Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 536/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Brodnicy, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSR Marzanna Wiśniewska

Protokolant:

st. sekr. sądowy Marzena Sowińska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Brodnicy Aliny Szram

po rozpoznaniu w dniu 09.05.2017r., 23.08.2017r., 21.09.2017r., 07.11.2017r., 21.11.2017r. i 20.03.2018r.

sprawy:

1.S. Ż. (1) c. J. i K. z domu G.

ur. (...) w (...)

oskarżonej o to, że:

1. w dniu 12 kwietnia 2016 roku w m. B. kierując motorowerem T. (...) C. nr rej. (...) na którym jako pasażer jechał J. Ż. (1) umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachowała należytej ostrożności w czasie wykonywania manewru skrętu w lewo w drogę dojazdową, nie upewniając się należycie czy może bezpiecznie wykonać ten manewr, nie sygnalizowała zamiaru skrętu w lewo odpowiednio wcześnie, tylko bezpośrednio przed jego rozpoczęciem i rozpoczęła skręcanie od prawej krawędzi jezdni bez uprzedniego zjechania do środka jezdni, czym naruszyła zasady bezpieczeństwa określone w art. 22 ust.1, 2pkt 2 i 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, w wyniku czego doszło do zderzenia z wyprzedzającym ją samochodem marki T. (...) nr rej. (...) kierowanym przez E. D. (1), co spowodowało, że jadący jako pasażer na motorowerze J. Ż. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu kręgosłupa z porażeniem kończyn dolnych i zaburzeniem czucia poniżej drugiego dermatonu piersiowego z zaburzeniami oddawania moczu w postaci pęcherza neurogennego, które to obrażenia stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu przepisu art. 156 § 1 pkt 2 kk w postaci ciężkiej choroby długotrwałej

tj. o czyn z art. art. 177 § 1 i 2 kk

2. E. D. (1) s. (...) z domu B.,

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

2. dniu 12 kwietnia 2016 roku w m. B. kierując samochodem marki T. (...) nr rej. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że podczas manewru wyprzedzania motoroweru T. (...) Challenger nr rej. (...) kierowanego przez S. Ż. (1) na którym jako pasażer jechał J. Ż. (1), nie zachował prędkości bezpiecznej pozwalającej na uniknięcie wypadku, która to prędkość przekraczała prędkość dopuszczalną poza obszarem zabudowanym przez co naruszył zasady bezpieczeństwa określone w art. 19 ust. l oraz art. 20 ust. 3 pkt 1 d ustawy Prawo o ruchu drogowym w wyniku czego doszło do zderzenia z wyprzedzanym i podejmującym manewr skrętu w lewo motorowerem w wyniku czego jadący jako pasażer na motorowerze J. Ż. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu kręgosłupa z porażeniem kończyn dolnych i zaburzeniem czucia poniżej drugiego dermatonu piersiowego z zaburzeniami oddawania moczu w postaci pęcherza neurogennego , które to obrażenia stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu przepisu art. 156 § 1 pkt 2 kk w postaci ciężkiej choroby długotrwałej,

tj. o czyn z art. art. 177 § 1 i 2 kk

orzeka:

I/ uznaje oskarżonych S. Ż. (1) i E. D. (1) za winnych popełnienia zarzucanych im czynów stanowiących występek z art. 177 § 1 i 2 kk z tym ustaleniem, że E. D. (1) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i za to z mocy art. 177 § 2 kk wymierza im kary:

- S. Ż. (1) karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności

- E. D. (1) karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

II/ na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności wobec obu oskarżonych warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby;

III/ na podstawie art. 46 § 2 kk orzeka od oskarżonego E. D. (1) na rzecz pokrzywdzonego J. Ż. (1) nawiązkę w kwocie 2.000 (dwóch tysięcy) złotych;

IV/ zwalnia oskarżonych od opłat sądowych, a wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IIK 536/16

