Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2019r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Wolska

Protokolant: Aneta Siemaszko

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2019r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.

przeciwko S. D.

o zapłatę

I.oddala powództwo.

II. zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 124 zł ( sto dwadzieścia cztery złote ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 301/18 upr

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin- Zachód w Lublinie w dniu 3 listopada 2017r. Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. zażądał zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej S. D. kwoty 315,56 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 listopada 2017r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż roszczenie wynika z umowy o świadczenie usług o numerze Klienta (...), na podstawie której strona pozwana otrzymała dostęp do usług świadczonych przez usługodawcę i zobowiązała się do uiszczania opłat, jednak nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania wobec czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Powód wskazał, że usługodawca wezwał stronę pozwaną do zapłaty i jednocześnie poinformował, że w przypadku niewypełnienia obowiązków określonych w treści wezwania wierzytelność zostanie przelana na rzecz Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty. Dodał, że z uwagi na to, że pomimo upływu wyznaczonego terminu pozwana nie dokonała zapłaty, w dniu 24 maja 2017r. (...) S.A. zawarła z Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Powód wskazał, że na kwotę należności głównej, dochodzoną niniejszym powództwem składa się suma nieuiszczonych opłat wynikająca z:

- dokumentu nr (...) z dnia 2015-11-12 na kwotę: 120,34 zł, kwota roszczenia 70,59 zł, z terminem płatności: 2015-11-26,

- dokumentu nr: (...) z dnia 2015-11-12 na kwotę: 1,31 zł, kwota roszczenia 1,31 zł, z terminem płatności: 2015-11-26,

- dokumentu nr: (...) z dnia 2016-01-13 na kwotę: 0,88 zł, kwota roszczenia 0,88 zł, z terminem płatności: 2016-01-27,

- dokumentu nr: (...) z dnia 2016-02-10 na kwotę: 114,64 zł, kwota roszczenia 0,36 zł, z terminem płatności: 2016-02-24,

- dokumentu nr: (...) z dnia 2016-02-10 na kwotę: 0,89 zł, kwota roszczenia 0,89 zł, z terminem płatności: 2016-02-24,

- dokumentu nr: (...) z dnia 2016-03-09 na kwotę: 233,00 zł, kwota roszczenia 233,00 zł, (opłata wyrównawcza w wysokości wartości przyznanej ulgi) z terminem płatności: 2016-03-23. Jako dowód istnienia obowiązku spełnienia świadczenia przez pozwaną wskazano na wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nr (...) z dnia 03 listopada 2017r., podnosząc, iż osnowa wyciągu dokładnie precyzuje źródło i rodzaj przysługującej powodowi wierzytelności wraz z potwierdzeniem faktu dokonanej cesji( k.3-10).

