Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 6 grudnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2019 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. B.

przeciwko (...) S.A.w W.

o uchylenie uchwały

postanawia: oddalić wniosek powoda o zabezpieczenie powództwa.

SSO Urszula Dąbrowska

Sygn. akt XX GC 1256/19

UZASADNIENIE

do postanowienia z dnia 6 grudnia 2019 r. w przedmiocie oddalenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia

Powód P. B. w dniu 2 grudnia 2019 r. wniósł przeciwko (...) S.A. w W. (dalej: (...) S.A.) pozew o uchylenie uchwały nr (...) Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia (dalej: (...)) spółki (...) S.A. w przedmiocie zniesienia dematerializacji akcji (...) S.A. z dnia 19 listopada 2019 r. oraz ich wycofania z obrotu na rynku regulowanym prowadzonym przez Giełdę (...) S.A. wraz z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia roszczenia poprzez wstrzymanie wykonania uchwały nr (...) (...) spółki (...) S.A. z dnia 19 listopada 2019 r. do czasu prawomocnego zakończenia niniejszego postępowania (pkt II petitum pozwu).

Powód podstawę prawną powództwa wywiódł z art. 422 § 1 k.s.h. zgodnie z którym, uchwała walnego zgromadzenia sprzeczna ze statutem bądź dobrymi obyczajami i godząca w interes spółki lub mająca na celu pokrzywdzenie akcjonariusza może być zaskarżona w drodze wytoczonego przeciwko spółce powództwa o uchylenie uchwały.

Uprawdopodobniając roszczenie wskazał, że w dniu 19 listopada 2019 r. doszło do podjęcia przez akcjonariuszy większościowych uchwały nr (...), na mocy której zniesiono dematerializację akcji pozwanej spółki, w której powód posiada udziały oraz wycofano je z obrotu na rynku regulowanym. Zdaniem powoda uchwała ta narusza dobre obyczaje oraz godzi w interes akcjonariuszy mniejszościowych, w tym powoda. W toku procedury zmierzającej do podjęcia skarżonej uchwały doszło według powoda do zaniżenia rzeczywistej oraz godziwej wartości akcji, gdyż według wyliczeń cena 1 akcji przedstawiała wartość 5,60 zł, podczas gdy wykup akcji nastąpił po cenie 3,88 zł. W konsekwencji doszło do wykupu akcji po cenie niższej od rzeczywistej ceny rynkowej, co stanowi naruszenie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2015 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz.U.2019.623 j.t., dalej: ustawy o ofercie). Tym samym skutkować to ma pokrzywdzenie powoda jako akcjonariusza, gdyż podjęta uchwała zapewnia większościowym akcjonariuszom korzyści kosztem akcjonariuszom mniejszościowych.

Uzasadniając interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia roszczenia o uchylenie uchwały nr (...) NZW wskazano, że brak zabezpieczenia doprowadzi do tego, że na skutek jej wykonania osiągnięcie celu niniejszego postępowania stanie się dla powoda bezprzedmiotowe.

Sąd, zważył co następuje:

Wniosek o udzielenie zabezpieczenia roszczenia należało oddalić.

Stosownie do treści art. 730 i 730 ¹ k.p.c. przesłankami ustawowymi zabezpieczenia roszczenia są:

1.  dopuszczalność drogi sądowej lub postępowania przed sądem polubownym,

2.  uwiarygodnienie roszczenia, tj. uprawdopodobnienie jego zasadności,

3.  uprawdopodobnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

Powyższe warunki dopuszczalności zabezpieczenia muszą istnieć łącznie, co oznacza, że brak jednej z nich spowoduje, że zabezpieczenie roszczenia będzie niedopuszczalne. Warunkiem zabezpieczenia jest zatem, by wymienione przesłanki zostały uprawdopodobnione przez stronę żądającą zabezpieczenia, gdyż ciężar uprawdopodobnienia spoczywa na żądającym.

