Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Alicja Dziekańska

Sędziowie: SO Wiktor Piber (spr.)

SO Paweł Kieta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2017 r. w Warszawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego z udziałem:

zamawiającego: (...) W. – Stołeczny Zarząd Rozbudowy Miasta

odwołujących:

1.  wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia - (...) S.p.A. we F., (...) A.S. w A.

2.  wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia – (...) spółki akcyjnej w W., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P., (...) w S.

na skutek skargi wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia - (...) S.p.A. we F., (...) A.S. w A.

od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej

z dnia 1 lipca 2016 r., sygn. akt KIO (...), KIO (...).

postanawia:

1.  odrzucić skargę w zakresie odwołania rozpoznanego pod sygnaturą akt KIO (...);

2.  umorzyć postępowanie skargowe w zakresie odwołania rozpoznanego pod sygnaturą akt KIO (...).

Sygn. akt XXIII Ga 1156/16

UZASADNIENIE

W przedmiotowej sprawie pierwotnie do rozpoznania były dwie skargi:

1.  wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia – (...) .p.A. w R., (...).p.A. w R. ;

2.  wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia - (...) S.p.A. we F., (...) A.S. w A. .

Postanowieniem z dnia 07 listopada 2016 r., tut. Sąd umorzył postępowanie wywołane pierwszą z ww. skarg z uwagi na jej skuteczne cofnięcie, jednocześnie orzekł o kosztach postępowania skargowego, zwracając połowę uiszczonej opłaty od skargi.

W związku z powyższym pozostała do rozstrzygnięcia skarga wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia – (...) S.p.A. we F., (...) A.S. w A..

Bezsporne w sprawie było, iż przedmiotowa – pozostająca do rozpoznania – skarga swoim zakresem obejmowała dwa odwołania, tj. odwołanie rozpoznane przez Krajową Izbę Odwoławczą pod sygn. akt KIO (...) oraz odwołanie rozpoznane pod sygn. akt KIO (...).

Skarga została opłacona w wysokości 100 000,00 zł, a powinna być opłacona w łącznej wysokości 200 000,00 zł. Wynika to z dyspozycji art. 34 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, który brzmi następująco:

„Od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych pobiera się opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga, z zastrzeżeniem ust. 2.”

Przy czym zaznaczyć należy, iż ust. 2 ww. przepisu ustawy utracił moc, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 kwietnia 2014 r. (sygn. akt SK 12/13).

W związku z powyższym, pełnomocnik skarżącego konsorcjum firm wezwany został do uiszczenia brakującej wysokości opłaty stałej od skargi. Nie uczynił jednak tego, natomiast w odpowiedzi na zarządzenie, pismem z dnia 13 grudnia 2016 r. (data wpływu do Sądu), pełnomocnik przedstawił wyłącznie dowód uiszczenia opłaty w pierwotnej wysokości (vide – k. 1509). W kolejnym zaś piśmie procesowym – w imieniu swoich mocodawców – pełnomocnik złożył oświadczenie o cofnięciu skargi na wyrok KIO, w części dotyczącej odwołania rozpoznanego pod sygn. akt KIO (...) (k. 1575).

Skarga w zakresie odwołania rozpoznanego pod sygn. akt KIO (...) była podtrzymywana (k. 1576).

Na rozprawie z dnia 09 marca 2017 r., pełnomocnik Zamawiającego wniósł w pierwszej kolejności o umorzenie postępowania z powodu braku możliwości wyboru oferty skarżącego, co powodowało bezprzedmiotowość skargi a wydanie wyroku zbędnym.

W przypadku zaś nie uwzględnienia wniosku o umorzenie postępowania, Zamawiający wnosił o oddalenie skargi, dopuszczenie dowodów i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Skarżący wnosił o oddalenie wniosku Zamawiającego i uwzględnienie skargi w zakresie podtrzymywanym.

Rozważania Sądu Okręgowego:

Skarga w zakresie odwołania rozpoznanego przez Krajową Izbę Odwoławczą pod sygn. akt KIO (...) podlegała odrzuceniu. Strona skarżąca nie uzupełniła braków fiskalnych skargi.

W związku z powyższym zastosowanie ma art. 198e ust. 1 ustawy prawo zamówień publicznych.

Na wypadek zaś gdyby przyjąć pogląd (SO takiego nie prezentuje), iż powyższy przepis ustawy precyzje jakiego rodzaju braków ta norma prawna dotyczy, to skarga wniesiona na podstawie przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych inicjuje postępowanie przed sądem powszechnym do którego, zgodnie z art. 198a ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego o apelacji, jeżeli przepisy rozdziału 3 ustawy nie stanowią inaczej.

W konsekwencji, Sąd Okręgowy rozpoznając skargę, działa jako Sąd II instancji.

Mając powyższe na względzie, odrzucenie skargi od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 01 lipca 2016 r., w tym przedmiotowym zakresie znajdowało swą podstawę w art. 198a ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych w zw. z art. 373 k.p.c.

Dlatego też, Sąd Okręgowy odrzekł jak w pkt. 1 postanowienia.

Jednocześnie Sąd Okręgowy, w składzie rozpoznającym wniosek Zamawiającego o umorzenie postępowania skargowego, doszedł do przekonania na rozprawie z dnia 09 marca 2017 r. – po przeprowadzonej naradzie – o jego zasadności.

Sąd Okręgowy przyznaje, iż po raz pierwszy zetknął się w tym dniu z sytuacją, gdy podtrzymywana była skarga oferenta, który na dzień wniesienia skargi był związany swoją ofertą lecz w chwili rozstrzygania skargi już nie. W dniu 10 grudnia 2016 r. upłynął bowiem okres związania ofertą wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia – (...) S.p.A. we F., (...) A.S. w A. – bezsporne.

Zamawiający – jak słusznie wskazywał – nie miał możliwości ponownego wezwania skarżącego konsorcjum do przedłużenia terminu gdyż zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy prawo zamówień publicznych już raz to uczynił i nie mógł ponowić wniosku.

Skarżące konsorcjum zaś takiego oświadczenia woli nie złożyło. W związku z powyższym stanowisko merytoryczne Zamawiającego (z powołaniem się na orzecznictwo KIO oraz orzecznictwo Sądów Okręgowych w Gliwicach czy też Rzeszowie) odnośnie braku legitymacji zawarte na k. 1710 – 1712, trafiło wówczas do przekonania tut. Sądu Okręgowego.

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy uznał następczy (po wniesieniu skargi) brak interesu prawnego skarżącego konsorcjum, w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

Konsekwencją powyższego, sąd orzekł jak w pkt. 2. postanowienia.

Podstawa prawna wynika z art. 198f ust. 3 ustawy Pzp w zw. z art. 198a ust. 2 ustawy Pzp i w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i w zw. z art. 355 § 1 k.p.c.

Sąd nie orzekał o kosztach postępowania skargowego albowiem wniosek pełnomocnika Zamawiającego o ich zasądzenie nie dotyczył przedmiotowej sytuacji procesowej, wyłącznie odnosił się do ewentualnego oddalenia skargi.

SSO Paweł Kieta SSO Alicja Dziekańska SSO Wiktor Piber