Od wydanego w postępowaniu elektronicznym nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29 listopada 2017r. ( k.11) pozwana złożyła sprzeciw (k. 116-120v), wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, w tym opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwana zaprzeczyła wszystkim wyraźnie nieprzyznanym twierdzeniom powoda i zakwestionowała roszczenie powoda co do zasady, jak i co do wysokości. Podniosła, iż to ona powinna otrzymać odszkodowanie za bezpodstawne zerwanie przez (...) czterech umów na swi9adczenie usług telekomunikacyjnych: - usługę telefonu stacjonarnego, - do telefonu usługę (...) poprzez (...), - kartę SIM do telefonu komórkowego (...), zawartą na rok, od dnia 07 maja 2015r. oraz kartę SIM do telefonu komórkowego (...), zawartą na rok, od dnia 27 czerwca 2015r. Pozwana wskazała, że N. usługę dostarczała z częstymi przerwami w działaniu telefonu stacjonarnego, a nagminne było przerywanie dostępu do Internetu, dlatego też często składała reklamacje. W marcu 2015r. miała miejsce awaria internetu, trwająca ponad tydzień, a w kwietniu kolejna, trwająca z przerwami trzy tygodnie, nadto w maju miała miejsce awaria telefonu stacjonarnego, włączonego 22 maja 2015r. Awarie były usuwane po kilkunastu dniach , a nawet i po miesiącu i nie „szły” za tym korekty wystawianych rachunków. Pozwana wskazała, że w kwietniu 2015r. N. złożyła jej ofertę poszerzenia usługi o kartę SIM do telefonu komórkowego ( nr (...)) , a z uwagi na to, że oferta była korzystna, to z niej skorzystała. Kolejna miała miejsce w lipcu 2015r. ( w tym samym zakresie do nr (...)). Dodała, że od miesiąca czerwca 2015r. zgodnie z umową operator zaprzestał przesyłania jej faktury papierowej i miał generować e-fakturę, jednak na wskazany przez nią adres e-mail faktury przestały przychodzić i nie były przysyłane też już faktury papierowe. Wskazała, że ostatecznie opłaty za usługi płaciła przybliżone do dawnych opłat. Wskazała, że w dniu 8 marca 2016r. otrzymała pisemną informację, że N. z dniem 22 lutego 2016r. zerwała umowę w trybie natychmiastowym, w dniu 10 marca 2016 r. sporządzone zostało pismo o obciążeniu jej opłatami wyrównawczymi za wszystkie cztery usługi na kwotę 233 zł. Podkreśliła, że powód wysyłał jej faktury na niewłaściwy adres e-mail. Pozwana wskazała, że N. nieuzasadnienie obciążyła ją za zerwanie umowy ze skutkiem natychmiastowym i nieuzasadnienie nie przeanalizowała jej reklamacji z marca, kwietnia i maja 2015 r. oraz nie uwzględniała wielotygodniowych braków dostępu do Internetu, szczegółowo przedstawiając podjęte działania w ramach procedur reklamacyjnych.

Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2018r. ( k. 89). Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w związku ze skutecznie wniesionym sprzeciwem i utratą mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty przekazał sprawę do rozpoznania do tut. Sądu.

W piśmie z dnia 14 sierpnia 2018r. ( k.154—157) powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie oraz wskazał, że w dniach 12 kwietnia 2014r., 27 kwietnia 2015r., 19 czerwca 2015r. i 16 lipca 2012r. pozwana wraz z wierzycielem pierwotnym dokonali zmian warunków umowy z dnia 3 sierpnia 2010r. ( nr (...)) oraz iż pozwana w dniu 20 lipca 2012r. zawarła również umowę nr (...) na usługę (...) z (...) S.A, której warunki zostały zmienione w dniu 12 kwietnia 2014r. Zaznaczył, że wierzyciel pierwotny wyjaśnił pozwanej, że e-faktury udostępniane były w serwisie (...)-line ( (...)), do którego pozwana miała dostęp, w celu zalogowania do systemu należało podać indywidualny numer konta Abonenta oraz (...), w związku z powyższym fakt, że pozwana nie otrzymywała faktur na adres email nie zwalniał jej z obowiązku weryfikacji wystawionych rachunków w systemie (...). Wierzyciel pierwotny zgodnie z § 7, pkt 6d regulaminu (...) w dniu 22 lutego 2016r. wypowiedział umowę oraz naliczył opłaty za przedterminowe rozwiązanie umowy zgodnie ze szczegółowymi warunkami promocji Giga oferta – bez zmiany ceny pkt 7.3, N. M. D. 2 pkt 6.3 Giga oferta I. N. M. dosprzedaż pkt 6. Zostały one uwzględnione w nocie 5013153517/22/3 w łącznej kwocie 233 zł. Nadto wierzyciel pierwotny w odpowiedzi na reklamacje pozwanej skorygował faktury za okres, w którym świadczenie usług było zawieszone, w związku z czym do zapłaty pozostały nieuregulowane faktury oraz nota obciążeniowa, objęte niniejszym pozwem.