Dodatkowo Sąd jest zobowiązany do zapewnienia należytej ochrony prawnej uprawnionego, jak i do nieobciążania obowiązanego ponad miarę. Jednocześnie zgodnie z art. 731 k.p.c. zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, albowiem wynika to z celu instytucji zabezpieczenia, którym jest udzielenie tymczasowej ochrony prawnej (por. postanowienie SN z 11.05.1983 r., II CZ 51/83, LEX nr 8532). Dotyczy to zarówno zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, jak i niepieniężnych (por. postanowienie SN z 17.02.1986 r., IV CZ 17/86, LEX nr 8746), chyba że ustawa stanowi inaczej.

W ocenie Sądu - rozpoznając przedmiotowy wniosek – nie sposób jest stwierdzić, że zostały spełnione wszystkie wymagane przesłanki warunkujące dopuszczalność udzielenia zabezpieczenia, oraz pozytywne rozpoznanie wniosku.

Sprawa, w której powód żąda zabezpieczenia jest bez wątpienia sprawą cywilną w rozumieniu art. l k.p.c., tak więc spełniony jest pierwszy z wymogów przewidziany w art. 730 § l k.p.c.

Odnosząc się w dalszej kolejności do spełnienia kolejnej przesłanki, tj. istnienie interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia wskazać należy, iż składający wniosek w sposób dostateczny wykazał, że posiada interes prawny w żądaniu udzielenia zabezpieczenia roszczenia. Należy w tym miejscu podzielić zaprezentowany pogląd Sądu Apelacyjnego w W. wyrażony w postanowieniu z dnia 30 lipca 2015 r. sygn. akt VI ACz 939/15, że interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia zachodzi wówczas gdy istnieje potrzeba zapewnienia uprawnionemu tymczasowej ochrony prawnej, zanim uzyska on ochronę definitywną, czyli zanim zostanie osiągnięty cel postępowania w sprawie. W związku z powyższym, w niniejszej sprawie dla oceny istnienia interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia znaczenie będzie miało ustalenie, czy wobec braku zabezpieczenia osiągnięty zostanie cel postępowania jakim jest wyeliminowanie z obrotu prawnego skarżonej uchwały. Mając na uwadze konsekwencje jakie niesie za sobą wykonanie uchwały będącej przedmiotem roszczenia należy stwierdzić, że w przypadku braku zabezpieczenia ochrona prawna jaką składający wniosek uzyska w momencie wydania korzystnego dla niego rozstrzygnięcia nie zapewni mu wystarczającej ochrony prawnej, w sytuacji gdzie dojdzie do zakończenia wykonania uchwały, a więc podejmowania dalszych czynności zmierzających do wykluczenia z obrotu regulowanego spółki oraz utratę przez nią statusu spółki publicznej.

Przedmiotowa uchwały stanowić może bowiem podstawę do wystąpienia do Komisji Nadzoru Finansowego o udzielenie zezwolenia na przywrócenie akcjom spółki formy dokumentowej. W sferze uprawnień powoda skutkować to może np. ograniczeniem obowiązków informacyjnych pozwanej spółki względem powoda, zmniejszeniem płynności obrotu akcjami spółki, spadkiem popytu na akcje pozwanego, utratą ich wartości, a w konsekwencji zmniejszeniem możliwości ich zbycia.

Okoliczności powyższe sprawiają, że wydanie w sprawie orzeczenia w przedmiocie uchylenia uchwały nr (...) NZW z dnia 19 listopada 2019 r., nie odniesie oczekiwanych przez powoda skutków, a ochrona prawa w nim udzielona pozostanie iluzoryczna oraz niepełna.

Nie mniej jednak wniosek o udzielenie zabezpieczenia jako niezasadny należało oddalić.

Trzecią, a zarazem ostatnią konieczną przesłanką udzielenia zabezpieczenia, o której jest mowa w art. 730 k.p.c. jest wiarygodność roszczenia, tj. uprawdopodobnienie istnienia roszczenia.

