Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 347/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

17 stycznia 2020r.

Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Agata Wilczewska

Protokolant: st. sekr. sąd. Irena Bąk

przy udziale Katarzyny Jaśniak Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kole

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2020r.

sprawy D. J.

oskarżonego z art.178a §1k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego oraz przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Turku

z dnia 5 września 2019r., sygn. akt II K 138/19,

I.  Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.

II.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50zł i wymierza mu opłatę w kwocie 150zł za to postępowanie.

Agata Wilczewska

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 347/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 5 września 2019r., sygn. akt II K 138/19.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

3.

art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. oraz art. 427 k.p.k. poprzez:

błąd w ustaleniach faktycznych, stanowiących podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż oskarżony działał nieumyślnie, stąd nie można przypisać mu sprawstwa zarzucanego czynu;

obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, tj.:

a) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, w wyniku naruszenia przez Sąd zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez:

- uznanie za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka M. W., mimo iż były one spójne i logiczne, a oskarżony logicznie wyjaśnił rozbieżności w swoich wyjaśnieniach, składanych przed Sądem oraz na etapie postępowania przygotowawczego oraz ustalenie stanu faktycznego sprawy z zupełnym pominięciem faktu, iż oskarżony w dniu zdarzenia zażywał silne leki psychotropowe i antydepresyjne, które zaburzały spalanie alkoholu w jego organizmie, co zostało potwierdzone złożonym do akt sprawy zaświadczeniem lekarskim z dnia 14.03.2019r. (które Sąd zupełnie pominął w swoich rozważaniach),

- uznanie za rzetelne i nie budzące wątpliwości pomiarów zawartości alkoholu u oskarżonego, dokonanych urządzeniem typu Alkometr A2.0/04, nr fabryczny (...) produkcji (...) Sp. z o.o., mimo iż sześciokrotne badanie dawało niejasne i sprzeczne wyniki, a przez to pomiary tym urządzeniem uznać należy za niewiarygodne i wadliwe, stąd też nie powinny być one podstawą do ustalania stanu faktycznego w niniejszej sprawie w zakresie stanu nietrzeźwości oskarżonego;

b) art. 5 § 2 k.p.k. w wyniku naruszenia zasady „in dubio pro reo” poprzez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego;

c) art. 170 § 1 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie wniosków dowodowych oskarżonego złożonych na rozprawie w dniu 05.09.2019r., a dotyczących przesłuchania w charakterze świadka M. J. (na okoliczność ustalenia przebiegu zdarzenia i spotkania z oskarżonym) oraz dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej na okoliczność ustalenia wpływu zażywanych przez oskarżonego leków na spalanie alkoholu w jego organizmie i stan jego trzeźwości, albowiem dowody te miały istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego i rozstrzygnięcia niniejszej sprawy;

Oskarżony zarzuca Sądowi błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych na podstawę orzeczenia, a w konsekwencji błędne uznanie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.).Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

Niezasadny okazał się wspólny zarzut skarżących, dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych, będący wynikiem nieprawidłowej oceny dowodów, polegający na przyjęciu że oskarżony D. J. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa. Sąd w prawidłowy sposób ustalił, iż zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. W świetle okoliczności sprawy nie można podzielić argumentacji obrońcy, iż oskarżony działał nieumyślnie, stąd niezasadne jest twierdzenie, iż oskarżonemu nie można przypisać sprawstwa zarzucanego czynu. Składając wyjaśnienia oskarżony nie zaprzeczał, że znajdował się w stanie nietrzeźwości, ponadto z treści jego wyjaśnień wynika, że picie alkoholu skończył około 23:00, a po czterech godzinach zdecydował się odwieźć M. W. do domu. Mając na uwadze krótki upływ czas oraz ilość spożytego alkoholu, oskarżony kierując pojazdem miał pełną świadomość swojego stanu nietrzeźwości oraz przewidując konsekwencje swego postępowania, godził się na nie. Stan nietrzeźwości oskarżonego został potwierdzony w wynikach przeprowadzonych pomiarów zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, wobec czego sprawstwo oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego.

Sąd I instancji w prawidłowy sposób ocenił zeznania świadka M. W., odmawiając im prymatu wiary, z uwagi na liczne rozbieżności w zeznaniach, w zależności od etapu postępowania, w którym były składane. Z uwagi na powyższe nie można podzielić argumentacji obrońcy, iż zeznania świadka były spójne i logiczne. Zeznania świadka M. W. pozostawały ponadto w sprzeczności z zeznaniami świadka D. G., jak również wyjaśnieniami oskarżonego D. J.. Sąd prawidłowo ocenił, iż świadek ten próbował umniejszyć winę oskarżonego, stąd wersja jego zeznań ulegała zmianie, przez co ich treść nie mogła zostać uznana za wiarygodną. Jednocześnie Sąd I instancji prawidłowo ocenił wyjaśnienia oskarżonego D. J., odmawiając im wiary, bowiem również pozostają one w bezpośredniej sprzeczności z zeznaniami świadka D. G. oraz pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie, w tym m. in. protokołem badania stanu trzeźwości. Sąd słusznie uznał, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej, na co wskazuje chociażby nieudolna próba wykazania pomyłki w zakresie wskazania godziny, o której oskarżony zakończył spożywanie alkoholu.

W opinii Sądu odwoławczego, okoliczność że oskarżony zażywał leki, które mogły wpływać spowalniająco na spalanie alkoholu w jego krwi i mimo tego równocześnie spożywał alkohol, w żaden sposób nie umniejsza stopnia jego winy, a wręcz stanowi okoliczność obciążającą. Oskarżony skończył spożywanie alkoholu około 23:00, zatem w świetle doświadczenia życiowego należy przyjąć, że do godziny 03:00 organizm oskarżonego nie byłby w stanie wydalić spożytego alkoholu, nawet przy niezakłóconym procesie jego spalania, z uwagi na zbyt krótki upływ czasu. Z przedłożonego zaświadczenia lekarskiego na k. 120 akt nie wynika aby zażywany przez oskarżonego lek wpływał na spalanie alkoholu w jego organizmie. Wynika tylko, że lek ten może spowodować w połączeniu z alkoholem niepamięć następczą i zaburzenia neurologiczne jak halucynacje, pogorszenie kontaktu. Oskarżony zażywając leki psychotropowe i antydepresyjne w ogóle nie powinien więc spożywać alkoholu, a tym bardziej w takim stanie po zażyciu lekarstw i spożyciu alkoholu kierować pojazdem mechanicznym.

Sąd odwoławczy nie podzielił również zarzutu obrońcy oskarżonego w zakresie nieuzasadnionego przyjęcia przez Sąd orzekający za rzetelne i nie budzące wątpliwości pomiarów zawartości alkoholu u oskarżonego, dokonanych urządzeniem typu Alkometr A2.0/04. Ze sporządzonych protokołów badań wynika, że pomiary zostały dokonane przed datą kolejnego wymaganego przeglądu urządzenia, który upływał dopiero w dniu 20 marca 2019r., zatem dwa miesiące po przedmiotowych pomiarach. Z protokołów tych wynika również, że dokonane pomiary były poprawne i w trakcie ich przeprowadzania nie stwierdzono jakichkolwiek nieprawidłowości. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż w wynikach badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu mogą zaistnieć różnice, bowiem nie jest to pomiar tak precyzyjny jak badanie zawartości alkoholu we krwi, jednakże w przedmiotowej sprawie nie ma mowy o rozbieżnościach, dających podstawę do uznania, że oskarżony nie znajdował się w stanie nietrzeźwości. Nawet najniższy pomiar z godziny 05:28 wskazywał na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 0,32 mg/l, zatem ilość znacznie przekraczającą 0,25 mg, stanowiącą granicę dla przyjęcia, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości.

W odniesieniu do twierdzeń obrońcy o pojawiających się w sprawie wątpliwościach dotyczących sprawstwa oskarżonego, które winny zostać rozstrzygnięte na jego korzyść wskazać należy, iż nie można stawiać w sposób uzasadniony zarzutu naruszenia zasady in dubio pro reo, powołując się na wątpliwości samej "strony" co do treści ustaleń faktycznych, wymowy dowodów, czy też sposobu interpretacji przepisów prawa. Dla oceny, czy nie został naruszony zakaz z art. 5 § 2 k.p.k. nie są bowiem miarodajne tego rodzaju wątpliwości zgłaszane przez stronę, ale tylko to, czy sąd orzekający w sprawie rzeczywiście powziął wątpliwości w tym zakresie i wobec braku możliwości ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. A zatem w sytuacji, gdy konkretne ustalenie faktyczne zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, nie można mówić o naruszeniu zasady domniemania niewinności.

Niezasadny okazał się również zarzut obrońcy, dotyczący bezzasadnego oddalenia wniosków dowodowych oskarżonego na rozprawie w dniu 5 września 2019r. w postaci przesłuchania w charakterze świadka M. J. na okoliczność ustalenia przebiegu zdarzenia oraz dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej na okoliczność ustalenia wpływu zażywanych przez oskarżonego leków na spalanie alkoholu w jego organizmie. Sąd I instancji słusznie wskazał, iż przeprowadzenie wnioskowanych dowodów nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był wystarczający do podjęcia merytorycznego rozstrzygnięcia, a przeprowadzenie wskazanych dowodów zmierzałoby jedynie do przedłużenia postępowania.

Ponadto nie można zgodzić się z obrońcą, iż oskarżony swoim zachowaniem nie stworzył żadnego zagrożenia na drodze. Oskarżony w stanie nietrzeźwości kierował pojazdem po drodze publicznej, stwarzając tym samym realne zagrożenie w ruchu drogowym. Nie ma przy tym znaczenia, iż miało to miejsce w późnych godzinach nocnych, bowiem pora popełnienia przestępstwa nie wpływa na prawnokarną ocenę zachowania oskarżonego. Nadto stworzenie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu nie stanowi znamienia przypisanego oskarżonemu przestępstwa.

Wobec powyższego zarzuty skarżących stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu orzekającego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie warunkowe umorzenie postępowania karnego lub ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacjach skarżących, a nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia. Ponadto w ocenie Sądu odwoławczego, w sprawie nie zostały spełnione przesłanki uzasadniające zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania. W świetle okoliczności sprawy nie można przyjąć, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, bowiem oskarżony swoim zachowaniem
w sposób rażący naruszył obowiązujące reguły ostrożności.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina oskarżonego, wymierzona kara i środek karny oraz rozstrzygnięcie o

0.2świadczeniu pieniężnym i rozstrzygnięcie o kosztach postępowania przed

0.3Sądem I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo oskarżonego i wina w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów i prawidłowo ustalonego stanu faktycznego nie budzi wątpliwości Sądu odwoławczego. Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przypisanego mu czynu. Wymierzona przez Sąd I instancji kara grzywny jest odpowiednia do stopnia winy oskarżonego, nie przekracza możliwości majątkowych oskarżonego, a ponadto spełni swoje cele kompensacyjne i wychowawcze. Sąd nie dopatrzył się uchybień w zakresie wymierzonego środka karnego, jak również w zakresie orzeczonego świadczenia pieniężnego oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach za postępowanie przed Sądem I instancji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 636 §1 k.p.k., w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r.
o opłatach w sprawach karnych
, wobec nieuwzględnienia apelacji, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 złotych (ryczałt za doręczenia i dane o karalności) i wymierzył oskarżonemu za postępowanie odwoławcze opłatę w kwocie 150 złotych.

7.  PODPIS

Agata Wilczewska

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego D. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina oskarżonego

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony D. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina oskarżonego

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana