Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2010 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący	SSA Alicja Bochenek (spr.)
Sędziowie	SSA Marek Charuza SSO del. Wiesław Kosowski
Protokolant	Dariusz Bryła

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Małgorzaty Bednarek

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2010 r. sprawy

1.  A. F. (1) , s. F. i M., ur. (...) w B.
oskarżonego z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i inne,

2.  M. S. , s. L. i G., ur. (...) w B.

oskarżonego z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

3.  S. Ł. , s. J. i I., ur. (...) w B. oskarżonego z art. 258 § 3 k.k. i inne,

4.  Ł. K. , s. J. i B., ur. (...) w B. oskarżonego z art. 56 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

5.  J. B. ( B. ), s. J. i W., ur. (...) w N. oskarżonego z art. 56 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

6.  D. L. , s. T. i D., ur. (...) w B.
oskarżonego z art. 56 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

7.  R. S. , s. J. i E., ur. (...) w K. oskarżonego z art. 57 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i inne,

8.  A. A. s. S. i B., ur. (...) w T.
oskarżonego z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i inne,

9.  K. J. , s. A. i M., ur. (...) w B. oskarżonego z art. 56 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

10.  D. D. , s. E. i D., ur. (...) w B. oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i inne,

11.  G. J. s. A. i M., ur. (...) w B. oskarżonego z art. 279 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 k.k. i inne,

12.  K. W. , s. Z. i G., ur. (...) w B. oskarżonego z art. 279 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 k.k. i inne,

13.  T. R. , s. J. i K., ur. (...) w B.
oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i inne

na skutek apelacji prokuratora i obrońców oskarżonych A. F. (1), M. S., S. Ł., D. D., G. J. i K. W.

od wyroku Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej

z dnia 21 grudnia 2009 r. sygn. akt. III K 81/07

I. odnośnie oskarżonego A. F. (1):

1.  uchyla punkt 1, 2, 4, 5, 6 zaskarżonego wyroku (punkt 2, 3, 4, 5, 6 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania,

2.  utrzymuje w mocy punkt 3 zaskarżonego wyroku (punkt 1 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

II. odnośnie oskarżonego M. S.:

1.  uchyla punkt 7 i 8 zaskarżonego wyroku (punkt 1 i 2 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania;

III. odnośnie oskarżonego S. Ł.:

1.  uchyla punkt 9, 13, 16, zaskarżonego wyroku (punkt 1, 4, 6, 7, 9 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania,

2.  utrzymuje w mocy punkt 10, 11, 12 zaskarżonego wyroku (punkt 2, 3, 8 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego),

3.  utrzymuje w mocy punkt 17 zaskarżonego wyroku (punkt 5 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

4.  uchyla orzeczenie o karze łącznej zawarte w punkcie 14 zaskarżonego wyroku oraz orzeczenie dotyczące zaliczenia tymczasowego aresztowania zawarte w punkcie 15 i na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego S. Ł. nową karę łączną w wymiarze 2 (dwa) lat pozbawienia wolności i na mocy art. 63 § 1 k.k. zalicza na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od 5 czerwca 2006 roku do dnia 19 marca 2007 roku i od 9 maja 2010 roku do dnia 27 października 2010 roku;

IV. odnośnie oskarżonego Ł. K.:

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok ( punkt 18 wyroku) i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

V. odnośnie oskarżonego J. B.:

1.  uchyla zaskarżony wyrok (punkt 19 wyroku) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania;

VI. odnośnie oskarżonego D. L.:

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok (punkt 20, 21, 22 wyroku) i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

VII. odnośnie oskarżonego R. S.:

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok (punkt 23, 24, 25, 26, 27 wyroku i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

VIII. odnośnie oskarżonego A. A.:

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok (punkt 28, 29, 30 wyroku i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

IX. odnośnie oskarżonego K. J.:

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok (punkt 31 wyroku) i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa;

X. odnośnie oskarżonego D. D.:

1.  uchyla punkt 36 i 37 zaskarżonego wyroku (punkt 11, 12, 13, 14, 15 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania,

2.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 33 w ten sposób, że uzupełnia kwalifikację prawną czynów składających się na ciąg przestępstw o przepis art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy wyrok w tej części,

3.  utrzymuje w mocy punkt 32, 34, 35 zaskarżonego wyroku (punkt 1, 2, 10, 5, 6 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego),

4.  uchyla orzeczenie o karze łącznej zawarte w punkcie 38 zaskarżonego wyroku i na mocy art. 91 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. D. nową karę łączną w wymiarze 4 (cztery) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

XI. odnośnie oskarżonego G. J.:

1.  uchyla punkt 45, 46, 47, 49 zaskarżonego wyroku (punkt 3, 17, 18, 19 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania,

2.  utrzymuje w mocy punkt 39, 42, 43, 44 zaskarżonego wyroku (odpowiednio punkty 4, 6, 16 , 1, 11 i 12 aktu oskarżenia dotyczące tego oskarżonego),

3.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach 40 i 41 zaskarżonego wyroku (odpowiednio punkty 5, 7, 9, 10, 13, 14 i punkty 2, 8, 15 aktu oskarżenia dotyczące tego oskarżonego) w ten sposób, iż przyjmuje, że opisane tam czyny stanowią jeden ciąg przestępstw i wyczerpują znamiona przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. orzeka za powyższe przestępstwa jedną karę w wymiarze 5 (pięć) lat pozbawienia wolności;

4.  uchyla orzeczenie o karze łącznej zawarte w punkcie 48 zaskarżonego wyroku i na mocy art. 91 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego G. J. nową karę łączną w wymiarze 7 (siedem) lat pozbawienia wolności;

XII. odnośnie oskarżonego K. W.:

1.  uchyla punkt 56, 57, 60 zaskarżonego wyroku (punkt 16, 17, 18, 19 i 20 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania,

2.  utrzymuje w mocy punkt 50, 53, 54, 55 zaskarżonego wyroku (odpowiednio punkty 3, 5, 15, 1, 10, 11 aktu oskarżenia dotyczące tego oskarżonego),

3.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach 51 i 52 zaskarżonego wyroku (odpowiednio punkty 4, 6, 8, 9, 12, 13 i punkty 2, 7, 14 aktu oskarżenia dotyczące tego oskarżonego) w ten sposób, iż przyjmuje, że opisane tam czyny stanowią jeden ciąg przestępstw i wyczerpują znamiona przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. orzeka za powyższe przestępstwa jedną karę w wymiarze 3 (trzy) lat i 6 (sześć) pozbawienia wolności,

4.  uchyla orzeczenie o karze łącznej zawarte w punkcie 58 zaskarżonego wyroku oraz orzeczenie dotyczące zaliczenia tymczasowego aresztowania zawarte w punkcie 59 i na mocy art. 91 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. W.nową karę łączną w wymiarze 5 (pięć) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności i na mocy art. 63 § 1 k.k. zalicza na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od 25 kwietnia 2006 roku do dnia 30 września 2008 roku;

XIII. odnośnie oskarżonego T. R.:

1.  uchyla punkt 67 i 70 zaskarżonego wyroku (punkt 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 aktu oskarżenia dotyczący tego oskarżonego) i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Bielsku – Białej do ponownego rozpoznania,

2.  ustala na podstawie art. 4 § 1 k.k., że podstawę wymiaru kary grzywny orzeczonej w punktach 61, 62, 63, 64, 65, 66 i 68 stanowi przepis art. 33 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującej do 7 czerwca 2010 roku, w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy wyrok w tej części,

3.  uchyla orzeczenie o karze łącznej zawarte w punkcie 69 zaskarżonego wyroku i na mocy art. 91 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. R. nową karę łączną w wymiarze 400 (czterysta) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

XIV. w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

1.  zasądza od Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej) na rzecz adwokatów W. K., M. K., B. K., J. K., A. N., A. S. i J. G. – Kancelarie Adwokackie w B. kwoty po 732 (siedemset trzydzieści dwa) zł w tym 22 % podatku VAT tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonym M. S., S. Ł., Ł. K., D. L., D. D., K. W. i T. R. w postępowaniu odwoławczym;

XV. zwalnia oskarżonych z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II AKa 223/10

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2009 roku Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej,
w sprawie o sygn. akt III K 81/07 orzekł wobec oskarżonego A. F. (1), iż:

1.  „odnosząc się do stawianych mu zarzutów w pkt 2-3 części wstępnej wyroku”, przyjmuje, że w okresie od 10 listopada 2004 roku do końca miesięcy letnich
2005 roku w B., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wprowadzał do obrotu środki odurzające i substancje psychotropowe, bądź uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, bądź czynił przygotowania do wprowadzania do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych, także w znacznych ilościach, przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, w ten sposób, że:

–

w okresie od 10 listopada 2004 roku do 16 stycznia 2005 roku zamówił
u G. J. nieustaloną ilość środka odurzającego w postaci kokainy o nieustalonej wartości oraz u S. Ł. substancję psychotropową w postaci 20 tabletek ecstasy o wartości 140 złotych oraz wspólnie i w porozumieniu ze S. Ł. wprowadził
do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci co najmniej 80 tabletek ecstasy o wartości co najmniej 560 złotych, które zostały sprzedane nieustalonym osobom;

–

w okresie stycznia/lutego 2005 roku wprowadził do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości co najmniej
50 gramów, którą w trakcie pięciu transakcji sprzedał T. R. za co najmniej 750 złotych, a ten z kolei przekazał zakupioną substancję psychotropową kolejnym odbiorcom;

–

w okresie do maja 2005 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych
w postaci amfetaminy, którą w ilości co najmniej 460 gramów, o wartości co najmniej 5.520 złotych, przyjął od T. R. celem dalszej sprzedaży;

–

w okresie miesięcy letnich 2005 roku wprowadził do obrotu substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 10 gramów, którą sprzedał T. R. za kwotę 150 złotych, celem dalszej sprzedaży,
czym wyczerpał znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 57 ust. 2 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 1 k.k. skazał go na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

2.  uznał go za winnego tego, że w okresie od 13 stycznia 2005 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku w B., B., W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., S. Ł., K. W., T. R., D. D. i T. Ś. (1) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się dokonywaniem kradzieży z włamaniem, kradzieży oraz wprowadzaniem do obrotu środków odurzających i substancji psychotropowych, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Tym samym wyrokiem na mocy art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 630 k.p.k. uniewinnił oskarżonego A. F. (1) od popełnienia czynu z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., polegającego na tym, że w okresie pomiędzy 12 a 13 stycznia 2005 roku w B., przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie
i w porozumieniu z T. Ś. (1) i innymi ustalonymi osobami, po uprzednim wyłamaniu okna na pierwszym piętrze, przedostał się do wnętrza remontowanego budynku, skąd następnie zabrał w celu przywłaszczenia wykładziny w rolkach, drzwi wewnętrzne biurowe, okna, płytki ceramiczne, płytki ścienne i grzejniki o łącznej wartości około 40.000 złotych na szkodę K. L., to jest przestępstwa
z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

Na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce kar pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonemu A. F. (1) w pkt 1 i 2 wyroku sąd orzekł karę łączną w wymiarze 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu A. F. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 15 maja 2006 roku do dnia 7 maja
2007 roku, zaś na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa w kwocie 7.120 złotych.

Opisywanym wyrokiem Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej orzekł wobec oskarżonego M. S. , iż:

1.  „odnosząc się do stawianych mu zarzutów w pkt 1-2 części wstępnej wyroku, przyjmuje, że” w okresie od 6 listopada 2004 roku do 19 stycznia 2005 roku
w B., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej,
wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, bądź czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych, także w znacznych ilościach, przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, w ten sposób, iż:

–.

–

w okresie od 6 listopada 2004 roku do 19 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z G. J. uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających i substancji psychotropowych, poprzez przechowywanie, porcjowanie, dostarczanie na polecenie G. J. nieustalonym osobom środków odurzających i substancji psychotropowych, dokonywanie rozliczeń i zamawianie u G. J.wymienionych środków i substancji, wprowadzając do obrotu co najmniej 117 gramów substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wartości co najmniej 1.304 złote oraz 47 gramów nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej o nieustalonej wartości,

–.

–

w dniu 7 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wprawdzenia do obrotu środka odurzającego w postaci 3 gramów kokainy o nieustalonej wartości na zakup której przyjął zamówienie od S. Ł.

czym wyczerpał znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 57 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 11 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.
i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 1 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności
i 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę
20 złotych.

Na mocy art. 45 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego M. S. przepadek korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa w kwocie 1.304 złotych.

Tym samym wyrokiem sąd orzekł wobec oskarżonego S. Ł. , iż:

1.  „odnosząc się do stawianych mu zarzutów w pkt 1, 4, 6-7 części wstępnej wyroku, przyjmuje, że” w okresie od połowy 2003 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku w B., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, kierując wspólnie z G. J. zorganizowaną grupą przestępczą, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wprowadzał do obrotu środki odurzające i substancje psychotropowe bądź uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, bądź czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych, albo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielał innym osobom środków odurzających bądź substancji psychotropowych, także w znacznych ilościach, przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, a nadto działał w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Bielsku-Białej z dnia 23 grudnia 1998 roku za czyn
z art. 289 § 1 k.k. i art. 189 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 3 listopada 1997 roku do 6 maja 1998 roku i od 26 maja 1998 roku do dnia 23 listopada 2002 roku, w ten sposób, iż:

–

w okresie od połowy 2003 roku do końca 2004 roku wprowadził do obrotu znaczne ilości substancji psychotropowej w postaci tabletek ecstasy, które
w trakcie kilkunastu transakcji sprzedał T. R. w ilości co najmniej 500 sztuk za kwotę co najmniej 3.000 złotych, celem dalszej sprzedaży, z czego T. R. przekazał 470 tabletek D. D. i G. D.;

–

w nieustalonym okresie w 2004 roku, w trakcie 3 transakcji sprzedał G. Z. co najmniej 3 gramy amfetaminy za kwotę co najmniej 90 złotych;

–

w okresie od 26 czerwca 2004 roku do 04 listopada 2004 roku udzielił M. O. 10 sztuk tabletek ecstasy za nieustaloną kwotę;

–

w okresie od 27 sierpnia 2004 roku do 12 listopada 2004 roku wspólnie
i w porozumieniu z R. S. czynił przygotowania
do wprowadzenia do obrotu znacznych ilości środków odurzających
i substancji psychotropowych w postaci co najmniej 500 gramów amfetaminy o nieustalonej wartości, co najmniej 1800 gramów marihuany
o wartości co najmniej 1.500 złotych, co najmniej 500 gramów haszyszu
o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 10 listopada 2004 roku do 16 stycznia 2005 roku przyjął od A. F. (1) zamówienie na sprzedaż co najmniej 20 tabletek ecstasy o wartości co najmniej 140 zł. oraz wspólnie i w porozumieniu
z A. F. (1) wprowadził do obrotu co najmniej 80 tabletek ecstasy o wartości co najmniej 560 złotych, które zostały sprzedane nieustalonym osobom;

–

w dniu 07 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu środka odurzającej w postaci 3 gramów kokainy o nieustalonej wartości w ten sposób, iż zamówił w/w środki u M. S.;

–

w okresie od 3 listopada 2004 roku do 07 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z G. J. wprowadził do obrotu co najmniej 6 gramów kokainy o wartości co najmniej 900 złotych, co najmniej 15 gramów amfetaminy o nieustalonej wartości, co najmniej
10 sztuk tabletek ecstasy o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 8 stycznia 2005 roku do 12 stycznia 2005 roku udzielił E. Z. środka odurzającego w postaci 1 grama kokainy za kwotę 170 złotych;

–

w okresie od 8 stycznia 2005 roku do 11 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowych w ten sposób, iż od nieustalonego mężczyzny o imieniu K. przyjął zamówienie na sprzedaż 1 grama kokainy o nieustalonej wartości oraz co najmniej 30.000 tabletek ecstasy o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 7 stycznia 2005 roku do 12 stycznia 2005 roku wprowadził do obrotu środek odurzający w postaci 1 grama kokainy o nieustalonej wartości, który przekazał M. G.;

–

w dniu 13 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału
w obrocie środkiem odurzającym w postaci kokainy w ten sposób, iż nieustaloną ilość powyższego środka, za kwotę 180 złotych zamówił
u G. S.;

–

w dniu 28 października 2004 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancją psychotropową w postaci amfetaminy w ten sposób,
iż zamówił za nieustaloną kwotę 5 gramów w/w substancji u mężczyzny
o imieniu G.;

