Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Maciej Żelazowski

Sędziowie: SA Stanisław Kucharczyk

SA Andrzej Olszewski (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Pajewska

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin – Zachód w Szczecinie Grażyny Sapiehy

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2019 r. sprawy

F. K. (1), T. N., A. J. i P. S.

oskarżonych m. in. z art. 310 § 1 k.k., art. 310 § 2 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych: A. J., F. K. (1) i T. N. oraz prokuratora co do wszystkich oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie

z dnia 5 marca 2019 r. sygn. akt III K 253/18

I.  uchyla orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności wymierzonej F. K. (1) (pkt. 2 wyroku);

II.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  uznaje F. K. (1) za winnego popełnienia przestępstwa opisanego w pkt. I części wstępnej wyroku Sądu Okręgowego i przy przyjęciu, iż stanowi ono wypadek mniejszej wagi z art. 310 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 k.k., wymierza mu za to przestępstwo karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

2)  na podstawie art. 85 i art. 86 § 1 k.k. orzeka wobec F. K. (1) nową karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

3)  obniża karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec T. N. do 2 (dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy,

4)  obniża karę pozbawienia wolności orzeczoną wobec A. J. do 2 (dwóch) lat;

III.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r. pr. A. W., adw. M. Z. i adw. Ł. M. kwoty po 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych z VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu przed Sądem Apelacyjnym;

V.  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa po 1/5 części wydatków za postępowanie odwoławcze i wymierza im opłaty:

- oskarżonym F. K. (1) i T. N. - po 400 ,- (czterysta) złotych za obie instancje,

- oskarżonym A. J. i P. S. – po 300 ,- (trzysta) złotych za drugą instancję,

a 1/5 wydatków postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

SSA Andrzej Olszewski SSA Maciej Żelazowski SSA Stanisław Kucharczyk

Sygn. akt II AKa 134/19

UZASADNIENIE

F. K. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 3 kwietnia 2018 r. w S., podrobił co najmniej 20 banknotów o nominale 100 zł, o oznaczeniu i numeracji (...), (...) oraz (...), za pomocą drukarki marki (...) (...) o nr seryjnym (...),

tj. o czyn z art. 310 § 1 kk

II.  w okresie od 3 kwietnia 2018 r. do 4 kwietnia 2018 r. w S., w celu dalszego puszczenia w obieg, dodał co najmniej 20 podrobionych banknotów o nominale 100 zł o oznaczeniu i numeracji (...), (...) oraz (...) T. N., świadomemu, ze otrzymuje falsyfikaty w/w banknotów

tj. o czyn z art. 310 § 2 kk

III.  w dniu 4 kwietnia 2018 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z T. N., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował puścić w obieg w sklepie stacji paliw (...) przy ulicy (...) niemniej niż 3 podrobione banknoty o nominale 100 złotych o oznaczeniu i numeracji (...) i (...), czym usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem właściciela w/w stacji paliw, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na zatrzymanie go przez funkcjonariuszy Policji, czym działał na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Myśliborzu z dnia 26.02.2016 r., sygn. akt II K 152/15, między innymi za przestępstwa z art. 279 § 1 kk na karę roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 30 września 2011 r. do 30marca 2012 r., od 19 grudnia 2016 r. do 15 lipca 2017 r.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 310 § 2 kk w zb. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 5 marca 2019 r., F. K. (1) uznano za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw i za przestępstwo opisane w punkcie I, na podstawie art. 310 § 1 k.k., wymierzono mu karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności, za przestępstwo opisane w punkcie II, na podstawie art. 310 § 2 k.k., wymierzono mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, zaś za przestępstwo opisane w punkcie III, na postawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 310 § 2 k.k. i w zw. z art. 11 § 3 k.k., wymierzono mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 i 86 § 1 k.k. połączono orzeczone kary pozbawienia wolności i wymierzono F. K. (1) karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności. Zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sadowych.

Wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego, który zarzucił:

„ 1. Naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez dokonanie przez Sąd I instancji dowolnej, niezgodnej z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego przejawiająca się w szczególności w:

- uznaniu, że przeciwko przyjęciu wypadku mniejszej wagi przemawia ilość banknotów podrobionych i wprowadzonych do obiegu oraz wartość poczynionych w ten sposób szkód, podczas gdy jest to ustalenie dowolne, niepoparte dyrektywami oceny dowodów

- pominięciu przy dokonywaniu ustaleń faktycznych istotnych okoliczności wynikających z ekspertyzy NBP z dnia 16 lipca 2018 r. z której wynika, że zabezpieczone banknoty dowodowe nie zawierały, żadnych zabezpieczeń przeciwko fałszerstwom, brak w nich było niektórych elementów graficznych a metoda imitacji określona została jako „przypadkowa”

- nieuwzględnieniu na korzyść oskarżonego okoliczności w trakcie postępowania dowodowego, zwłaszcza faktu naprawienia przez F. K. (1) szkody w całości szkody wyrządzonej przestępstwem;

- nieuwzględnieniu na korzyść oskarżonego dokonanego w dniu 20 listopada 2018 r. pojednania oskarżonego z pokrzywdzoną (...) sp. z o.o.;

2. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na:

- uznaniu, że do czynów oskarżonego nie jest możliwe przyjęcie wypadku mniejszej wagi, którym mowa w art. 310 § 3 kk podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przemawia za przyjęciem takiej kwalifikacji prawnej czynów;

3. Rażącą niewspółmierność – surowość – kary za przestępstwo z art. 310 § 1 kk kary 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 310 § 2 kk kary 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności – za drugi z czynów oraz kary 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonego F. K. (1), polegającą w szczególności na nieuwzględnieniu przy wymiarze kary okoliczności naprawienia szkody przez oskarżonego, pojednania oskarżonego z pokrzywdzoną, motywacji i sposobu zachowania się sprawcy, niewielki rozmiar ujemnych następstw przestępstwa.”