UZASADNIENIE

W oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 kwietnia 2016 r. w miejscowości B. doszło do wypadku drogowego, w którym udział brały dwa pojazdy: motorower T. (...) C., na którym jechała kierująca S. Ż. (1) i pasażer J. Ż. (1) oraz samochód T. (...), w którym jechał kierujący E. D. (1). Pasażer motoroweru był pod wpływem alkoholu ( 0,04 i 0,03 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Do wypadku doszło poza obszarem zabudowanym, na prostym i płaskim odcinku drogi jednojezdniowej, dwukierunkowej, bez wyznaczonej osi. Szerokość asfaltu wynosi w tym miejscu 5 metrów, po obu stronach znajdują się trawiaste pobocza. Wypadek zdarzył się w porze dziennej, przy dobrej widoczności, suchej i gładkiej jezdni. Oba pojazdy zmierzały w tym samym kierunku i poruszały się z prędkością: samochód około 98 km/h, zaś motorower – około 30 km/h. Osoby jadące motorowerem zmierzały do zabudowań leżących po lewej stronie drogi, z tego też względu motorowerzystka bezpośrednio przed rozpoczęciem manewru zjazdu w lewo, włączyła kierunkowskaz), co nastąpiło na około 18 metrów ( opinia k. 115) przed miejscem skrętu. Do pojazdu tego przymocowane były dwie łopaty : po obu stronach pojazdu. Oskarżony jadący za motorowerem był w już wówczas trakcie manewru jego wyprzedzania, na lewym pasie ruchu. Widząc zachowanie poprzedzającego go pojazdu, rozpoczął manewr gwałtownego hamowania i udało mu się zmniejszyć prędkość do około 50 km/h, jednakowoż nie udało się uniknąć wypadku. Doszło do zderzenia pojazdów. Pokrzywdzony J. Ż. (1) na skutek uderzenia wpadł na maskę samochodu i następnie zsunął się, ostatecznie upadając do rowu. Oskarżona upadła na jezdnię Oskarżony E. D. (1) zatrzymał samochód, podszedł kolejno do obojga małżonków Ż.., upewnił się żyją, a następnie wrócił do samochodu po telefon i zawiadomił służby ratunkowe.

Na skutek wypadku J. Ż. (1) doznał urazu kręgosłupa z porażeniem kończyn dolnych i zaburzeniem czucia poniżej dermatonu piersiowego z zaburzeniami oddawania moczu w postaci pęcherza neurogennego, przy czym obrażenia te stanowią ciężką chorobę długotrwałą. Z miejsca zdarzenia został przetransportowany do szpitala w B., a następnie do G., gdzie był hospitalizowany, a obecnie jeszcze poddawany jest rehabilitacji, na które wozi go karetka szpitalna.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonych: S. Ż. – k. 134-135, 317v, E. D. – k.317v-318, zeznania M.P.- k .5-6. 320-320v, częściowo – J. Ż. – k.319-319v, A. G. – k. 92, 320v, G. Ż. – k. 67, 335v, P. R. – k. 334-335, M. O.- k.335- 336, Ł. J. – k. 336 , T,R. –k. 336-336v, S. A.- k. 336, R. K. –k. 336v, K.P.- k..336v-337, P. K.- k. 337, M.Z.- k. 337, r.L. –k. 337v, Z. Z. – k.337v-338, R. W. –k. 338, P. Ż. –k. 338-338v, T. G. – k. 338v, opinia biegłego S. S. –k. 100-127, 356-358, 379-388, 421v-424, opinia - k. 95-96, protokoły badania stanu trzeźwości – k. 2, 15-16,18, 24, protokoły oględzin – k. 3-4, 8-11, protokół obdukcji z opinią – k. 56-58, 81, dokumentacja lekarska – k. 30-31, 42-54, 7-79, materiał poglądowy i szkic miejsca zdarzenia – k. 37-38, 41).

Oskarżeni S. Ż. (1) i E. D. (1) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego złożyli wyjaśnienia ( przy czym S. Ż. (1) na rozprawie jedynie dodatkowe). Oboje oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów.

S. Ż. (1) oświadczyła, że wraz z mężem jechała do wynajętego domu, aby wykonywać tam prace remontowe. Ona prowadziła, a mąż J. Ż. (1) siedział jako pasażer. Trzymał w rękach siekierę, a do skutera przymocowane były po jego bokach sznurkami szpada i szypa. Włączyła lewy kierunkowskaz i zjechała powoli do środka jezdni, gdyż miała zamiar skręcić w lewo, widziała jadący z tyłu samochód, ale był daleko. Ten samochód jechał prosto. W momencie skrętu w drogę boczną usłyszała pisk samochodu i poczuła uderzenie ( k.134 – 135, 317).