W piśmie z dnia 30 października 2018r. ( k.224-225) pełnomocnik pozwanej zgłosił zarzut braku czynnej legitymacji procesowej powoda oraz niewykazania istnienia roszczenia zarówno co do zasady jak i wysokości. Wskazał, że powód nie przedłożył żadnego dowodu, który świadczyłby o tym, że umowa przelewu wierzytelności została skutecznie zawarta ani faktu skutecznego nabycia wierzytelności objętych umową cesji. Zaznaczyła, że o istnieniu oraz wysokości roszczenia nie może także świadczyć wciąg z ksiąg rachunkowych funduszu, bowiem jest to dokument prywatny niekorzystający z domniemania prawdziwości. Z ostrożności procesowej wskazał, że umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z kolejnymi potwierdzeniami zmiany jej warunków, dowodzić może jedynie istnienia oraz treści stosunku jaki miał łączyć pozwaną z operatorem, lecz nie można natomiast na jej podstawie stwierdzić, iż pozwana nie wywiązała się z wynikających z niej obowiązków. Zaprzeczył by pozwana mogła zostać obciążona opłatami wyrównawczymi w wysokości przyznanej ulgi w łącznej kwocie 233,00 zł, bowiem powód nie wykazał, by taka ulga została rzeczywiście udzielona, jaka była jej wysokość a także w oparciu o jakie postanowienia umowy opłaty te zostały naliczone a nadto, że nie zasadnym jest domaganie się zapłaty kwoty 70,59 zł tytułem nieuregulowania należności wynikającej z faktury nr (...), bowiem należność ta nie wynika z faktury ani żadnej z cząstkowych kwot w niej wskazanych. W zakresie odsetek wskazał, że powód nie wykazał od jakich kwot, za jakie okresy oraz według jakich stawek zostały one naliczone. Powołując się na powyższe wskazała, że uchybienia uniemożliwiają kontrolę poprawności żądania powoda, w konsekwencji czego, dochodzoną przez niego kwotę należy uznać za dowolną.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. D. w drodze aktu notarialnego z dnia 26 kwietnia 1999 r. Rep. A nr 5245/1999 udzieliła córce J. D. pełnomocnictwa do działania w jej imieniu, m.in. zarządu jej całym majątkiem.

Dowód:

- pełnomocnictwo z 26.04.199r. rep. A Nr k. 22-23, k. 58-59 i k. 121.