–

w okresie od 28 października 2004 roku do 18 listopada 2004 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie środkiem odurzającym
w postaci 2 gramów kokainy o nieustalonej wartości oraz substancji psychotropowej w postaci co najmniej 20 tabletek ecstasy o nieustalonej wartości w ten sposób, iż przyjął odK. W. zamówienie na sprzedaż powyższych transakcji;

–

w dniu 6 listopada 2004 roku czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu nieustalonej substancji psychotropowej lub środka odurzającego
w ilości 10 gramów w ten sposób, iż przyjął od T. R. zamówienie na sprzedaż powyższych substancji;

–

w okresie od 14 listopada 2004 roku do 16 listopada 2004 roku sprzedał S. S. co najmniej 22 sztuki tabletek ecstasy za nieustaloną kwotę;

–

w dniu 26 grudnia 2004 roku wspólnie i w porozumieniu z G. J. sprzedał M. G. co najmniej 1 gram kokainy za nieustaloną kwotę;

–

w okresie od 27 grudnia 2004 roku do 05 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z G. J. uczestniczył w obrocie substancją psychotropową w postaci amfetaminy, którą w ilości co najmniej 20 gram przekazał G. P. za nieustaloną kwotę w trakcie kilku przeprowadzonych z nim transakcji;

–

w okresie od maja 2005 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą i T. R., uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych
w postaci amfetaminy, która w ilości co najmniej 500 gramów i wartości 6.000 złotych została na jego polecenie przekazana przez ustaloną osobę T. R., celem dalszej sprzedaży, a ten z kolei na jego polecenie wydane za pośrednictwem ustalonej osoby, przekazał wymienioną amfetaminę pomniejszoną o 40 gramów o wartości co najmniej 5.520,- złotych A. F. (1) w celu dalszej sprzedaży;

czym wyczerpał znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 57 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.
11 § 3 k.k. i art. 33 § 1 k.k. skazał go na karę 4 lat pozbawienia wolności
i 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę
20 złotych;

nadto

2.  uznał oskarżonego S. Ł. za winnego tego, że w marcu/kwietniu 2004 roku kierując wspólnie z G. J. zorganizowaną grupą przestępczą przyjął i ukrywał telewizor kolorowy marki P. wartości ok. 2.500 złotych pochodzący z kradzieży z włamaniem dokonanej w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), przez T. R., G. J., K. W. i D. D., którzy przedostali się na teren ogrodzonej posesji i po przedostaniu się do wnętrza budynku przez otwarte okno zabrali w celu przywłaszczenia telewizor marki P. oraz żelazko, czym spowodował łączne straty w wysokości 2 500 złotych na szkodę A. F. (2), przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, a nadto działał w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Bielsku-Białej z dnia 23.12.1998 roku za czyn
z art. 289 § 1 k.k. i art. 189 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 03.11.1997 roku do 06.05.1998 roku i od 26.05.1998 roku do 23.11.2002 roku, czym wyczerpał znamiona występku z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw.
z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 291 § 2 k.k. skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

3.  uznał go winnym tego, że w okresie od października 2004 roku do listopada 2004 roku kierując wspólnie z G. J. zorganizowaną grupą przestępczą przyjął i ukrywał przedmioty oraz udzielał pomocy G. J., K. W., D. D. i T. R. w zbyciu przedmiotów pochodzących z kradzieży z włamaniem do budynku mieszkalnego w W. ul. (...) dokonanej w dniu
01 października 2004 roku, gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych przedostano się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrano w celu przywłaszczenia klasery z zawartością 600 szt. różnego rodzaju monet kolekcjonerskich, biżuterię złotą w postaci łańcuszków, kolczyków, bransolet
i obrączki, biżuterię srebrną w postaci pierścionków, kolczyków, naszyjników
i bransolet, dokumenty w postaci dowodu osobistego wystawionego na
nazwisko C. K., dowodu rejestracyjnego od pojazdu marki m. o nr rejestracyjnych (...), o łącznej wartości co najmniej 240 000 zł., na szkodę C. K., poprzez podejmowanie działań zmierzających do ustalenia nabywców monet kolekcjonerskich o wartości 230 000 złotych
a następnie przedmioty te zbył nieustalonym osobom, przy czym popełnienie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu oraz dopuścił się przestępstwa
w stosunku do mienia znacznej wartości, a nadto działał w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego
w B. z dnia 23.12.1998 roku za czyn z art. 289 § 1 k.k. i art. 189 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności, która odbył w okresie od 03.11.1997 roku do 06.05.1998 roku i od 26.05.1998 roku do 23.1l.2002 roku, czym wyczerpał znamiona występku
z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art.
65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 294 § 1 k.k. skazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

4.  uznał go winnym tego, że w dniu 16 listopada 2005 roku w B., działając w celu uzyskania kredytu na dofinansowanie zakupu pojazdu, przedłożył do (...) Bank S.A. z siedzibą w G., stwierdzający nieprawdę w zakresie co do faktu jego zatrudnienia w firmie PW (...)
z siedzibą w H., dokument w postaci wniosku o kredyt, co miało istotne znaczenie dla udzielenia mu w dniu 23 listopada 2005 roku, kredytu nr (...) w wysokości 10 828 zł. 59 gr., na dofinansowanie zakupu pojazdu marki V. (...) o numerach fabrycznych (...), przez co działał na szkodę (...) Bank S.A. z siedziba w G., czym wyczerpał znamiona występku z art. 297 § 1 k.k. i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

5.  uznał go winnym tego, że w okresie do połowy 2003 roku do 7 lipca 2004 roku
i od 19 stycznia 2005 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku założył,
a następnie wspólnie z G. J. kierował zorganizowaną grupą przestępczą zajmującą się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, czym wyczerpał znamiona występku z art. 258 § 2 k.k. i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności sąd wymierzył oskarżonemu S. Ł. karę łączną 8 lat pozbawienia wolności, na poczet której na mocy art. 63 § 1 k.k. zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie od dnia 5 czerwca
2006 roku do dnia 19 marca 2007 roku.

Na podstawie art. 45 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego S. Ł. przepadek korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa w kwocie 10.720 złotych.

Nadto na mocy art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art.
630 k.p.k. sąd uniewinnił oskarżonego S. Ł. od popełnienia czynu z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającego na tym, że w okresie października/listopada 2004 roku w K. i B., biorąc udział
w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca
2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, działając wspólnie i w porozumieniu
z nieustalonym mężczyzną oraz R. S., uczestniczył
w wewnątrzwspólnotowej dostawie substancji psychotropowych, poprzez zorganizowanie transakcji i dostarczenie 500 gramów amfetaminy o wartości
2 500 euro, która została wywieziona poza granicę Rzeczypospolitej Polskiej
i wwieziona do Austrii, gdzie na terenie W. przekazano narkotyk nieustalonemu mężczyźnie o imieniu (...). W tym zakresie kosztami postępowania sąd obciążył Skarb Państwa.

Opisywanym wyrokiem, na mocy art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt 2 k.p.k. sąd uniewinnił oskarżonego Ł. K. od popełnienia czynu z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającego na tym, że w dniu 15 lipca 2004 roku w B., wbrew przepisom ustawy, uczestniczył w obrocie substancjami psychotropowymi poprzez złożenie u S. Ł. zamówienia na zakup co najmniej 10 gramów amfetaminy za nieustaloną kwotę i w tym zakresie kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Opisywanym wyrokiem, na mocy art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt 2 k.p.k. sąd uniewinnił oskarżonego J. B. od popełnienia czynu z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającego na tym, że w dniu 21 grudnia 2004 roku w B., działając wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, brał udział w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych, w ten sposób, że złożył u G. J. zamówienie na zakup substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości co najmniej 50 gramów, o wartości co najmniej 750 zł. celem dostarczenia
jej nieustalonej osobie. W tym zakresie kosztami postępowania sąd obciążył Skarb Państwa.

Tym samym wyrokiem sąd uznał oskarżonego D. L. za winnego tego, że w okresie do 15 grudnia 2004 roku do 14 stycznia 2005 roku
w B., działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał substancje psychotropowe w ilości 2 tabletek ecstasy, czym wyczerpał znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, na mocy art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata.

Nadto na mocy art. 71 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego D. L. grzywnę w wysokości 30 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych.

Opisywanym wyrokiem sąd uznał oskarżonego R. S. za winnego tego, że:

1.  w okresie do 27 sierpnia 2004 roku do 12 listopada 2004 roku wspólnie
i w porozumieniu ze S. Ł., wbrew przepisom ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii, czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych
w postaci co najmniej 500 gramów amfetaminy o nieustalonej wartości, co najmniej 1800 gramów marihuany o wartości co najmniej 1.500 złotych, co najmniej 500 gramów haszyszu o nieustalonej wartości, czym wyczerpał znamiona występku z art. 57 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  w okresie października – listopada 2004 roku w K. i B., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie
i w porozumieniu z nieustaloną osobą, chcąc dokonać wewnątrzwspólnotowej dostawy substancji psychotropowej w postaci 500 gramów amfetaminy
z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez terytorium Republiki Czeskiej do Republiki Austrii, uczestniczył w przewozie substancji co do której pozostawał w przekonaniu, iż jest substancją psychotropową, czym wyczerpał znamiona zbrodni z art. 13 § 2 k.k. w zw. z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy art. 14 § 1 i 2 k.k. w zw. z art.
55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przy zastosowaniu art. 60 § 1
i § 6 pkt 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

3.  w okresie od 25 października 2004 roku do 08 listopada 2004 roku działając
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował udzielać pomocy S. Ł. oraz G. J., K. W. i D. D. i T. R. w zbyciu przedmiotów pochodzących z kradzieży z włamaniem do budynku mieszkalnego w W. ul. (...)
10 dokonanej w dniu 01 października 2004 roku, gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych przedostano się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrano w celu przywłaszczenia klasery z zawartością 600 szt. różnego rodzaju monet kolekcjonerskich, biżuterię złotą w postaci łańcuszków, kolczyków, bransolet i obrączki, biżuterię srebrną w postaci pierścionków, kolczyków, naszyjników i bransolet, dokumenty w postaci dowodu osobistego wystawionego na nazwisko C. K., dowodu rejestracyjnego od pojazdu marki M. o nr rejestracyjnych (...), o łącznej wartości co najmniej 240 000 zł., na szkodę C. K., poprzez podejmowanie działań zmierzających do ustalenia nabywców monet kolekcjonerskich o wartości 230 000 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec wycofania się S. Ł., który dysponował przedmiotowymi monetami, przy czym czynu tego dopuścił się
w stosunku do mienia znacznej wartości, czym wyczerpał znamiona występku
z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i za to na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności sąd wymierzył oskarżonemu R. S. karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której, na mocy art. 63 § 1 k.k. zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 12 lipca 2006 roku do dnia 12 lipca 2008 roku.

Tym samym wyrokiem sąd uznał oskarżonego A. A. za winnego tego, że w dniu 12 lipca 2006 roku w Z., działając wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał środki odurzające w postaci 0,899 grama netto ziela konopi, który to stanowi występek
z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 30 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki
na kwotę 50 złotych.

Na mocy art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art.
630 k.p.k. sąd uniewinnił oskarżonego A. A. od popełnienia czynu z art.
56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającego na tym, że w dniu
8 stycznia 2005 roku w B., działając wbrew przepisom ustawy z dnia
29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w ten sposób, że złożył u S. S. zamówienie na zakup co najmniej 400 gramów środka odurzającego w postaci marihuany o nieustalonej wartości. W tym zakresie kosztami postępowania sąd obciążył Skarb Państwa.

Nadto na mocy art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii sąd orzekł przepadek środków odurzających w postaci 0.899 grama netto ziela konopi.

Opisywanym wyrokiem Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej, na mocy art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 632 k.p.k. uniewinnił oskarżonego K. J. od popełnienia czynu z art. 56 ust. 1 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającego na tym, że w okresie od 15 grudnia
2004 roku do 31 grudnia 2004 roku w B., wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku poprzez ustalenie zG. J. cen na nieustalone środki odurzające lub substancje psychotropowe, dostarczanie G. J. nieustalonych kwot za rozprowadzenie wymienionych powyżej środków, dostarczenie nieustalonej kobiecie 2 gramów nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej za nieustalona kwotę, które odebrał od G. J.uczestniczył w obrocie substancjami psychotropowymi lub środkami odurzającymi. W tym zakresie kosztami postępowania sąd obciążył Skarb Państwa.

Tym samym wyrokiem Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej uznał oskarżonego D. D. za winnego tego, że:

1.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw, polegających na tym, że:

–

w dniu 15 marca 2004 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. R., przedostał się na teren ogrodzonej posesji
w B. ul. (...), gdzie po wejściu przez pozostawione otwarte drzwi garażu przedostał się do wnętrza budynku i po spenetrowaniu pomieszczeń zabrał w celu przywłaszczenia klucze do mieszkania
o wartości co najmniej 250 złotych oraz odzież o nieustalonej wartości, na szkodę T. Ś. (2);

–

w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z T. R. K. W.i G. J.przedostał się na teren ogrodzonej posesji i po przedostaniu się do wnętrza budynku przez otwarte okno zabrał w celu przywłaszczenia telewizor marki P. oraz żelazko czym spowodował łączne straty w wysokości 2500 złotych na szkodę A. F. (2);

–

w dniu 04 stycznia 2005 roku w B., woj. (...), przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. R., gdzie przez otwarte drzwi do piwnicy przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia aparat fotograficzny nieznanej marki, złotą biżuterię
w postaci łańcuszka, bransolety i krzyżyka oraz złom złota w nieustalonej ilości o łącznej wartości 4800 zł., na szkodę H. B.,

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla oskarżonego stałe źródło dochodów, przy czym każdy z przypisanych mu czynów wyczerpał znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności;

nadto

2.  uznał go za winnego tego, że działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw polegających na tym, że:

–

w dniu 29 lipca 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. R., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia telewizor plazmowy marki S. wraz z pilotem zegarek marki T., złotą biżuterię w postaci pierścionków, obrączek, bransolety i kolczyków, srebrną biżuterię w postaci pierścionkowi łańcuszków, bransolet, broszki i kolczyków, wyroby ze srebra w postaci pater, papierośnicy, talerza i świecznika oraz zestaw naczyń wykonanych
z mosiądzu, o łącznej wartości co najmniej 30000 zł na szkodę K. K.;

–

w okresie od 20 do 21 sierpnia 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. R., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia zestaw kina domowego marki S., zegarem marki S., aparat fotograficzny marki K., dwa aparaty fotograficzne nieznanej marki, trzy filmy DVD pt. (...) oraz torbę sportową o łącznej wartości 4 389 zł, na szkodę J. G.;

–

w dniu 18 listopada 2004 roku w J., woj. (...), przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. R., po uprzednim wyłamaniu drzwi tarasowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 12000 zł., zestaw kina domowego marki Y., biżuterię złotą i srebrną o łącznej wartości około
20 000 zł., na szkodę J. C.;

–

w dniu 17 grudnia 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W.
i T. R., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowym przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia:

a.

• a.  złotą biżuterię w postaci łańcuszków, kolczyków i pierścionków, biżuterie srebrną w postaci łańcuszków, bransolety, naszyjnika, broszki i pierścionków, inne wyroku jubilerskie, medale okolicznościowe zabytkowy talerz i monety kolekcjonerskie o łącznej wartości 22.170 złotych, na szkodę H. N.,

b.

