Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Ka 26/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Olsztynie Piotra Ciaka

po rozpoznaniu w dniach: 28 i 31 stycznia 2020 r.

sprawy K. S. (1) , ur. (...) w B., syna A. i K. z domu K.

oskarżonego z art. 178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w (...) (...) z dnia 31 października 2019r., sygn. akt (...)

I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięć z pkt I-II sentencji oskarżonego K. S. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 14 lipca 2019 r. w B., na ul. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu ( 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ) kierował pojazdem mechanicznym – samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym tj. wykroczenia z art.87§1 kw i za to z mocy tego przepisu wymierza mu karę 2000 ( dwa tysiące ) zł grzywny

- za podstawę rozstrzygnięcia z pkt III sentencji przyjmuje art. 87§3 kw a okres zakazu ustala na 8 ( osiem ) miesięcy,

- za podstawę rozstrzygnięcia z pkt IV sentencji przyjmuje art.29§4 kw,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt V sentencji zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 ( sto ) zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków za postępowanie w I instancji oraz uchyla obciążenie go kwotą 60 ( sześćdziesiąt ) zł tytułem opłaty za postępowanie przed sądem rejonowym,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 ( pięćdziesiąt ) zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków za postępowanie odwoławcze oraz kwotę 200 (dwieście ) zł tytułem jednej opłaty za obie instancje.

FORMULARZ UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO (UK 2)

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 26/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 31 października 2019 r. w sprawie (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

w części dotyczącej rozstrzygnięcia o środku karnym - tj. odnośnie punktu III wyroku dotyczącego rozstrzygnięcia o środku karnym zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zarzucono:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia mający wpływ na jego treść, a polegający na dowolnym i niezasadnym przyjęciu, iż orzeczenie o pozostawieniu oskarżonemu uprawnień do prowadzenia pojazdów, dla których wymagana jest kategoria „C” i „C+E” byłoby dla skarżącego zbyt nieznaczną dolegliwością w zakresie orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych,

- rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary - środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, pomimo, iż w przedmiotowej sprawie występuje szereg okoliczności podmiotowych i przedmiotowych, których Sąd I instancji nie wziął pod uwagę przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia wskazujących na konieczność orzeczenia wobec tego oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych z wyłączeniem pojazdów, dla których prowadzenia niezbędna jest kategoria „C” i „C+E”.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pełni zgodzić się należało z argumentacją Sądu I instancji co do tego, że wniosek obrońcy oskarżonego ( w konsekwencji i stanowisko zawarte w apelacji ) o orzeczenie jedynie zakazu prowadzenia pojazdów kategorii B i pozostawienie mu kategorii pozostałych nie mógł być uwzględniony. Słusznie bowiem wskazano, że „zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2015 r. poz. 155 ze zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 26 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2014 r. poz. 970), obowiązującym od dnia 25 października 2014 r. prawo jazdy nie może być wydane osobie, w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych – w okresie i zakresie obowiązywania tego zakazu. Z kolei art. 12 ust. 2 pkt 2 stanowi, że art. 12 ust. 1 pkt 2 ma zastosowanie także wobec osoby ubiegającej się o wydanie lub zwrot zatrzymanego prawa jazdy, a także o przywrócenie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii: AM, A1, A2, A, C1, D1 lub D - w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B, a także kategorii: B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D (art. 12 ust. 2 pkt 3). Oznacza to zatem, że zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, do których prowadzenia wymagane jest prawo jazdy kategorii B pozbawia wszelkich kategorii praw jazdy wymienionych w ustawie. Nie ma przy tym znaczenia, czy podmiot, wobec którego orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych ubiega się o wydanie prawa jazdy określonej kategorii po raz pierwszy, czy też już wcześniej posiadał uprawnienia do prowadzenia pojazdów. Za taką interpretacją przemawia przede wszystkim wykładnia językowa wskazanego przepisu, z którego wynika wprost, że osobie, w stosunku do której orzeczono prawomocnie zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, m.in. kategorii B nie może być zarówno wydane jak i również zwrócone prawo jazdy, a także przywrócone uprawnienia w zakresie, m.in., kategorii: C, C+E. Powyższe stanowisko potwierdza również wykładnia celowościowa wskazanego przepisu. Celem racjonalnego ustawodawcy było bowiem wyeliminowanie z ruchu drogowego kierowców, którzy stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, zwłaszcza prowadząc pojazdy mechaniczne w stanie nietrzeźwości. Trudno bowiem wyobrazić sobie, że założeniem racjonalnego ustawodawcy było takie ukształtowanie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, aby kierowca w okresie zakazu prowadzenia pojazdów obejmującego prawo jazdy kategorii B mógł prowadzić pojazdy ciężarowe. Nie budzi zaś wątpliwości, że ewentualne prowadzenie pojazdu ciężarowego oraz pojazdu ciężarowego z przyczepą przykładowo w stanie nietrzeźwości mogłoby stanowić znacznie większe niebezpieczeństwo dla ruchu drogowego, niż prowadzenie pojazdu osobowego. Takim ewentualnym zachowaniom kierowcy w czasie trwania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych służy wskazany przepis prawny (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Poznaniu z dnia 13 lipca 2016 r. III SA/Po 1024/15) – k.141 odw.-142 odw.

