Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: Sędzia Izabela Kościarz - Depta

protokolant: protokolant sądowy- stażysta Aleksander Wawer

przy udziale prokuratora: Ewy Gołębiowskiej

po rozpoznaniu dnia 8 sierpnia 2019 r. w Warszawie

sprawy oskarżonego K. S. syna P. i K. ur. (...), w W.

oskarżonego o przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., art. 278 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 21 stycznia 2019 r. sygn. akt VIII K 963/18

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi- Północ w Warszawie.

Sygn. akt VI Ka 424/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2019 roku, wydanym w sprawie VIII K 963/18 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie uznał K. S. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, wypełniających dyspozycję art. 279 § 1 k.k. (zarzucanych mu w pkt. 1 i 2) oraz art. 278 § 1 k.k. (czynu zarzucanego mu w pkt. 3) i wymierzył mu następujące jednostkowe kary:

I.  1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie (na podstawie art. 37a k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.),

II.  1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie (na podstawie art. 37a k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.),

III.  10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie (na podstawie art. 37a k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.).

Biorąc pod uwagę w/w jednostkowe kary ograniczenia wolności, Sąd orzekł wobec K. S. karę łączną 2 (dwóch) lat ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne wskazane przez Sąd w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie. Sąd orzekł wobec K. S. także obowiązek naprawienia szkody w całości na rzecz wszystkich pokrzywdzonych oraz zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych w całości, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Opisany wyżej wyrok zaskarżył apelacją prokurator w części orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego K. S., zarzucając mu mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia obrazę przepisów postępowania. Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku.

Na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2019 r. oskarżony oświadczył, iż nie wyraża zgody na karę zaproponowaną przez prokuratora i dokonanie modyfikacji orzeczenia przez Sąd Okręgowy. Wobec stanowiska oskarżonego prokurator wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie. Oskarżony wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 37a k.k. jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1 lub 4 k.k. Jak stanowi przepis art. 34 § 1a pkt 1 k.k. kara ograniczenia wolności polega na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, zaś zgodnie z pkt 2 tego przepisu na potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd.

Przepis art. 37a k.k. znajduje zatem zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy przepis określający ustawowe zagrożenie związane z danym typem przestępstwa przewiduje karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, tj. w których przepis typizujący wymienia karę pozbawienia wolności do lat 8 jako karę najsurowszą. Kryterium wyznaczającym zakres zastosowania art. 37a k.k. jest wysokość górnej granicy ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności, nie zaś sądowy wymiar kary (por. J. Bernal, Dopuszczalność orzekania kary wolnościowej na podstawie art. 37a k.k. a instytucja występku o charakterze chuligańskim, Studia Prawno-Ekonomiczne, t. XCIX, 2016, s. 11-27).

Należy zatem wskazać, że każdy typ czynu zabronionego zagrożony jednorodzajową sankcją w postaci kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej 8 lat jest typem z alternatywnym zagrożeniem karą; norma sankcjonująca tworzona jest zatem z co najmniej dwóch przepisów - art. 37a k.k. i przepisu stanowiącego podstawę wymiaru kary (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2016 r., sygn. akt II KK 361/15).

Wobec powyższego z uwagi na górną granicę ustawowego zagrożenia z zakresu zastosowania art. 37a k.k. trzeba wykluczyć art. 279 § 1 k.k. (zagrożony karą pozbawienia wolności od roku do lat 10).

Należy mieć na uwadze, że sąd nie jest związany dołączonym do aktu oskarżenia wnioskiem prokuratora o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych za zarzucany mu występek, a wręcz przeciwnie jest zobligowany do nieuwzględnienia takiego wniosku sformułowanego błędnie bądź do poprawienia go zgodnie z obowiązującymi przepisami, po uprzednim uzyskaniu stanowiska stron. Zgodnie z twierdzeniem skarżącego, w złożonym w niniejszej sprawie przez oskarżyciela publicznego wniosku w trybie art. 335 § 2 k.p.k. zawarto wadliwy postulat wymierzenia za czyny wypełniające dyspozycję art. 279 § 1 k.k. kary ograniczenia wolności, przy zastosowaniu art. 37a k.k. Sąd Rejonowy natomiast błędnie uznał, że zachodzą podstawy do uwzględnienia powołanego wyżej wniosku, o którym mowa w art. 335 § 2 k.p.k., co skutkowało wadliwością zapadłego orzeczenia.

Wobec braku zgody oskarżonego nie mogło dojść do modyfikacji konwalidującej uchybienia, która czyniłaby zadość kryteriom z art. 335 § 2 k.p.k. Oskarżony wezwany na rozprawę oświadczył bowiem, iż nie wyraża zgody na karę zaproponowaną przez prokuratora i dokonanie modyfikacji przez Sąd Okręgowy.

Sąd odwoławczy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi- Północ w Warszawie, albowiem w realiach procesowych sprawy konieczne jest przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, zaś wyrok powinien zostać wydany na rozprawie, po przeprowadzeniu przewodu.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.