• b.  pieniądze w kwocie 3500 zł, 650 euro. 300 dolarów USA, biżuterię srebrną w postaci bransolet, wisiorków, naszyjników, łańcuszków, kolczyków, biżuterię złotą w postaci naszyjników, bransolet, kolczyków, pierścionka i łańcuszków, inne wyroby jubilerskie, aparat fotograficzny marki N., aparat fotograficzny marki (...), telefon komórkowy marki N., aparat do mierzenia ciśnienia marki (...), discmen marki S., 3 zegarki marki C., 2 zegarki marki G., 2 zegarki marki T., zegarem marki C., zegarek marki O., zegarek marki (...), pióro marki P., pióro marki W., monety kolekcjonerskie, szkatułkę ozdobną, sweter oraz rakietę do squascha marki R. o łącznej wartości 30.460 zł, na szkodę L. B.;

–

w dniu 04 stycznia 2005 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W.i T. R., gdzie po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka działając w bezpośrednim zamiarze dokonania przywłaszczenia rzeczy znajdujących w budynku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął z nieustalonych przyczyn, przez co działał na szkodę D. P.;

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla oskarżonego stałe źródło dochodów, zaś każdy z czynów wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności;

nadto

2.  uznał go za winnego, tego że w dniu 1 października 2004 roku w W., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. R., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia klasery z zawartością 600 szt. różnego rodzaju monet kolekcjonerskich, biżuterię złotą w postaci łańcuszków, kolczyków, bransolet
i obrączki, biżuterię srebrną w postaci pierścionków, kolczyków, naszyjników
i bransolet, dokumenty w postaci dowodu osobistego wystawionego na
nazwisko C. K., dowodu rejestracyjnego od pojazdu marki M. o nr rejestracyjnych (...), o łącznej wartości co najmniej 240.000 zł, na szkodę C. K., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla
niego stałe źródło dochodu, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności;

nadto

3.  uznał go za winnego tego, że w dniu 6 listopada 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. R., gdzie po uprzednim wyłamaniu okna
w garażu przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w ilości 15.000 zł. i 350 euro, monety kolekcjonerskie w ilości 23 sztuk, biżuterie złotą w postaci obrączek, pierścionków, kolczyków, bransolet, łańcuszków i wisiorków, biżuterię srebrną w postaci broszek, pierścionków, łańcuszków, kolczyków i bransolet, naszyjniki wykonane z pereł
i korali, inne wyrobu srebrne i posrebrzane w postaci cukierniczki, patery, świecznika, tacy i kompletu sztućców, telefon komórkowy marki N. (...), kamerę marki S., lornetkę myśliwską marki (...), aparat fotograficzny marki P., discmen marki P., zegarek marki A., elektronarzędzia w postaci wiertarki udarowej marki B., wkrętarki akumulatorowej marki B., piły spalinowej marki M., wycinarki elektrycznej nieznanej marki i szlifierki kątowej marki B., futro
z karakułów, skórę z norki, kosmetyki w postaci perfum różnych marek,
3 butelki alkoholu, 5 opakowań kawy do ekspresu, komplet kluczy do mieszkania, dokumenty w postaci paszportu i prawa jazdy wystawione na nazwisko M. M. oraz austriackie karty płatnicze o łącznej wartości 44 200 zł. na szkodę M. M., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 278 § 5 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę
1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

4.  „odnosząc się do zarzutów stawianych oskarżonemu D. D.
w pkt 11-14 części wstępnej wyroku przyjął, że”: w okresie od połowy
2003 roku do końca maja 2005 roku w B., działając w wykonaniu
z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, biorąc udział
w zorganizowanej grupie przestępczej, wbrew przepisom ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowych, przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu w ten sposób, iż:

–

w okresie od połowy 2003 roku do końca 2004 roku w B., wspólnie i w porozumieniu z G. D., w trakcie kilkunastu transakcji zakupił od T. R. co najmniej 470 tabletek ecstasy
o wartości co najmniej 2.820 złotych;

–

na przestrzeni 2004 roku w B., wspólnie i w porozumieniu
z M. K., w trakcie kilkunastu transakcji, zakupił od T. R. amfetaminę w ilości co najmniej 240 gramów o wartości co najmniej 2.880 złotych;

–

w okresie stycznia – lutego 2005 roku w B., wspólnie
i w porozumieniu z M. K., w trakcie pięciu transakcji, zakupił od T. R. amfetaminę w ilości co najmniej 50 gramów
o wartości co najmniej 750 złotych;

–

w okresie maja 2005 roku w B. zakupił od T. R. amfetaminę w ilości co najmniej 20 gramów o wartości co najmniej
240 złotych

czym wyczerpał znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 33 § 1 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

5.  uznał oskarżonego D. D. za winnego tego, że w okresie od połowy 2003 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku w B., B., W., J., razem z K. W., S. Ł.,G. J., A. F. (1), T. R. i T. Ś. (1) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się dokonywaniem kradzieży z włamaniem, kradzieży oraz wprowadzeniem do obrotu środków odurzających i substancji psychotropowych, który to czyn stanowi występek z art. 258 § 1 k.k. i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. w miejsce orzeczonych wobec oskarżonego D. D. jednostkowych kar pozbawienia wolności sąd orzekł karę łączną 6 lat pozbawienia wolności.

Opisywanym wyrokiem Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej uznał oskarżonego G. J. za winnego tego, że:

1.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw, polegających na tym, że:

–

w dniu 15 marca 2004 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R., K. W. i D. D. przedostał się na teren ogrodzonej posesji w B. przy ul. (...),
gdzie po wejściu przez pozostawione otwarte drzwi garażu przedostał
się do wnętrza budynku i po spenetrowaniu pomieszczeń zabrał w celu przywłaszczenia klucze do mieszkania o wartości co najmniej 250 złotych oraz odzież o nieustalonej wartości, na szkodę T. Ś. (2);

–

w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie
i w porozumieniu z T. R., K. W. i D. D. przedostał się na terenie ogrodzonej posesji i po przedostaniu się do wnętrza budynku przez otwarte okno zabrał w celu przywłaszczenia telewizor marki P. oraz żelazko, czym spowodował łączne straty
w wysokości 2 500 złotych na szkodę A. F. (2);

–

w dniu 04 stycznia 2005 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R., K. W. i D. D. gdzie przez otwarte drzwi do piwnicy przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia aparat fotograficzny nieznanej marki, złota biżuterię w postaci łańcuszka, bransolety i krzyżyka oraz złom złota
w nieustalonej ilości o łącznej wartości 4800 zł, na szkodę H. B.,

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla oskarżonego stałe źródło dochodu, czym w odniesieniu do każdego z przypisanych czynów wyczerpał znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy
art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności;

nadto

2.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw, polegających na tym, że:

–

w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie
i w porozumieniu z T. R., K. W. i T. Ś. (1), gdzie poprzez wyłamanie okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd następnie zabrał w celu przywłaszczenia telewizor nieustalonej marki, wieżę stereofoniczną J., 15 sztuk puszek metalowych do przechowywania żywności, przekaźnik bezprzewodowy satelitarny, żelazko, dwa telefony bezprzewodowe, telefon komórkowy B., odtwarzacz DVD marki P., aparat fotograficzny nieznanej marki oraz latarkę, czym spowodował łączne straty w wysokości około 8.000 zł na szkodę A. F. (2);

–

w okresie od 3 do 7 kwietnia 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R., K. W. i T. Ś. (1) po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 20 dolarów USA, wieżę stereofoniczna marki P., odtwarzacz DVD marki P., aparat fotograficzny marki H., zegarek marki C., biżuterie złotą
w postaci pierścionków, biżuterie platynową w postaci kolczyków, inna drobna złotą biżuterię oraz zegarem firmy (...), o łącznej wartości około 80.000 zł., na szkodę A. C.;

–

w dniu 29 lipca 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia telewizor plazmowy marki S. wraz z pilotem, zegarek marki T., złota biżuterię
w postaci pierścionkowi obrączek, bransolety i kolczyków, srebrną biżuterie w postać pierścionków, łańcuszków, bransolet, broszki i kolczyków, wyroby ze srebra w postaci pater, papierośnicy, talerza i świecznika oraz zestaw naczyń wykonanych z mosiądzu, o łącznej wartości co najmniej 30000 zł., na szkodę K. K.;

–

w okresie od 20 do 21 sierpnia 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia zestaw kina domowego marki S., zegarek marki S., aparat fotograficzny marki K., dwa aparaty fotograficzne nieznanej marki, trzy filmy DVD pt. (...) oraz torbę sportową o łącznej wartości 4 389 zł. na szkodę J. G.;

–

w dniu 18 listopada 2004 roku w J., woj. (...), przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi tarasowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 12000 zł, zestaw kina domowego marki Y., biżuterię złotą
i srebrna o łącznej wartości około 20 000 zł, na szkodę J. C.;

–

w dniu 17 grudnia 2004 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu z T. R.,K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia:

a.

• a.  złotą biżuterie w postaci łańcuszków, kolczyków i pierścionków, biżuterie srebrna w postaci łańcuszków, bransolety, naszyjnika, broszki i pierścionków, inne wyroby jubilerskie, medale okolicznościowe, zabytkowy talerz i monety kolekcjonerskie o łącznej wartości 22 170 zł, na szkodę H. N.,

b.

• b.  pieniądze w kwocie 3500 zł, 650 euro, 300 dolarów USA, biżuterie srebrną w postaci bransolet, wisiorków, naszyjników, łańcuszków, kolczyków, biżuterię złotą w postaci naszyjników, bransolet, kolczyków, pierścionka i łańcuszków, inne wyroby jubilerskie, aparat fotograficzny marki N., aparat fotograficzny marki (...), telefon komórkowy marki N., aparat do mierzenia ciśnienia marki (...), discmen marki S., 3 zegarki marki C.,
  2 zegarki marki G., 2 zegarki marki T., zegarek marki (...), zegarek marki O., zegarek marki (...), pióro marki P., pióro marki W., monety kolekcjonerskie, szkatułkę ozdobną sweter oraz rakietę do squascha marki R. o łącznej wartości 30 460 zł, na szkodę L. B.;

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, zaś w odniesieniu do każdego występku wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 4 lat pozbawienia wolności;

nadto

2.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw polegających na tym, że:

–

w dniu 26 marca 2004 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R. K. W. i T. Ś. (1)
w bezpośrednim zamiarze dokonania przywłaszczenia rzeczy znajdujących się w budynku mieszkalnym, poprzez wyłamanie drzwi wejściowych usiłował przedostać się do jego środka, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na uruchomienie alarmu dźwiękowego zainstalowanego na budynku, przez co działał na szkodę B. B.;

–

w dniu 12 kwietnia 2004 roku w B. przy ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu z T. R., K. W.oraz T. Ś. (1) poprzez wyłamanie okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, a następnie usiłował zabrać w celu przywłaszczenia mienie znajdujące się w tym budynku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez domowników, przez co działał na szkoda G. K.;

–

w dniu 04 stycznia 2005 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu
z T. R., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka działając
w bezpośrednim zamiarze dokonania przywłaszczenia rzeczy znajdujących się w budynku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął z nieustalonych przyczyn, przez co działał na szkodę D. P.

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodów, zaś w odniesieniu do każdego z przypisanych czynów wyczerpał znamiona występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności;

nadto

3.  w dniu 1 marca 2004 roku w B. woj. (...) przy ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu z T. Ś. (1), K. W. i T. R. po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterie złotą w postaci łańcuszków, pierścionków, obrączki, kolczyki i bransolety, biżuterię srebrną w postaci łańcuszka oraz zestaw kina domowego marki D., aparat fotograficzny marki C., aparat fotograficzny marki S., aparat do akupunktury marki P., niezbędnik wojskowy i paszport wystawiony na nazwisko D. K., o łącznej wartości co najmniej 10 800 zł, na szkodę D. K., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodów, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.
65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

4.  w dniu 1 października 2004 roku w W., woj. śliskiego przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu z T. R., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia klasery z zawartością 600 sztuk różnego rodzaju monet kolekcjonerskich, biżuterie złotą w postaci łańcuszków, kolczyków, bransolet
i obrączki, biżuterie srebrną w postaci pierścionków, kolczyków, naszyjników
i bransolet, dokumenty w postaci dowodu osobistego wystawionego na nazwisko C. K., dowodu rejestracyjnego od pojazdu marki M.
o nr rejestracyjnych (...), o łącznej wartości co najmniej 240 000 zł, na szkodę C. K., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodów, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę
2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

5.  w dniu 06 listopada 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, działając wspólnie i w porozumieniu z T. R.,K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu okna
w garażu przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w ilości 15000 zł. i 350 euro, monety kolekcjonerskie w ilości 23 sztuk, biżuterie złotą w postaci obrączek, pierścionków, kolczyków, bransolet, łańcuszków i wisiorków, biżuterię srebrną w postaci broszek, pierścionków, łańcuszków, kolczyków i bransolet, naszyjniki wykonane z pereł
i korali, inne wyrobu srebrne i posrebrzane w postaci cukierniczki, patery, świecznika, tacy i kompletu sztućców, telefon komórkowy marki N. (...), kamerę marki S., lornetkę myśliwską marki (...), aparat fotograficzny marki P., discmen marki P., zegarek marki A., elektronarzędzia w postaci wiertarki udarowej marki B., wkrętarki akumulatorowej marki B., piły spalinowej marki M., wycinarki elektrycznej nieznanej marki i szlifierki kątowej marki B., futro
z karakułów, skórę z norki, kosmetyki w postaci perfum różnych marek, 3 butelki alkoholu, 5 opakowań kawy do ekspresu, komplet kluczy do mieszkania, dokumenty w postaci paszportu i prawa jazdy wystawione na nazwisko M. M.oraz austriackie karty płatnicze o łącznej wartości 44 200 zł. na szkodę M. M., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodów, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k., art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności;

nadto

6.  „odnosząc się do stawianych oskarżonemu G. J. zarzutów
w pkt 3 i 17 części wstępnej wyroku, przyjął, że”: w okresie od początku
2004 roku do dnia 19 stycznia 2005 roku w B., działając
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,, w krótkich odstępach czasu, kierując wspólnie ze S. Ł. zorganizowaną grupą przestępczą, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wprowadzał do obrotu środki odurzające i substancje psychotropowe bądź uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, bądź czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych, albo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielał innym osobom środków odurzających bądź substancji psychotropowych, także w znacznych ilościach, przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu,
w ten sposób, iż:

–

na przestrzeni 2004 roku w B., w trakcie kilkunastu transakcji, sprzedał T. R. znaczne ilości środków psychotropowych w postaci amfetaminy, w ilości co najmniej 200 gramów za kwotę co najmniej 2.400 złotych;

–

w okresie od 3 listopada 2004 roku do 07 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z S. Ł. wprowadził do obrotu co najmniej 6 gramów kokainy o wartości co najmniej 900 zł, co najmniej
15 gramów amfetaminy o nieustalonej wartości i co najmniej 10 sztuk tabletek ecstasy o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 5 listopada 2004 roku do 16 stycznia 2005 roku, wspólnie
i w porozumieniu z K. W.uczestniczył w obrocie substancjami psychotropowymi w postaci amfetaminy w ilości co najmniej 290 gramów o nieustalonej wartości, którą poporcjowaną przekazywał K. W. celem dalszej odsprzedaży, a nadto zbierał pieniądze na zakup następnych ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych, prowadził zapiski dotyczących przeprowadzonych transakcji narkotykowych, przekazywał K. W. środki odurzające lub substancje psychotropowe do ukrycia przed dalszą odsprzedażą;

–

w okresie od 5 listopada 2004 roku do 15 stycznia 2005 roku
poprzez ustalanie ze S. T. cen nieustalonych środków odurzających lub substancji psychotropowych, przekazywanie pieniędzy
w nieustalonej kwocie za sprzedane wyżej wymienione środki, oraz przyjęcie zamówień od tej osoby na co najmniej 10 gramów substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o nieustalonej wartości oraz co najmniej 1 sztuki substancji psychotropowej w postaci tabletek ekstasy
o nieustalonej wartości czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancjami psychotropowymi i środkami odurzającymi;

–

w okresie od 6 listopada 2004 roku do 19 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z M. S. uczestniczył w obrocie co najmniej 117 gramami substancji psychotropowej w postaci amfetaminy
o wartości co najmniej 1304 złotych oraz 47 gramami nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 6 listopada 2004 roku do 02 stycznia 2005 roku udzielił G. Z. środków psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości co najmniej 87 gramów o wartości co najmniej
1044 złotych, które mu przekazał w kilku transakcji;

–

w okresie od 8 listopada 2004 roku do 15 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z S. S. (1) wprowadził do obrotu co najmniej 25 gramów substancji psychotropowej w postaci amfetaminy
o wartości co najmniej 300 zł, nieustaloną ilość substancji psychotropowej w postaci tabletek ecstasy o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 08 listopada 2004 roku do 04 stycznia 2005 roku udzielił R. D. substancji psychotropowej w ten sposób, iż dostarczył mu:

-

w dniu 08.11.2004 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 100 zł,

-

w dniu 11.12.2004 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 200 zł,

-

w dniu 15.12.2004 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 100 zł,

-

w dniu 18.12.2004 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 100 zł,

-

w dniu 23.12.2004 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 100 zł,

-

w dniu 27.12.2004 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 100 zł,

-

w dniu 31.12.2004 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 100 zł,

-

w dniu 04.01.2005 roku nieustaloną ilość amfetaminy o wartości 200 zł;

–

w okresie od 08 listopada 2004 roku do 15 stycznia 2005 roku po uprzednim zamówieniu, w trakcie kilku transakcji sprzedał K. S. co najmniej 10 gramów nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej o wartości co najmniej 250 zł;

