Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W maju 2018r. M. M., partnerka właściciela kędzierzyńsko- (...) salonu (...) G. S., któremu pomagała w prowadzeniu działalności, w rozmowie z przedstawicielem firmy (...) Sp. z o.o. – wyłącznego dystrybutora na terenie Polski opraw okularowych firmy (...) - dowiedziała się, że produkty ich marki rozprowadzane są przez osoby nieuprawnione. Rozmówca poprosił kobietę o umożliwienie zorganizowania „zasadzki” na tegoż sprzedawcę w salonie optycznym, z którym była związana. M. M. przystała na powyższe, otrzymując namiar telefoniczny do namierzonego dystrybutora (którym był oskarżony M. S.), celem zorganizowania kontrolowanego zakupu. M. M. nawiązała kontakt telefoniczny z oskarżonym, z którym umówiła się na spotkanie handlowe w dniu 18 lipca 2018r., w salonie (...) w K. przy ul. (...), informując o powyższym zainteresowanego przedstawiciela firmy (...). O organizowanej prowokacji zainteresowani powiadomili również Policję. Wskazanej wyżej daty, w roli gospodarza spotkania – właściciela salonu i towarzysza M. M. – wystąpił K. N. – reprezentant firmy (...) Sp. z o.o. Podczas spotkania oskarżony M. S. zaprezentował oprawy własnej produkcji. W późniejszej fazie rozmowy oskarżony zaoferował także sprzedaż opraw okularowych firmy (...) oraz P. (...), pomimo braku stosownych umocowań do ich rozprowadzania. Oskarżony proponował nabycie opraw J., których posiadał 45 sztuk, z zarejestrowanym znakiem towarowym wraz z oryginalnym etui za kwotę 250 zł, przy faktycznym rzeczywistym koszcie hurtowym niniejszej oprawy wynoszącym około 350 zł. Oferowane z kolei do sprzedaży oprawy okularowe P. (...) w ilości 8 sztuk oznaczone były podrobionym znakiem towarowym tejże marki, której przedstawicielem była firma (...) z o.o. z/s w W.. Nie zgadzały się numery seryjne produktów, które odbiegały od oryginałów także innymi oznaczeniami i elementami charakterystycznymi – kształtem opraw, nosków i zauszników, czy też miejscem występowania logo. Kiedy K. N. wyraził chęć nabycia określonych produktów, a oskarżony M. S. przystąpił do wystawienia faktury na przelew – opieczętowanej na firmę (...) ul. (...) w Ł., do salonu optycznego wkroczyła Policja, dokonując zatrzymania oskarżonego i zabezpieczenia wskazanych wyżej opraw okularowych.

(dowody:



częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. S. – k. 156-157, 168-170, 226,



zeznania świadka K. N. – k. 2-4, 226-227,



zeznania świadka M. M. – k. 96, 227,



zeznania świadka M. N. – k. 108-109, 227-228,



protokół zatrzymania oskarżonego M. S. – k. 10-11,



protokół zatrzymania rzeczy wraz ze spisem i opisem rzeczy – k. 13-17,



wydruk z CEiIoDG firmy (...) – k. 21,



list autoryzacyjny (...) – k. 52-53,



wniosek (...) Sp. z o.o. o ściganie – k. 60,



umowa ramowej współpracy (...) Sp. z o.o. z (...) – k. 70-79,



wniosek o ściganie wraz z pełnomocnictwem (...) Sp. z o.o. – k. 99-101,



oświadczenie o podrobieniu opraw wraz z wnioskiem o ściganie (...) Sp. z o.o. – k. 144, 147-149,



dowody rzeczowe 1 do 56 zgodnie z wykazem nr I/17/19/P i II/24/19/P – k. 154, 162-164).