Oskarżony E. D. (1) również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, że jechał z dozwoloną prędkością, skręcał w prawo, dojeżdżał do skrzyżowania na wzniesieniu, przed nim jechały inne pojazdy, ostatni z nich skręcał w prawo, więc on zwolnił, praktycznie całkowicie wytracił prędkość. Jechał dalej, widział motorower w odległości 600- 800 metrów przed sobą, postanowił go wyprzedzić, włączył lewy kierunkowskaz, w tym momencie motorower niczego nie sygnalizował. Kiedy dojeżdżał do niego, to coś z niego spadło, więc przyhamował, a następnie puścił pedał hamulca i wyprzedzał. Kilka metrów przed nim, kiedy już był w trakcie wyprzedzania, motorower zaczął skręcać i nastąpiło uderzenie w samochód. Jedna z osób jadących motorowerem wpadła na maskę samochodu i następnie zsunęła się z niej. Oskarżony stwierdził, że zatrzymał pojazd, podszedł do leżącego na poboczu pokrzywdzonego, a następnie do leżącej na jezdni oskarżonej, upewnił się, że żyją i wezwał służby ratunkowe ( k. 317v-318).

Z zeznań pokrzywdzonego J. Ż. (1) wynika, że w trakcie jazdy, około 50 metrów przed skrzyżowaniem, na którym mieli skręcać, powiedział do żony, żeby włączyła kierunkowskaz i żona to zrobiła, dojeżdżała do osi jezdni, usłyszał pisk i uderzenie. Około 100 metrów przed skrętem w drogę, w którą mieli zjeżdżać, zauważył w lusterku samochód T., ale był on daleko. Na liczniku motoroweru widział, że motorower poruszał się z prędkością około 30 km/h, może mniejszą. W trakcie jazdy trzymał w ręku siekierę , a do motoroweru, po obu jego stronach, przywiązana sznurkami była szpada i szypa (k. 319).

Świadek M. P. ( k. 5-6, 320) zeznała, że nie była świadkiem zdarzenia, zamieszkuje ona niedaleko miejsca, w którym zdarzył się wypadek. Będąc w domu usłyszała, huk wyszła na ulicę i zobaczyła leżącego w rowie w mężczyznę w kasku oraz kobietę leżącą na środku jezdni. Mężczyzna i się nie ruszał, a kobieta leżała, ale była nerwowa, kierowca samochodu dzwonił właśnie po pogotowie. Na miejscu widziała leżącą w rowie siekierę.

Świadek A. G. (2) ( k. 92, 320 v-321 ) zeznał, że przybył na miejsce zdarzenia jako funkcjonariusz Komendy Powiatowej Policji w B.. Było już po wypadku, na podstawie ustaleń wstępnych przyjęto, że motorower skręcał w trakcie, kiedy był wyprzedzany przez pojazd osobowy. Ustalono, że motorowerem jechały dwie osoby, przy czym kierowała kobieta, natomiast samochodem jechał nie tylko jego kierowca.

W toku postępowania sądowego przesłuchano ponadto funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w B. oraz K. Państwowej Straży Pożarnej w B., którzy przyjechali na miejsce zdarzenia, jak również strażaków OSP B.. Z ich zeznań wynika, że doszło do zderzenia motoroweru będącego w trakcie skrętu w lewo z samochodem kierowanym przez oskarżonego E. D. (1). Pasażerowi motoroweru udzielano niezbędnej pomocy oraz zabezpieczono miejsca zdarzenia.

Sąd ma tutaj na uwadze zeznania P. R. (2), M. O. (2), G. Ż. (2), Ł. J. (2), S. A. (2), T. R., R. K. (2), K. P., P. K. (2), M. Z., R. L., Z. Z. (2), R. W. (2), P. Ż. (2), T. G. (2). ( k. 334-338v). Sąd dał wiarę ich zeznaniom, gdyż są one spójne i logiczne, a nadto wzajemnie ze sobą współgrają. Tak samo Sąd ocenił i z tych samych powodów zeznania M. P. i A. G. (2).