Tym samym brak było podstaw do podzielenia argumentacji zawartej w apelacji obrońcy i to także w sytuacji gdy K. S. został uznany za winnego popełnienia wykroczenia z art.87§1 kw.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia w punkcie III i w konsekwencji orzeczenie wobec oskarżonego K. S. (1) środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku z wyłączeniem pojazdów mechanicznych, dla których prowadzenia niezbędna jest kategoria „C” i „C+E”.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn podanych wyżej brak było podstaw do wyłączenia z zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych tych pojazdów, dla których prowadzenia niezbędna jest kategoria „C” i „C+E”.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Podniesione argumenty w stanowisku ustnym obrońcy w czasie rozprawy odwoławczej, postulaty zawarte po zamknięciu przewodu sądowego w I instancji oraz wynikające z akt sprawy nakazywały zmianę wyroku i przyjęcie, że dopuścił się on wykroczenia z art.87§1 kw a nie przypisanego mu występku- art.440 kpk.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie budzi wątpliwości to, że oskarżony przed zdarzeniem spożywał alkohol i przedmiotowego dnia prowadził samochód osobowy.

W ocenie Sądu Okręgowego należało dać wiarę i tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznał się on do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa, twierdząc, iż zarzucony mu czyn stanowi jedynie wykroczenie. Wbrew stanowisku zawartemu w uzasadnieniu zaskarżonego wyjaśnienia oskarżonego we wskazanym zakresie nie są sprzeczne z zgromadzonym w niniejszym postepowaniu materiałem dowodowym.

Zdaniem Sądu Okręgowego w ramach niniejszego postępowania decydującego znaczenia nie mogą mieć wnioski opinii biegłego toksykologa. Biegły wprawdzie stwierdził, iż oskarżony w momencie kierowania pojazdem czyli około godz. 9:30 znajdował się w stanie nietrzeźwości, jednakże na uwadze należy mieć opis czynu zawarty w akcie oskarżenia i z tym wiążącą się kwestię zarzucanego stanu nietrzeźwości oraz czasu czynu. Mając zatem na uwadze przysługujące oskarżonemu w procesie karnym gwarancje nie sposób wyciągać dla niekorzystnych wniosków co do zachowania z wcześniejszego okresu. Ocenie prawnej bowiem podlega jedynie czas od chwili kontroli, a faktycznie od pierwszego pomiaru na zawartość alkoholu w organizmie.

Zgodzić się należy z Sądem I instancji co do tego, że „ustawodawca nie rozróżnia kategorii tych urządzeń, nie definiuje ich jako pierwszych czy drugich, „gorszych” czy „lepszych” czy bardziej wiarygodnych lub mniej”. Jednakże jednocześnie trafnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, że „Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Ministra Spraw wewnętrznych i Administracji w sprawie badań na zawartość alkoholu w organizmie dnia 28 grudnia 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2472) w § 3 przewiduje, iż badanie wydychanego powietrza przeprowadza się w sposób nieinwazyjny przy użyciu urządzenia elektronicznego dokonującego pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu metodą spektrometrii (§ 3 ust. 1 pkt 1) w podczerwieni lub utleniania elektrochemicznego (§3 ust. 1 pkt 2) zwanego „analizatorem wydechu”. Zgodnie natomiast z §4 tegoż rozporządzenia w przypadku dokonania pierwszego pomiaru analizatorem wydechu, o którym mowa w §3 ust. 1 pkt 1, oraz uzyskania wyniku ponad 0,00 mg/dm3, dokonuje się niezwłocznie drugiego pomiaru. W przypadku dokonania pierwszego pomiaru analizatorem wydechu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, oraz uzyskania wyniku ponad 0,00 mg/dm3, dokonuje się drugiego pomiaru po upływie 15 minut. Na żądanie osoby badanej albo gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przez nią przestępstwa ( podkreślenie Sądu Okręgowego ), wynik badania dokonanego analizatorem wydechu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, wynoszący ponad 0,00 mg/dm3 należy zweryfikować badaniem analizatorem wydechu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, przez dokonanie dwóch pomiarów. Drugiego pomiaru dokonuje się niezwłocznie po dokonaniu pierwszego pomiaru. W przypadku dokonania pierwszego pomiaru analizatorem wydechu i uzyskania wyniku równego lub większego od 0,10 mg/dm3, a w drugim pomiarze wyniku 0,00 mg/dm3, dokonuje się niezwłocznie trzeciego pomiaru tym samym analizatorem wydechu. Jeżeli wynik trzeciego pomiaru wynosi 0,00 mg/dm3, to badanie nie wskazuje na stan po użyciu alkoholu” – k.139-139 odw.