Oskarżony M. S. posiada polskie obywatelstwo. Legitymuje się wykształceniem średnim. Z zawodu jest elektromechanikiem. Zarobkuje pracując jako przedstawiciel handlowy zatrudniony w firmie (...). Jest żonatym ojcem jednego pełnoletniego dziecka, pozostającego na jego utrzymaniu. Majątku większej wartości nie posiada. Nie był leczony psychiatrycznie, odwykowo ani neurologicznie. Nadto wyżej wymieniony nie był do tej pory karany sądownie.

(dowód:



dane o osobie oskarżonego M. S. – k. 158, 225,



dane o karalności oskarżonego M. S. – k. 214).

Oskarżony M. S. w toku postępowania nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Na etapie przygotowawczym postępowania potwierdził swoją bytność w salonie optycznym w K., gdzie w dniu 18 lipca 2018r. został zaproszony celem zademonstrowania opraw okularowych. Jak podał, oferował do sprzedaży oprawy marki C. produkcji własnej. Poza tym zaproponował wtedy do odpłatnego zbycia również oprawy marki J.. Dalej wyjaśnił, iż oprawy okularowe wymienione w zarzucie zakupił jako produkty oryginalne na bazarze w S.. Wskazał, iż nie miał świadomości, że drugie z ujawnionych w jego posiadaniu opraw są opatrzone podrobionym znakiem firmowym P. (...). Ponadto dodał w tym zakresie, iż owe oprawy nie były przeznaczone do sprzedaży, a użytku prywatnego, dlatego ich nie okazywał. Przed Sądem oskarżony M. S. podtrzymał kształt złożonych wcześniej wyjaśnień. Odmówił składania dalszych wyjaśnień w sprawie, w tym odpowiedzi na pytania.

(dowody:



wyjaśnienia oskarżonego M. S. – k. 156-157, 168-170, 226).

Sąd zważył, co następuje:

M. S. stanął w niniejszej sprawie pod zarzutami tego, iż w dniu 18 lipca 2018 roku w K. woj. (...) usiłował wprowadzić do obrotu 8 sztuk opraw okularowych oznaczonych podrobionym znakiem towarowym marki P. (...), działając w ten sposób na szkodę R. Polska Sp z o.o. z/s w W., a także usiłował wprowadzić do obrotu 45 sztuk opraw okularowych z zarejestrowanym znakiem towarowym marki J., którego nie miał prawa używać działając w ten sposób na szkodę firmy (...) z o.o. z/s w W.. Jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję, to jest popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwolił na dokonanie jednoznacznych ustaleń faktycznych, które w sposób jasny i oczywisty rozstrzygnęły kwestię zasadności postawionego oskarżonemu M. S. zarzutu. Odtwarzając przebieg poszczególnych wydarzeń Sąd oparł się przede wszystkim na osobowych źródłach dowodowych w postaci zeznań świadków – przesłuchanych zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i podczas trwającego przewodu sądowego, których relacje potwierdzone zostały zabezpieczonymi dowodami rzeczowymi, opisanymi w protokole zatrzymania rzeczy, a także innymi dokumentami – potwierdzającymi autonomię pokrzywdzonych podmiotów w zakresie prawa do dystrybucji opisanych w zarzucie opraw okularowych na terenie kraju, jak i podrobienie produktów opatrzonych znakiem towarowym marki P. (...). W kontekście tych środków dowodowych istotne znaczenie miała ocena wyjaśnień autorstwa samego oskarżonego, przeprowadzona w myśl zasady obiektywizmu, z uwzględnieniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść M. S..

