Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...) S.A. w W. wniósł pozew przeciwko A. T. o zapłatę kwoty 18230,67 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, tj. 18.10.2019r. do dnia zapłaty, tytułem zobowiązania z umowy pożyczki, zawartej w dniu 24.07.2017r. z (...) sp. z o.o. w W., poprzednikiem prawnym powoda. W skład dochodzonej kwoty wchodzi: 9250 zł, tytułem należności głównej, 8724,91 zł, tytułem prowizji za udzielenie pożyczki, 255,19 zł, tytułem odsetek umownych.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzuciła nieistnienie roszczeń powoda, brak legitymacji czynnej, brak wymagalności roszczenia.

Stan faktyczny:

W dniu 24.07.2017r. pozwana zawarła umowę pożyczki z (...) sp. z o.o. w W., na podstawie której otrzymała do dyspozycji kwotę 15000 zł, zobowiązując się do zwrotu 32467,88 zł w 36 miesięcznych ratach (po 901,89 zł, ostatnia rata w kwocie 901,73 zł), w tym z tytułu prowizji za udzielenie pożyczki, ustalonej w umowie na 14958 zł, i odsetek (10%) obliczonych na 2509,88 zł. Umowa została zawarta za pośrednictwem brokera (...) S.A. w S., pośrednika kredytowego, współpracującego z pożyczkodawcą w zakresie oferowania i sprzedaży pożyczek.

Dowód:

umowa pożyczki nr (...) wraz z haromonogramem spłat i formularzem informacyjnym (k-10 i nast.)

potwierdzenie wykonania transakcji płatniczej kwoty 15000 zł (k-27)

W dniu 22.01.2019r., z powodu niedokonania terminowych płatności, pożyczkodawca wypowiedział pozwanej umowę, co skutkowało wymagalnością całości zobowiązania pozwanej.

Dowód:

wypowiedzenie umowy (k-28) wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki poleconej (k-43-44)

W dniu 13.11.2018r. powód nabył od (...) sp. z o.o. w W. wierzytelność w kwocie 18252,01 zł, wobec pozwanej, przysługującą na podstawie w.w. umowy pożyczki.

Dowód:

Porozumienie nr 4 do Umowy Ramowej Cyklicznego Przelewu wierzytelności, Wykaz wierzytelności (k-29-31);

Umowa Ramowa cyklicznego Przelewu Wierzytelności z dn. 13.11.2018r. (k-45-52)

Pismem z dnia 10.09.2019r. powód wezwał pozwaną do zapłaty należności dochodzonej pozwem.

Dowód:

umowa pożyczki nr (...) (k-10 i nast.)

potwierdzenie wykonania transakcji płatniczej kwoty 15000 zł (k-27)

wypowiedzenie umowy (k-28)

wezwanie do zapłaty (k-7).

Sąd zważył, co następuje:

Odpowiedzialność kontraktowa znajduje zastosowanie w stosunkach między wierzycielem i dłużnikiem, którzy są stronami określonego stosunku zobowiązaniowego (art. 471 kc). Dłużnik nie wykonuje zobowiązania, jeżeli przez swoje zachowanie nie doprowadzi do osiągnięcia przez wierzyciela określonej kontraktem korzyści. Ciężar dowodu istnienia przesłanek odpowiedzialności kontraktowej (tj. powstania szkody, w postaci uszczerbku majątkowego, spowodowanej niewykonaniem lub nienależycie wykonanym zobowiązaniem przez dłużnika, oraz istnienia związku przyczynowego), w świetle art. 6 k.c., spoczywa na wierzycielu, jako osobie, która z tychże faktów wywodzi skutki prawne. Musi on zatem udowodnić istnienie ważnego zobowiązania o określonej treści, w stosunku do którego czyni dłużnikowi zarzuty jego naruszenia. W niniejszej sprawie powód udowodnił dochodzone roszczenie co do zasady i wysokości. Udowodnił, że Powód udowodnił, że pozwana zawarła z jego poprzednikiem prawnym umowę pożyczki, w dniu 24.07.2017r., w kwocie 15000 zł, którą pozwana otrzymała do dyspozycji na rachunek bankowy i zobowiązała się do zwrotu 32467,88 zł w 36 miesięcznych ratach, zgodnie z harmonogramem spłaty. Udowodnił także przejście uprawnień w drodze przelewu wierzytelności (art. 6 kc w zw. z art. 509 kc i art. 511 kc). Zgodnie z art. 509 kc, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Kwestionując w sprzeciwie od nakazu zapłaty powództwo, pozwana nie zaprzeczyła zarazem, że zaciągnęła przedmiotowe zobowiązanie. Nie przedstawiła też dowodu zapłaty. W sytuacji bowiem, gdy zachowanie się dłużnika w wykonaniu zobowiązania ma polegać na daniu lub czynieniu, przeprowadzenie przez wierzyciela dowodu na fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie jest niemożliwe, to na pewno jest bardzo utrudnione. Dlatego w takich sytuacjach przyjmuje się, że to dłużnik, broniąc się przed zarzutem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, powinien przedstawić dowód spełnienia świadczenia (art. 462 – 463 kc). W rozpoznawanej sprawie, pozwana nie wykazała, że spełniła świadczenie zgodnie z zawartą umową, jak również nie wykazała, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności (art. 471 kc w zw. z art. 6 kc). Zarzuty zgłoszone w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie zasługiwały na uwzględnienie.

Przedłożone przez powoda w.w. dokumenty, w szczególności podpisana przez pozwaną umowa pożyczki, dyspozycja wypłaty kwoty 15.000 zł, wypowiedzenie umowy, stanowią dowód na potwierdzenie istnienia wierzytelności (zobowiązania pozwanej wobec poprzednika prawnego powoda), jej wysokości i wymagalności. Przedłożone przez powoda dowody stanowiły dostateczną podstawę do wyprowadzenia ustaleń faktycznych, zgodnych z twierdzeniami pozwu. Pozwany zaś nie sformułował żadnych konkretnych zarzutów przeciwko takim twierdzeniom, ograniczając swoje stanowisko procesowe do negowania żądania pozwu i nie wykazując żadnej inicjatywy dowodowej, uchylając się zarazem od oświadczenia, czy fakty, przedstawione przez powoda w pozwie miały miejsce, w szczególności czy, w jakiej wysokości i kiedy dokonała spłaty kredytu, od jakiej daty według niej pozostaje w opóźnieniu ze spłatą i jaka jest prawidłowa wysokość naliczonych odsetek, przy czym nie stawiła się także na wezwanie Sądu, uniemożliwiając przeprowadzenie dowodu z przesłuchania strony.

Zgodnie z art. 97 kc, w razie wątpliwości, osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa, bez względu na to, czy osoba czynna w lokalu przedsiębiorstwa faktycznie uzyskała od mocodawcy pełnomocnictwo do działania w jego imieniu, czy też nie. Nawet, gdyby przyjąć, że umowa pożyczki zawarta została przez osobę nieposiadającą umocowania do działania w imieniu Banku bądź przekraczającą zakres udzielonego umocowania, umowa taka nie jest bezwzględnie nieważna, lecz dotknięta sankcją bezskuteczności zawieszonej, co oznacza, iż jej skuteczność zależy od potwierdzenia przez mocodawcę, w imieniu którego została zawarta. Umowa potwierdzona przez mocodawcę jest ważna, wywołuje właściwe dla niej skutki prawne, przy czym druga strona może wyznaczyć mocodawcy odpowiedni termin do potwierdzenia umowy, a po bezskutecznym upływie terminu staje się wolna (art. 103 kc). W niniejszej sprawie pozwana nie wyznaczyła pożyczkodawcy terminu do potwierdzenia rzekomo nieważnej umowy i do chwili wystąpienia z powództwem nie kwestionowała umocowania osoby podpisującej umowę w imieniu pożyczkodawcy, a także przystąpiła do spłaty kredytu zgodnie z umową, po wcześniejszym przelaniu środków z kredytu, zgodnie z dyspozycją pozwanej.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w zw. z art. 720 § 1 kc, art. 353 § 1 kc, art. 354 § 1 kc, art. 471 kc, art. 481 § 1 i 2 kc, art. 482 § 1 kc, orzeczono, jak w pkt I wyroku.

Orzeczenie w pkt II oparto na przepisach art. 98 § 1 i 3 kpc. Pozwany, jako przegrywający sprawę, powinien zwrócić powodowi koszty procesu, w skład których wchodzi: opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym, w stawce minimalnej, uzależnionej od wartości przedmiotu sporu, i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (3399 zł + 5400 zł + 17 zł).