Zasadnie zatem funkcjonariusze Policji wobec zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez oskarżonego przestępstwa ( co wynikało z wyników „pierwszego i drugiego” badania ) dokonali weryfikacji uzyskanych tych dwóch wyników za pomocą badania analizatorem wydechu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, przez dokonanie kolejnych dwóch pomiarów. W tym celu w Komendzie Powiatowej Policji w B. dokonano badań stanu trzeźwości W. S. urządzeniem elektronicznym z zastosowaniem metody spektrometrii w podczerwieni – (...). i pierwsze badanie wykazało zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 0,19 mg/l, natomiast drugie badanie zakończyło się wynikiem 0,20 mg/l (k. 4-4v). Badania te wykonywane były w odstępie kilku minut przy czym nie było możliwym ustalenie dokładnego czasu wykonania obu tych badań z powodu braku kalibracji zegara tych dwóch urządzeń. Prawidłowo przy tym Sąd Rejonowy uznał, że pomimo tych niepewności co do godziny badania urządzeniem (...), stwierdzić należało, że ustalenie dokładnego czasu obu badań dokonanych wymienionym urządzeniem nie ma kluczowego znaczenia dla przedmiotowej sprawy. W istocie „przesunięcie” czasu to 5-10 minut - k.128.

Wreszcie wbrew argumentacji Sądu I instancji na faktyczny stan oskarżonego związanego ze spożywanym alkoholem może wskazywać wynik badania krwi. Próbka krwi została pobrana od oskarżonego po 50 minutach od zatrzymania i pierwszego badania urządzeniem A. a zatem w nieodległym czasie od zdarzenia.

Wskazane okoliczności nakazywały przyjęcie, że K. S. kierował pojazdem po użyciu alkoholu - 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i tym samym dopuścił się wykroczenia z art.87§1 kw. Decydujące w tym zakresie ma „trzecie” badanie albowiem wynik „pierwszy i drugi” zgodnie z powołanymi przepisami musiał być zweryfikowany i ta weryfikacja nie pozwalała na przypisanie oskarżonemu stanu nietrzeźwości zwłaszcza gdy w przedmiotowym zdarzeniu w grę wchodziły wartości „graniczne” pomiędzy występkiem a wykroczeniem.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

wyroku Sądu Rejonowego w (...) (...) z dnia 31 października 2019 r., sygn. akt (...) zmieniono w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięć z pkt I-II sentencji oskarżonego K. S. (1) uznano za winnego tego, że w dniu 14 lipca 2019 r. w B., na ul. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu ( 0,19 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ) kierował pojazdem mechanicznym – samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym tj. wykroczenia z art.87§1 kw i za to z mocy tego przepisu wymierzono mu karę 2000 ( dwa tysiące ) zł grzywny

- za podstawę rozstrzygnięcia z pkt III sentencji przyjęto art. 87§3 kw a okres zakazu ustalono na 8 ( osiem ) miesięcy,

- za podstawę rozstrzygnięcia z pkt IV sentencji przyjęto art.29§4 kw,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt V sentencji zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 ( sto ) zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków za postępowanie w I instancji oraz uchyla obciążenie go kwotą 60 ( sześćdziesiąt ) zł tytułem opłaty za postępowanie przed sądem rejonowym,

i w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwi ęź le o powodach zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku jest konsekwencją przyjęcia, że K. S. dopuścił się wykroczenia a nie zarzucanego mu występku. W tej sytuacji podstawy rozstrzygnięć w zakresie kary i środka karnego musiały opierać się o przepisy kodeksu wykroczeń. Za celowe uznano orzeczenia kary grzywny, która ukształtowano w oparciu o treść art.33 kw i art. 34 kw. Okres środka karnego jest niższy niż w zaskarżonym wyroku wobec przyjęcia wykroczenia z art.87§1 kw.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art.119§1 kw III zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 ( pięćdziesiąt ) zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków za postępowanie odwoławcze oraz kwotę 200 (dwieście ) zł tytułem jednej opłaty za obie instancje.

7.  PODPIS

ZAŁĄCZNIK DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Załącznik do formularza UK 2

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sadu Rejonowego w (...) z dnia 31 października 2019 r. w sprawie (...)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana