Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Guniewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Rykała-Płodzień

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2020 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku B. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę

na skutek odwołania B. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 08/05/2019r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 08/05/2019r. znak: (...)w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni B. O. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 2 lutego 2019r. do dnia 5 sierpnia 2020r.

Sygn. akt: IV U 913/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15 stycznia 2020r.

Decyzją z dnia 08.05.2019r. znak:(...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. po rozpatrzeniu wniosku B. O. odmówił przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ pomimo orzeczonej częściowej niezdolności do pracy nie spełniła pozostałych warunków, tj. nie udowodniła wymaganego 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego przypadającego w ostatnim 10-leciu przed datą zgłoszenia wniosku o rentę tj. przed 28.12.2018r. jak i przed dniem powstania niezdolności do pracy tj. przed dniem 09.08.2017r.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła wnioskodawczyni T. O. podnosząc, że w dalszym ciągu się leczy i jest niezdolna do pracy .

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. O. w dniu 28.12.2018r. złożyła wniosek w sprawie ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy przyznawanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.XII.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. (Dz. U. z 2018r. poz. 1270 ze zm.).

Lekarz orzecznik ZUS w dniu 12.04.2019r. ustalił, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy okresowo do dnia 29.02.2020r. i niezdolność ta powstała w dniu 09.08.2017r. Wnioskodawczyni zgodziła się z treścią tego orzeczenia. Badając pozostałe przesłanki do nabycia tego świadczenia organ rentowy ustalił, że wnioskodawczyni nie udowodniła wymaganego stażu pracy: - w 10 leciu przed powstaniem niezdolności do pracy nie udowodniła wymaganego okresu 5 lat, a jedynie 4 lata 4 miesiące i 18 dni, natomiast - w 10 leciu przed dniem złożenia wniosku udowodniła jedynie 3 lata 1 miesiąc i 9 dni. Lekarz orzecznik stwierdził jednocześnie, że niezdolność ta nie powstała przed 01.07.2015r. W tej dacie ww. spełniłaby warunek stażu pracy.

W celu ustalenia stanu zdrowia wnioskodawczyni, a w szczególności, czy jest ona częściowo lub całkowicie niezdolna do pracy i czy niezdolność ta ma charakter trwały czy okresowy, oraz od kiedy powstała niezdolność do pracy czy i czy powstała przed 1.07.2015r., Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych : neurologa, reumatologa i kardiologa.

Biegli sądowi z zakresu neurologii i kardiologii w opinii stwierdził, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Biegły z zakresu reumatologii na podstawie dokumentacji medycznej oraz wyników aktualnie przeprowadzonego badania stanu zdrowia w opinii z dnia 5.08. 2019r. i 21.11.2019r. stwierdził, że wnioskodawczyni była niezdolna do pracy przed 1.07.2015r. Biegły rozpoznał u badanej zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku szyjnym z niewielkim kręgozmykiem C3, - chorobę zwyrodnieniową stawów, - nadciśnienie tętnicze.

W rozumieniu biegłego wnioskodawczyni B. O. z przyczyn reumatologicznych jest częściowo niezdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Niezdolność częściowa do pracy jest czasowa do 5.08.2020r.

Według biegłego wnioskodawczyni B. O. od 2008r. jest leczona w Poradni Reumatologicznej z powodu zapalenia stawów i choroby zwyrodnieniowej stawów i kręgosłupa. W leczeniu otrzymywała leki modyfikujące przebieg choroby: S., M., oraz objawowe : (...), chondro protekcyjne, korzystała również z rehabilitacji ambulatoryjnej, sanatoryjnej w ramach prewencji ZUS i szpitalnej. Postępujące zapalenie stawów i zmiany zwyrodnieniowe doprowadziły do znacznych zniekształceń stawów rąk, ograniczenia ruchomości i niewydolności chwytnej dłoni. Przewlekły ból i sztywność poranna utrudniają funkcjonowanie pacjentki.

Powyższe zmiany w obecnym stopniu zaawansowania ograniczają sprawność organizmu w stopniu powodującym częściową niezdolność do zatrudnienia wnioskodawczyni zgodnego z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o wskazane dowody z dokumentów, które jako sporządzone w przepisanej formie, przez powołane do tego organy, uznano za w pełni wiarygodne.

W ocenie Sądu, walorem wiarygodności można obdarzyć wszystkie opinie biegłych. Wspomniane opinie zawierają wszystkie konieczne elementy opiniowania, a więc wywiad uzyskany od wnioskodawcy i z zapisu dokumentacji medycznej, rezultaty własnych badań, wskazanie dokumentacji medycznej będącej przedmiotem analizy, rozpoznanie lekarskie i wniosek końcowy dotyczący niezdolności do pracy, w tym odnosi się również do dokumentacji lekarskiej zgromadzonej w sprawie. Merytoryczna analiza również pozwala na przyznanie opiniom biegłych waloru wiarygodności. Sąd podzielił zatem powyższe opinie i wnioski końcowe przedstawione przez biegłych, uznając je za spójne i logiczne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy emerytalnej, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zgodnie z przepisem art. 107 cytowanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania następnego ponownego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub ponowne powstanie.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawczyni jest osobą częściowo niezdolną do pracy.

Biegły reumatolog w sporządzonej opinii jednoznacznie wskazał, że obecny stan zdrowia wnioskodawczyni uzasadnia orzeczenie wobec niej częściowej niezdolności do pracy.

Materiał zebrany w sprawie w postaci opinii biegłego reumatologa oraz zebrany w aktach organu rentowego jest wystarczający do uznania, iż wnioskodawczyni jest częściowo okresowo niezdolna do pracy zgodnie z poziomem swoich kwalifikacji.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od daty zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, tj. od 2.02.2015r. do 5.08.2020r.