S. D. korzystała z usług telekomunikacyjnych u operatora (...) S.A. z siedzibą w W.. W dniu 28 lipca 2010r. zawarła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na nr abonencki (...) na okres 24 miesięcy. W dniu 17 lipca 2012r. zawarła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych u operatora (...) S.A. z siedzibą w W. nr (...) w zakresie usług internetowych. Pierwsza z umów została zmieniona w zakresie warunków w formie ustnej w trakcie rozmowy telefonicznej w dniu 12 kwietnia 2014r., obowiązującej od dnia 04 maja 2014r. na okres 27 miesięcy w ramach Ofert GigaOferta – bez zmiany ceny. Jako e- mail został wskazany (...) Zgodnie ze szczegółowymi warunkami tej promocji w pkt 7.3 wskazano, iż w przypadku rozwiązania umowy zawartej na czas określony przez Abonenta lub przez Operatora z przyczyn leżących po stronie Abonenta, przed upływem okresu wskazanego w punkcie 1.2 lub przed upływem 12 pełnych Okresów Rozliczeniowych w przypadku automatycznego przedłużenia Umowy, Abonent zostanie obciążony Opłatą Wyrównawczą w wysokości nie większej niż suma przyznanych rabatów opisanych w pkt 7.1.1 i 7.1.2. lub pkt 7.2 powyżej. Opłata Wyrównawcza będzie naliczana proporcjonalnie do okresu, jaki pozostał do końca trwania umowy, przy czym kwota, jaka może zostać naliczona wynosi: w przypadku ulgi internetowej – 500 zł, w przypadku ulgi telefonicznej – 200 zł, w przypadku usługi (...) – 200 zł. ( pkt 7.4, 7.41., 7.4.2, 7.4.3.). Opłata Wyrównawcza nie podlega podatkowi VAT. Abonent będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty Wyrównawczej w terminie wskazanym w nocie debetowej ( pkt 7.5, pkt 7.6). Następnie została ponownie zmieniona w zakresie warunków w formie ustnej w trakcie rozmowy telefonicznej w dniu 27 kwietnia 2015r. w ramach Ofert G. N. M. D.. Jako e- mail został wskazany (...) Zgodnie ze szczegółowymi warunkami tej promocji w pkt 6.2 wskazano, iż w przypadku rozwiązania umowy zawartej na czas określony przez Abonenta lub przez Operatora z przyczyn leżących po stronie Abonenta, przed upływem okresu wskazanego w punkcie 1.2 lub przed upływem 12 pełnych Okresów Rozliczeniowych w przypadku automatycznego przedłużenia Umowy, Abonent zostanie obciążony Opłatą Wyrównawczą zgodnie z zasadami określonymi w pkt 6.3 poniżej. Opłata Wyrównawcza nie może przekroczyć przyznanej Abonentowi ulgi pomniejszonej o proporcjonalną wartość od dnia zawarcia umowy do dnia rozwiązania umowy, przy czym maksymalna kwota, jaka może zostać naliczona wynosi w przypadku usług telefonii komórkowej – 200 zł ( pkt 6.3, pkt 6.3.1). Opłata Wyrównawcza nie podlega podatkowi VAT. Abonent będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty Wyrównawczej w terminie wskazanym w nocie debetowej ( pkt 6.4, pkt 6.5). Następnie została ponownie zmieniona w zakresie warunków w formie ustnej w trakcie rozmowy telefonicznej w dniu 19 czerwca 2015r. w ramach Ofert N. M. D. 2. Jako e- mail został wskazany (...) Zgodnie ze szczegółowymi warunkami tej promocji w pkt 6.3 wskazano, iż w przypadku rozwiązania umowy zawartej na czas określony przez Abonenta lub przez Operatora z przyczyn leżących po stronie Abonenta, przed upływem okresu wskazanego w punkcie 1.2 lub przed upływem 12 pełnych Okresów Rozliczeniowych w przypadku automatycznego przedłużenia Umowy, Abonent zostanie obciążony Opłatą Wyrównawczą zgodnie z zasadami określonymi w pkt 6.3 poniżej. Opłata Wyrównawcza nie może przekroczyć przyznanej Abonentowi ulgi pomniejszonej o proporcjonalną wartość od dnia zawarcia umowy do dnia rozwiązania umowy, przy czym maksymalna kwota, jaka może zostać naliczona wynosi w przypadku usług telefonii komórkowej – 200 zł ( pkt 6.4, pkt 6.4.1) Opłata Wyrównawcza nie podlega podatkowi VAT. Abonent będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty Wyrównawczej w terminie wskazanym w nocie debetowej ( pkt 6.5, pkt 6.6). Miała miejsce także wcześniejsza zmiana tej umowy w zakresie warunków w formie ustnej w trakcie rozmowy telefonicznej w dniu 16 lipca 2012r. oraz 12 kwietnia 2014r.

Pismem z dnia 20 lutego 2013r. S. D. zrezygnowała z doręczania elektronicznych faktur i zwróciła się o doręczanie jej ich w formie papierowej.

Pismem z dnia 3 października 2014r. pozwana złożyła reklamację na usługę udostępniania jej Internetu.