–

w okresie od 13 grudnia 2004 roku do 19 stycznia 2005 roku, czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci haszyszu w nieustalonej ilości i o nieustalonej wartości oraz znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości co najmniej 26 gramów o wartości co najmniej
312 złotych, na które to środki i substancje przyjął zamówienie od M. K.;

–

w dniu 14 grudnia 2004 roku udzielił S. S. (2) substancji psychotropowej w postaci 1 grama amfetaminy o wartości 20 złotych;

–

w okresie od 15 grudnia 2004 roku do 14 stycznia 2005 roku w trakcie kilku transakcji sprzedał D. L. co najmniej
2 sztuki substancji psychotropowej w postaci tabletek ecstasy za nieustaloną kwotę;

–

w okresie od 17 grudnia 2004 roku do 18 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancjami psychotropowymi lub środkami odurzającym w ten sposób, iż złożył
u D. M. zamówienie na zakup co najmniej 5 gramów substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o nieustalonej wartości oraz co najmniej 3 gramów nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 18 grudnia 2004 roku do 5 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancjami psychotropowymi bądź środkami odurzającymi których sprzedaż
w nieustalonej ilości środka odurzającego lub substancji psychotropowej
o nieustalonej wartości uzgadniał z inną osobą;

–

w okresie od 27 grudnia 2004 roku do 5 stycznia 2005 roku, w B., wspólnie i w porozumieniu ze S. Ł., uczestniczył w obrocie substancjami psychotropowymi w postaci amfetaminy, którą,
w ilości co najmniej 20 gramów przekazał G. P. za nieustaloną kwotę w trakcie przeprowadzonych z nim transakcji;

–

w dniu 26 grudniu 2004 roku wspólnie i w porozumieniu ze S. Ł., wykonując złożone zamówienie przekazał M. G. co najmniej 1 gram substancji odurzającej w postaci kokainy o nieustalonej wartości;

–

w okresie od 28 do 29 grudnia 2004 roku udzielił E. Z. 3 gramy substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o nieustalonej wartości;

–

w dniu 31 grudnia 2004 roku, przekazał w ustalonym miejscu J. M. substancję psychotropową w postaci amfetaminy w nieustalonej ilości
o wartości co najmniej 100 złotych celem przekazania jej R. D.;

–

w okresie od 31 grudnia 2004 roku do 15 stycznia 2005 roku przekazał K. N. substancję psychotropową w postaci amfetaminy w nieokreślonej ilości i o wartości co najmniej 100 złotych, która miała być przeznaczona dla M. F.;

–

w dniu 16 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału
w obrocie środkami odurzającymi w ten sposób, iż przyjął od A. F. (1) zamówienie na sprzedaż nieustalonej ilości środka odurzającego w postaci kokainy o nieustalonej wartości

czym wyczerpał znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 57 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy
art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 1 k.k. skazał go na karę 4 lat pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

7.  uznał oskarżonego G. J. za winnego tego, że w dniu 19 stycznia 2005 roku w B., bez wymaganego zezwolenia posiadał amunicję
w postaci 5 sztuk pistoletowych naboi gazowych kal. 8 mm produkcji niemieckiej, czym wyczerpał znamiona występku z art. 263 § 2 k.k. i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

8.  uznał oskarżonego G. J. za winnego tego, że w okresie od połowy 2003 roku do 7 lipca 2004 roku w B., B., W.
i J., założył i wspólnie ze S. Ł. kierował zorganizowaną grupą przestępczą zajmującą się dokonywaniem kradzieży z włamaniem, kradzieży oraz wprowadzaniem do obrotu środków odurzających i substancji psychotropowych, czym wyczerpał znamiona występku z art. 258 § 3 k.k. i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności sąd wymierzył oskarżonemu G. J. karę łączną 12 lat pozbawienia wolności, zaś na mocy art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego przepadek korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa w kwocie 7.418 złotych.

Opisywanym wyrokiem Sąd Okręgowy w Bielsku – Białej uznał oskarżonego K. W. za winnego tego, że:

1.  w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw polegających na tym, że:

–

w dniu 15 marca 2004 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D.przedostał się na teren ogrodzonej posesji
w B. przy ul. (...), gdzie po wejściu przez pozostawione otwarte drzwi garażu przedostał się do wnętrza budynku i po spenetrowaniu pomieszczeń zabrał w celu przywłaszczenia klucze do mieszkania o wartości co najmniej 250 złotych oraz odzież o nieustalonej wartości, na szkodę T. Ś. (2);

–

w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D., przedostał się na teren ogrodzonej posesji i po przedostaniu się do wnętrza budynku przez otwarte okno, zabrał w celu przywłaszczenia telewizor marki P. oraz żelazko, czym spowodował łączne straty w wysokości 2 500 złotych na szkodę A. F. (2);

–

w dniu 4 stycznia 2005 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D., gdzie przez otwarte drzwi do piwnicy przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia aparat fotograficzny nieznanej marki, złotą biżuterię w postaci łańcuszka, bransolety i krzyżyka oraz złom złota
w nieustalonej ilości o łącznej wartości 4800 zł, na szkodę H. B.

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla oskarżonego stałe źródło dochodów, zaś w odniesieniu do każdego z przypisanych czynów wyczerpał znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy
art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności;

nadto

2.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił przestępstw polegających na tym, że:

–

w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i T. Ś. (1), gdzie poprzez wyłamanie okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd następnie zabrał
w celu przywłaszczenia telewizor nieustalonej marki, wieżę stereofoniczną J., 15 sztuk puszek metalowych do przechowywania żywności, przekaźnik bezprzewodowy satelitarny, żelazko, dwa telefony bezprzewodowe, telefon komórkowy B., odtwarzacz DVD marki P., aparat fotograficzny nieznanej marki oraz latarkę, czym spowodował łączne straty w wysokości około 8.000 na szkodę A. F. (2);

–

w okresie od 03 do 07 kwietnia 2004 roku w B., woj. (...), przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i T. Ś. (1) po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 20 dolarów USA, wieżę stereofoniczna marki P., odtwarzacz DVD marki P., aparat fotograficzny marki H., zegarek marki C., biżuterie złotą w postaci pierścionków, biżuterię platynową w postaci kolczyków, inną drobną złotą biżuterię oraz zegarek marki S., o łącznej wartości około 80.000 zł, na szkodę A. C.;

–

w dniu 29 lipca 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia telewizor plazmowy marki S. wraz pilotem, zegarem marki T., złotą biżuterię w postaci pierścionków, obrączek, bransolety i kolczyków, srebrną biżuterię w postaci pierścionków, łańcuszków, bransolet, broszki i kolczyków, wyroby ze srebra w postaci pater, papierośnicy, talerza i świecznika oraz zestaw naczyń wykonanych
z mosiądzu, o łącznej wartości co najmniej 30000 zł, na szkodęK. K.;

–

w okresie od 20 do 21 sierpnia 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia zestaw kina domowego marki S., zegarek marki S., aparat fotograficzny marki K., dwa aparaty fotograficzne nieznanej marki, trzy filmy DVD pt. (...) oraz torbę sportową o łącznej wartości 4 389 zł, na szkodę J. G.;

–

w dniu 18 listopada 2004 roku w J., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi tarasowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 12000 zł, zestaw kina domowego marki Y., biżuterie złotą i srebrną o łącznej wartości około 20 000 zł., na szkodę J. C.;

–

w dniu 17 grudnia 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R.
iD. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia:

a.

• a.  złotą biżuterię w postaci łańcuszków, kolczyków i pierścionków, biżuterię srebrną w postaci łańcuszków, bransolety, naszyjnika, broszki i pierścionków, inne wyroby jubilerskie, medale okolicznościowe, zabytkowy talerz i monety kolekcjonerskie o łącznej wartości 22 170 zł, na szkodę H. N.,

b.

• b.  pieniądze w kwocie 3500 zł, 650 euro, 300 dolarów USA, biżuterie srebrną w postaci bransolet, wisiorków, naszyjników, łańcuszków,: kolczyków, biżuteria złota w postaci naszyjników, bransolet, kolczyków, pierścionka i łańcuszków, inne wyroby jubilerskie, aparat fotograficzny marki N., aparat fotograficzny marki (...), telefon komórkowy marki N., aparat do mierzenia ciśnienia marki (...), descmen marki S., 3 zegarki marki C.,
  2 zegarki marki G., 2 zegarki marki T., zegarek marki (...), zegarek marki O., zegarek marki (...), pióro marki P., pióro marki W., monety kolekcjonerskie, szkatułkę ozdobną sweter oraz rakietę do squascha marki R. o łącznej wartości 30 460 zł, na szkodę L. B.

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, zaś w odniesieniu do każdego z przypisanych czynów wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności;

nadto

2.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw polegających na tym, że:

–

w dniu 26 marca 2004 roku w B., woj. (...), przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. Ś. (1) i T. R. w bezpośrednim zamiarze dokonania przywłaszczenia rzeczy znajdujących się w budynku mieszkalnym, poprzez wyłamanie drzwi wejściowych usiłował przedostać się do jego środka, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na uruchomienie alarmu dźwiękowego zainstalowanego na budynku, przez co działał na szkodę B. B.;

–

w dniu 12 kwietnia 2004 roku w B. przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie
i w porozumieniu z G. J., T. R. oraz T. Ś. (1) poprzez wyłamanie okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, a następnie usiłował zabrać w celu przywłaszczenia mienie znajdujące się w tym budynku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął
z uwagi na spłoszenie przez domowników, przez co działał na szkodę G. K.;

–

w dniu 04 stycznia 2005 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka działając w bezpośrednim zamiarze dokonania przywłaszczenia rzeczy znajdujących w budynku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął z nieustalonych przyczyn, przez co działał na szkodę D. P.

przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla oskarżonego stałe źródło dochodów, zaś w odniesienie do każdego z przypisanych czynów oskarżony wyczerpał znamiona występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw.
z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw.
z art. 91 § 1 k.k. skazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

3.  uznał go za winnego tego, że w dniu 1 marca 2004 roku w B. woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. Ś. (1) i T. R. po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię złotą w postaci łańcuszków, pierścionków, obrączki, kolczyków i bransolety, biżuterię srebrna w postaci łańcuszka oraz zestaw kina domowego marki D., aparat fotograficzny marki C., aparat fotograficzny marki S., aparat do akupunktury marki P., niezbędnik wojskowy i paszport wystawiony na nazwisko D. K., o łącznej wartości co najmniej 10 800 zł., na szkodę D. K., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k.
i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

4.  uznał go za winnego tego, że w dniu 1 października 2004 roku w W., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu zG. J., T. R. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia klasery z zawartością 600 szt. różnego rodzaju monet kolekcjonerskich, biżuterie złotą w postaci łańcuszków, kolczyków, bransolet
i obrączki, biżuterię srebrną w postaci pierścionków, kolczyków, naszyjników
i bransolet, dokumenty w postaci dowodu osobistego wystawionego na nazwisko C. K., dowody rejestracyjnego od pojazdu marki M.
o nr rejestracyjnych (...), o łącznej wartości co najmniej 240 000 zł, na szkodę C. K., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodów, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę
2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

5.  uznał go za winnego tego, że w dniu 6 listopada 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu okna
w garażu przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w ilości 15000 zł i 350 euro, monety kolekcjonerskie w ilości 23 sztuk, biżuterie złotą w postaci obrączek, pierścionków, kolczyków, bransolet, łańcuszków i wisiorków, biżuterię srebrną w postaci broszek, pierścionków, łańcuszków, kolczyków i bransolet, naszyjniki wykonane z pereł
i korali, inne wyroby srebrne i posrebrzane w postaci cukierniczki, patery, świecznika, tacy i kompletu sztućców, telefon komórkowy marki N. (...), kamerę marki S., lornetkę myśliwska marki (...), aparat fotograficzny marki P., discmen marki P., zegarek marki A., elektronarzędzia w postaci wiertarki udarowej marki B., wkrętarki akumulatorowej marki B., piły spalinowej marki M., wycinarki elektrycznej nieznanej marki i szlifierki kątowej marki B., futro
z karakułów, skórę z norki, kosmetyki w postaci perfum różnych marek,
3 butelki alkoholu, 5 opakowań kawy do ekspresu, komplet kluczy do mieszkania, dokumenty w postaci paszportu i prawa jazdy wystawione na nazwisko M. M. oraz austriackie karty płatnicze o łącznej wartości 44 200 zł na szkodę M. M., przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodów, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k., art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. skazał go na karę 1 roku
i 8 miesięcy pozbawienia wolności;

nadto

6.  „odnosząc się do zarzutów stawianych oskarżonemu K. W.
w pkt 16-19 części wstępnej wyroku przyjął, że”: w okresie od początku
2004 roku do dnia 19 stycznia 2005 roku w B., działając
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wprowadzał do obrotu środki odurzające i substancje psychotropowe bądź uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, bądź też czynił przygotowania do wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych, także w znacznych ilościach, przy czym popełnianie przestępstw stanowiło dla niego stałe źródło dochodu, w ten sposób, iż:

–

na przestrzeni 2004 roku wprowadził do obrotu znaczną ilość środków psychotropowych w postaci amfetaminy, które w trakcie kilku transakcji sprzedał T. R. w ilości co najmniej 40 gramów za kwotę co najmniej 480 złotych;

–

w okresie od września 2004 roku do grudnia 2004 roku sprzedali A. B. w trakcie 6 transakcji co najmniej 26 gramów amfetaminy za kwotę co najmniej 530 złotych;

–

w okresie od 28 października 2004 roku do 18 listopada 2004 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie środkiem odurzającym
w postaci 2 gramów kokainy o nieustalonej wartości oraz substancją psychotropową w ilości co najmniej 20 tabletek ecstasy o nieustalonej wartości, w ten sposób, iż złożył u S. Ł. zamówienie na zakup;

–

w okresie od 9 stycznia 2005 roku do 19 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z S. S. (1), czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancjami psychotropowymi w postaci amfetaminy w ilości co najmniej 3 gramów, o wartości co najmniej 36 zł, na która przyjął zamówienie od S. S. (1) oraz środkami odurzającymi w postaci marihuany o nieustalonej ilości i o nieustalonej wartości, którą miał odebrać od S. S. (1) celem dalszej odsprzedaży;

–

w okresie od 5 listopada 2004 roku do 16 stycznia 2005 roku wspólnie
i w porozumieniu z G. J., uczestniczył w obrocie substancjami psychotropowymi w postaci amfetaminy w ilości co najmniej 292 gramów o nieustalonej wartości, którą poporcjowaną odbierał od G. J.celem dalszej odsprzedaży, a nadto zbierał pieniądze na zakup następnych ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych, prowadził zapiski dotyczące przeprowadzonych transakcji narkotykowych, przygotowywał środki odurzające lub substancje psychotropowe do ukrycia przed dalszą odsprzedażą

czym wyczerpał znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 57 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.
i za to na mocy art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 1 k.k. skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności
i 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę
20 złotych;

nadto

7.  uznał oskarżonego K. W.za winnego tego, że w okresie od połowy 2003 roku do 7 lipca 2004 roku w B., B., W., J., razem z G. J., S. Ł., A. F. (1), T. R. D. D. i T. Ś. (1) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, zajmującej się dokonywaniem kradzieży z włamaniem, kradzieży, oraz wprowadzaniem do obrotu środków odurzających i substancji psychotropowych, czym wyczerpał znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. i za to na mocy tego przepisu skazał go na karę
1 roku pozbawienia wolności.

Na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k., w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności, sąd wymierzył oskarżonemu K. W. karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, na której poczet, na mocy
art. 63 § 1 k.k. zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 25 kwietnia 2006 roku do dnia 30 września 2008 roku.

Nadto na mocy art. 45 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego K. W. przepadek korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa w kwocie 1.010 złotych;

Tym samym wyrokiem sąd uznał oskarżonego T. R. za winnego tego, że:

1.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw polegających na tym, że:

–

w dniu 15 marca 2004 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D. przedostał się na teren ogrodzonej posesji
w B. ul. (...), gdzie po wejściu przez pozostawione otwarte drzwi garażu przedostał się do wnętrza budynku i po spenetrowaniu pomieszczeń zabrał w celu przywłaszczenia klucze do mieszkania
o wartości co najmniej 250 złotych oraz odzież o nieustalonej wartości, na szkodę T. Ś. (2);

–

w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D. przedostał się na teren ogrodzonej posesji i po przedostaniu się do wnętrza budynku przez otwarte okno zabrał w celu przywłaszczenia telewizor marki P. oraz żelazko, czym spowodował łączne straty w wysokości 2 500 złotych na szkodę A. F. (2);

–

w dniu 04 stycznia 2005 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D., gdzie przez otwarte drzwi od piwnicy przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia aparat fotograficzny nieznanej marki, złota biżuterię
w postaci łańcuszka, bransolety i krzyżyka oraz złom złota w nieustalonej ilości o łącznej wartości 4800 zł, na szkodę H. B.

czym w odniesieniu do każdego z przypisanych czynów wyczerpał znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy
art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. przy zast. art. 60 § 3 i 6 pkt 3 k.k. skazał go na karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

2.  działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw polegających na tym, że:

–

w okresie pomiędzy 23 a 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. R. i T. Ś. (1), gdzie poprzez wyłamanie okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd następnie zabrał
w celu przywłaszczenia telewizor nieustalonej marki, wieżę stereofoniczną J., 15 sztuk puszek metalowych do przechowywania żywności, przekaźnik bezprzewodowy satelitarny, żelazko, dwa telefony bezprzewodowe, telefon komórkowy B., odtwarzacz DVD marki P., aparat fotograficzny nieznanej marki oraz latarkę, czym spowodował łączne straty w wysokości około 8.000 na szkodę A. F. (2);

–

w okresie od 03 do 07 kwietnia 2004 roku w B., woj, (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i T. Ś. (1) po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 20 dolarów USA, wieżę stereofoniczną marki P., odtwarzacz DVD marki P., aparat fotograficzny marki H., zegarek marki C., biżuterię złotą w postaci pierścionków, biżuterię platynową w postaci kolczyków, inna drobna złotą biżuterię oraz zegarek firmy (...) o łącznej wartości 45 000 zł, na szkodę A. C.;

–

w dniu 29 lipca 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia telewizor plazmowy marki S. wraz z pilotem, zegarek marki T., złotą biżuterie w postaci pierścionków, obrączek, bransolety i kolczyków, srebrną biżuterię w postaci pierścionków, łańcuszków, bransolet, broszki i kolczyków, wyroby ze srebra w postaci pater, papierośnicy, talerza i świecznika oraz zestaw naczyń wykonanych
z mosiądzu, o łącznej wartości co najmniej 30000 zł, na szkodę K. K.;

–

w okresie od 20 do 21 sierpnia 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia zestaw kina domowego marki S., zegarek marki S., aparat fotograficzny marki K., dwa aparaty fotograficzne nieznanej marki, trzy filmy DVD pt (...) oraz torbę sportową, o łącznej wartości 4 389 zł, na szkodę J. G.;

–

w dniu 18 listopada 2004 roku w J., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi tarasowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 12000 zł, zestaw kina domowego marki Y., biżuterię złota i srebrną o łącznej wartości ok. 20 000 zł, na szkodę J. C.;

–

w dniu 17 grudnia 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W.
i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi balkonowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia:

• a.  złotą biżuterię w postaci łańcuszków, kolczyków i pierścionków, biżuterię srebrną w postaci łańcuszków, bransolety, naszyjnika, broszki i pierścionków, inne wyroby jubilerskie, medale okolicznościowe, zabytkowy talerz i monety kolekcjonerskie o łącznej wartości 22 170 zł, na szkodę H. N.,

• b.  pieniądze w kwocie 3500 zł, 650 euro, 300 dolarów USA, biżuterię srebrną w postaci bransolet, wisiorków, naszyjników, łańcuszków, kolczyków, biżuterie złotą w postaci naszyjników, bransolet, kolczyków, pierścionka i łańcuszków, inne wyroby jubilerskie, aparat fotograficzny marki N., aparat fotograficzny marki (...), telefon komórkowy marki N., aparat do mierzenia ciśnienia marki (...), discmen marki S., 3 zegarki marki C.,
  2 zegarki marki G., 2 zegarki marki T., zegarek marki C., zegarek marki O., zegarek marki (...), pióro marki P., pióro marki W., monety kolekcjonerskie, szkatułkę ozdobną, sweter oraz rakietę do squascha marki R. o łącznej wartość 30 460 zł, na szkodę L. B.

czym w odniesieniu do każdego z przypisanych czynów wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. i za to na mocy
art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 3 i 6
pkt 2 k.k. skazał go na karę 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

3.  w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw, polegających na tym, że:

–

w dniu 12 kwietnia 2004 roku w B. przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie
i w porozumieniu z G. J., K. W. oraz T. Ś. (1) poprzez wyłamanie okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, a następnie usiłował zabrać w celu przywłaszczenia mienie znajdujące się w tym budynku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął
z uwagi na spłoszenie przez domowników, przez co działał na szkodę G. K.;

–

w dniu 04 stycznia 2005 roku w B. woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka działając w bezpośrednim zamiarze dokonania przywłaszczenia rzeczy znajdujących się w budynku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął z nieustalonych przyczyn, przez co działał na szkodę D. P.;

–

w dniu 26 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy
ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. Ś. (1) i K. W. w bezpośrednim zamiarze dokonania przywłaszczenia rzeczy znajdujących się w budynku mieszkalnym, poprzez wyłamanie drzwi wejściowych usiłował przedostać się do jego środka, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na uruchomienie alarmu dźwiękowego zainstalowanego na budynku, przez co działał na szkodę B. B.

czym w odniesieniu każdego z przypisanych czynów wyczerpał znamiona występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. i za to na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 1, § 3 i § 6 pkt 2 k.k. skazał go na karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

4.  uznał go za winnego tego, że w dniu 01 marca 2004 roku w B., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., T. Ś. (1) i K. W. po uprzednim wyłamaniu okna przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterie złotą w postaci łańcuszków, pierścionków, obrączki, kolczyków i bransolety, biżuterię srebrną w postaci łańcuszka oraz zestaw kina domowego marki D., aparat fotograficzny marki C., aparat fotograficzny marki S., aparat do akupunktury marki P., niezbędnik wojskowy i paszport wystawiony na nazwisko D. K., o łącznej wartości co najmniej 10 800 zł, na szkodę D. K., czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.
i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art.
60 § 1 i § 6 pkt 2 k.k. skazał go na karę 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

5.  uznał go za winnego tego, że w dniu 1 października 2004 roku w W., woj. (...) przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D., gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał
w celu przywłaszczenia klasery z zawartością 600 szt. różnego rodzaju monet kolekcjonerskich, biżuterie złotą w postaci łańcuszków, kolczyków, bransolet
i obrączki, biżuterie srebrna w postaci pierścionków, kolczyków, naszyjników
i bransolet, dokumenty w postaci dowodu osobistego wystawionego na nazwisko C. K., dowodu rejestracyjnego od pojazdu marki M.
o nr rejestracyjnych (...), o łącznej wartości co najmniej 240 000 zł, na szkodę C. K., czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 6 pkt 2 k.k. skazał go na karę 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

6.  uznał go za winnego tego, że w dniu 6 listopada 2004 roku w B., woj. (...), przy ul. (...), biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., K. W. i D. D. gdzie po uprzednim wyłamaniu okna garażu przedostał się do środka budynku mieszkalnego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w ilości 15000 zł i 350 euro, monety kolekcjonerskie w ilości 23 sztuk, biżuterie złotą w postaci obrączek, pierścionków, kolczyków, bransolet, łańcuszków i wisiorków, biżuterię srebrną w postaci broszek, pierścionków, łańcuszków, kolczyków i bransolet, naszyjniki wykonane z pereł
i korali, inne wyroby srebrne i posrebrzane w postaci cukierniczki, patery, świecznika, tacy i kompletu sztućców, telefon komórkowy marki N. (...), kamerę marki S., lornetkę myśliwską marki (...), aparat fotograficzny marki P., discmen marki P., zegarem marki A., elektronarzędzia w postaci wiertarki udarowej marki B., wkrętaki akumulatorowej marki B., piły spalinowej marki M., wycinarki elektrycznej nieznanej marki i szlifierki kątowej marki B., futro
z karakułów, skórę z norki, kosmetyki w postaci perfum różnych marek,
3 butelki alkoholu, 5 opakowań kawy do ekspresu, komplet kluczy do mieszkania, dokumenty w postaci paszportu i prawa jazdy wystawione na nazwisko M. M. oraz austriackie karty płatnicze o łącznej wartości 44 200 zł na szkodę M. M., czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 276 k.k., art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art.
60 § 3 i § 6 pkt 2 k.k. skazał go na karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

7.  „odnosząc się do zarzutów stawianych oskarżonemu T. R. w pkt
16-24 części wstępnej wyroku, przyjął, że”: w okresie od połowy 2003 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku w B., działając w wykonaniu
z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, bądź czynił przygotowania do uczestnictwa w obrocie środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi, albo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielał innym osobom środków odurzających bądź substancji psychotropowych, także
w znacznych ilościach w ten sposób, iż:

–

w okresie od połowy 2003 roku do końca 2004 roku uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków psychotropowych w postaci tabletek ecstasy, które w trakcie kilkunastu transakcji zakupił od S. Ł. w ilości co najmniej 470 sztuk, za kwotę co najmniej 2820 zł, a następnie przekazał D. D.i G. D.;

–

na przestrzeni 2004 roku uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków psychotropowych w postaci amfetaminy, które w trakcie kilkunastu transakcji zakupił od G. J. w ilości co najmniej 200 gramów, za kwotę co najmniej 2400 zł, a następnie przekazał M. K. i D. D.;

–

na przestrzeni 2004 roku uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków psychotropowych w postaci amfetaminy, które w trakcie kilku transakcji zakupił od K. W. w ilości co najmniej 40 gramów, za kwotę co najmniej 480 zł, a następnie przekazał M. K.
i D. D.;

–

w okresie od maja 2005 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą oraz S. Ł. uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków psychotropowych
w postaci amfetaminy, która w ilości co najmniej 500 gramów o wartości co najmniej 6000 zł przyjął od ustalonej osoby w celu dalszej odsprzedaży oraz wprowadzał do obrotu substancje psychotropowe w postaci wymienionej amfetaminy poprzez sprzedanie co najmniej 20 gramów amfetaminy M. K. za kwotę co najmniej 240 zł oraz co najmniej
20 gramów D. D. za kwotę co najmniej 240 zł, a następnie pozostałą niesprzedaną substancję psychotropową w ilości co najmniej
460 gramów o wartości co najmniej 5520 złotych, na polecenie ustalonej osoby przekazał A. F. (1), celem dalszej odsprzedaży;

–

w okresie od polowy 2003 roku do końca 2004 roku uczestniczył w obrocie środkami psychotropowymi w znacznej ilości, w postaci 30 tabletek ecstasy, które w trakcie kilkunastu transakcji zakupił od S. Ł., za kwotę co najmniej 180 zł;

–

w okresie stycznia/lutego 2005 roku uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości co najmniej
50 gramów, która w trakcie pięciu transakcji zakupił od A. F. (1) za kwotę co najmniej 750 złotych, a następnie przekazał M. K. i D. D.;

–

w okresie miesięcy letnich 2005 roku uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości
10 gramów, która zakupił od A. F. (1) za kwotę
150 złotych, a następnie przekazał M. K.;

–

na przestrzeni lutego 2005 roku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił T. Ś. (1) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w nieustalonej ilości, która podczas dwóch transakcji sprzedał wymienionemu za kwotę 200 zł;

–

w dniu 06 listopada 2004 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału
w obrocie nieustaloną substancją psychotropową lub środkiem odurzającym w ilości co najmniej 10 gramów o nieustalonej wartości, na które złożył zamówienie u S. Ł.

czym wyczerpał znamiona występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 57 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw.
z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na mocy
art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 3 i § 6 pkt 3 k.k. skazał go na karę 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych;

nadto

8.  w okresie od polowy 2003 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku w B., B., W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z G. J., S. Ł., A. F. (1), K. W., T. Ś. (1) i D. D. brał udział
w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się dokonywaniem kradzieży
z włamaniem, kradzieży oraz wprowadzaniem do obrotu środków odurzających
i substancji psychotropowych, czym wyczerpał znamiona występku z art. 258 § 1 k.k. i za to na mocy tego przepisu przy zastosowaniu art. 60 § 1 i § 6 pkt 3 k.k. skazał go na karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych.

Na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. w miejsce kar grzywny wymierzonych oskarżonemu T. R. sąd wymierzył mu karę łączną grzywny w wysokości 500 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych.

Na podstawie art. 54 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego T. R. przepadek korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa w kwocie 680 złotych.

Na podstawie art. 415 § 1 k.p.k. sąd zasądził solidarnie od oskarżonychG. J., K. W., T. R. i D. D.na rzecz pokrzywdzonego H. B. kwotę 4.800 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 stycznia 2005 roku do dnia zapłaty.

Sąd nadto zasądził na rzecz obrońców z urzędu kwoty szczegółowo wymienione w wyroku, stanowiące wynagrodzenie za świadczoną z urzędu oskarżonym obronę, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego J. B. kwotę 5.220 złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy w sprawie i orzekł o kosztach sądowych.

Apelacje od tego wyroku wnieśli obrońcy oskarżonych D. D., S. Ł., M. S., A. F. (1), G. J., K. W.oraz prokurator.

Prokurator zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze wobec oskarżonych R. S. oraz w części dotyczącej orzeczenia o winie oskarżonych A. F. (1), M. S., S. Ł., D. D., G. J., K. W., T. R., K. J., Ł. K., D. L. J. B. i A. A.zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu:

–

obrazę przepisów prawa karnego procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia, a to przepisu art. 413 § 1 pkt 5 k.p.k., który określa wymogi jakie bezwzględnie winien spełniać wyrok sądy, w tym w pkt 5 obligatoryjnie rozstrzygnięcie sądu – podczas gdy wyrok Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej
z dnia 21 grudnia 2009 roku w kolejno wskazanych punktach 1, 7, 9, 36, 45, 56, 67 nie zawiera rozstrzygnięcia co do winy oskarżonych kolejno A. F. (1), M. S., S. Ł., D. D., G. J., K. W.i T. R.;

–

rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec R. S. kary łącznej
2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz jednostkowej kary 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec R. S. w pkt 23 wyroku w stosunku do znacznego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, stopnia zawinienia, a także motywacji którą się kierował, co powoduje, że orzeczona kara nie spełnia stawianych jej wymagań w zakresie celów zapobiegawczych i wychowawczych wobec sprawcy oraz potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa;

–

obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 56 ust, 1 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii, polegającą na wyrażeniu błędnego poglądu, iż zebrany materiał dowodowy nie daje podstaw do przypisania D. L. popełnienia występku z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i przypisanie mu występku z art.
62 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, podczas gdy prawidłowa i wnikliwa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności wyjaśnień oskarżonego i zebranego materiału niejawnego we wzajemnym ze sobą powiązaniu, przy prawidłowym zastosowaniu reguł dowodzenia i oceny materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa;

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, iż zebrany materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia sprawstwa zarzuconych oskarżonym: Ł. K. czynu określonego w punkcie 18 wyroku, J. B. czynu określonego w punkcie 19 wyroku, A. A. czynu określonego w punkcie 29 wyroku oraz K. J. czyny określonego w punkcie 31 wyroku i uniewinnienie oskarżonych od ciążących na nich wskazanych wyżej zarzutów, podczas gdy prawidłowa i wnikliwa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności wyjaśnień oskarżonych, zeznań powołanych w sprawie świadków oraz zebranych materiałów niejawnych we wzajemnym ze sobą powiązaniu, przy prawidłowym zastosowaniu reguł dowodzenia i oceny materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżeni dopuścili się popełnienia zarzucanych im przestępstw;

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, iż zebrany materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia sprawstwa wszystkich zarzuconych oskarżonym S. Ł. i K. W. czynów związanych
z wprowadzeniem do obrotu środków odurzających i wyłączenie ich z opisu czynów przypisanych oskarżonym poprzez wyrażenie błędnego poglądu, iż czyny te nie przekroczyły fazy przygotowania do przestępstwa podczas gdy prawidłowa i wnikliwa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego,
a w szczególności wyjaśnień oskarżonych, zeznań powołanych w sprawie świadków oraz zebranych materiałów niejawnych we wzajemnym ze sobą powiązaniu, przy prawidłowym zastosowaniu reguł dowodzenia i oceny materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że czynności wykonane przez sprawców weszły już w fazę usiłowania.