Odrębnej analizie poddano zeznania pokrzywdzonego J. Ż. (1). W tym – jednakowoż wypadku – Sąd zauważył, że świadek wykazał się wyjątkowo dobrą spostrzegawczością, niebywałym wręcz słuchem i wzrokiem, przy czym ociera się to o pewnego rodzaju swobodną nadgorliwość, kiedy świadek opowiadał o tym że w trakcie jazdy instruował żonę o tym, kiedy ma włączyć kierunkowskaz, czy, że zauważył wskazania prędkościomierza w trakcie jazdy motoroweru. Są to elementy, które nakazują do zeznań pokrzywdzonego z dużą ostrożnością. Podobnie ten fragment relacji, kiedy opowiada o sposobie mocowania narzędzi do motocykla, ustawianiu, sprawdzaniu widoczności. Wydaje się, że w tym zakresie pokrzywdzony zdaje się nieco przekoloryzować i dostosować swoją wersję do sytuacji. Ostatecznie jednak co do przebiegu zdarzenia Sąd dał wiarę jego zeznaniom, gdyż w kwestiach fundamentalnych były one zbieżne z ustalonym przez Sąd przebiegiem zdarzenia.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonych E. D. (1) oraz S. Ż. (1) Sąd uznał, że przedstawili oni wersję zdarzeń, co do, których są przekonani, iż są one wiarygodne. Każdy z nich ma przekonanie o prawidłowym zachowaniu podczas zdarzenia i bezpośrednio przed nim, natomiast uważa, że wypadek został spowodowany przez drugiego kierowcę. Z tego względu ocena ich wyjaśnień jest problematyczna o tyle, że nie można im zarzucić nieprawdomówności, natomiast obiektywna ich ocena, w powiązaniu ze zgromadzonym materiałem dowodowym poddaje jednak w wątpliwość zgodność ich relacji z rzeczywistym stanem faktycznym.

W toku postępowania przygotowawczego dopuszczono dowód z opinii biegłego na okoliczność rekonstrukcji wypadku oraz przyczyn jego zaistnienia. Biegły sporządził opinię, w której stwierdził, że na lewym boku motoroweru występują ślady bezpośredniego kontaktu z nadwoziem pojazdu.. W momencie pierwszego kontaktu pojazdów przednie prawe koło samochodu znajdowało się na wysokości tylnego koła motoroweru, uszkodzenia samochodu oraz ślady bezpośredniego kontraktu na motorowerze pozwalają stwierdzić, że w momencie zderzenia osi podłużna motoroweru ustawiona była skośnie względem samochodu. Ślady wskazują również, że w czasie gwałtownego hamowania samochód był skręcany w lewo i występował uślizg tylnych kół w prawo. Samochód po zderzeniu hamowany był jeszcze na odcinku o długości około 9,3 metra, natomiast motorower w wyniku zderzenia został odrzucony na odległość około 13,5 metra. Przeprowadzona analiza pozwoliła ustalić, że prędkość motoroweru w chwili uderzenia zbliżona była w domu 27 km/h, a prędkość samochodu do około 50 km/h. Dalsza analiza doprowadziła do ustalenia, że samochód, zanim zaistniała sytuacja niebezpieczna, poruszał się z prędkością początkowo wynoszącą około 98 km/h, W momencie, gdy kierujący samochodem zaczął w reagować na niebezpieczeństwo i rozpoczął hamowanie, samochód znajdował się w środkowej części jezdni, a motorowerzystka nie rozpoczęła jeszcze skrętu i poruszała się przy prawej krawędzi jezdni. Z powyższego wynika, że kierowcach rozpoczął tę reakcję już na moment sygnalizacji zamiaru skrętu w lewo, najprawdopodobniej na włączenie kierunkowskazu. W tym momencie kierowca T. był już w początkowej fazie wykonywania manewru wyprzedzania, przy czym z uwagi na prędkość pojazdu nie był w stanie go zatrzymać, co ostatecznie doprowadziło do zderzenia się obu pojazdów. W tym wypadku przekroczenie prędkości dopuszczalnej w danych warunkach przez kierowcę samochodu było niebezpieczne i tym samym przyczyniło się do powstania zdarzenia. Biegły wskazał, że na kierowcy pojazdu zamierzającym skręcić w lewo ciąży obowiązek odpowiednio wczesnego w zasygnalizowania wykonania tego manewru. Jeśli idzie o kierowcę samochodu, który wykonywał manewr wyprzedzania motoroweru, to zgodnie z art. 24 ustawy prawo o ruchu drogowym może on wykonać manewr wyprzedzania, jeżeli pojazd jadący przed nim na tym samym pasie ruchu, nie zasygnalizował zmiany kierunku jazdy lub zmiany pasa ruchu. Nie ulega wątpliwości również, że kierujący pojazdem wykonujący manewr skrętu w lewo musi dołożyć szczególnej ostrożności w związku z tym, że tor jego pojazdu potencjalnie przecina się z torem ruchu innych pojazdów. Sprowadza się to ostatecznie do obserwacji sytuacji na drodze i odpowiedniego reagowania na pojawienie się ewentualnych zagrożeń. Wykonanie manewru skrętu w lewo bez należytej obserwacji drogi z tyłu pojazdu i uprawnienia się, czy nie spowoduje to zajechania drogi pojazdowi jadącemu z tyłu oznacza niezachowanie szczególnej ostrożności przewidzianej w art. 22 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym.

