Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka M. Z. pozwem wniesionym w dniu 20 grudnia 2018 r. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. kwoty 4.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 listopada 2018 r. od dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podniosła, że podane przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę są nieprecyzyjne i zbyt ogólnikowe a także pozorne, nieprawdziwe i krzywdzące. Podkreśliła, że sposób wykonywania przez nią obowiązków nie był nigdy przedmiotem uwag ze strony przełożonych i że przez cały okres obowiązywania umowy o pracę w zgodnie z wytycznymi przełożonego. Pracowała efektywnie i bezzwłocznie realizowała wszystkie czynności, w szczególności podejmowała czynności zmierzające do usunięcia niezgodności stanu rzeczywistego z dokumentacją i rejestrowała przyjęcia towaru zgodnie z dokumentem, zgodnie z którym miała to czynić. Zauważyła, że dostęp do systemu miały też inne osoby, które mogły popełniać błędy przypisywane powódce.

Pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podniosła, że powódka w sposób nieprawidłowy wykonywała swoje obowiązki – w sposób błędny dokumentowała przyjęcie towarów. Zdaniem pracodawcy powódka rejestrowała w systemie towary niezgodnie z zamówieniem i fakturą, co w efekcie powodowało błędne decyzje zakupowe.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. Z. była zatrudniona w (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od dnia 1 grudnia 2016 r., najpierw na stanowisku operatora produkcji, a od 22 lutego 2017 r. na stanowisku asystenta magazynu za wynagrodzeniem 4.000 zł miesięcznie.

Jako asystent magazynu (...) była odpowiedzialna za rejestrację wszystkich materiałów dostarczanych i pobieranych z magazynów oraz za analizowanie i raportowanie zużycia materiałów pomocniczych oraz analizowanie wyników i wyjaśnianie różnic inwentaryzacyjnych. W ramach czynności w magazynie zajmowała się przyjmowaniem dostaw do systemu (...), zdejmowaniem wydanych ilości materiałów z systemu (...) na odpowiednie konta i działy, dbanie o właściwy obieg dokumentów i wsparciem przy przygotowywaniu materiałów na produkcję zaś w ramach współpracy z produkcją – informowaniem produkcji o nagłym wzroście zużycia danych materiałów, przygotowaniem raportów ze zużycia materiałów pomocniczych na każdy dział, przygotowaniem raportów z komentarzami odnośnie różnic inwentaryzacyjnych i współpracą z (...) Managerami w celu zmniejszenia zużycia materiałów pomocniczych i różnic inwentaryzacyjnych.

Niesporne , a nadto:

- umowa o pracę – k. 9;

- aneks do umowy o pracę – k. 11;

- informacja uzupełniająca do umowy o pracę – k. 10;

- dokumenty zawarte w części B akt osobowych powódki.

Do kwietnia 2018 r. przełożonym M. Z. był A. K. pełniący funkcję kierownika magazynu i logistyki. Następnie kierownikiem był P. M.. Poza tym w magazynie pracowało 9 magazynierów.

M. Z. pracowała w godzinach od 8 do 16. Zajmowała się głównie przyjmowaniem towaru do magazynu poprzez wprowadzanie danych do systemu (...) w oparciu o dokumenty dostarczane wraz z towarem. Na ogół były to dokumenty WZ, tj. wydania zewnętrznego. Oprócz tych dokumentów potwierdzeniem zakupu przez spółkę (...) poszczególnych rodzajów towarów były faktury VAT, które w przeważającej części trafiały do księgowości i nie były przedstawiane pracownikom magazynu. Faktury wraz z towarem były do magazynu dostarczane jedynie sporadycznie i były wówczas przekazywane do działu księgowości. Zdarzało się, że towar przychodził do magazynu bez dokumentów, np. dostarczony przez kuriera. Wówczas M. Z. starała się ustalić jaka ilość towaru została zamówiona przez dział zakupów i uaktualnić dane w systemie. Zwracała się również do działu zakupów o uzyskanie od dostawców dokumentu wydania zewnętrznego (WZ) lub faktury, aby mogła w ogóle przyjąć towar do magazynu. Dokumenty te były Taka sytuacja powodowała opóźnienia w przyjęciu towaru. Jednocześnie taki, nieprzyjęty formalnie, towar był wydawany na produkcję z uwagi na pilną potrzebę jego wykorzystania, ale opóźniało się rejestrowanie wydania towarów na produkcję.