Roszczenie jest wiarygodne, jeżeli istnieje uzasadniona podstawa do przypuszczenia, że ono istnieje i jest wymagalne. Wymóg uprawdopodobnienia roszczenia oznacza konieczność uprawdopodobnienia faktów, z których jest ono wywodzone. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 9 września 1961 r., IV CZ 54/61 (OSNC 1963, nr 6, poz. 114) stwierdził, że sąd w postępowaniu zabezpieczającym jest uprawniony oceniać wagę przesłanek uwiarygodniających roszczenie przez ich porównanie z przesłankami, które podważają uprawdopodobnienie powództwa. Przy ocenie, czy roszczenie jest wiarygodne, sąd powinien uwzględnić także znajdujący się w aktach sprawy materiał, który podaje w poważną wątpliwość okoliczności mające uprawdopodobnić żądanie. Stanowisko to wskazuje, że sposób oceny wiarygodności roszczenia może być uzależniony od stanu materiału dowodowego w sprawie, a zatem wpływ na sposób oceny wiarygodności roszczenia ma również to, czy wniosek o udzielenie zabezpieczenia został zgłoszony w toku postępowania, po przeprowadzeniu chociażby częściowo dopuszczonych przez sąd dowodów. Zaprezentowane stanowisko Sądu Najwyższego Sąd Okręgowy podziela w całości.

Zatem na obecnym etapie postępowania na ocenę stopnia wiarygodności roszczenia wnioskodawcy mogą mieć wpływ jedynie twierdzenia zawarte we wniosku i zgłoszone na ich poparcie dowody. Wiarygodność roszczenia uprawnionego nie podlega zaś ocenie przez pryzmat zarzutów obowiązanego, które w niniejszym postępowaniu nie zostały podniesione.

Zdaniem Sądu, mając na uwadze zaprezentowane we wniosku okoliczności oraz złożone na ich poparcie dowody nie zostało skutecznie uprawdopodobnione istnienie roszczenia, z którym składający wniosek występuje.

Roszczenie z którym powódka występuje oparte jest na art. 422 § 1 i 2 k.s.h. Artykuł 422 k.s.h. wprowadza - w odróżnieniu od art. 425 k.s.h. - możliwość zaskarżenia uchwały poprzez wniesienie powództwa o jej uchylenie. Warunkiem zaskarżenia jest zaistnienie przesłanek ujętych w art. 422 § 1 k.s.h. i wytoczenie powództwa w terminie (art. 424 k.s.h.) oraz przez osoby legitymowane do tego (art. 422 § 2 k.s.h.). Jak słusznie stwierdził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 lipca 1998 r. (I CKN 807/97, OSNC 1999, nr 2, poz. 33), możliwość zaskarżenia uchwały wspólników na podstawie art. 240 § 2 k.h. (dotyczący spółki z o.o. odpowiednik art. 422 § 1 k.s.h.) nie jest uzależniona od jej wykonania. Wymienione przesłanki należy rozpatrywać w dwóch płaszczyznach: uchwał powziętych z naruszeniem postanowień statutu spółki lub sprzecznych z dobrymi obyczajami (jedna, wszystkie) oraz jednoczesnego godzenia w interesy spółki lub skierowania na pokrzywdzenie akcjonariusza. Możemy więc przyjąć, że uchwała musi być sprzeczna ze statutem spółki i jednocześnie godzić w interesy spółki lub musi być sprzeczna ze statutem spółki i jednocześnie mieć na celu pokrzywdzenie akcjonariusza. Ewentualnie uchwała może być sprzeczna z dobrymi obyczajami i jednocześnie godzić w interesy spółki albo też być sprzeczna z dobrymi obyczajami i mieć na celu pokrzywdzenie akcjonariusza.

Poza tymi czterema wariantami możliwe jest również, aby uchwała była sprzeczna ze statutem spółki i z dobrymi obyczajami i jednocześnie godziła w interesy spółki, była sprzeczna ze statutem spółki i z dobrymi obyczajami i jednocześnie miała na celu pokrzywdzenie akcjonariusza i w końcu była sprzeczna ze statutem spółki i z dobrymi obyczajami i jednocześnie godziła w interesy spółki oraz miała na celu pokrzywdzenie akcjonariusza. Uchwała jest sprzeczna ze statutem, gdy bezpośrednio lub pośrednio nie jest zgodna z normami zawartymi w statucie spółki. Dotyczy to wszelkich postanowień statutowych czy to stworzonych przez wspólników niezależnie od przepisów kodeksu spółek handlowych, czy też zmieniających dyspozytywnie normy kodeksu. Możliwe są więc naruszenia zasad głosowania, w razie przyjęcia w regulacjach statutu określonych większości, naruszenie kworum ustalonego w statucie itd. Jeżeli dochodzi do jednoczesnej sprzeczności ze statutem spółki i przepisem prawa (na przykład w statucie spółki powtórzono niektóre normy kodeksu spółek handlowych), stosujemy przepis art. 425, a nie art. 422 k.s.h.