Materiał dowodowy w niniejszej sprawie pozwala przyjąć, że manewr skrętu w lewo rozpoczęty został z prawej krawędzi jezdni, natomiast kierujący E. D. (1) zatem zareagował na sytuację, gdy motorowerzystka znajdowała się około 18 metrów przed miejscem późniejszego rozpoczęcia skrętu. Można więc stwierdzić, że sygnalizacja skrętu nastąpiła bezpośrednio przed jego rozpoczęciem. Na drodze o prędkości dopuszczalnej wynoszącej 90 km/h była to sygnalizacja zbyt późna, aby kierujący z tytułu miał możliwość podjęcia stosownego w manewru obronnego. Zdaniem biegłego bezpośrednią przyczyną wypadku było niewłaściwe zachowanie kierującej motorowerem S. Ż. (1), która nie dopełniła obowiązków związanych z bezpiecznym wykonania manewru skrętu w lewo, co bezpośrednio doprowadziło do sytuacji kolizyjnej z będącym w trakcie wyprzedzania samochodem T. i ostatecznie zaskutkowało zderzeniem obu pojazdów. Jeśli idzie o kierującego samochodem E. D. (1) biegły stwierdził, że jego reakcja na manewr skrętu w lewo była prawidłowa, jednakże w prędkość, z którą się poruszał, w tym przypadku ponad granice dopuszczalne w tym miejscu spowodowała, że nie miał możliwości uniknięcia wypadku I ostatecznie doszło do zderzenia obu pojazdów.

W toku postępowania sądowego polecono biegłemu udanie się na miejsce zdarzenia i ewentualne uzupełnienie opinii o dane pozyskane na miejscu zdarzenia. Biegły wykonał polecenie Sądu i sporządził opinię uzupełniającą, jednakże wnioski wysnute po bezpośredniej oględzinach miejsca zdarzenia nie wpłynęły na zmianę treści opinii sporządzonej w postępowaniu przygotowawczym. Ponadto biegły został przesłuchany przed Sądem, odpowiadał na pytania stron i również podtrzymał opinię co do przyczyn i okoliczności zaistnienia wypadku drogowego.

Zdaniem Sądu opinia jest wiarygodna, gdyż została sporządzona w sposób rzetelny, biegły rzeczowo uzasadnił swoje stanowisko i nie ma podstaw do tego, aby przyjąć, że nie czyni ona zadość wymogom tego typu dowodów w sprawie.

W toku postępowania przygotowawczego dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu badań elektrotechnicznych celem ustalenia, czy na żarówce pochodzącej od motoroweru uczestniczącego w zdarzeniu występują cechy świecenia w chwili zdarzenia drogowego. Biegły po przeprowadzeniu stosownych badań ustalił, że żarówka kierunkowskazu lewego w czasie wypadku była sprawna i się świeciła.

W ocenie Sądu opinia ta jest wiarygodne, strony nie wnosiły uwag co do jej rzetelności oraz prawidłowości.

Reasumując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał – podzielając w pełni wnioski wskazane w opinii przez biegłego oraz jego ustalenia, że oskarżona S. Ż. (1) dopuściła się popełnienia zarzucanego czynu. W ocenie Sądu wina oskarżonej sprowadzała się do tego, że zbyt późno włączyła ona lewy kierunkowskaz sygnalizując zjazd w lewą stronę, w wyniku czego w sposób bezpośredni spowodowała zderzenie z samochodem marki T. kierowanym przez oskarżonego E. D. (1). Biorąc pod uwagę późną sygnalizację wykonania manewru należy przyjąć, że oskarżono S. Ż. (3) zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym naruszyła w sposób umyślny. Oskarżona wiedziała, dokąd zmierza, trasę po której się poruszała, znała bardzo dobrze , miejsce skrętu nie stanowiło dla niej żadnego zaskoczenia, winna więc bezwzględnie w odległości umożliwiającej bezpieczną reakcję innych użytkowników drogi zasygnalizować zamiar wykonania manewru.