M. Z. zajmowała się również wydawaniem towaru z magazynu na produkcję za pokwitowaniem. Działalność produkcyjna spółki (...) przez całą dobę w trybie trzyzmianowym. Poza godzinami pracy asystenta magazynu towary przyjmować oraz wydawać na produkcję mieli również magazynierzy. Mieli podpisywać dokumenty WZ i przyjmować pokwitowania pracowników produkcji za pobrany towar. Wówczas M. Z., uzupełniając dane w systemie, bazowała na dokumencie WZ podpisanym przez magazyniera. Dostawy często przychodziły po godz. 17.00 i M. Z. nie uczestniczyła osobiście w przyjęciu towaru. Dane w systemie aktualizowała w następnym dniu pracy. Zdarzało się, że towar przyjęty przez magazyniera po godz. 16.00 był zaraz potem wydawany na produkcję, co powinno następować za pokwitowaniem. Te okoliczności M. Z. była zobowiązana uwzględniać aktualizując dane w systemie pod warunkiem, że dysponowała dokumentami dotyczącymi obiegu towaru.

Zdarzało się, że magazynierzy nie odbierali pokwitowań odbioru towaru sporządzanych przez dział produkcji. M. Z. nie dostawała tych pokwitowań bądź dostawała je z opóźnieniem. To powodowało stale braki magazynowe – dane w systemie nie zgadzały się z faktyczną ilością towaru. To z kolei prowadziło do problemów z zamknięciem poszczególnych zleceń, o czym M. Z. była informowana mailowo. Od strony formalnej wyglądało to w ten sposób, że faktycznie produkt został wytworzony a towaru, z którego go zrobiono, nie było w systemie. Wówczas M. Z. musiała ręcznie dodawać towar do systemu, żeby zamknąć zlecenie i wysłać towar do klienta.

Efektem takiego zorganizowania obiegu dokumentów była sytuacja, w której produkcja konsumowała więcej towaru, niż formalnie przyjmowano oraz w której dział zakupów składał niepotrzebne zamówienia na towary potrzebne do produkcji. W rezultacie dział zakupów zwracał się do M. Z. aby przyjęła dodatkowo do magazynu jakieś elementy zamówienia, które wyszczególniono w fakturze, lecz nie w dokumencie WZ, który asystentka magazynu otrzymała fizycznie wraz z towarem. M. Z. nie zgadzała się na przyjęcie towaru, którego faktycznie nie dostała.

Często zdarzało się, że faktura opiewała na inną ilość towaru niż ta, która faktycznie została dostarczona do magazynu. Często również dostawy obejmowały jedynie część całkowitego zamówienia. To powodowało rozbieżności pomiędzy treścią faktur a faktyczną ilością towaru przyjętego do magazynu przez M. Z..

Rozbieżności pomiędzy faktyczną ilością towaru a ilością odnotowaną w systemie powodowane były również przez działania działu inżynieryjnego, który nie wpisywał do systemu prawidłowych ilości towarów pobieranych przez produkcję, mimo że polecał działowi produkcji ich pobranie. Magazyn był zobligowany do wydawania towaru na produkcję zgodnie ze zleceniem działu inżynieryjnego umieszczonym w systemie. Tymczasem dział produkcji pobierał towar zgodnie z zapotrzebowaniem produkcyjnym. Powstające w ten sposób rozbieżności wymagały korekt magazynu, których z kolei dział inżynieryjny nie wprowadzał do systemu.