W przypadku oparcia żądania uchylenia uchwały walnego zgromadzenia na jej sprzeczności z dobrymi obyczajami muszą tym samym zostać spełnione łącznie dwie przesłanki. Oprócz sprzeczności z dobrymi obyczajami uchwała musi godzić w interesy spółki lub mieć na celu pokrzywdzenie akcjonariusza. Sama sprzeczność uchwały z dobrymi obyczajami nie jest wystarczającą przesłanką dla uchylenia takiej uchwały. Wykazanie sprzeczności uchwały z dobrymi obyczajami nie jest równoznaczne z tym, że taka uchwała automatycznie godzi w interesy spółki lub ma na celu pokrzywdzenie akcjonariusza. Przesłanka braku zgodności uchwały z dobrymi obyczajami nakazuje weryfikację uchwały według etyczno-moralnych kryteriów oceny postępowania w działalności gospodarczej. Pojęcie dobrych obyczajów odnosi się nie tylko do uczciwości kupieckiej skierowanej na zewnątrz funkcjonowania spółki (w stosunku do innych uczestników obrotu gospodarczego), ale przede wszystkim do stosunków wewnętrznych w spółce, w tym relacji pomiędzy wspólnikami.

Zdaniem Sądu składający wniosek nie uprawdopodobnił, że uchwała nr(...) NZW z dnia 19 listopada 2019 r. jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i ma na celu pokrzywdzenie akcjonariuszy.

Do pozwu załączono protokół (...) z dnia 19 listopada 2019 r. (protokół – k.93) w trakcie którego doszło do podjęcia uchwały nr (...)wobec której powód głosował przeciwko oraz zażądał jego zaprotokołowania, protokół z przebiegu czynności z dnia 2 grudnia 2019 r. (protokół – k.42 i zaświadczenie – k.45) z którego wynika posiadanie przez powoda w dacie trwania (...) z dnia 19 listopada 2019 r. statusu akcjonariusza, listy akcjonariuszy uprawnionych do głosowania (k.48), wezwania do zapisywania się na sprzedaż akcji spółki (...) (wezwanie – k.52) w którym wskazano procedurę wykupu akcji, ich cenę oraz warunki formalne uczestnictwa w procedurze wykupu akcji, informacji prasowej o wykupie przez F. I. 17,25 mln akcji pozwanej spółki (k.56), raportu informacji bieżących (k.58, k.63, k.68), ogłoszenia zarządu pozwanej spółki o zwołaniu (...) (k.59), uchwały nr 4 z dnia 19 listopada 2019 r. (uchwała - k.65v-66), średniomiesięcznego kursu notowań akcji pozwanego w październiku 2019 r. (k.70) zgodnie z którym średni kurs akcji wynosił 3.1432 zł, komunikatu o zmianie tekstu wezwania (k.72), zgodnie z którym cena wykupu akcji została ustalona ostatecznie na z 3,00 zł na 3,88 zł, przebiegu (...) z dnia 19 listopada 2019 r. zarejestrowanego na nośniku danych CD (k.74), śródroczne sprawozdanie finansowe pozwanej spółki (k.79).

Odnosząc się w pierwszej kolejności do uprawdopodobnienia przesłanki sprzeczności uchwały z dobrymi obyczajami zauważyć należy, iż podobnie jak w przypadku sprzeczności ze statutem, należy przyjąć, że wykazanie sprzeczności z dobrymi obyczajami nie powinno się ograniczać do ogólnej konstatacji o sprzeczności, lecz wskazywać jakie obyczaje zostały naruszone w danej sytuacji i w jaki sposób. Innymi słowy, konieczne jest wskazanie przez podmiot odwołujący się do pojęcia dobrych obyczajów jaka konkretnie zasada, przynależna do tej zbiorczej z natury rzeczy kategorii, została naruszona w następstwie podjęcia uchwały określonej treści (por. wyr. Sądu Apelacyjnego w K. z 15.11.2012 r., I ACA 1036/12, niepubl.).

