Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Pz 23/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem dnia 21 stycznia 2014 roku Przewodnicząca IV Wydziału Pracy Sądu Rejonowego w Pabianicach zwróciła pozew K. S. (1) skierowany przeciwko Przedsiębiorstwu (...) w K..

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd, przytaczając treść art. art. 130 § 1 i 2 kpc wskazał, że powód został wezwany do uzupełnienia pisma poprzez wskazanie adresu pozwanego. Wezwanie odebrano w dniu 13 stycznia 2014 roku. Powód nie uzupełnił braków pisma. W piśmie złożonym w dniu 14 stycznia 2014 roku nie wskazał adresu pozwanego.

Biorąc powyższe pod uwagę i uznając, że powód nie uzupełnił istotnego braku formalnego pisma procesowego w zakreślonym terminie, pozew zwrócił.

Powołane orzeczenie w całości zaskarżył powód podnosząc w zażaleniu, że nieprawidłowo przyjął Sąd Rejonowy, iż nie uzupełnił on braków formalnych pozwu, ponieważ nie wskazał adresu strony pozwanej. Żalący zwrócił uwagę, że od początku podnosił tj. w pozwie, iż nie jest możliwe podanie tych danych, ponieważ pozwany już nie istnieje zaś wszelka dokumentacja związana z działalnością Przedsiębiorstwa (...) w K. jest przechowywana w Archiwum (...) sp. z o.o. K. w R.. Zdaniem powoda rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego z uwagi na w/w okoliczności nie było trafne.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i rozpatrzenie pozwu.


Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, że K. S. w dniu 27 grudnia 2013 roku złożył wniosek o wykładnię wyroku z dnia 9 maja 2002 roku, wydanego przez Sąd Rejonowy w Pabianicach w sprawie IVP 99/02. Dlatego też nieuprawnionym było przyjęcie zgodnie z tytułem skierowanego do Sądu pisma, że był to pozew. Sąd nie jest związany błędnie używanym przez stronę sformułowaniem, ale na podstawie treści pisma winien wyprowadzić wniosek, z jakim faktycznie żądaniem strona występuje. W związku z tym prawidłowo winien przyjąć, że był to wniosek nie zaś pozew.

Ponadto nieuprawnionym było uruchomienie procedury związanej z uzupełnieniem braków formalnych wniosku. Nie ma wątpliwości, że wniosek o rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści wyroku powinien spełniać wymogi pisma procesowego (tj. zawierać oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników -art. 126 § 1 pkt 1 k.p.c.) oraz precyzować wątpliwości wymagające wykładni (W. Siedlecki (w:) Kodeks postępowania cywilnego..., t. 1, red. Z. Resich, W. Siedlecki, s. 553; tak też A. Zieliński (w:) Kodeks postępowania cywilnego..., red. A. Zieliński, s. 554). Jednak zauważyć należy, że K. S. już w piśmie inicjującym niniejsze postępowanie wskazał wprost na brak adresu Przedsiębiorstwa (...) w K.. Dodatkowo, także w piśmie uzupełnianym braki formalne wniosku podniósł, że w/w Przedsiębiorstwo, postanowieniem Sądu Rejonowego Sądu Gospodarczego w Łodzi z dnia 7 lipca 2006 roku zostało wykreślone z Krajowego Rejestru Sądowego. W tej sytuacji uruchomienie przez Sąd meriti procesu uzupełnienia braków formalnych poprzez wskazane tych danych nie było potrzebne, gdyż z góry było już wiadomym, że K. S. nie wykonana wezwania Sądu. Z uwagi na powyższy brak Sąd meriti powinien przedsięwziąć inne środki procesowe.

Z ostrożności należy podnieść, że w sytuacji, gdyby pismo okazało się faktycznie pozwem Sąd powinien mieć na uwadze przepisy dotyczące zdolności sądowej stron. Zgodnie z brzmieniem art. 199 § 1 pkt. 3 k.p.c. sąd odrzuci pozew, jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej. Istotnym jest także uregulowanie zawarte w § 2 powołanego przepisu, na podstawie którego z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron (...) sąd odrzuci pozew dopiero wówczas, gdy brak nie będzie uzupełniony zgodnie z przepisami kodeksu. Powyższe odwołanie ustawowe odnosi się do art. 70 i 71 k.p.c. Pierwszy z powołanych przepisów daje możliwość uzupełnienia braku zdolności sądowej, jeśli braki w tym zakresie są usuwalne, drugi nakazuje zniesienie postępowania i wydanie odpowiedniego postanowienia w razie niemożności usunięcia opisanych braków.

Nie ma zatem wątpliwości, że podjęte przez Sąd Rejonowy czynności nie były prawidłowe, a w konsekwencji nie powinno dojść do zwrot pozwu.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z 398 k.p.c. orzekł, jak na wstępie.