Dowód:

- umowa z 28.07.2010r. k. 158-159,

- umowa z dnia 17.07.2012r. k. 179-180,

- zamówienie z 28.07.2010r. k. 160,

- oświadczenie z dnia 28.07.2010r.k. 161,

- pismo z 23.04.2014r. k.162,k.181,

- pismo z 30.04.2015r. k.168,

- pismo k.172,

- potwierdzenie k. 163-164, k. 169-170, k. 173-174, k. 182-183,

- szczegółowe warunki promocji k. 165-167, k. 171, k. 175-176, k. 177-178, k. 184-186,

- protokoły k. 26, k. 28, k. 62 i k. 124

- rezygnacja z 20.02.2013r. k. 24, k. 60 i k. 122,

- reklamacja z 03.10.2014r. k. 25, k. 61,

- informacja k. 27, k. 63 i k. 125,

- zeznania świadka J. D. k. 230-232

W dniu 15 stycznia 2016r. zwróciła się mailowo do (...) S.A. o przesyłanie faktur na maila, bowiem od dłuższego czasu ich nie otrzymuje. Korespondencja kierowana była z e-maila (...) W piśmie z dnia 8 marca 2016 r. N. poinformowała pozwaną, że faktury są udostępniane w serwisie (...)-line, a na maila przychodzą powiadomienia o jej wystawieniu. Jednocześnie poinformowano pozwaną, że z uwagi na powstałą zaległość w kwocie 247,73 zł, umowa została wypowiedziana w trybie natychmiastowym. Powiadomienia o wystawieniu faktur były pierwotnie wysyłane na niepoprawny adres mailowy.

Dowód:

- korespondencja e-mail k. 29, k. 65 i k. 127,

- informacja k. 30, k. 66 i k. 128,

- zeznania świadka J. D. k. 230-232.

W dniu 9 marca 2016r. (...) S.A. wystawiła notę obciążeniową na kwotę 233 zł, na którą składają się opłaty wyrównawcze w wysokości wartości przyznanej ulgi w kwotach 34 zł, 38 zł, 66 zł i 95 zł. Nadto dokument nr (...) z dnia 2015-11-12 na kwotę: 121,65 z terminem płatności: 2015-11-26, dokument nr: (...) z dnia 2015-11-12 na kwotę: 1,31 zł z terminem płatności: 2015-11-26, dokument nr: (...) z dnia 2016-01-13 na kwotę: 0,88 zł z terminem płatności: 2016-01-27, dokument nr: (...) z dnia 2016-02-10 na kwotę: 115,53 zł z terminem płatności: 2016-02-24,dokument nr: (...) z dnia 2016-02-10 na kwotę: 0,89 zł z terminem płatności: 2016-02-24.

Dowód:

- nota obciążeniowa k. 31, k. 67, k. 129,

- faktury k.187-191,, k.193-194.

Pismem z dnia 9 czerwca 2016r. (...) Polska działając w imieniu powoda skierował do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 491,77 zł. Pozwana w piśmie z dnia 23 czerwca 2016r. wniosła o wyjaśnienie sytuacji bezpodstawnego zerwania umowy, a w piśmie z dnia 22 sierpnia 2016 r. wniosła o anulowanie żądanych kwot.

W piśmie z dnia 21 października 2016r. Firma (...). Sp. z o.o. powołując się na upoważnienie (...) S.A. wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 311,59 zł z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych. W piśmie z dnia 16 czerwca 2017r. firma (...) S.A. wezwała pozwaną do zapłaty zaległej kwoty w wysokości 314,51 zł.

W dniu 3 listopada 2017r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej, zgodnie z którą wierzytelność wobec pozwanej wynosi 315,56 zł, a na którą składa się należność główna w kwocie 70,95 zł, odsetki w kwocie 11,61 zł i koszty w kwocie 233 zł.

W dniu 24 maja 2017r. (...) S.A. a Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. zawarli umowę przelewu wierzytelności.

W dniu 16 czerwca 2017r. (...) S.A. sporządził pismo skierowane do S. D. w którym wezwał ją do zapłaty kwoty 314,51 zł z tytułu zadłużenia u poprzedniego wierzyciela (...) S.A. pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. W dniu 16 czerwca 2017r. skierowano pismo do pozwanej informujące o przelewie wierzytelności.