Tymczasem powód, powołując się na sprzeczność uchwały nr (...) z dnia 19 listopada 2019 r. nie wskazał w sposób jednoznaczny jakie obyczaje zostały naruszone. Nie sposób jest w tym przypadku nawet mając na uwadze jedynie wymóg uprawdopodobnienia móc przyjąć, że doszło do sytuacji gdzie uchwała ta jest sprzeczna z dobrymi obyczajami. Strona powodowa, jak Sąd rozumie upatruje naruszenie dobrych obyczajów w fakcie, iż cena wykupu akcji ustalona została w kwocie niższej, aniżeli kwota odpowiadające jej rzeczywistej (godziwej) wartości. Dalsze część argumentacji zawartej w pozwie stanowi bowiem przedstawienie stanowiska doktryny co do przesłanki naruszenia dobrych obyczajów bez jakiegokolwiek odwołania się, do okoliczności faktycznej w oparciu o którą powód naruszenie tej klauzuli upatruje. Nie jest tym samym wiadomo, ani nie wynika to wprost z treści pozwu jakie konkretnie dobre obyczaje zostały naruszone ewentualnie jaki wpływ na konkretne obyczaje ma podjęcie skarżonej uchwały. Samo zakwestionowanie ceny wykupu akcji w tym zakresie jest niewystarczające, bez odwołania się do tego jakie czynność ta stanowi naruszenie w sferze dotyczącej klauzuli dobrych obyczajów.

Na marginesie wskazać również należy, że powód jakkolwiek kwestionuje ustaloną cenę akcji po której doszło do ich wykupu, to twierdzenia te opiera jedynie na własnych wyliczeniach. Nie przedstawiono żadnego dokumentu, z którego można byłoby uprawdopodobnić, że rzeczywista (godziwa) wartość akcji była wyższa, aniżeli ustalona w treści ogłoszenia zmienionej późniejszym komunikatem, tj. 3,88 zł. W tym celu strona powodowa miała możliwość chociażby przedstawienia opinii prywatnej, która jakkolwiek nie posiadałaby waloru dowodowego tak mocnego jak opinia sporządzona przez biegłego sądowego w niniejszym postępowaniu, jednakże pozwalałaby Sądowi na przyjęcie, że wykup akcji po zaniżonej wartości jest okolicznością „uprawdopodobnioną”. Jednocześnie nawet mając na względzie wymóg jedynie uprawdopodobnienia istnienia roszczenia, nie jest możliwe na potrzeby ustalenia naruszenia dobrych obyczajów stwierdzić na początkowym etapie niniejszego postępowania, czy wartość akcji była zaniżona bez zasięgnięcia w tym zakresie wiadomości specjalnych.

Odformalizowany charakter wymaganego na potrzeby udzielenia zabezpieczenia roszczenia rzutuje na sposób oceny materiału dowodowego zaoferowanego na etapie składania wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Uprawniony (tu powód) powinien zatem przedstawić i uzasadnić twierdzenia stanowiące podstawę roszczenia. Uprawdopodobnienie odnosi się w praktyce zarówno do okoliczności faktycznych, na których opiera się roszczenia jak i do podstawy prawnej. Nie jest jednak uprawdopodobnieniem roszczenia samo tylko przedstawienie twierdzeń wskazujących na jego istnienie, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie. Konieczne jest poparcie tych twierdzeń środkami dowodowymi lub quasi dowodowymi (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 21 sierpnia 2015 r. sygn. akt VI ACz 38/15, niepubl.).