Braki w prawidłowym dokumentowaniu poszczególnych ruchów magazynowych powodowały opóźnienia w korygowaniu przez M. Z. zapisów w systemie.

M. Z. informowała dział zakupów i P. M. o problemach związanych z prawidłowym ewidencjonowaniem stanów magazynowych i obiegiem dokumentów. Kierownik starał się te problemy rozwiązywać w ramach codziennych spotkań z asystentem magazynu i magazynierami. Mimo to inwentaryzacje każdorazowo wskazywały na nadwyżki bądź niedobory poszczególnych towarów. Brakowało kart wydań towarów z magazynu przez magazynierów bądź wykreślenia towarów niewydanych. Pracownicy magazynu byli zmuszani przez dyrektora generalnego spółki do fizycznego przeliczania towarów znajdujących się na hali produkcyjnej, ponieważ okazywało się, że pracownicy produkcji błędnie przeliczali stan pobranego towaru.

Dowód:

- przesłuchanie powódki – k. 59-60 i 119;

- zeznania świadka A. K. – k. 117-118;

- zeznania świadka P. M. – k. 60-63;

- wydruki z systemu (...) k. 27 i 55;

- wydruki wiadomości e-mail – k. 28-29.

W dniu 29 listopada 2018 r. M. Z. otrzymała od dyrektora generalnego K. S. oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za jednomiesięcznym wypowiedzeniem. Jako przyczynę wskazano niespełnianie oczekiwań pracodawcy w zakresie wykonywanych podstawowych obowiązków pracowniczych, w szczególności powtarzające się błędy w przyjęciach towaru, tj. rejestrowanie przyjęć niezgodnych z fakturą. W uzasadnieniu wypowiedzenia wskazano również, że wskutek tych błędów powstają oczywiste różnice w systemie (...) powodując błędne decyzje zakupowe oraz konieczność wykonywania korekt. Ponadto wskazano, że rejestracja w systemie przyjętych towarów odbywała się z opóźnieniami.

Niesporne , a nadto: wypowiedzenie – k. 12.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 45 § 1 Kodeksu pracy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Powódka zarzucała pracodawcy przede wszystkim, że uzasadnienie wypowiedzenia umowy o pracę zawierało przyczyny pozorne, nieprawdziwe i krzywdzące oraz sformułowane nieprecyzyjnie i zbyt ogólnikowo. W konsekwencji powódka kwestionowała zasadność dokonanego wobec niej wypowiedzenia umowy o pracę.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd oparł się na przesłuchaniu powódki, która w sposób szczegółowy i wyczerpujący opisała sposób wykonywania przez nią obowiązków pracowniczych, zasady obiegu informacji i dokumentów w pozwanej spółce oraz możliwości prawidłowego wykonania powierzonych powódce zadań. Opis ten znalazł potwierdzenie w zeznaniach świadka A. K., który jako kierownik magazynu był przełożonym powódki do kwietnia 2018 r. Jedynie częściowo Sąd oparł się na zeznaniach świadka P. M., który z jednej strony podzielał stanowisko pracodawcy odnośnie popełnianych przez powódkę błędów, z drugiej zaś wskazywał na liczne obiektywne i powtarzające się problemy prowadzące do rozbieżności stanów magazynowych podległej mu komórki.

Z całokształtu okoliczności przedstawionych przez M. Z. i A. K. Sąd wywiódł, że zarzucane powódce „powtarzające się błędy w przyjęciach towaru, tj. rejestrowanie przyjęć niezgodnych z fakturą” nie mogły powstać z jej winy. Jako asystent magazynu powódka była odpowiedzialna przede wszystkim za przyjęcie towaru do magazynu. Jak wskazała czyniła to na podstawie dokumentów WZ bądź faktur sporadycznie dostarczanych jej wraz z towarem. Jak zgodnie zeznawali świadkowe A. K. i P. M. większość faktur dotyczących towarów kupowanych przez pozwaną trafiało bezpośrednio do księgowości, nie zaś do magazynu, w szczególności rachunki niemal w całości nie trafiały do rąk powódki. Powódka w momencie dostawy towaru nie mogła się z owymi fakturami zapoznać. Otrzymując zaś określoną ilość towaru oraz dotyczący tej ilości dokument WZ wprowadzała do systemu (...) dane zgodne z wartością konkretnej dostawy. W sytuacji, w której towar nie trafiał do niej z fakturą, trudno zarzucać jej, że rejestrowała przyjęcia towaru niezgodnie z fakturą, której treści nie znała. Tym bardziej, że poszczególne zamówienia nadchodziły niekiedy w ramach kliku dostaw, mimo objęcia ich jedną fakturą. Powódka podkreślała, że często zwracała się do działu zakupów o wyegzekwowanie od dostawców odpowiednich dokumentów, w tym dokumentów WZ, aby w ogóle dokonać przyjęcia towaru, co potwierdził świadek A. K.. To powodowało rejestrację przyjętych towarów z opóźnieniem, niezależnie od zaangażowania powódki w wykonywanie jej obowiązków. Musiała oczekiwać na dosłanie stosownych dokumentów i dopiero wówczas formalnie przyjmować towar.

Analizując zeznania powódki i A. K. Sąd doszedł do wniosku, że powódka w momencie przyjmowania towaru nie miała szansy dokonywać tej operacji zgodnie z fakturą, albowiem na ogół nią nie dysponowała. Trudno zaś byłoby wymagać od niej, że w jakiś sposób zapoznawałaby się z konkretną fakturą a następnie przyjmowała towar od danego dostawcy zgodnie z ową fakturą, bez uwzględnienia, co fizycznie przyjmuje do magazynu. Prowadziłoby to wprost do powstawania niedoborów w sytuacji, gdy dostawca, niezależnie od wystawionej faktury, nadesłałby jedynie część towaru wraz ze stosownym dokumentem WZ lub bez takiego dokumentu. Jak wynika z zeznań powódki i A. K. takie braki (dokumentu WZ) zdarzały się nader często. Wydaje się zatem, że stawiając M. Z. zarzut dokonywania przyjęć niezgodnych z fakturą pracodawca chciał przerzucić na powódkę odpowiedzialność za niewłaściwie zorganizowany obieg dokumentów, którego zasad zresztą w toku procesu nie zaprezentował.

Brak w materiale dowodowym co do uregulowań zasad obiegu dokumentów wpływa też na ocenę opóźnień w rejestracji przyjętych towarów. Pozwana nie przedstawiła żadnego dokumentu dotyczącego warunków formalnych i faktycznych prawidłowej rejestracji towarów oraz terminów dokonania rejestracji w systemie (...) w przypadku spełnienia wymogów formalnych. W tej sytuacji zaprezentowania przez stronę pozwaną jednostkowego opóźnienia w przyjęciu towaru nie sposób ocenić jednoznacznie w kontekście uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę z dnia 29 listopada 2018 r. Z dokumentu stanowiącego wydruk z systemu (k. 27) nie sposób wywnioskować czy opóźnienie w przyjęciu towaru miało jakiś powód bądź czy też nic nie stało na przeszkodzie w przyjęciu towaru przez powódkę, jak choćby brak dokumentu WZ lub faktury, w oparciu o które asystentka magazynu mogłaby dokonać rejestracji towaru w systemie. Nie jest jednocześnie jasne czy samo znalezienie się towaru „na placu” było wystarczające do jego niezwłocznego przyjęcia – zarejestrowania w systemie, zwłaszcza że jak podkreślała powódka, miała ona obowiązek posiadać jakikolwiek dokument dostawy, aby ująć do w systemie.