Dowód:

- ostateczne wezwanie do zapłaty z 09.06.2016r. k. 32, k. 68 i k. 130,

- pismo pozwanej z 23.06.2016r. z potwierdzeniem nadania k. 33-35, k. 69-71 i k. 131-133,

- upomnienie k. 36-37, k. 72-73, k. 134-135,

- informacja k. 38-39 k. 74-75 i k. 136,

- pismo pozwanej k. 41-42, k. 77-79 i k. 138-139,

- wyjaśnienie k. 43-44, k. 79-80 i k. 140,

- wezwanie z 21.10.2016r. k. 45, k. 81 i k. 141,

- wezwanie z 16.06.2017r. k. 46, k. 83 i k. 142,

- wyciąg z 03.11.2017r.k. 101,

- pełnomocnictwo k. 102,

- wyciąg z (...) k. 103-104,

- wydruk KRS k. 105,

- umowa przelewu wierzytelności k. 106-107v,

- wezwanie z 16.06.2017r.k. 109,

- zawiadomienie o cesji k. 197.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód dochodził roszczenia z umowy o świadczenie usług o numerze Klienta (...) na podstawie, której strona pozwana otrzymała dostęp do świadczonych usług telekomunikacyjnych i internetowych przez pierwotnego wierzyciela i zobowiązała się do uiszczania opłat, jednak nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania wobec czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Powód wskazał, że na kwotę należności głównej składa się suma nieuiszczonych opłat w kwotach roszczenia: 70,59 zł, 1,31 zł, 0,88 zł, 0,36 zł, 0,89 zł, i 233 zł ( z tytułu opłaty wyrównawczej). Pozwana zaś wnosząc o oddalenie powództwa w całości zakwestionowała roszczenie powoda wskazując, iż nie zostało ono udowodnione zarówno, co do zasady jak i wysokości. Kwestionowała istnienie wierzytelności oraz legitymację czynną powoda.

W pierwszym rzędzie wskazać należy, iż zadaniem strony powodowej było w tym procesie wykazanie istnienia zobowiązania będącego podstawą powstania obowiązku po stronie pozwanej. Oznacza to, iż zgodnie z regułą rozkładu ciężaru dowodów wskazaną w treści przepisu art. 6 Kodeksu cywilnego oraz w treści przepisu art. 232 Kodeksu postępowania cywilnego to na stronie powodowej ciążył obowiązek przedłożenia Sądowi wszystkich dokumentów potwierdzających istnienie po stronie pozwanej obowiązku uregulowania należności objętej niniejszym żądaniem to zarówno, co do zasady jak też i co do wysokości zwłaszcza, że strona pozwana podniosła zarzut niewykazania roszczenia, co do zasady i wysokości.

Ciężar dowodu w rozumieniu cytowanego przepisu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów, albowiem po myśli art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar dowodu wiąże się z obowiązkiem twierdzenia i obowiązkiem dowodzenia tych wszystkich okoliczności, które mogą być stosownie do przepisu art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu, w szczególności tych, które są w sprawie sporne. Co prawda reguła ta nie może być pojmowana w ten sposób, że ciąży on zawsze na powodzie, gdyż w zależności od rozstrzyganych w procesie kwestii, ciężar dowodu co do pewnych faktów będzie spoczywał na powodzie, co do innych z kolei na pozwanym ( por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 r., II PR 313/69). To jednak należy mieć na względzie, iż ciężar dowodu spoczywa na tym, kto twierdzi, a nie na tym, kto zaprzecza określonym faktom. Co jest o tyle zrozumiałe, iż nie sposób obciążać określonej strony ciężarem dowodzenia wystąpienia okoliczności negatywnych ( vide: wyrok SN z dnia 18 lutego 2010 r., II CSK 449/09).

W świetle brzmienia przepisów art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c. nie powinno budzić zastrzeżeń stwierdzenie, iż to rolą powoda było wykazanie w tym postępowaniu, że pomiędzy pozwaną a pierwotnym wierzycielem doszło do zawarcia umowy i o jakiej treści, jak również że należność dochodzona w niniejszej sprawie wynika z tej umowy i z jakiego tytułu. Powód była w toku postępowania reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika i nic nie stało na przeszkodzie, aby sprostał temu obowiązkowi.