Stawiając tak opisane zarzuty prokurator wniósł:

–

odnośnie oskarżonego R. S. o zmianę zaskarżonego wyroku
i wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności, w pozostałym zakresie o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku;

–

uchylenie zaskarżonego wyroku w punktach 1, 7, 9, 36, 45, 56, 67 oraz punktu 20 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji;

–

uchylenie w całości orzeczenia wobec oskarżonych Ł. K., J. B., K. J., a w zakresie oskarżonegoA. A.
o uchylenie punktu 29 wyroku;

–

nadto uchylenie rozstrzygnięć dotyczących wymierzonych kar łącznych
w zakresie tych oskarżonych co do których uprzednio wniósł o uchylenie poszczególnych punktów wyroku i wymierzenie nowych kar łącznych;

–

w pozostałym zakresie utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Obrońca oskarżonego D. D. zaskarżył wyrok w części dotyczącej pkt 10 odnoszącej się do oskarżonego D. D. a w szczególności co do zarzutów numer 1, 2, 4, 7, 11, 12, 13, 14 i 15, zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu:

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku przez przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się zarzucanych mu przestępstw, mimo iż z całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności z wyjaśnień oskarżonego oraz współoskarżonych wynika, iż nie dopuścił się on popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów, a jedynie tych, do których wprost się przyznał;

–

ogólnikowe stwierdzenia w uzasadnieniu wyroku polegające na uwzględnieniu tylko okoliczności przemawiających na korzyść pokrzywdzonych oraz ujawnionych przez jednego ze współoskarżonych, przeprowadzenia oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sposób nieobiektywny, dowolny, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, w szczególności poprzez bezkrytyczne przyznanie waloru wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonych
w zakresie ustalania przedmiotów, które zostały im skradzione oraz współoskarżonego T. R., którego wyjaśnienia nie odzwierciedlają stanu faktycznego odnosząc się do okoliczności popełnianych przestępstw;

–

rażącą niewspółmierność orzeczonej bezwzględnej kary pozbawienia wolności przez jej wymierzenia w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności.

Stawiając tak opisane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od stawianych mu zarzutów numer 1, 2, 4, 7, 11, 12, 13, 14 i 15 i orzeczenia kary pozbawienia wolności w pozostałym zakresie
w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, ewentualnie o uchylenie wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego S. Ł. zaskarżył wyrok w części skazującej oskarżonego S. Ł., tj. w punktach 9-14 wyroku, co do winy
w zakresie czynów, do których oskarżony się nie przyznał, a w pozostałym zakresie co do kary, na korzyść oskarżonego. Zaskarżonemu orzeczeniu obrońca oskarżonego zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mających wpływ na treść tego orzeczenia, poprzez uznanie, że oskarżony popełnił przestępstwa, co do których popełnienia nie przyznał się w toku prowadzonego postępowania;

2.  obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a to:

–.

–

art. 410 k.p.k. w zw. z art. 393 § 1 k.p.k. i art. 143 § 1 pkt 7 k.p.k. poprzez nieuprawnione zastąpienie dowodu z dźwiękowych zapisów podsłuchów ich stenogramami, a nadto odstąpienie od odtworzenia (odsłuchania)
w/w zapisów na rozprawie głównej ewentualnie odstąpienie od ujawniania bez odtwarzania (przy ewentualnym braku sprzeciwu obecnych stron
i jednoczesnym odsłuchaniu ich przez członków składu orzekającego
w Kancelarii Tajnej Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej);

–.

–

art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. poprzez oddalenie wniosków oskarżonego S. Ł. o przeprowadzenie dowodu z opinii fonoskopijnej;

–.

–

art. 14 § 1 k.p.k. poprzez skazanie oskarżonego S. Ł. za przestępstwo popełnione w okresie nieobjętym zarzutem określonym
w akcie oskarżenia, tj. przestępstwo założenia i kierowania zorganizowaną grupą przestępczą zajmującą się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości środków odurzających i substancji psychotropowych w okresie
od 19 stycznia 2005 roku do końca miesięcy letnich 2005 roku;

–.

–

art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez odstąpienie od przesłuchania świadków P. K., M. P. i M. G.;

–.

–

art. 424 § 1 i 2 k.p.k. poprze pominięcie w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia wyjaśnienia czy kara wymierzona oskarżonemu za przestępstwo określone w pkt 13 wyroku wynikała ze stanu prawnego przed dniem
1 maja 2004 roku czy też stanu prawnego po w/w dacie;

ewentualnie

3.  rażącą niewspółmierność kary (w tym kary łącznej) polegającą na wymierzeniu oskarżonemu S. Ł. rażąco surowych kar.

W konkluzji skarżący wniósł o:

• 1.  zmianę orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynów, za które został skazany przez sąd I instancji;

a w dalszej kolejności o:

• 2.  uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Bielsku-Białej do ponownego rozpoznania;

a w razie nieuwzględnienia apelacji o:

• 3.  zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego;

nadto, w każdym razie:

• 4.  o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym, albowiem nie zostały one pokryte nawet w części.

Obrońca oskarżonego M. S. zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego, zarzucając mu:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia, poprzez uznaniu, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn;

2.  obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia,
a w szczególności:

–.

–

art. 7 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów
i w konsekwencji przyjęcie, że rozmowy telefoniczne M. S. z G. J. wskazują na obrót narkotykami, podczas gdy ich treść nie pozwala na stawianie takiej tezy;

–.

–

art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez niewskazanie w treści uzasadnienia w jaki sposób sąd ustalił ilość narkotyków, które oskarżony M. S. miał wprowadzić do obrotu;

–.

–

art. 424 § 2 k.p.k. polegającą na braku ustalenia sposobu wyliczenia wartości orzeczonego wobec oskarżonego przepadku korzyści;

–.

–

art. 413 § 2 pkt 2 k.p.k. poprzez naruszenie zasady dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu w zakresie, w jakim sąd uznaje M. S. za winnego wprowadzenia do obrotu 47 gramów nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej
o nieustalonej wartości;

–.

–

art. 410 k.p.k. w zw. z art. 393 § 1 k.p.k. i art. 143 § 1 pkt 7 k.p.k. polegająca na nieuprawnionym zastąpieniu dowodu z dźwiękowych zapisów podsłuchów ich stenogramami, a nadto odstąpieniu od odtworzenia (odsłuchania) w/w zapisów na rozprawie głównej ewentualnie odstąpieniu od ujawniania bez odtwarzania (przy ewentualnym braku sprzeciwu obecnych stron i jednoczesnym odsłuchaniu ich przez członków składu orzekającego w Kancelarii Tajnej Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej);

–.

–

art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie nie dających się usunąć wątpliwości w zakresie dopuszczenia się przez oskarżonego M. S. wprowadzenia do obrotu 47 gramów nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej o nieustalonej wartości, na korzyść oskarżonego;

nadto z ostrożności procesowej:

2.  rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary 2 lat pozbawienia wolności.

Stawiając tak opisane zarzuty skarżący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów;

ewentualnie o:

2.  uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi
I instancji;

a w dalszej kolejności o:

3.  zmianę wyroku poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności w dolnych granicach zagrożenia ustawowego;

a w każdym przypadku o:

4.  zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Obrońca oskarżonego A. F. (1) zaskarżył wyrok w punkcie 2, 3, 4, 5 i 6 oraz wniósł o:

1.  jego zmianę poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynów zarzucanych mu
w punkcie 2, 3, 4, 5 i 6 części wstępnej wyroku, względnie o

2.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

3.  zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów w postępowaniu odwoławczym.

Zaskarżonemu orzeczeniu obrońca oskarżonego A. F. (1) zarzucił:

–

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art.
167 k.p.k. poprzez nie przesłuchanie świadka A. T. mimo, że wnosił o to oskarżony;

–

obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 258 § 1 k.k. poprzez błędne jego zastosowanie w sytuacji, gdy oskarżony nie brał udziału w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego;

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, że oskarżony dopuścił się czynów określonych w 2, 3, 4, 5 i 6 części wstępnej wyroku, podczas gdy brak jednoznacznych dowodów wskazujących na winę oskarżonego w tym zakresie;

–

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to
art. 7 k.p.k., polegającą na błędnej ocenie dowodu z wyjaśnień oskarżonego poprzez uznanie ich za niewiarygodne w części, w której nie przyznał się do zarzucanych mu w punktach 2, 3, 4, 5 i 6 czynów opisanych w części wstępnej wyroku.

Obrońca oskarżonegoG. J. zaskarżył wyrok na korzyść oskarżonego:

1.  co do punktu 39 wyroku – co do winy;

2.  co do punktu 40 wyroku:

–

zarzut opisany w akcie oskarżenia jako 5 i 6 – co do kary;

–

zarzut opisany w akcie oskarżenia jako 9, 10, 13 i 14 – co do winy;

3.  co do punktu 41 wyroku:

–

zarzut opisany w akcie oskarżenia jako 2 i 8 – co do kary;

–

zarzut opisany w akcie oskarżenia jako 15 – co do winy;

4.  co do punktu 42 wyroku – co do winy;

5.  co do punktu 43 wyroku – co do winy;

6.  co do punktu 44 wyroku – co do winy;

7.  co do punktu 45 wyroku – co do winy;

8.  co do punktu 46 wyroku – co do winy;

9.  co do punktu 47 wyroku – co do winy.

Odnośnie punktu 39, 40, 41, 42, 43 i 44 skarżący zarzucił:

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia prowadzący w konsekwencji do błędnego ustalenia, że G. J. dopuścił się czynów zarzucanych mu w punktach 4, 6, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 16 części wstępnej wyroku oraz naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. przejawiające się w zaniechaniu rozstrzygnięcia nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, oparcie rozstrzygnięcia na niekompletnym materiale dowodowym ocenionym dowolnie, a to w oparciu o wewnętrznie sprzeczne i nie poparte żadnym innym dowodem wyjaśnienia T. R., który miał interes w pomawianiu oskarżonego przed organami ścigania celem uzyskania dla siebie korzystnej sytuacji procesowej oraz bez dopuszczenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność czy oskarżony R. miał zdolność do podejmowania i zapamiętywania rzeczywistości jako, że jak sam wskazał od 2003 roku zażywał narkotyki lub substancje psychotropowe;

Odnośnie punktu 45 i 47 wyroku:

–

rażące naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 6 k.p.k., polegające na wydaniu rozstrzygnięcia w oparciu o niekompletny, fragmentaryczny materiał dowodowy oraz na okoliczności nie ujawnionych podczas procesu sądowego
i nieujawnionych stronom, a to poprzez zaniechanie odsłuchania utajnionych nagrań rozmów utrwalonych na nośnikach znajdujących się w Kancelarii Tajnej oraz bez przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność czy dźwięki zarejestrowane przez organy ścigania w trakcie kontroli i utrwalania rozmów są tożsame z dźwiękiem głosu oskarżonego G. J.;

–

naruszenie art. 424 k.p.k. poprzez zaniechanie wyjaśnienia w uzasadnieniu wyroku motywów dla jakich uznał przekłady utajnionych nagrań rozmów za wiarygodne bez porównania ich z istniejącym zapisem dźwiękowym, a sam
zapis za wiarygodny skoro nie został odsłuchany w toku przewodu sądowego
i porównany z głosami oskarżonych. Ponadto uzasadnienie zarówno w części jawnej, jak i utajnionej nie zawiera szczegółowego opisu przebiegu rzekomych transakcji, brak jest wskazania i przytoczenia terminologii używanej podczas każdej kolejnej rozmowy, wskazania czy osoba zamawiająca ewentualnie środki odurzające lub psychotropowe rzeczywiście je zamawiała, co wyklucza przeprowadzenie wnikliwej kontroli instancyjnej i weryfikacji, czy dana rozmowa mogła dotyczyć transakcji narkotykowej, tym bardziej, iż sam sąd wskazał, iż oskarżony G. J. handlował ubraniami, perfumami
i innymi legalnymi towarami;

a także z ostrożności procesowej:

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia oraz naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. polegające w oparciu
o wyjaśnienia T. R. na przyjęciu, iż określenia białe, śnieg, pył, bajerka oznaczają amfetaminę, kółka – tabletki ekstazy, mitsubishi, gwiazdki – tabletki ekstazy, koks – kokaina, mała sztuka, mała reklamówka, małe jajko, gram – 1 gram amfetaminy, duża reklamówka, duża sztuka, duże jajko, deko – 10 gramów amfetaminy oraz iż oskarżony uczestniczył w obrocie tymi substancjami, podczas gdy jednocześnie sąd ustalił, iż G. J. handlował m.in. perfumami sprzedawanymi na sztuki lub kartoniki, rozmaitymi ubraniami, tabletkami o nazwie (...) oraz innymi dozwolonymi środkami służącymi do wzmocnienia masy mięśniowej ciała bądź pomagającymi w utracie wagi, sprzedawanymi bądź w postaci tabletek, bądź na wagę, dodatkowo w kolorze białym, a co za tym idzie nie sposób w sposób niebudzący wątpliwości uznać, iż określenie np. 1 gram dotyczy amfetaminy bądź marihuany czy środków dozwolonych, sprzedawanych przez oskarżonego;

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia oraz naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. przejawiające się w przyjęciu, iż oskarżony dwukrotnie w dniu 31 grudnia 2006 roku przekazał R. D. amfetaminę – zarzut 17 g i 17 t części wstępnej wyroku – podczas gdy zarzuty te dotyczą jednej i tej samej transakcji;

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia oraz naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. prowadzące do naruszenia art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polegające na przyjęciu, iż oskarżony G. J.:

-

w okresie od 18 grudnia 2004 roku do 15 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancjami psychotropowymi lub środkami odurzającymi, których sprzedaż
w nieustalonej ilości środka odurzającego lub substancji psychotropowej
o nieustalonej wartości uzgodnił z ustaloną osobą;

-

w okresie od 5 listopada 2004 roku do 15 stycznia 2005 roku poprzez ustalenie ze S. Ł. cen nieustalonych środków odurzających lub substancji psychotropowych, przekazywanie pieniędzy
w nieustalonej kwocie za sprzedane wyżej wymienione środki oraz przyjęcie zamówień od tej osoby, na co najmniej 10 gramów substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o nieustalonej wartości oraz
co najmniej 1 sztuki substancji psychotropowej w postaci tabletek ekstazy
o nieustalonej wartości czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancjami psychotropowymi i środkami odurzającymi;

-

w okresie od 17 grudnia 2004 roku do 18 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie substancjami psychotropowymi lub środkami odurzającymi w ten sposób, iż złożył
u D. M. zamówienie na zakup co najmniej 5 gramów substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o nieustalonej wartości oraz co najmniej 3 gramów nieustalonego środka odurzającego lub substancji psychotropowej o nieustalonej wartości;

-

w dniu 16 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału
w obrocie środkami odurzającymi w ten sposób, iż przyjął od A. F. (1) zamówienie na sprzedaż nieustalonej ilości środka odurzającego w postaci kokainy o nieustalonej wartości;

-

w okresie od 13 grudnia 2004 roku do 19 stycznia 2005 roku czynił przygotowania do wzięcia udziału w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci haszyszu w nieustalonej ilości i o nieustalonej wartości, na które to środki przyjął zamówienie od M. K.podczas gdy wobec braku określenia czy doszło do realizacji zamówienia, czy przedmiotem każdego z zamówień były faktycznie środki odurzające, braku ustalenia ilości środków oraz czy osoba zamawiającego była w każdej transakcji konsumentem czy ewentualnym dilerem, sąd winien w oparciu
o art. 5 § 2 k.p.k. przyjąć wersję korzystniejszą dla oskarżonego,
a w konsekwencji wobec niekaralności przygotowania do przestępstwa
z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uniewinnić oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

Odnośnie punktu 46 wyroku skarżący zarzucił:

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia oraz naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. przejawiające się w przyjęciu, iż oskarżony posiadał amunicję bez wymaganego zezwolenia, podczas gdy z wyjaśnień oskarżonego wynika, że amunicja została odnaleziona przez funkcjonariuszy nie w miejscu zamieszkania oskarżonego, ale na klatce schodowej, a więc w miejscu powszechnie dostępnym dla większej ilości osób. Sąd zaniechał ponadto wskazania rodzaju amunicji oraz roku produkcji, a zatem nie została wykluczona okoliczność, by amunicja pochodziła sprzed 1850 roku, bądź była jedynie repliką, która nie wymaga zezwolenia. Ponadto sąd zaniechał zbadania tożsamości zarzutu stawianego oskarżonemu z czynem nielegalnego posiadania broni, za który to czyn oskarżone został już poprzednio prawomocnie skazany. Sąd naruszając art. 424 k.p.k. nie wyjaśnił w uzasadnieniu motywów rozstrzygnięcia, okoliczności, które uznał za udowodnione, motywów dla których odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego, co uniemożliwia przeprowadzenie prawidłowej kontroli instancyjnej.