W kontekście naruszenia dobrych obyczajów nieuprawdopodobnione jest także twierdzenie, iż cała procedury wykupu akcji odbyła się w sprzeczności z przepisami ustawy o ofercie publicznej. Zgodnie z art. 91 ust 6 ustawy o ofercie publicznej, w przypadku spółki publicznej, której akcje zostały wprowadzone wyłącznie do alternatywnego systemu obrotu, cena akcji proponowana w wezwaniu, o którym mowa w ust. 5, nie może być niższa od średniej ceny rynkowej z okresu 6 miesięcy poprzedzających ogłoszenie wezwania, w czasie których dokonywany był obrót tymi akcjami w alternatywnym systemie obrotu, a jeżeli obrót akcjami spółki w alternatywnym systemie obrotu był dokonywany przez okres krótszy niż 6 miesięcy - średniej ceny rynkowej z tego krótszego okresu. Cena akcji takiej spółki publicznej nie może być jednak niższa od średniej ceny rynkowej z okresu 3 miesięcy obrotu tymi akcjami poprzedzających ogłoszenie wezwania, w czasie których dokonywany był obrót tymi akcjami w alternatywnym systemie obrotu. Powód sam wskazuje, że cena została ustalona zgodnie z art. 79 ust 1 pkt 2 ustawy o ofercie publicznej, jednocześnie twierdząc, że nie było przeszkód do ustalenia ceny godziwej. Przepis ten co prawda nie wskazuje na górną granicę ceny wykupu, a jedynie jej minimalną wartość, tj. nie niższą niż średnia cena rynkowa, jednakże dalsza część tego przepisu wskazuje w jaki sposób ustalić należy średnią cenę rynkową. Zgodnie z art. 79 ust 7 ustawy o ofercie publicznej za średnią cenę rynkową, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ust. 3 i ust. 6 pkt 1, uważa się cenę będącą średnią arytmetyczną ze średnich, dziennych cen ważonych wolumenem obrotu.

Podstawa do ustalenia ceny akcji proponowanej w wezwaniach różni się w zależności od tego, czy którekolwiek z akcji spółki są przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, czy nie jest możliwe ustalenie ceny w ten sposób. W pierwszym z tych przypadków cena nie może być niższa od średniej ceny rynkowej z okresu 6 miesięcy poprzedzających ogłoszenie wezwania, w czasie których dokonywany był obrót tymi akcjami na rynku głównym; jeżeli obrót akcjami spółki był dokonywany na rynku głównym przez okres krótszy niż określony w ustawie - od średniej ceny rynkowej z tego krótszego okresu. W przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie ceny w powyższy sposób, lub w przypadku spółki, w stosunku do której otwarte zostało postępowanie układowe lub upadłościowe, cena akcji nie może być niższa od ich wartości godziwej.

Pojęcie wartości godziwej należy odróżnić od pojęcia godziwej ceny, zdefiniowanej w art. 5 ust. 4 dyrektywy o przejęciach. Wartość godziwa jest terminem z zakresu nauki ekonomii, a zwłaszcza rachunkowości (sprawozdawczości finansowej). Wartość godziwą definiuje się jako kwotę, za jaką na warunkach rynkowych składnik aktywów mógłby zostać wymieniony między zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi stronami transakcji. W opisanych przez powoda stanie faktycznym nie wynika jednak, aby nie było możliwości ustalenia średniej ceny akcji pozwanej spółki z okresu 6 miesięcy poprzedzających ogłoszenie wezwania do ich wykupu. Sam powód wskazał bowiem, że na dzień 20 maja 2019 r. cena minimalna akcji wynosiła 3,00 zł, i wartość ta wyznaczała próg minimalny. Zgodnie natomiast z wydrukiem notowań na dzień 31 października 2019 r. wartość akcji wynosiła 3.1432 zł. Jednocześnie brak jest możliwości uprawdopodobnienia, że w okresie od maja do października 2019 r. średni kurs akcji objętych wezwaniem do wykupu mógłby wynosić jak wylicza powód 5,60 zł. Nie uprawdopodobniono tym samym tego, iż wskazana w wezwaniu wartość akcji była zaniżona, lub też odbiegała od wartości godziwej. Poza ogólnymi twierdzeniami w tym zakresie powód nie przedstawił żadnego dowodu. Dopiero przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego pozwoli na ustalenie, czy średnia cena rynkowa akcji została w toku procedury wykupu akcji ustalona prawidłowo.