Sąd uznał również E. D. (1) za winnego popełnienia zarzucanego czynu, jednakowoż Sąd ustalił, że oskarżony ten zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym naruszył nieumyślnie. W przypadku E. D. (1) wina sprowadza się do tego, że z powodu zbyt dużej prędkości nie miał możliwości uniknięcia zdarzenia, które zachowaniem swoim w sposób bezpośredni spowodowała oskarżona S. Ż. (1) . Prędkość, z którą się poruszał – 98 km/h - ustalona przez biegłego spowodowała, że wobec takiego zachowania współoskarżonej, nie mógł w sposób należyty zareagować, tj. nie był w stanie uniknąć kolizji z motorowerem. Należy podnieść, że kwestia naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, to jest charakteru umyślnego lub nieumyślnego była wielokrotnie przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego. Rodzaj i stopień naruszenia tych zasad rzutuje na stopień społecznej szkodliwości, którym co oczywiste jest wyższy w przypadku umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym ( wyrok Sądu Najwyższego z 19.10.1976 roku OSNKW 1976, nr 12, poz. 153 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 10.07.2008 roku, (...). w 37/ 08. Z analizy orzecznictwa wynika, że umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu ma miejsce w razie: nieobserwowania jezdni przez kierującego pojazdem, prowadzenia motocykla w stanie nietrzeźwości bez uprawnień, świadomego i wyraźnego przekroczenia dozwolonej prędkości pojazdu, samego prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości, wyprzedzania pojazdów w miejscu niedozwolonym i wymuszenia pierwszeństwa przejazdu, nienależytego obserwowania drogi oraz niezachowania ostrożności przy omijaniu, prowadzenia pojazdu z niedozwoloną prędkością w miejscu, w którym ustawiony jest znak ostrzegający o podwójnym niebezpiecznym zakręcie ( komentarz do art. 177 Kodeksu Karnego pod redakcją Królikowskiego Zawłockiego 2017).

W niniejszej sprawie należy mieć na uwadze fakt, że wypadek zdarzył się w miejscu, w którym dozwolona administracyjnie prędkość poruszania się pojazdów wynosi 90 km/h. Oskarżony E. D. (1), jak wynika z opinii biegłego, poruszał się z prędkością oscylującą w granicach 98 km/h. Przekroczenie prędkości było więc nieznaczne, co pozwala potraktować naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym w kategorii nieumyślności.

W toku postępowania oskarżeni zostali poddani badaniom sądowo-psychiatrycznym ( k. 153-154, 263-264).Biegli stwierdzili, że oboje mieli zachowaną zdolność rozpoznania czynu, jak też i pokierowania swoim postępowaniem, przy czym w odniesieniu do S. Ż. (1)- dodatkowo - rozpoznano obniżenie funkcji intelektualnych na pograniczu normy i upośledzenia umysłowego stopnia lekkiego.

Wymierzając oskarżonym kary Sąd przyjął jako okoliczności obciążające wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oraz w wypadku S. Ż. - naruszenie zasad ruchu drogowego w postaci umyślnej, a także, że przewoziła ona pasażera będącego pod działaniem alkoholu.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął w odniesieniu do obojga oskarżonych ich niekaralność ( k. 148, 164, 342, 343) oraz w odniesieniu do E. D. (1) – nieumyślne naruszenie zasad ruchu drogowego.

Sąd wymierzył obojgu oskarżonym kary pozbawienia wolności kształtujące się w granicach dolnego ustawowego, a ponadto ich wykonanie zawiesił warunkowo uznając, że są podstawy do tego, aby przypuszczać, że pozostając na wolności będą przestrzegać porządku prawnego.

Na mocy art. 46§2 kk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę, której celem ma być zrekompensowanie odniesionych obrażeń.

Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, mając na uwadze ich trudną sytuację finansową..

Sędzia Sądu Rejonowego

M. W.

Z /

1.  (...);

2.  (...)

B., (...).