Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2018r.

Sąd Okręgowy w Toruniu-Wydział IX Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – SSO Andrzej Walenta

Protokolant - st. sek. sądowy Michał Kozłowski

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2018r. sprawy P. B. obwinionego o popełnienie wykroczenia z art. 86§2 kw,

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego P. B. od wyroku Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 19 grudnia 2017r., sygn. akt IIW 2041/16 -

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od obwinionego P. B. na rzecz oskarżycielki posiłkowej E. G. kwotę 840zł. (osiemset czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego oskarżycielce posiłkowej w postępowaniu odwoławczym;

III.  zasądza od P. B. na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Grudziądzu) kwotę 80zł (osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty za drugą instancję, oraz obciąża go zryczałtowanymi wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 50zł (pięćdziesięciu złotych);

Sygn. akt IXKa 224/18

UZASADNIENIE

P. B. został obwiniony o to, że w dniu 21 sierpnia 2016r. o godzinie 06.35 w G., przy ulicy (...), na moście prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...), o nr rej. (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, to jest wynik badania urządzeniem typu A. (...): I badanie o godz. 06.54 – 0,11 mg/l, II badanie o godz. 06.56 – 0,12 mg/l, III badanie o godz. 07.10 – 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, w tym samym miejscu i czasie spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez zjechanie na przeciwny pas ruchu, gdzie uderzył w jadący z naprzeciwka samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) -

- tj. o wykroczenie z art. 86§2 kw.

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2017r.Sąd Rejonowy w Grudziądzu, sygn. akt IIW 2041/16, obwinionego P. B. uznał za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu we wniosku o ukaranie, to jest wykroczenia z art. 86§2 kw i za to, na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę grzywny w wysokości 800zł. Na mocy art. 86§3 kw w zw. z art. 29§1 i §2 kw orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku i sześciu miesięcy, zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 21 sierpnia 2016r. Nadto, zasądził od obwinionego P. B. na rzecz oskarżycielki posiłkowej E. G. kwotę 396zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Orzekając o kosztach, zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80zł tytułem opłaty oraz obciążył go częściowo kosztami postępowania w wysokości 1.420,75zł.

Wyrok ten w całości zaskarżył obrońca obwinionego, zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 7 kpk oraz art. 5§2 kpk w zw. z art. 8 kpw poprzez bezzasadne, dowolne i nieuwzględniające zasad prawidłowego rozumowania uznanie, iż obwiniony w dniu 21 sierpnia 2016r. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym opinia biegłego lekarza sądowego, oceniony swobodnie nie pozwala na uznanie, iż ponad wszelką wątpliwość obwiniony tempore criminis w takim stanie się znajdował.

W związku z powyższym obrońca obwinionego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie obwinionego winnym tego, że w dniu 21 sierpnia 2016r. o godzinie 06.35 w G., przy ulicy (...), na moście prowadząc w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez zjechanie na przeciwny pas ruchu, gdzie uderzył w jadący z naprzeciwka samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), tj. wykroczenia z art. 86§1 kw i wymierzenie mu na mocy tego przepisu kary grzywny w wysokości 400 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zdaniem sądu odwoławczego, sąd I instancji prawidłowo przeprowadził przewód sądowy oraz ocenił wszystkie zebrane dowody, a na ich podstawie poczynił właściwe ustalenia faktyczne i trafnie orzekł o odpowiedzialności obwinionego. Sąd odwoławczy w całości podziela ustalenia Sądu I instancji, który właściwie, wszechstronnie i wnikliwie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku postępowania i na ich podstawie dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego, zaś argumenty podniesione w apelacji stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i rozważaniami Sądu I instancji.

Twierdzenia skarżącego opierały się w głównej mierze na błędnej ocenie przez Sąd meriti zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, który stanowił podstawę przypisania obwinionemu popełnienia zarzucanego czynu. Podkreślić należy, że Sąd I instancji w sposób uprawniony przypisał obwinionemu popełnienie zarzucanego mu wykroczenia z art. 86§2 kw. Sam obwiniony w złożonych przez siebie wyjaśnieniach wskazał, że pił wcześniej alkohol, co prawda ilość stwierdzonego u niego stężenia alkoholu nie powstała w wyniku spożycia alkoholu w ilości i czasie podanym przez niego, na co zwrócił uwagę biegły z zakresu medycyny sądowej w sporządzonej w niniejszej sprawie opinii, niemniej jednak do spożycia przez obwinionego alkoholu z pewnością doszło, do czego sam się przyznał. Nadto, pomiar urządzeniem A. (...), jak słusznie zauważył biegły, nie został wykonany w sposób prawidłowy, niemniej jednak wskazał na spożycie przez obwinionego alkoholu, nawet uwzględniając margines błędu 0,01 mg/l. Wyników tych nie zaburza fakt, że samo badanie zostało przeprowadzone w sposób nieprawidłowy, bowiem obwiniony wydychał powietrze przez okres krótszy niż trzy sekundy, a między badaniami nie było przerwy piętnastominutowej. Stwierdzenia biegłego, że badania wydychanego powietrza nie mogą stanowić wartości dowodowej do stwierdzenia danej okoliczności nie miały znaczenia dla niniejszej sprawy, bowiem ocena dowodów zgromadzonych w sprawie, czym była także sporządzona opinia, należy do Sądu a nie do biegłego. Co więcej, jak wynika z zeznań świadka J. N. – funkcjonariusza Policji, który przybył na miejsce zdarzenia – od obwinionego było czuć woń alkoholu, zaś sam obwiniony początkowo wyrażał zgodę na poddanie się badaniu na zawartość alkoholu we krwi, jednak później odmówił w nim udziału. Te wszystkie zgromadzone w niniejszej sprawie dowody pozwalały na przypisanie obwinionemu winy w zakresie popełnienia wykroczenia z art. 86§2 kw.

Jeszcze raz podkreślić należy, że Sąd meriti poddał zgromadzone dowody należytej ocenie, nie naruszając przepisów postępowania.

W trakcie analizy akt sprawy pod kątem zaistnienia przesłanek z art. 104 kpw i art. 440 kpk w zw. z art. 109§2 kpw, Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień, które skutkować musiałyby uchyleniem zaskarżonego orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

O zwrocie kosztów zastępstwa procesowego oskarżycielki posiłkowej od obwinionego orzeczono w oparciu o przepisy art. 119 kpw w zw. z art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk w zw. z art. 635 kpk oraz §11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokacie (Dz.U.2015.1800).

Na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 636§1 kpk w zw. z art. 21 pkt 2 w zw. art. 8 oraz w zw. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, nr 49, poz. 223 ze zm.) Sąd odwoławczy obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania odwoławczego w wysokości 50zł oraz opłatą za II instancję w kwocie 80zł.