 6.284,14 zł, a przy użyciu nowych oryginalnych części typu „Q” koszt naprawy wyniósł 5.697,30 zł.

W niniejszej sprawie poszkodowany dokonał naprawy pojazdu używając części oryginalnych używanych. Uszkodzony samochód w chwili zdarzenia miał 12 lat. Sąd podzielił więc stanowisko biegłego, że ze względu na okres eksploatacji pojazdu do naprawy można zastosować nowe części oryginalne typu „Q”.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody wynosi 5.697,30 zł brutto.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem (5.697,30 zł), a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (5.282,75 zł) podlegała uwzględnieniu przez Sąd (414,55 zł ). Od tak ustalonej wysokości odszkodowania Sąd wyliczył, podobnie jak powód w pozwie odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 10 listopada 2016r. do dnia 30 października 2017r. na kwotę 28,14 zł i doliczył je do zasądzonego roszczenia. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 22,30 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 100 zł, wynagrodzenie biegłego w łącznej kwocie 1.480,36 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 900 zł w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. poz. 1804 ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 3.414,36 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 2.652,96 zł kosztów, a pozwany powinien ponieść 761,41 zł kosztów. Powód poniósł 1.817 zł (opłata sądowa od pozwu, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 800 zł i wynagrodzenie pełnomocnika), a pozwany poniósł 917 zł (wynagrodzenie pełnomocnika). Różnicę kwot, którą poniósł pozwany a którą powinien ponieść, obowiązany jest zwrócić mu powód, o czym rozstrzygnięto w punkcie 3 wyroku. Brakującą część kosztów przeznaczonych na opinię biegłego poniósł tymczasowo Skarb Państwa, stąd Sąd nakazał ściągnąć od powoda ich brakującą część, zgodnie z ciążącym na nim proporcjonalnie obowiązkiem.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś