Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

P., dnia 28 stycznia 2020 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Pile

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Jolanta Czajka-Bałon

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2020 roku, w P.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. L., R. L.

przeciwko Z. B.

o zapłatę

postanawia

stwierdzić swą niewłaściwość i przekazać sprawę Sądowi Okręgowemu w Koszalinie jako właściwemu do jej rozpoznania.

Sędzia Jolanta Czajka-Bałon

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 28 stycznia 2020 roku

Pozwem z dnia 05 lipca 2019 roku (data złożenia w sekretariacie Sądu) powodowie K. L. i R. L. wnieśli przeciwko Z. B. o odstąpienie od umowy kupna nieruchomości z dnia 06 lipca 2018 roku położonej w P. przy ul. (...), zawartej przed Notariuszem B. N. prowadzącą Kancelarie Notarialną w P. rep. A (...), zawartej pomiędzy sprzedającym Z. B. a K. L. i R. L..

Uzasadniając powyższe powodowie wskazali, że podpisali ww. akt notarialny na zakup nieruchomości położonej w P. przy ul. (...). Jednakże z uwagi na zatajenie przez pozwanego ukrytych wad nieruchomości strona powodowa ostatecznie wystosowała do pozwanego oświadczenie o odstąpieniu od ww. umowy. W odpowiedzi na powyższe pozwany odrzucił żądania powodów. Wobec powyższego powodowie wystąpili z przedmiotowym powództwem uzasadniając właściwość miejscową Sądu Okręgowego w Poznaniu powołując się na treść art. 38 k.p.c. traktujący o tym, że powództwo o właściwość lub o inne prawa rzeczowe na nieruchomości, jak również powództwo o posiadanie nieruchomości można wytoczyć wyłącznie przed sąd miejsca jej położenia(k. 3-10).

Pismem z dnia 29 lipca 2019 roku strona powodowa zmieniła żądanie pozwu i wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 440.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15.11.2018 r., do dnia zapłaty tytułem zapłaconej ceny; zasądzenie kwoty 32.499,34 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za poniesione koszty kredytu; zasądzenie na rzecz powodów kwoty 10.608,90 zł tytułem poniesionych kosztów notarialnych, a także zasądzenie kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Strona powodowa jednocześnie wskazała, że wartość przedmiotu sporu na dzień złożenia przedmiotowego pisma wynosi 483.108,24 zł. Strona powodowa wskazała, że wywodzi swoje roszczenie w oparciu o dyspozycję art. 560 k.c., (k. 105-109).

W odpowiedzi na pozew z dnia 07 grudnia 2019 roku pozwany zawarł między innymi zarzut niewłaściwości miejscowej do rozpoznania przedmiotowego powództwa przez tutejszy Sąd. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że strona powodowa właściwość uzasadnia w oparciu o art. 38 k.p.c. wskazując, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest nieruchomość. Czemu strona pozwana nie przyznaje racji. Bowiem jak wskazał pozwany z analizy treści pozwu i dalszych pism procesowych strony powodowej zmodyfikowane zostało żądanie pozwu w sposób jednoznaczny prowadząc do wniosku, że przedmiotem sporu nie jest nieruchomość, lecz roszczenie związane z rękojmią za wady rzeczy sprzedanej, od samego początku formułując swoje zarzuty w oparciu o art. 560 k.p.c. i następne. Zatem pozwany podniósł, że wobec takiego stanowiska stron powodowej nie sposób uznać, że powództwo o zapłatę wynikające z rękojmi jest objęte dyspozycją art. 38 k.p.c. (k. 130-133v).

Sąd zważył, co następuje:

Zarzut podniesiony przez stronę pozwaną w ocenie Sądu zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z przywołanym przepisem art. 38 k.p.c., powództwo o własność lub o inne prawa rzeczowe na nieruchomości, jak również powództwo o posiadanie nieruchomości można wytoczyć wyłącznie przed sąd miejsca jej położenia. Jeżeli przedmiotem sporu jest służebność gruntowa, właściwość oznacza się według położenia nieruchomości obciążonej. Właściwość powyższa rozciąga się na roszczenia osobiste związane z prawami rzeczowymi i dochodzone łącznie z nimi przeciwko temu samemu pozwanemu.

Choć mogłoby się wydawać, że jest możliwym rozpoznanie przedmiotowej sprawy w oparciu o dyspozycję art. 34 k.p.c., który stanowi, że powództwo o zawarcie umowy, ustalenie jej treści, o zmianę umowy oraz o ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, a także o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy można wytoczyć przed sąd miejsca jej wykonania. Z kolei § 2. Stanowi, że za miejsce wykonania umowy uważa się miejsce spełnienia świadczenia charakterystycznego dla umów danego rodzaju, w szczególności w przypadku: sprzedaży rzeczy ruchomych – miejsce, do którego rzeczy te zgodnie z umową zostały lub miały zostać dostarczone; świadczenia usług – miejsce, w którym usługi zgodnie z umową były lub miały być świadczone. W przypadku wątpliwości miejsce wykonania umowy powinno być stwierdzone dokumentem. Nie mniej jednak jest to mylące. Albowiem należy wskazać, że roszczenie z jakim wystąpiła strona powodowanie nie jest oparte na umowie, a jedynie na jednostronnym oświadczeniu strony powodowej o odstąpieniu od zawartej z pozwanym umowy sprzedaży. Z kolei odpowiedzialność pozwanego wynika z samego prawa.

Roszczenie o zwrot spełnionego świadczenia po odstąpieniu od umowy nie mieści się w zakresie zastosowania art. 34 k.p.c. nie będąc już roszczeniem o wykonanie umowy lub odszkodowanie z powodu jej niewykonania lecz roszczeniem wynikającym ze zniweczenia łączącego strony stosunku umownego na skutek jednostronnego oświadczenia woli jednej ze stron. Zatem wskazać należy, że powodowie wywodzą swoje roszczenie z przepisów o rękojmi za wady (art. 560 k.c.), która sanowi szczególny rodzaj odpowiedzialności sprzedawcy za nienależyte wykonanie umowy, a podstawa ta stwarza dla kupującego specjalny rodzaj roszczenia. W przedmiotowej sprawie, z twierdzeń pozwu i dalszych pism procesowych nie wynika, aby strony postępowania tę kwestie uregulowały w umowie, co mogłoby doprowadzić do uznania, że w pewnym zakresie roszczenie to wynika z umowy i mogłoby pozwolić na zastosowanie art. 34 k.p.c.

Zgodnie z art. 27 § 1 k.p.c., który wyznacza ogólną właściwość miejscową w sprawach przeciwko osobom fizycznym, powództwo wytacza się przed sąd, w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania. W przeciwnym razie osoba pozwana bezzasadnie mogłaby mieć w istotny sposób ograniczoną lub utrudnioną możliwość ochrony swoich praw, będąc zmuszoną do uczestniczenia w procesie toczącym się przed sądem w odległej miejscowości. Od tak ustalonej właściwości ogólnej istnieje szereg wyjątków, w tym przypadki właściwości przemiennej i wyłącznej. Jednakże, w niniejszej sprawie właściwy do rozpoznania przedmiotowego powództwa jest Sąd Okręgowy w Koszalinie z uwagi na miejsce zamieszkania pozwanego

Mając powyższe na uwadze powyższe Sąd uznał, że właściwym rzeczowo i miejscowo sądem do rozpoznania niniejszej sprawy jest Sąd Okręgowy w Koszalinie.

Wobec powyższego na podstawie art. 200 § 1 k.p.c. należało orzec jak w sentencji postanowienia.

Sędzia Jolanta Czajka-Bałon