Nie stanowi o uprawdopodobnienia naruszenia dobrych obyczajów także twierdzenie braku przedstawienia powodowi szczegółowego omówienia i informacji dotyczących ustalenia średniej ceny wykupu akcji. W ogłoszeniu zarządu o zwołaniu (...) skierowanym do powoda jest wzmianka, że osoba uprawniona do uczestnictwa (a więc powód jako akcjonariusz) może uzyskać pełny tekst dokumentacji która ma być przedstawiona Walnemu Zgromadzeniu, projektów uchwał, uwag zarządu lub Rady Nadzorczej dotyczących spraw wprowadzonych do porządku obrad przed terminem Walnego Zgromadzenia lub w siedzibie spółki. Tym samym fakt braku szczegółowego poinformować w wezwanie do wykupu akcji, nie stanowił zdaniem Sądu przeszkody dla powoda w uzyskaniu danych oraz informacji interesujących go, w związku z skarżoną uchwałą. Nie uprawdopodobniono także, że uprawnienie to było powodowi w jakikolwiek sposób ograniczone.

Nie zostało również skutecznie uprawdopodobnione to, iż uchwała ta ma na celu pokrzywdzenie powoda jako akcjonariusza. Okoliczność tą powód wiązał jedynie z tym, że ustalona cena akcji (w kwocie 3,88 zł) była zbyt niska. Sąd co do zasady podziela stanowisko judykatury przywołane w pozwie, że zaniżenie wartości ceny akcji jest okolicznością stanowiącą o istnieniu przesłanki pokrzywdzenia akcjonariusza, o której mowa w art. 422 k.s.h. Nie mniej jednak jak już wcześniej wskazano, nie zostało w żaden sposób uprawdopodobnione, że ustalona w wezwaniu cena była - tak jak twierdzi powód - zaniżona. Brak inicjatywy dowodowej w tym zakresie sprawia, że nawet w warunkach wymogu uprawdopodobnienia nie ma możliwości ustalenia, że zaniżenie cen akcji miało miejsce.

Reasumując, składający wniosek nie uprawdopodobnił okoliczności, w oparciu o które możliwe byłoby na obecnym etapie postępowania stwierdzenie, że roszczenie z którym występuje jest zasadne.

W tym stanie rzeczy Sąd opierając się jedynie na twierdzeniach powoda oraz przedstawionych do pozwu dowodach z dokumentów uznał, iż nie sposób przyjąć że roszczenie o uchylenie uchwały nr (...) (...) z dnia 19 listopada 2019 r. jest uprawdopodobnione.

Należy w tym miejscu również zaznaczyć, iż w momencie rozpoznania wniosku o zabezpieczenie strona ubiegająca się musi jedynie uprawdopodobnić swoje roszczenie, a nie udowodnić je. Z tego też względu zgodnie z art. 243 k.p.c. zachowanie szczegółowych przepisów o postępowaniu dowodowym nie jest konieczne, ilekroć ustawa przewiduje uprawdopodobnienie zamiast dowodu. Wnioskodawca powinien więc jedynie uprawdopodobnić wiarygodność swojego roszczenia, zakres badania wniosku przez Sąd ma charakter ograniczony, rozstrzygnięcie zaś ma charakter tymczasowy i niczego nie przesądza (por. postanowienie SA w L. z 12.02.1997 r., I ACz 38/97, Apel.-Lub. 1997/3/14).

Konsekwencją braku uprawdopodobnienia istnienia roszczenia, jest konieczność oddalenia wniosku o zabezpieczenie. Jak wskazano wyżej ustawodawca jako warunek zabezpieczenia roszczenia wskazał wystąpienie kumulatywnie przesłanek opisanych w art. 730 k.p.c. tj. uprawdopodobnienie roszczenia, i istnienie interesu prawnego. Brak którejkolwiek z tych przesłanek, stanowi podstawę do oddalenia wniosku.

Mając powyższe na uwadze a contrario art. 730, art. 730 ¹ k.p.c., i art. 755 § 1 k.p.c. w zw. z art. 422 § 1 k.s.h., wniosek o zabezpieczenie roszczenia należało oddalić, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia.

SSO Urszula Dąbrowska

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

(...)