Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2019 r. w K.

sprawy z powództwa D. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. (...) (...)

przeciwko S. G.

o zapłatę

oddala powództwo.

I C 362/19

UZASADNIENIE

Powód D. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. (...) (...) wniósł o zasądzenie od pozwanej S. G. kwoty 1.391,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Podniósł, że umową cesji nabył wierzytelność w stosunku do pozwanego od (...) S.A.W ramach umowy z wierzycielem pierwotnym zostały wystawione dokumenty księgowe stanowiące podstawę powództwa. Łączna wysokość zadłużenia pozwanej wynika z nieopłaconych dokumentów księgowych wystawionych przez wierzyciela pierwotnego. Na dochodzone roszczenie powoda składa się:

- kwota 109,97 zł zobowiązane z tytułu umowy o świadczenie usług radiowo telewizyjnych,

- kwota 1.131,18 zł zobowiązanie z tytułu wystawionych not obciążeniowych,

- kwota 150,19 zł stanowiąca wysokość skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie oraz wystawionych przez wierzyciela pierwotnego not odsetkowych.

Pozwana S. G. zawiadomiona o terminie, nie stawiła się na rozprawie i nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód D. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. (...) (...) w dniu 16-05-2017 r. zawarł z (...) S.A. umowę przelewu wierzytelności.

( dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 12-13)

W dniu 07-02-2019 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nr (...), z którego wynika, że dnia 16-05-2019 r. nabył od (...) S.A. wierzytelność wobec pozwanej.

( dowód: wyciąg – k. 5)

Pozew w sprawie został wniesiony w dniu 21-02-2019 r.

( dowód: k. 3)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód nie udowodnił swojej legitymacji czynnej do wytoczenia powództwa, w szczególności nie wykazał aby faktycznie nabył roszczenie objęte pozwem, bowiem nie przedstawił dokumentów wykazujących swoje następstwo prawne, ani potwierdzających fakt istnienia wierzytelności poprzednika prawnego powoda wobec pozwanego.

Przedłożona przez powoda umowa przelewu wierzytelności z dnia 16-05-2017 r., w ocenie Sądu, stanowi dowód wyłącznie tego, że doszło do zawarcia takiej umowy. Brak natomiast dowodu, iż obejmowała ona m. in. wierzytelności wskazane w pozwie. Zgodnie z w/w umową przedmiotem cesji miały być wierzytelności szczegółowo określone w (...) (papierowym) „(...) do Umowy z dnia 16-05-2017 r.”, (...) (papierowym) „(...) do Umowy z dnia 16-05-2017 r.”, (...) (CD) „(...) do Umowy z dnia 16-05-2017 r.” oraz (...) (CD) „(...) do Umowy z dnia 16-05-2017 r.” Żaden z wymienionych załączników nie został załączony do pozwu.

Ponadto powód nie dołączył do pozwu umowy wierzyciela pierwotnego z pozwaną o świadczenie usług telekomunikacyjnych na potwierdzenie podstawy powstania zobowiązania.

Dochodzona pozwem kwota stanowi sumę nie zapłaconych faktur za usługi telekomunikacyjne i not obciążeniowych. Powód nie przedłożył jednak dokumentów księgowych ani not obciążeniowych, nie jest zatem możliwe zweryfikowanie, czy dokumenty te w ogóle zostały wystawione, ani tym bardziej, czy należności w nich stwierdzone mają oparcie w zawartej przez strony umowie. Z tych samych przyczyn nie jest również możliwe zweryfikowanie, czy powód w sposób prawidłowy wskazał daty wymagalności poszczególnych kwot składających się na dochodzone roszczenie oraz ustalił wysokość dochodzonych pozwem skapitalizowanych odsetek.

Odnosząc się do zawartej przez powoda umowy cesji, to nie kwestionując jej zawarcia i ważności, należy wskazać, iż fakt zawarcia umowy cesji nie stanowi dowodu istnienia wierzytelności, która była jej przedmiotem. Strona powodowa nie przedłożyła żadnych dokumentów potwierdzających istnienie zobowiązania, jego wysokość i wymagalność, ewentualnie fakt uznania go przez pozwaną.

Z kolei co do wyciągu z ksiąg rachunkowych, na który powołuje się powód, należy wskazać, że samo dokonanie zapisu w księgach funduszu sekurytyzacyjnego o istnieniu wierzytelności nie wiąże się z domniemaniem prawnym, iż wierzytelność ta istnieje, brak bowiem jakiegokolwiek sposobu kontroli prawidłowości podstaw dokonywanych wpisów, poza ich prawidłowością formalną. Organy funduszu nie mają wystarczających kompetencji do zbadania, czy nabywana wierzytelność faktycznie istnieje. O ile należy przyjąć, że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu potwierdza fakt dokonania cesji (nabycia wierzytelności), o tyle do wykazania istnienia wierzytelności, konieczne jest przedstawienie przez fundusz odpowiednich dowodów. Domniemanie zgodności z prawdą treści dokumentu w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nie obejmuje bowiem faktu istnienia wierzytelności nabytej przez fundusz sekurytyzacyjny w drodze przelewu ( tak SN w uzasadnieniu uchwały z 7.10.2009r., III CZP 65/09, OSNC 2010/4/51). Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego potwierdza jedynie sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowi jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia i wysokości nabytej wierzytelności ( vide - wyrok SN z 13.06.2013r., V CSK 329/12, LEX nr 1375500). Tym bardziej nie stanowi dowodu pozwalającego zweryfikować prawidłowość naliczenia i wysokość należnych odsetek.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że powód nie wykazał, iż przysługuje mu względem pozwanego dochodzona pozwem wierzytelność, a w szczególności posiada w sprawie legitymację czynną. Zgodnie natomiast z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z tego faktu wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem cyt. przepisu jest art. 232 k.p.c., zgodnie z którym strony zobowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie.

Nie można było również w uznać, iż pozwana nie przedstawiając swojego stanowiska w rzeczywistości uznała powództwo. Brak merytorycznego zaprzeczenia twierdzeń powoda przez pozwaną nie zwalniał bowiem powoda z wykazania podstawowych okoliczności wskazujących na zasadność żądania. Ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć bowiem nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności ( tak SN w wyroku z 7.11.2007r., II CSK 293/07).

Sąd jest zobligowany do uznania twierdzeń powoda przy bezczynności pozwanego jedynie w przypadku braku wątpliwości co do zasadności pozwu. W rozpoznawanej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających jego roszczenie.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo w całości.