Podnosząc takie zarzuty, skarżący wniósł o:

„ 1. zmianę kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie I wyroku poprzez uznanie zachowania oskarżonego za wypadek mniejszej wagi i przyjęcie kwalifikacji z art. 310 § 3 kk w miejsce przyjętej kwalifikacji z art. 310 § 1 kk

2. zmianę kwalifikacji prawne czynu opisanego w punkcie II wyroku poprzez uznanie zachowania oskarżonego za wypadek mniejszej wagi i przyjęcie kwalifikacji z art. 310 § 3 kk w miejsce przyjętej kwalifikacji z art. 310 § 2 kk

3. zmianę kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie III wyroku poprzez uznanie zachowanie oskarżonego za wypadek mniejszej wagi i przyjęcie kwalifikacji z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 310 § 3 kk w zb. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w miejsce przyjętej kwalifikacji z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 310 § 2 kk w zb. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

4. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- w zakresie czynu opisanego w punkcie I wyroku, przy uwzględnieniu zmiany kwalifikacji prawnej czynu, zastosowanie wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary i orzeczenie wobec oskarżonego F. K. (1) kary 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

- w zakresie czynu opisanego w punkcie II wyroku, przy uwzględnieniu zmiany kwalifikacji prawnej czynu, zastosowanie wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary i orzeczenie wobec oskarżonego F. K. (1) kary 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności

względnie, w przypadku ustalenia przez Sąd Odwoławczy niezasadności zmiany przyjętej kwalifikacji prawnej czynu

wymierzenie oskarżonemu kary przy zastosowaniu art. 37b kk i orzeczenie wobec oskarżonego F. K. (1) kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i 1 (jednego) roku kary ograniczenia wolności

- w zakresie czynu opisanego w punkcie III wyroku, przy uwzględnieniu zmiany kwalifikacji prawnej czynu, orzeczenie wobec oskarżonego F. K. (1) kary o charakterze nie izolacyjnym

względnie, w przypadku ustalenia przez Sąd Odwoławczy niezasadności zmiany przyjętej kwalifikacji prawnej czynu

wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze nie izolacyjnym przy zastosowaniu art. 37a kk

względnie, z ostrożności procesowej, wnoszę o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.”

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja częściowo zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd rozstrzygający przeprowadził pełne postępowanie dowodowe i dokonał szczegółowej oceny każdego dowodu. Ta ocena nie była krytykowana przez skarżącego, a zatem nie było powodów do uchylenia zaskarżonego wyroku.

Natomiast zasługiwała na uwzględnienie ta część argumentacji apelacji obrońcy, w której kwestionował on ocenę okoliczności, a w konsekwencji ocenę prawną czynu opisanego w pkt. I części wstępnej wyroku. Rację ma skarżący podnosząc, że F. K. nie czynił żadnych wcześniejszych przygotowań do popełnienia przestępstwa. Działał impulsywnie, ale też w sposób prymitywny, o czym świadczą warunki i środki użyte przez niego do fałszowania banknotów. Potwierdziła to także opinia NBP. Także ilość podobnych banknotów przemawiała za uznaniem, że takie działanie oskarżonego było pojedynczym ekscesem.

Dlatego, Sąd Apelacyjny, podzielając przytoczoną wyżej argumentację uznał, iż czyn opisany w pkt. I części wstępnej wyroku stanowi wypadek mniejszej wagi z art. 310 § 3 k.k.. To zaś pozwoliło na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, gdyż w świetle nie budzących wątpliwości ustaleń faktycznych, wymierzenie osk. F. K. (1), w ramach podstawowego zagrożenia, kary 5 lat pozbawienia wolności, raziłoby swoją surowością. Dlatego obniżono karę do 3 lat. Dalszemu łagodzeniu tej kary sprzeciwiła się m. in. uprzednia karalność oskarżonego i jego konsekwencja w dążeniu do uzyskania określonej korzyści majątkowej. Z tych też powodów, zdaniem Sądu Apelacyjnego, brak było podstaw do złagodzenia kary za przestępstwa opisane w pkt. II i III – im części wstępnej wyroku. Działanie tego oskarżonego doprowadziło (w sposób pośredni) do użycia kilkunastu podrobionych banknotów, a czynu III-ego dopuścił się w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k.. Słusznie zatem sąd pierwszej instancji wymieniał kary za te dwa przestępstwa w granicach podstawowego, ustawowego zagrożenia. Fakt częściowego naprawienia szkody i pojednania z poszkodowanym, eksponowany w apelacji obrońcy, został odpowiednio uwzględniony przez sąd rozstrzygający. Tym bardziej, że orzekając o karze łącznej zastosowano zasadę pełnej absorpcji.

Podobnie postąpił Sąd Apelacyjny, łagodząc karę za czyn I-y, jednocześnie zastosował pełna absorpcję do orzeczenia nowej kary łącznej pozbawienia wolności. Tak więc, apelacja obrońcy skutkowała zmianą wyroku na korzyść oskarżonego poprzez znaczne obniżenie kary podstawowej i kary łącznej pozbawienia wolności.

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 635 w zw. z art. 633 k.p.k., a o opłacie za obie instancje orzeczono na podstawie art. 10 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, poz. 223 z późn. zmianami).

SSA Andrzej Olszewski SSA Maciej Żelazowski SSA Stanisław Kucharczyk