Odnośnie punktu 47 wyroku, tj. kierowania zorganizowaną grupą przestępczą:

–

rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. oraz art. 6 k.p.k. polegające na wydaniu rozstrzygnięcia w oparciu o niekompletny, fragmentaryczny materiał dowodowy oraz na okolicznościach nie ujawnionych podczas przewodu sądowego i nieujawnionych stronom, a to poprzez zaniechanie odsłuchania utajnionych nagrań rozmów utrwalonych na nośnikach znajdujących
w Kancelarii Tajnej oraz bez przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność, czy dźwięki zarejestrowane przez organy ścigania w trakcie kontroli i utrwalania rozmów są tożsame z dźwiękiem głosu oskarżonego G. J.;

–

błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia
oraz naruszenie przepisów prawa procesowego, mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. przejawiające się w przyjęciu, iż oskarżeni tworzyli grupę przestępczą oraz iż to oskarżony kierował zorganizowaną grupą przestępczą, korzystając ze swojego autorytetu wynikającego z wieku oraz przeszłości kryminalnej, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że oskarżeni stworzyli zorganizowaną i trwałą strukturę, zawiązaną w celu popełniania
w przyszłości przestępstw oraz by G. J. posiadał wśród kolegów ze szkoły bądź osiedla autorytet pozwalający na wydawanie komukolwiek wiążących poleceń. Ponadto sąd zaniechał określenia postaci zamiaru oskarżonego oraz uzasadnienia przyjętych przez siebie założeń, co jest istotne, jako iż dla przypisania oskarżonemu czynu z art. 258 § 3 k.k. konieczne jest działanie z zamiarem bezpośrednim;

–

naruszenie art. 424 k.p.k. poprzez zaniechanie wyjaśnienia podstawy prawnej czynu z art. 258 § 3 k.k., zaniechanie ustalenia i wyjaśnienia kwestii postaci zamiaru oskarżonego, okoliczności uznanych za udowodnione oraz wskazania przyczyn, dla których sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego. Uchybienia te nie pozwalają na odniesienie się od zarzutu oraz uniemożliwiają przeprowadzenie wnikliwej kontroli instancyjnej.

Nadto z ostrożności procesowej skarżący zarzucił rażącą niewspółmierność kary w stosunku do stopnia winy oraz stopnia społecznej szkodliwości czynów, zarówno odnośnie wymiaru kar jednostkowych, jak i co do wymiaru kary łącznej.

Stawiając tak opisane zarzuty obrońca oskarżonego G. J. wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów opisanych w punktach 3, 4, 6, 9, 10, 11, 12, 13, 14,
15 i 16, częściowo 17, 18, 19;

2.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenia kary łagodniejszej za czyny opisane w punktach 1, 2, 5, 7 i 8 oraz częściowo 17 części wstępnej wyroku;

ewentualnie o:

3.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji,

ewentualnie z ostrożności procesowej o:

4.  zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej kary i wymierzenie kary łagodniejszej.

Obrońca oskarżonego K. W. zaskarżyła wyrok w całości co do oskarżonego, a to w punktach 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60 i 71, zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia, a także rażącą niewspółmierność kary, a to:

1.  art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie niepełnej oceny przeprowadzonych dowodów, nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy oraz błędną ocenę przeprowadzonych dowodów i przyjęcie, że oskarżony K. W.dopuścił się zarzucanych mu czynów;

2.  art. 410 k.p.k. poprzez nie przyjęcie za podstawę wyroku całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i przyjęcie, że oskarżony K. W. dopuścił się zarzucanych mu czynów;

3.  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu w pkt 3, 5, 8, 10, 11, 12, 13, 14 i 15 aktu oskarżenia czynów, podczas gdy wyjaśnienia oskarżonego T. R. nie dają podstaw do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów;

4.  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów z pkt 16-19 aktu oskarżenia, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności wyjaśnienia i zeznania współoskarżonych oraz materiały niejawne, nie dają podstaw do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów;

5.  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony był członkiem zorganizowanej grupy przestępczej, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że istniała zorganizowana grupa przestępcza i że K. W. był jej członkiem;

6.  art. 233 k.p.c. w zw. z art. 70 k.p.k. poprzez przyjęcie, że w niniejszej sprawie K. W. wyrządził szkodę H. B. oraz że została określona dokładnie szkoda i związek przyczynowy między domniemanym działaniem K. W., a powstałą szkodą.

W konkluzji skarżąca wniosła o:

–

zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzutów z pkt 3, 5, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19 i 20 aktu oskarżenia, zaś odnośnie czynów z pkt 1, 2, 4, 4 i 7 aktu oskarżenia o wymierzenie kary łagodniejszej
i oddalenie w całości powództwa cywilnego;

ewentualnie o:

–

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie spawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

ewentualnie, z ostrożności procesowej o:

–

wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 2 lat z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Nadto skarżąca wniosła o zasądzenie kosztów obrony z urzędu za II instancję, które nie zostały pokryte ani w całości, ani w części.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W wyniku rozpoznania złożonych apelacji, Sąd uznał szereg podniesionych
w nich zarzutów za słuszne, co w konsekwencji doprowadziło do uchylenia niektórych punktów wyrów, a także wprowadzenia do zaskarżonego orzeczenia szeregu zmian.

Odnosząc się pierwszej kolejności do apelacji prokuratora, Sąd Apelacyjny uznał za w pełni zasadny opisany tam w punkcie 1 zarzut, naruszenia przepisu
art. 413 § 1 pkt 5 k.p.k. co spowodowało konieczność uchylenia w tej części zaskarżonego wyroku, tj. w punktach 1, 7, 9, 36, 45, 56, 67 i przekazanie tym zakresie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. W istocie Sąd I instancji naruszył dyspozycję wyżej wskazanego przepisu, zgodnie z którym każdy wyrok powinien zawierać m.in. rozstrzygnięcie sądu. Rozstrzygnięcie to przybiera postać:
1 uznania oskarżonego za winnego określonego przestępstwa i skazania na
określoną karę lub wymierzenie odpowiedniego środka karnego albo odstąpienia od wymierzenia kary, 2. uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, 3. warunkowego umorzenia postępowania karnego lub 4. bezwarunkowego umorzenia postępowania.

Wyrokiem skazującym w rozumieniu art. 413 § 2 k.p.k. jest wyrok, w którym uznaje się winę oskarżonego i wymierza karę lub orzeka środek karny.
W przedmiotowej sprawie w punktach 1, 7, 9, 36, 45, 56, 67 Sąd posłużył się formułką „odnosząc się do zarzutów”, opuszczając stwierdzenie o uznaniu oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanych im czynów, co budzi wątpliwości, czy faktycznie uznał, że oskarżeni A. F. (1), M. S., S. Ł., D. D., G. J., K. W. i T. R. dopuścili się przestępstw, które im zarzucono w wymienionych punktach wyroku. Podkreślić należy, że stwierdzenie, że poszczególni sprawcy swoim zachowaniem wyczerpali znamiona określonego przestępstwa nie jest równoznaczne z przypisaniem im winy ich popełnienia. Powyższe jest tak oczywiste, że czynienie w tym zakresie głębszych rozważań wydaje się być zbędnym. Podobnie wypowiedział się już Sąd Apelacyjny wyroku z dnia 18 marca 1999 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 30/99 – Wokanda 2000/2/43.

Ponieważ uchybienie, którego dopuścił się Sąd Okręgowy spowodowało konieczność uchylenia wydanego wyroku w punktach 1, 7, 9, 36, 45, 56, 67
i przekazania sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania, Sąd Apelacyjny
w zakresie opisanych tam przestępstw ograniczył rozpoznanie środków odwoławczych tylko do zarzutu opisanego w apelacji prokuratora, albowiem rozpoznanie go było wystarczające do wydania orzeczenia, a odniesienie się do pozostałych uchybień wskazanych w apelacjach obrońców oskarżonych oraz ostatnim punkcie apelacji prokuratora byłoby przedwczesne oraz bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania, niemniej w zakresie pewnych podniesionych odnośnie tych czynów zarzutów apelacyjnych Sąd uznał za konieczne zajęcie określonego stanowiska o czym będzie mowa niżej.

Wracając do pozostałych zarzutów zawartych w apelacji prokuratora, Sąd Apelacyjny nie uznał ich za zasadne. I tak, nie jest trafny zarzut wymierzenia oskarżonemu R. S. rażąco niewspółmiernej kary. Sąd Okręgowy wymierzając temu oskarżonemu za przestępstwo z art. 57 ust. 2 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii (punkt 23 wyroku) karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 13 § 2 k.k. w zw. z art. 55 ust.1 i 3 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności przy zastosowaniu nadzwyczajnego jej złagodzenia i za występek z art. 13 §1 k.k. w zw.
z art. 291 §1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności, poprawnie ocenił stopień zawinienia oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw. Wymierzone kary jednostkowe uwzględniły zarówno okoliczności obciążającego oskarżonego, jak i łagodzące, co znalazło wyraz w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia i zyskało pełną akceptację Sądu odwoławczego. Także wymierzona następnie kara łączna w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności uznana została jako słuszna, a tym samym sprawiedliwa. Wbrew twierdzeniom zawartym w złożonej apelacji, kary zarówno jednostkowe, jak i kara łączna wymierzone oskarżonemu R. S. winny spełnić cele kary zarówno zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej. Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny wyrok w części dotyczącej oskarżonego R. S. utrzymał w mocy.

Za nietrafny Sąd odwoławczy uznał także zarzut opisany jako czwarty
w pisemnej apelacji prokuratora, a dotyczący obrazy przepisów prawa materialnego,
a to art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i w konsekwencji przypisanie oskarżonemu D. L. popełnienie występku z art. 62 ust. 1 tejże ustawy. Wbrew twierdzeniom zawartym w tym zakresie w złożonej apelacji, zebrany w sprawie materiał dowodowy został prawidłowo oceniony przez Sąd Okręgowy. Zauważyć w tym miejscu należy, że oskarżony w złożonych wyjaśnieniach nie kwestionował, iż wielokrotnie kontaktował się telefonicznie z oskarżonym G. J. chcąc od niego nabyć narkotyki. Przytaczał nawet określenia którymi się posługiwał wskazując, o który środek mu chodzi. W sytuacji tej nie było konieczności oparcia rozstrzygnięcia na analizie i ocenie materiałów niejawnych, skoro powyższe okoliczności nie były kwestionowane przez oskarżonego, a przywołane materiały niejawne głównie w tej mierze stanowić by mogły dowód w sprawie. Natomiast, ile, jakich i w jakim celu nabytych środków uzyskał tą drogą oskarżony w sposób poprawny ocenił Sąd I instancji, wskazując na jakim materiale dowodowym się oparł. Materiał ten został następnie w sposób właściwy oceniony, co powoduje, że przyjęta przez Sąd kwalifikacja prawna przypisanego mu czynu nie może budzić wątpliwości. Z uwagi na to, że w apelacji prokuratora w powyższej kwestii brak było szczegółowego uzasadnienia podniesionego zarzutu, głębsza polemika nie była możliwa do przeprowadzenia.

Sąd Apelacyjny nie zgodził się także z kolejnym zarzutem prokuratora,
a kwestionującym zasadność uniewinnienia oskarżonych Ł. K. i K. J. od popełnienia zarzucanych im czynów oraz oskarżonegoA. A. od popełnienia zarzuconego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia czynu. W tym zakresie przeprowadzone przez Sąd Okręgowy szczegółowe rozważania prawne dotyczące kwestii, czy działanie oskarżonych sprowadzające się do telefonicznego zlecenia na dostawę narkotyków było przygotowaniem, czy już usiłowaniem dokonania przestępstwa z art. 56 lub 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii spotkały się z pełną akceptacją Sądu odwoławczego. Słusznie Sąd Okręgowy przyjął, że samo zlecenie telefoniczne na dostawę narkotyków bez wykazania, że zlecenie to zostało przyjęte i podjęto kroki w celu jego realizacji, a także miano możliwość jego realizacji, nie nosi znamion bezpośredniości o której mowa w art. 13 § 1 k.k. Zaprezentowane wywody sądu orzekającego, poparte szeregiem przytoczonych orzeczeń należy uznać za w pełni zasadne i słuszne, tym samym, Sąd odwoławczy nie podzielił zaprezentowanego w uzasadnieniu apelacji stanowiska prokuratora w tym zakresie.

Z odmienną sytuacją mamy do czynienia odnośnie oskarżonego J. B., który został uniewinniony przez Sąd Okręgowy wyłącznie w oparciu
o przeprowadzoną analizę i ocenę dowodu z podsłuchów operacyjnych. Ponieważ dowód ten został przeprowadzony w sposób nieprawidłowy, nie sposób dokonać oceny i oprzeć rozstrzygnięcia na materiale dowodowym który został przeprowadzony z naruszeniem reguł postępowania karnego. Powyższe spowodowało konieczność uchylenia w tej części wyroku i sprawę tegoż oskarżonego Sąd Apelacyjny przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. O uchybieniu tym będzie szczegółowo mowa poniżej przy omawianiu zarzutów apelacyjnych podniesionych przez obrońców oskarżonych.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w apelacjach obrońcy oskarżonego M. S. oraz S. Ł., Sąd uznał za zasadny zarzut naruszenia dyspozycji art. 410 k.p.k. w zw. z art. 393 § 1 k.p.k. i art. 143 § 1 pkt 7 k.p.k., które to uchybienie mogło mieć wpływ na treść wyroku, co także skutkować musiało uchyleniem zaskarżonego wyroku wobec oskarżonego M. S. w całości, tj. w punktach 7 i 8, wobec oskarżonego S. Ł. w punktach 9, 13 i 16. Zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie część materiału dowodowego stanowiły uzyskane przez Policję w drodze legalnej kontroli operacyjnej materiały
w postaci utrwaleń rozmów telefonicznych. Na rozprawie w dniu 15 kwietnia
2009 roku Sąd uznał za ujawnione materiały niejawne znajdujące się w XXII tomach akt niejawnych, jednak w tym zakresie brak oświadczenia stron aprobującego tego rodzaju ujawnienie. Jak natomiast wynika z akt sprawy, oskarżony S. Ł. wniósł o odczytanie całości materiałów niejawnych, Sąd na rozprawie w dniach
15 kwietnia 2009 roku, 15 czerwca 2009 roku, 19 sierpnia 2009 roku, 26 sierpnia
2009 roku, 21 września 2009 roku oraz 23 września 2009 roku odczytał zawarte
w 21 tomach stenogramy zarejestrowanych rozmów. Taki tryb postępowania nie może zostać zaakceptowany. Przekłady słowne zapisów dźwięków (rozmów) nie stanowią bowiem samoistnego ani pierwotnego dowodu, na którym sąd może poprzestać. Mogą one zostać wprowadzone do procesu, ale obok treści zarejestrowanych (utrwalonych dźwiękowo) rozmów. Rozmowy te winny zatem zostać odtworzone na rozprawie,
a więc ujawnione, jak tego wymaga przepis art. 410 k.p.k. na rozprawie, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w treści protokołu. Podstawę normatywną wprowadzenia takiego dowodu do postępowania karnego stanowi przepis art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia1990 roku o Policji, zgodnie z którym do materiałów zgromadzonych
w toku kontroli operacyjnej (np. podsłuchów z rozmów telefonicznych) stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zd. 1 k.p.k. Odpowiednie stosowanie tego przepisu oznacza, że wolno odsłuchiwać na rozprawie treść tych rozmów, a ich dźwiękowy zapis stanie się materią dowodową, o której mowa w art. 410 k.p.k.. Upoważnienie do odpowiedniego stosowania art. 393 § 1 k.p.k., pozwala również na odpowiednie zastosowanie przepisu art. 394 § 2 k.p.k., zgodnie z którym można ujawnić (zaliczyć w poczet materiału dowodowego) bez odsłuchania treść tych rozmów, ale jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwi się temu żadna ze stron. Stanowisko stron musi wówczas znaleźć odzwierciedlenie w protokole rozprawy. W przedmiotowej sprawie Sąd nie odsłuchał na rozprawie treści zarejestrowanych rozmów. Wprawdzie początkowo Sąd uznał za ujawnione materiały niejawne znajdujące się w XXII tomach akt niejawnych, niemniej nie uzyskał, jak tego wymaga przepis art. 394 § 2 k.p.k. stanowiska stron
w tym zakresie. Ostatecznie wobec sprzeciwu oskarżonego S. Ł. odczytał stenogramy materiałów zgromadzonych w toku kontroli operacyjnej. Trzeba w tym miejscu stanowczo podkreślić, że w przypadku takich form dokumentowania czynności operacyjnych jak szyfrogramy, komunikaty z obserwacji, czy stenogramy podsłuchu ich odczytanie w toku rozprawy stanowi obejście zakazów dowodowych oraz przepisów regulujących formę czynności dowodowych. W sytuacji, gdy materiałami tymi są nośniki z podsłuchu operacyjnego oraz stenogramy tych rozmów, oczywistym jest, że odczytanie jedynie tych stenogramów nie może być właściwą formą przeprowadzenia dowodu. Zapisy z rozmów winny zostać odtworzone tak, aby uczynić zadość wymogom procesowym i stworzyć możliwość kontroli autentyczności zapisu i weryfikacji osób prowadzących rozmowę.