Tymczasem w przekonaniu Sądu materiał dowodowy zgromadzony w tym postępowaniu w żadnym wypadku nie pozwalał na uznanie, że strona powodowa – na której zgodnie z art. 6 kc spoczywał ciężar dowodu, wykazała okoliczności uzasadniających uwzględnienie żądania.

Strona powodowa nie udowodniła, iż z tytułu przedłożonych do akt sprawy umów, pozwana pozostaje w zwłoce z zapłatą kwoty wskazanej w pozwie, a nadto z czego ona wynika. Przedłożone bowiem noty obciążeniowe czy wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nie stanowią dowodu, przy pomocy którego bezsprzecznie można przyjąć, że wierzytelność dochodzona pozwem istnieje. W ocenie sądu strona powodowa winna ją w sposób nie budzący wątpliwości wykazać stosowną dokumentacją. Powyższy obowiązek został niejako wzmocniony w sytuacji, gdy pozwana podniosła zarzut niewykazania roszczenia i jego wysokości. Wskazać w tym miejscu również należy, że strona powodowa pozostawała w błędnym przekonaniu, że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej może stanowić samodzielną podstawę do dochodzenia niniejszego roszczenia. Zgodnie bowiem z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r. (sygn. P1/10, Dz. U. z 25/07/2011 r. Nr 152, poz. 900) art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach sekurytyzacyjnych, w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym wprowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 20 Konstytucji. Zgodnie z powyższym wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego należy traktować jako dokument prywatny, który korzysta z domniemania autentyczności oraz z domniemania, że zawarte w nim oświadczenie złożyła osoba, która go podpisała (art. 245 k.p.c.). Dokument prywatny nie korzysta natomiast z domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nim zawartych. O materialnej mocy dowodowej dokumentu prywatnego, zależącej od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów myśl art. 233 § 1 k.p.c. Podobnie jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia, czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę, czy nie. Wynikiem tej oceny jest przyznanie lub odmówienie dowodowi z dokumentu waloru wiarygodności, ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia.

Ponadto, w ocenie Sądu, strona powodowa nie udowodniła także, iż nabyła określoną wierzytelność wobec pozwanej, przysługującą jego pierwotnemu wierzycielowi. Do umowy przelewu wierzytelności dołączony został bowiem jedynie dokument nazwany „wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy cesji”, który to dokument nie zawiera żadnych danych podmiotu go wystawiającego. Na dokumencie tym znajduje się jedynie podpis radcy prawnego, który – jak należy domniemywać – jest poświadczeniem dokumentu za zgodność z oryginałem. Na kwestię braku mocy dowodowej takiego dokumentu zwrócił zaś już wcześniej uwagę Sąd Okręgowy we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 07.01.2015r. (sygn. akt II Ca 1176/14) wskazał, że „sporządzona na odrębnej kartce tabela, nie połączona w żaden sposób z umową cesji, niepodpisana (…) – nie może być uznana za wyciąg z załącznika do umowy”.

W świetle materiału procesowego zebranego w niniejszym postępowaniu Sąd uznał, że dokument w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej z dnia 3 listopada 2017 r. nie stanowi dowodu istnienia zobowiązania pozwanej wobec strony powodowej, jego wysokości i wymagalności.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie sądu, strona powodowa nie sprostała wymogom, wynikającym z powołanych przepisów art. 6 k.c. i powództwo zostało oddalone o czym orzeczono w pkt 1 sentencji.

O kosztach Sąd orzekł w pkt 2 wyroku. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności z wynik sporu, który pozwana wygrał w całości, rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto na treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. przy zastosowaniu § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. poz.1804 ze zmianami) . Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego pozwanej w wysokości 90 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictw w wysokości 34 zł.

SSR Anita Wolska

Sygn. akt I C 301/18 upr

Dnia 12 lipca 2019 r.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  Akta z wpływem pism lub za 28 dni z zpo/epo.

SSR Anita Wolska