W kontekście zeznań świadków i powódki nie sposób też jednoznacznie ocenić przyczyn „złych przyjęć nie pokrywających się z fakturą” ujętych w wydruku z systemu (k. 27 i 55). Nie jest bowiem jasne, czy otrzymany i zarejestrowany przez magazyn towar odpowiadał wartości zamówienia i konkretnej fakturze. W tej sytuacji świadek P. M. wskazywał na „zafakturowanie” większej ilości towaru niż przyjęta przez magazyn (M. Z.). Jednocześnie świadek ten wskazywał, że faktura prawdopodobnie trafiła do powódki. Nie wyjaśnił jednak, na podstawie czego tak wnioskuje. Nie wskazał również, skąd czerpie przekonanie, że do magazynu faktycznie trafiła ilość towaru odpowiadająca wartości z faktury.

Powyższe, niesunięte przez pozwaną, wątpliwości nie pozwoliły Sądowi uznać za miarodajne dla ustaleń faktycznych przedłożonych przez pozwaną dokumentów. Nie wskazują one w sposób jednoznaczny na wyłączne błędy powódki opisywane w wypowiedzeniu jak i na opóźnienia, których miałaby się wielokrotnie dopuszczać. Podobnie niską wartość dowodową odnośnie przyczyn wypowiedzenia powódce umowy o pracę mają dowody z wydruków wiadomości e-mail (k. 28-29). Ich treść wskazuje na problemy z zamknięciem zlecenia przez A. T., nie wskazuje natomiast na czym miałyby w tym przypadku polegać uchybienia powódki, tym bardziej, że materiał dowodowy ze źródeł osobowych wskazuje raczej na nieprawidłowości w zorganizowaniu obiegu dokumentów i przepływu informacji prowadzące do problemów z zamykaniem poszczególnych zleceń.

Świadek P. M. w swoich zeznaniach wskazał jednoznacznie (k. 61), że to osoba, która zamówiła towar, ma obowiązek stwierdzić zgodność faktury z towarem dostarczonym a w przypadku rozbieżności kontaktuje się z osobą przyjmującą towar. Tym samym świadek potwierdził, że nie jest zadaniem powódki dokonywanie takich porównań. Wskazywanie zaś przez świadka na dokonywanie przez powódkę przyjęć towarów niezgodnie z dokumentami WZ nie odpowiada treści wypowiedzenia i zarzutom podnoszonym wobec powódki. Przykładów takich błędów świadek nie był w stanie konkretnie przedstawić. Przyznał jednocześnie, że powódka sygnalizowała mu wielokrotnie problem z dostarczaniem towaru bez dokumentów. Nie jest jednak jasne, na jakiej podstawie świadek stwierdzał, że uzyskanie tych dokumentów ogranicza się do jednego dnia, skoro, jak twierdził następnie, nikt go o tym nie informował. Jednocześnie wskazywał, że magazyn powinien otrzymać każdorazowo z towarem fakturę lub dokument WZ. Świadek potwierdził, że często zdarzało się, iż dokumenty WZ nie były zgodne z fakturami.

Wobec takiej treści zeznań świadka P. M. Sąd uznał je za niekonsekwentne w zakresie, w jakim wysuwał twierdzenia odnośnie błędów powódki nie potrafiąc ich uzasadnić. Za miarodajne uznał je Sąd zaś w zakresie, w jakim oceniał sposób zorganizowania obiegu dokumentów i informacji w pozwanej spółce. Sposób ten Sąd uznał za nieprawidłowy, albowiem permanentnie powodujący rozbieżności stanów magazynowych. Taki obraz zresztą przedstawił szczegółowo i obszernie świadek A. K., który będąc osobą niezwiązaną z żadną ze stron nie miał interesu, aby relacjonować okoliczności faktyczne niezgodnie z prawdą.

W oparciu o zeznania świadków i powódki Sąd uznał, że błędny z założenia sposób zorganizowania obiegu dokumentów i wprowadzania danych do systemu (...) nie powinien wpływać na ocenę rzetelności pracy powódki i stać się powodem jej zwolnienia z pracy. Powódka na organizację powyższych czynności nie miała wpływu a jej sugestie dotyczące jej wadliwości nie znalazły odzewu ze strony pracodawcy.

Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 k.p.c. pominął jako spóźniony i prowadzący jedynie do przedłużenia postępowania dowód z wiadomości e-mail przedłożonych przez powódkę na rozprawie w dniu 25 lutego 2020 r. uznając, że strona powodowa od początku procesu dysponowała przedmiotowym materiałem dowodowym, była świadoma przebiegu postępowania i możliwością zamknięcia rozprawy w dniu 25 lutego 2010 r. wobec przeprowadzenia wszystkich zgłoszonych uprzednio dowodów. Tym samym mogła złożyć wcześniej stosowny wniosek dowodowy a czyniąc to bezpośrednio przed zamknięciem rozprawy dążyła do przedłużenia postępowania postępując wbrew założeniom art. 3 i 4 ¹ k.p.c. Dopuszczenie dowodów wymagałoby odroczenia rozprawy celem zapoznania się z dowodami i ustosunkowania się pozwanej co do treści zaprezentowanych dokumentów.

Niemniej jednak na podstawie pozostałego materiału dowodowego Sąd doszedł do wniosku, że powódce nie sposób przypisać uchybień wyszczególnionych w oświadczeniu z dnia 29 listopada 2018 r. o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem, w szczególności w warunkach, w jakich odbywało się jej zatrudnienie. Okoliczności sprawy ustalone w toku postępowania dowodowego wskazują, że pracodawca nie zapewnił powódce odpowiednich warunków do prawidłowego i terminowego wykonania obowiązków. W konsekwencji Sąd uznał wypowiedzenie za nieuzasadnione i na podstawie art. 47 ¹ w zw. z art. 45 § 1 i w zw. z art. 36 § 1 pkt 2 k.p. i zasądził na rzecz powódki od pozwanej w punkcie pierwszym wyroku odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem w kwocie 4.000 zł, co odpowiada wysokość jej jednomiesięcznego wynagrodzenia.

Ustawowe odsetki za opóźnienie Sąd zasądził na podstawie art. 481 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. od dnia 7 marca 2019 r. uznając, że wraz z doręczeniem odpisu pozwu pozwana w dniu 6 marca 2019 r. została wezwana do spełnienia świadczenia odszkodowawczego i począwszy od dnia następnego pozostawał w opóźnieniu w jego spełnieniu. Regułą jest bowiem, że odszkodowanie z art. 45 k.p. staje się wymagalne z momentem wezwania do zapłaty albo dokonania innej czynności zastępującej to wezwanie (podobnie w uchwale SN z 6 marca 2003 r., III PZP 3/03, OSNP 2004/5/74). W konsekwencji Sąd oddalił zadanie co do reszty odsetek w punkcie drugim wyroku.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy strona przegrywająca sprawę jest obowiązana na żądanie strony przeciwnej zwrócić jej koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.), o czym orzeczono w punkcie trzecim wyroku. Sąd uwzględnił przy tym, że powódka uległa w niniejszym procesie pozwanej tylko nieznacznie i stosując art. 100 zdanie drugie k.p.c. zasądził całość kosztów procesu na rzecz powódki. Koszty procesu ograniczyły się do tych poniesionych tytułem zastępstwa procesowego udzielanego powódce przez zawodowego pełnomocnika – adwokata, którego wynagrodzenie w stawce minimalnej ustalono w oparciu o § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.).

W punkcie czwartym wyroku Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i w zw. z art. 98 k.p.c. nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 200 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych – opłaty od pozwu stanowiącej 5% wartości przedmiotu sporu, od uiszczenia których powódka była ustawowo zwolniona.

Rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie piątym wyroku nadano z urzędu co do punktu pierwszego wyroku na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. jako zasądzającego należność na rzecz pracownika w wysokości odpowiadającej jednomiesięcznemu wynagrodzeniu powódki.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)