W świetle naprowadzonych wyżej uwag jasne jest, że odczytanie jedynie stenogramów zarejestrowanych rozmów nie czyniło zadość wymogom wynikającym
z art. 410 k.p.k. (w zw. z art. 393 § 1 k.p.k. i art. 143 § 1 pkt 7 k.p.k.). Uchybienie to miało charakter istotny i mogło mieć wpływ na treść wyroku. Nie trzeba bowiem szeroko uzasadniać, że dowody, które nie zostały ujawnione w toku postępowania, nie mogą być przedmiotem ocen i podstawą czynienia ustaleń faktycznych. Tymczasem sąd a quo dowody te poddał ocenie, a na ich podstawie poczynił ustalenia faktyczne. W tej sytuacji, zadaniem Sądu Apelacyjnego obraza art. 410 k.p.k. nie tylko mogła, jak tego wymaga przepis art. 438 pkt 2 k.p.k., ale miała wpływ na treść wyroku, co również musiało skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku w punktach 1, 7, 9, 36, 45, 56, 67 i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania, niezależnie od zarzutu postawionego przez prokuratora, a opisanego na wstępie rozważań dokonanych przez Sąd Apelacyjny. Powyższe uchybienie, aczkolwiek wprost nie sprecyzowane
w poszczególnych apelacjach obrońców oskarżonych także skutkować musiało uchyleniem niektórych punktów wyroku, w których główną podstawą rozstrzygnięcia był dowód uzyskany z materiałów niejawnych. Dotyczy to w szczególności zarzuconych oskarżonym przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz przestępstwa z art. 258 § 1 i 3 k.k.

Powyższe uchybienia doprowadziły w efekcie do uchylenia zaskarżonego wyroku wobec oskarżonego A. F. (1) w całości, tj. w punktach 1, 2, 4, 5 i 6, a więc za wyjątkiem punktu 3 wyroku, który nie został zaskarżony.

Podobnie stało się także w odniesieniu do oskarżonego M. S., to jest do uchylenia w całości zaskarżonego wyroku.

Z uwagi na to, ocena zasadności pozostałych postawionych w apelacjach obrońców tych oskarżonych, tj. A. F. (1) i M. S. zarzutów byłaby przedwczesna, bowiem niezależnie od nich, sprawa zostanie ponownie rozpozna przez sąd I instancji.

Powracając do treści apelacji obrońcy oskarżonego S. Ł., to stwierdzić należy, że podniesione zarzuty w całości dotyczą przypisanych mu przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz przestępstwa z art. 258 § 3 k.k., w której to części Sąd Apelacyjny zaskarżony wyrok uchylił do ponownego rozpoznania przez Sąd Okręgowy w Bielsku Białej z powodu uchybień szczegółowo wyżej omówionych. Także wnioski o przeprowadzenie dodatkowych dowodów, będą mogły zostać ponownie złożone i w tym zakresie decyzję podejmie sąd rozpoznający ponownie sprawę. Ocena zasadności tych wniosków dokonana na tym etapie postępowania byłaby co najmniej przedwczesna. Bezsprzecznie natomiast, Sąd rozpoznając ponownie niniejszą sprawę, i to nie tylko w zakresie zarzutów postawionych oskarżonemu S. Ł., ale wszystkim pozostałym oskarżonym musi wskazać w przypadku zmiany stanu prawnego, którą ustawę stosuje i poczynić w tym zakresie rozważania sprowadzające się do oceny, które z przepisów uznaje za względniejsze dla sprawców ( art. 4 k.k.). Aczkolwiek w złożonej apelacji obrońca oskarżonego w punkcie 1 zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jej treść – poprzez uznanie, że oskarżony popełnił przestępstwa co do których nie przyznał się w toku prowadzonego postępowania, to zarzut ten w żaden sposób nie został uzasadniony w zakresie przestępstw przypisanych oskarżonemu w punktach 10, 11 i 12, tj. w zakresie przestępstw paserstwa. Sąd Apelacyjny w tym zakresie utrzymał zaskarżony wyrok
w mocy, uznając w tej części rozważania poczynione przez Sąd I instancji za poprawne. Brak skonkretyzowanych zarzutów uniemożliwia sądowi odwoławczemu jakiekolwiek odniesienie się do nich. Niemniej wskazać należy, że przypisując oskarżonemu S. Ł. winę popełnienia czynów opisanych
w punktach 2, 3 i 8 aktu oskarżenia dotyczącego tego oskarżonego, Sąd I instancji słusznie oparł się na dowodach przywołanych w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Dowody te poprawnie ocenił, zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, co spowodowało, że Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw, by w tej części ingerować
w treść rozstrzygnięcia. Za prawidłowe uznał także kary jednostkowe wymierzone oskarżonemu za poszczególne czyny. Ponieważ z uwagi na uchylenie części przypisanych oskarżonemu czynów do ponownego rozpoznania, zaszła konieczność uchylenia orzeczenia o karze łącznej i wymierzenia oskarżonemu nowej kary łącznej obejmującej kary jednostkowe orzeczone w punktach 10, 11 i 12 zaskarżonego wyroku. Karę tę wymierzył w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie w okresie od dnia 5 czerwca 2006 roku do dnia 19 marca 2007 roku i od dnia 9 maja 2010 roku do dnia 27 października 2010 roku. Orzekając w tym wymiarze karę łączną Sąd miał w polu widzenia związek bliski związek przedmiotowo – podmiotowy poszczególnych przestępstw oraz baczył, by kara ta spełniła wymogi w zakresie prewencji ogólnej
i szczególnej.

Odnosząc się do apelacji obrońców oskarżonych D. D., G. J. i K. W., to na wstępie należy przypomnieć, że z uwagi na wyżej opisane uchybienia Sądu Okręgowego, które spowodowały konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku również wobec wyżej wskazanych oskarżonych
w części dotyczącej zarzuconych im czynów z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz z art. 258 § 1 lub § 3 k.k. Sąd odwoławczy ograniczył rozpoznanie środków odwoławczych jedynie do tych uchybień, ponieważ ich rozpoznanie było wystarczające do wydania orzeczenia, a odniesienie się do pozostałych uchybień byłoby przedwczesne i bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania.

Zatem pomijając tę część zarzutów podniesionych w apelacjach obrońców wyżej wskazanych oskarżonych, stwierdzić należy, że w pozostałej części apelacje te nie zasługują na uwzględnienie. Sąd I instancji przypisując winę oskarżonym D. D., G. J. oraz K. W.
w zakresie przestępstw przeciwko mieniu, tj. kradzieży i kradzieży z włamaniem nie dopuścił się uchybień tam wskazanych.

Przeprowadzona przez Sąd Apelacyjny kontrola odwoławcza wykazała, że Sąd Okręgowy w zakresie tych przestępstw w sposób staranny przeprowadził postępowanie w sprawie, nie popełnił błędu w ocenie dowodów, a swoje stanowisko
w tym względzie należycie uzasadnił. Dochowanie przez Sąd wszelkich reguł tak procesowania, jak i oceny dowodów powoduje, iż rozstrzygnięcie sądu pozostaje pod pełną ochroną przewidzianą treścią przepisu art. 7 kpk. Tym samym, nie można zgodzić się z wywodami obrońców, iż Sąd I instancji rozpoznając niniejszą sprawę
w tym zakresie oparł się wyłącznie na dowodach obciążających oskarżonych
z pominięciem dowodów dla nich korzystnych, naruszając w ten sposób dyspozycję art. 4 kpk. Wbrew twierdzeniom zawartym w złożonych apelacjach, sąd orzekający miał w polu widzenia całość zgromadzonego materiału dowodowego, co znalazło wyraz w sporządzonym pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Niezasadny okazał się przede wszystkim zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Zgodnie z utrwalonym w judykaturze i doktrynie stanowiskiem błąd taki może wynikać z: 1. niepełności postępowania dowodowego błąd (błąd "braku") lub 2. przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności").

Z samej konstrukcji apelacji wynika, iż skarżący nie zarzucają sądowi braków w postępowaniu, odmiennie jedynie oceniają materiał dowodowy. Natomiast zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może się sprowadzać do odmiennej oceny, lecz powinien polegać na wykazaniu, jakich to konkretnych uchybień dopuścił się sąd orzekający w dokonanej przez siebie ocenie materiału dowodowego.

Przedstawione w złożonej apelacji argumenty na poparcie zarzutu błędu
w ustaleniach faktycznych sprowadzają się do polemiki z dokonaną przez Sąd oceną dowodów i to potraktowanych przez skarżących wybiórczo, bowiem, co wymaga podkreślenia, w przeciwieństwie do sądu, który dokonał kompleksowej oceny materiału dowodowego i wskazał, które dowody i dlaczego uznał za wiarygodne,
a którym i z jakich przyczyn odmówił waloru wiarygodności – apelacja niektóre dowody bagatelizuje, a innych wręcz nie zauważa.

Ponieważ Sąd Apelacyjny w całości zgodził się z przeprowadzoną przez Sąd Okręgowy oceną zgromadzonego w tym zakresie materiału dowodowego oraz wyciągniętymi następnie wnioskami, powtarzanie przytoczonych argumentów zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia jest całkowicie zbędne
i niecelowe. Sąd I instancji w sposób poprawny zanalizował także kwestię działania sprawców w grupie przestępczej, co znalazło wyraz na kartach 108 – 109 uzasadnienia wyroku. Podkreślić należy, że przypisanie oskarżonym działania w zorganizowanej grupie przestępczej w zakresie konkretnych czynów, jest możliwe bez przypisania im winy popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 lub 3 k.k. Czyn ten jako odrębne przestępstwo może bowiem nie zostać nawet postawiony poszczególnym oskarżonym. W tym zakresie orzecznictwo zarówno Sądu Najwyższego, jak i sądów apelacyjnych jest jednoznaczne.

Całkowicie chybionym jest zarzut zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego D. D., a dotyczący „nieobiektywnego, dowolnego, wbrew zasadom logiki
i doświadczenia życiowego” przypisania waloru wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonych w zakresie ustalenia przedmiotów, które zostały im skradzione. Pokrzywdzeni w sposób stanowczy wskazywali jakie przedmioty zostały im skradzione, a także określali wartość utraconych przedmiotów, toteż kwestionowanie w tym zakresie ich zeznań jest całkowicie bezpodstawne. Nie ma przy tym znaczenia, że nieco inaczej ilość i rodzaj skradzionych rzeczy przedstawiał oskarżony T. R.. Sąd I instancji rzeczowo i przekonujący sposób wykazał co legło u podstaw, że w tym zakresie dał wiarę pokrzywdzonym, a nie wyżej wskazanemu oskarżonemu.

Niesłuszny jest także zarzut zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego G. J., w zakresie naruszenia przez sąd orzekający dyspozycji art. 5 § 2 k.p.k. Przypomnieć należy, że „wątpliwości” o których mowa w tym przepisie winny powstać po stronie sądu orzekającego, a z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku bynajmniej nie wynika, że sąd tego rodzaju wątpliwości powziął i rozstrzygnął je
na niekorzyść oskarżonego. Kontrola odwoławcza nie wykazała także, aby rozstrzygnięcie sądu oparte zostało na niepełnym materiale dowodowym, ocenionym w sposób nieprawidłowy, także co do wiarygodności wyjaśnień złożonych przez oskarżonego T. R..

Zasadnym okazał się natomiast zarzut zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego G. J. dotyczący przypisania oskarżonemu popełnienia występku
z art. 263 § 2 k.k. Faktycznie w zakresie tego czynu całkowicie brak rozważań
Sądu Okręgowego, co czyni niemożliwą do przeprowadzenia kontrolę odwoławczą zasadności przyjętego rozstrzygnięcia. Tym samym Sąd Okręgowy naruszył
art. 424 k.p.k. Powyższe spowodowało konieczność uchylenia w tym zakresie wyroku do ponownego rozpoznania.

Sąd odwoławczy nie dopatrzył się także rażącej niewspółmierności wymierzonych oskarżonym kar jednostkowych za poszczególne czyny. Także i w tym zakresie ocena sądu orzekającego była poprawna i znalazła wyraz w uzasadnieniu wyroku, w którym sąd szczegółowo odniósł się zarówno do okoliczności ich obciążających, jak i łagodzących. Z uwagi na uchylenie znacznej części wyroku do ponownego rozpoznania, koniecznym stało się uchylenie orzeczenia o karze łącznej
i wymierzenia jej ponownie w oparciu o kary jednostkowe orzeczone za przestępstwa, które utrzymane zostały w mocy. I tak, wobec oskarżonego D. D. Sąd Apelacyjny wymierzył karę łączną w wymiarze 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, wobec oskarżonego G. J. karę łączną w wymiarze 7 lat pozbawienia wolności, wobec oskarżonego K. W. karę łączną 5 lat
i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając temu oskarżonemu na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od dnia 25 kwietnia
2006 roku do dnia 30 września 2008 roku. Wymierzone w tym wymiarze kary łączne uwzględniają stosunkowo bliski związek przedmiotowo podmiotowy przypisanych oskarżonym przestępstw, a także winne spełnić wymogi stawiane karze w zakresie prewencji zarówno ogólnej, jak i szczególnej.

Sąd Apelacyjny utrzymał w mocy także rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego
w zakresie zasądzonej na rzecz powoda cywilnego H. B. solidarnie od oskarżonych G. J., K. W., T. R. i D. D. kwoty 4.800 złotych. W sytuacji przypisania tymże oskarżonym winy popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. , którego dopuścili się działając wspólnie i w porozumieniu na szkodę pokrzywdzonego H. B., zasądzenie na jego rzecz powództwa cywilnego w wyżej wskazanej kwocie było
w pełni zasadne.

Uwzględnienie zarzutu podniesionego w apelacji prokuratora wobec oskarżonego T. R. i częściowe przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu skutkować także musiało uchyleniem wobec niego orzeczonej przez Sąd I instancji kary łącznej i wymierzenie jej na nowo w zakresie obejmującym kary wymierzone za przestępstwa co do których wyrok został utrzymany w mocy. Wymierzona kara łączna w wymiarze 400 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu, że wartość jednej stawki wynosi 20 złotych, czyni zadość wyżej wskazanym wymogom odnoszącym się do wymiaru kary łącznej.

Należy nadto podnieść, że Sąd I instancji przy podstawie wymiaru kary odnośnie przestępstw z punktów 1, 7, 9, 10, 11, 32-36, 39-45, 50-56, które popełnione zostały przez oskarżonych A. F. (1), M. S., S. Ł., D. D., G. J. i K. W. nie powołał
art. 65 § 1 k.k., choć przepis ten prawidłowo powołał w kwalifikacji tych przestępstw. Przepis art. 65 § 1 k.k. nakazuje wobec sprawców, którzy uczynili sobie stałe źródło dochodu lub działających w zorganizowanej grupie, albo w związku mającym na celu popełnianie przestępstw stosować przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2 k.k.. Skoro zaś ten ostatni przepis przewiduje wymierzenie kary pozbawienia wolności za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, przeto przepis art. 65 § 1 k.k. powoływany być powinien również w podstawie wymiaru kary, czego nie uczynił Sad I instancji (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 maja 2006 roku, sygn. akt 383/05).

Uchybienia tego nie mógł jednak poprawić Sąd Apelacyjny wobec braku w tym zakresie apelacji prokuratora na niekorzyść. Wskazać bowiem należy, że wprawdzie prokurator wniósł apelację na niekorzyść wszystkich wymienionych wyżej oskarżonych, ale jedynie co do punktów 1, 7, 9, 36, 45, 56 i 67 wyroku, które podlegają uchyleniu z pisanych we wcześniejszej części uzasadnienia względów.

Mając na uwadze trudną sytuacją finansową w jakiej znajdują się oskarżeni, Sąd zwolnił ich z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego, którymi obciążył Skarb Państwa.