Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2009 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Dariusza Wiory

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2009 r. sprawy

A. P. s. A. i J. ur. (...) w B.

oskarżonego z art. 151 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej

z dnia 22 grudnia 2008 r. sygn. akt. III K 127/08

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

II AKa 42/09

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2008r. Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej uznał oskarżonego A. P. za winnego tego, że w okresie od marca do 24 maja 2008r. w B. województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu powziętego zamiaru doprowadził do targnięcia się w dniu 24 maja 2008r. przez I. G. na własne życie, poprzez udzielenie pomocy w dostarczaniu I. G. tabletek nasercowych typu biosotal i za to na podstawie art. 151 skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności. Na mocy art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 §1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 5 lat. Na mocy art. 71 §1 kk orzekł wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Na mocy art.73 §1 kk oddał oskarżonego na okres próby pod dozór kuratora sądowego. Na mocy art.627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe.

Apelację od przedmiotowego orzeczenia na niekorzyść oskarżonego w zakresie rozstrzygnięcia o karze wywiódł prokurator, zarzucając bezzasadne zastosowanie wobec oskarżonego środka probacyjnego- zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. W uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego skarżący podniósł, że A. P. był już dwukrotnie skazany za poważne przestępstwa, stąd błędem było uznanie przez Sąd, że zachodzi wobec niego pozytywna prognoza kryminalogiczna. Podniósł, że niezasadnie także Sąd uwzględnił wśród okoliczności łagodzących przyznanie się oskarżonego do winy, skoro nie mógł on przecież zaprzeczać okolicznościom faktycznym, przyznanym już wcześniej.

W oparciu o tak skonstruowany zarzut skarżący domagał się orzeczenia wobec oskarżonego bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja prokuratora nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie zauważyć należy, że w sytuacji gdy skarżący nie kwestionuje ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I-szej instancji jak i prawno-materialnej oceny zachowania oskarżonego odnoszącej się do kwalifikacji czynu, sąd odwoławczy zwolniony jest od szczegółowych w tym zakresie rozważań.

Sąd Apelacyjny nie podzielił argumentacji zawartej w apelacji prokuratora, a kwestionującej orzeczenie w przedmiocie kary pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem. Nie ma racji skarżący wykazując, że wymierzona oskarżonemu kara jest nieadekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie spełnia wymogów prewencji szczególnej i ogólnej. Lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wskazuje, że Sąd Okręgowy wymierzając oskarżonemu karę i decydując o warunkowym zawieszeniu jej wykonania uwzględnił w sposób należyty wszystkie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, oraz przesłanki z art.69§1 i 2 kk.

Przechodząc do szczegółowej analizy zarzutów wskazać należy, że argumenty eksponowane we wniesionym środku odwoławczym wywodzą potrzebę wymierzenia oskarżonemu bezwzględnej kary pozbawienia wolności w głównej mierze z uprzedniej jego karalności. Przedmiotowa okoliczność została jednak właściwie oceniona przez Sąd I-szej instancji. Przesłanką decydującą o tym, czy kara ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa, a więc rozstrzygnięcie to musi znajdować uzasadnienie w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej. Nie stanowi natomiast przeszkody dla zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary dotychczasowa karalność sprawcy, także za przestępstwo umyślne. Prawidłowo, nie tracąc z pola widzenia uprzedniej karalności oskarżonego, Sąd Okręgowy uznał, że orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wystarczy dla osiągnięcia wobec niego celów kary. Za Sądem tym, podkreślić trzeba, że czyny oskarżonego, za które był dotychczas karany, dotyczyły zupełnie innych rodzajowo przestępstw. Dostrzegając jednocześnie niepewność prognozy kryminologicznej trafnie, z uwagi na konieczność jej zweryfikowania, orzeczoną karę sąd zawiesił na maksymalny okres próby wynoszący 5 lat. Ustanowiony nadzór kuratorski stanowić ma gwarancje, że oskarżony nie popełni ponownie przestępstw, bowiem skutkować to może wprowadzeniem do wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Nie przekonują również podniesione we środku odwoławczym argumenty odnoszące się do rzekomego przecenienia okoliczności łagodzącej, związanej z przyznaniem się oskarżonego do winy. Sąd I-szej instancji trafnie uznał, że na korzyść oskarżonego przemawiają żal, skrucha, jego młody wiek, przeproszenie pokrzywdzonej i właśnie przyznanie się do winy, bo w rozpoznawanej sprawie odegrało ono istotna rolę. Odnosząc się do postawy skazanego w szpitalu i okoliczności w jakich oskarżony ujawnił nazwy przekazanych pokrzywdzonej środków, które niewątpliwie umożliwiły podjecie skutecznego leczenia, pamiętać należy, że wiązało się to przecież już na tamtym etapie z obciążeniem własnej osoby. Stąd, nie przeceniając oczywiście postawy oskarżonego, który ujawnił nazwy leków niejako pod presją lekarzy oraz rodziny, prawidłowo Sąd I instancji poczytał ten fakt jako okoliczność łagodzącą, która nie mogła pozostawać bez wpływu na wymierzenie mu kary.

Z tych wszystkich powodów uznano, że orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności, wzmocniona dodatkowo dolegliwościami w postaci grzywny, nie cechuje się rażącą niewspółmiernością pomimo zawieszenia jej wykonania i tym samym apelacja prokuratora nie zasługuje na uwzględnienie.

Kosztami postępowania odwoławczego po myśli art. 636§1, obciążono Skarb Państwa.