Pozyskane w sprawie dowody jednoznacznie wskazywały, iż w dacie 18 lipca 2018r., oskarżony M. S. – działający pod firmą (...) z Ł. - zjawił się na zaproszenie M. M. w (...) salonie (...), przedstawiając ofertę sprzedaży okularowych opraw. W świetle zeznań wyżej wymienionej oraz towarzyszącego jej wtenczas K. N. – przedstawiciela firmy (...) Sp. z o.o., będącej jedynym uprawnionym na terenie Polski dystrybutorem produktów oznaczonych znakiem towarowym marki J., co zostało wykazane, spotkanie zostało celowo zaaranżowane, z zamiarem potwierdzenia powziętych przez owy podmiot informacji co do rozprowadzania produktów ich marki przez oskarżonego. Jak dowodzi lektura akt spraw, faktycznie podczas trwającej prezentacji, poza produktami pochodzącymi z jego produkcji, zademonstrował inne wskazywane jako markowe oprawy, finalnie zabezpieczone przez Policję u schyłku spotkania, po uzgodnieniu zakresu zamówienia. Wśród tych występowały oprawy okularowe marki J., do których handlu nie miał umocowania, oferując ich sprzedaż po cenie znacznie niższej niż rynkowej, chwaląc się przy okazji posiadanymi w tym zakresie osiągami handlowymi. W tym miejscu wskazać należało, iż oskarżony, co prawda kwestionujący swoje sprawstwo w pełnym zakresie, co do zasady nie przeczył wystawienia do sprzedaży - w miejscu i czasie zarzutu - opraw okularowych z logo firmy (...), rzekomo nabytych na bazarze w Niemczech, co pozostawało jednak bez istotniejszego znaczenia. Kluczowym pozostawało z kolei, iż owe oprawy, oznaczone oryginalnym znakiem towarowym, mogły być rozprowadzane na terenie kraju wyłącznie przez przedstawicieli firmy (...). Niewątpliwie zatem, oskarżony M. S., chciał wprowadzić na rynek sprzedaży, pochodzące z nieudokumentowanego źródła okulary marki J. – zgodnie z protokołem zatrzymania rzeczy w ilości 45 sztuk, którego znaku towarowego nie miał prawa używać.

W świetle dostępnego w sprawie materiału dowodowego niekwestionowanym było również, iż w czasie kontrolowanej obławy na oskarżonego, w jego posiadaniu ujawniono również 8 sztuk opraw okularowych, wskazujących, iż stanowią wytwór marki P. (...). Oskarżony M. S. stanowczo oponował jednak, jakoby owy towar oferował do sprzedaży, który jak twierdził, posiadał na użytek własny, co samo w sobie już wydaje się być wysoce wątpliwe, wykraczające poza kanony doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania. Niemniej jednak, co kluczowe, w wyraźnej opozycji do treści złożonych przezeń wyjaśnień pozostawały jednak relacje świadków M. M. i K. N., którzy w ramach przytoczonych zeznań wyraźnie zaakcentowali, iż niniejsze oprawy oskarżony podobnież wystawił podczas spotkania w dniu 18 lipca 2018r. do sprzedaży. Dalsze poczynione ustalenia w sprawie dowodziły, iż odnośne produkty opatrzone były podrobionym znakiem towarowym marki P. (...), co w pewnym sensie może tłumaczyć podniesioną przed momentem procesową postawę oskarżonego. N. produktu potwierdzona została w ramach zeznań M. N. – przedstawiciela (notabene) wyłącznego oferenta produktów marki (...) Sp. z o.o. na terytorium kraju, wspartymi pisemnym oświadczeniem owej firmy. Wedle pozyskanych w tym zakresie danych, nie zgadzały się numery seryjne produktów, które odbiegały od oryginałów także innymi oznaczeniami i elementami charakterystycznymi – kształtem opraw, nosków i zauszników, czy też miejscem występowania logo. Zdaniem Sądu, pomimo wyrażonego przez oskarżonego zdziwienia w kontekście takiego wskazania ekspertów z wnętrza firmy (...), ten – jako człowiek z branży – musiał sobie zdawać doskonale sprawę z nieautentyczności produktów. Jego postawę Sąd ocenia jako ewidentną próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej w zakresie zarzucanego usiłowania wprowadzonego do obrotu opraw okularowych oznaczonych podrobionym znakiem towarowym marki P. (...). Brak udokumentowania przez oskarżonego źródła pochodzenia towaru, jak i oferta sprzedaży okularowych opraw po cenie znacznie zaniżonej, nie zezwalają na sformułowanie przeciwnego – korzystnego z punktu widzenia oskarżonego – wniosku.

W przekonaniu Sądu, poczyniona wyżej analiza dowodów, poddana swobodnej ocenie – z zachowaniem reguł określonych normą art. 7 kpk, wskazuje na zaistnienie czynu opisanego przez oskarżyciela wniesionym aktem oskarżenia.

W konsekwencji poczynionych wyżej wywodów, Sąd uznał oskarżonego M. S. za winnego popełnienia zarzucanego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej i za czyn ten stosując art. 14 § 1 k.k. na podstawie art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej orzekł karę grzywny w wymiarze 50 /pięćdziesiąt/ stawek dziennych, ustalając wartość jednej stawki na kwotę 50,00 /pięćdziesiąt/ złotych.

Przy wymiarze kary grzywny, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary i środków karnych przewidzianych w art. 53 § 1 i 2 k.k. Zgodnie z tymi przepisami, Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art.53 § 1 k.k.). Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego (art.53 § 2 k.k.).

Sąd mając zatem na uwadze dyrektywy wymiaru kary zawarte w treści art. 53 § 1 i 2 k.k., przy rodzaju i wysokości orzeczonych wobec oskarżonego sankcji wziął pod uwagę wszystkie okoliczności związane z dopuszczeniem się przezeń przypisanego mu przestępstwa, mając na względzie przede wszystkim ilość ujawnionych w jego posiadaniu opraw okularowych oznaczonych podrobionym znakiem towarowym, jak i opraw z zarejestrowanym znakiem towarowym, którego nie miał prawa używać. Z drugiej natomiast strony nie sposób było nie dotrzeć, iż oskarżony do tej pory nie był karany sądownie.

Wypada wskazać, iż zgodnie art. 58 § 1 k.k., jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, a przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary.

Sąd przy wymiarze kary, w zakresie przypisanego mu czynu zabronionego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 305 ust. 1 Ustawy Prawo własności przemysłowej miał do wyboru orzeczenie kary pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności lub grzywny. W ocenie Sądu sankcja w postaci kary pozbawienia wolności orzeczona jako bezwzględna, w świetle przytoczonej wyżej doniosłej okoliczności łagodzącej, uchodziłaby zdecydowanie za zbyt surową. Z drugiej strony zastosowanie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania – uprawnionym, wobec braku dotychczasowej karalności oskarżonego - nie odniosłaby w ocenie Sądu założonego skutku wychowawczego. Ostatecznie uwzględniając w szczególności możliwości zarobkowania oskarżonego, właśnie kara grzywny wydaje się być bardziej celowa niż trzecia z możliwych do orzeczenia - kara ograniczenia wolności. Dolegliwość wymierzonej kary grzywny, wyrażająca się w konieczności uiszczenia przez oskarżonego kary finansowej właśnie w orzeczonej wysokości, przyczyni się zdaniem Sądu do jego resocjalizacji zapobiegając powrotowi do kolizji z normami prawa karnego. Kara ta utwierdzi także społeczeństwo w przekonaniu, że za negatywne zachowanie należy ponieść określone konsekwencje.

Zgodnie z punktem II wyroku, Sąd podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego firmy (...) z o.o. z/s w W.. kwotę 840,00 /osiemset czterdzieści/ złotych podwyższoną o podatek Vat 23 % - jako zwrot wydatków z tytułu ustanowienia jednego pełnomocnika w sprawie.

Nadto, Sąd uznając za spełnione przesłanki z art. 624 § 1 k.p.k., na podstawie przywołanego przepisu i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku opłatach w sprawach karnych, zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów procesu którymi obciąża Skarb Państwa.

Na marginesie zapadłego orzeczenia Sąd uprzedza, iż w ramach odrębnego posiedzenia Sądu – wyznaczonego w trybie art. 420 § 1 kpk - w niniejszej sprawie zapadnie decyzja w zakresie zabezpieczonych w sprawie dowodów rzeczowych.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zważył jak na wstępie.