Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2020 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2020 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. (...) w upadłości z siedzibą w G.

przeciwko J. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego J. P. na rzecz powoda S. (...) w upadłości z siedzibą w G. kwotę 33.128,17zł (trzydzieści trzy tysiące sto dwadzieścia osiem złotych siedemnaście groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości 10% w stosunku rocznym od dnia 29 lipca 2019 roku do dnia 12 lutego 2020 roku,

2.  należność zasądzoną w punkcie 1 (pierwszym) wyroku wraz z odsetkami, tj. kwotę 34.925,26zł (trzydzieści cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia pięć złotych dwadzieścia sześć groszy) rozkłada na 96 miesięcznych rat, pierwszych 12 rat w wysokości 250zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) każda rata, kolejnych 12 rat w wysokości 300zł (trzysta złotych) każda rata, kolejnych 12 rat w wysokości 350zł (trzysta pięćdziesiąt złotych) każda rat, kolejnych 59 rat w wysokości 400zł (czterysta złotych) każda rata i ostatnia 96 rata w wysokości 525,26zł (pięćset dwadzieścia pięć złotych dwadzieścia sześć groszy) płatnych do 15-tego dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego od tego, w którym niniejszy wyrok się uprawomocni, z tym że opóźnienie w zapłacie którejkolwiek z rat spowoduje wymagalność całego nieuiszczonego roszczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od niezapłaconej części zobowiązania stanowiącego należność główną,

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

4.  nie obciąża pozwanego J. P. kosztami procesu.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

\

Sygn. akt I C 1095/19 upr.

UZASADNIENIE

Powód S. (...) w upadłości z siedzibą w G. wniósł przeciwko J. P. pozew o zapłatę kwoty 33.128,17 zł oraz o zasądzenie kosztów procesu – do rozpoznania w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 11 kwietnia 2016 roku pozwany zawarł z S. (...) z siedzibą w G. umowę pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) w kwocie 34.600 zł., z której się nie wywiązał, w związku z czym umowa została wypowiedziana. Powód podkreślił, iż na dochodzoną pozwem kwotę 33.128,17 zł składa się: 29.319,86 zł. tytułem niespłaconego kapitału pożyczki, kwota 830,63 zł tytułem odsetek umownych (kapitałowych), 2.977,68 zł. tytułem odsetek umownych z tytułu opóźnienia w spłacie pożyczki (karne, naliczane od kwoty przeterminowanego kapitału pożyczki). Powód wyjaśnił, ze kierował do pozwanego wezwania do dobrowolnej spłaty przeterminowanego zadłużenia, jednakże były one bezskuteczne.

W pozwie wyjaśniono również, że postanowieniem z dnia 21 listopada 2017 roku, sygn. akt VI GU 596/17 Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku, Wydział VI Gospodarczy, ogłosił upadłość (...) i powołał syndyka w osobie Lechosława Kochańskiego.

W dniu 13 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1429913/19/18 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w którym uwzględnił roszczenie powoda w całości.

Pismem z dnia 1 października 2019 r. pozwany złożył sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty. W sprzeciwie wnosił o oddalenie powództwa w całości. Wyjaśnił, że przyczyną nieterminowego uiszczania przez niego rat zaciągniętej pożyczki była trudna sytuacja finansowa oraz zdrowotna. Podkreślał, że jest emerytem i otrzymuje emeryturę w kwocie 1.440,49 zł. miesięcznie brutto, przy czym rzeczywiście uzyskiwana kwota jest znacząco niższa, albowiem podlega ona zajęciu komorniczemu w związku z egzekucją alimentów i ostatecznie otrzymuje sumę 514 zł. miesięcznie. Podkreślił, ze z uwagi na wiek i stan zdrowia nie jest w stanie uzyskać jakiegokolwiek dodatkowego zarobku. Podkreślił, ze samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe i wszelkie koszty utrzymania (opłaty eksploatacyjne ok. 460 zł. miesięcznie, leczenie ok. 65 zł. miesięcznie, opłata za telefon 30 zł. miesięcznie, zobowiązania za okna i opał 425 zł. miesięcznie, podatki ok. 72 zł. miesięcznie) musi pokryć z emerytury. Zaznaczył, ze ww. koszty są to koszty stałe, a zatem wszelkie niespodziewane wydatki, wynikające choćby z awarii czy konieczności dokonania drobnych nakładów, stanowią dodatkowe obciążenie dla jego budżetu. Przyznał, ze nieterminowo uiszczał raty zaciągniętej pożyczki, jednakże wypowiedzenie umowy, biorąc pod uwagę jego sytuację życiową, było przedwczesne i sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

W dniu 13 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1429913/19/18 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał przekazał rozpoznanie niniejszej sprawy Sądowi Rejonowemu w Człuchowie.

Pozwany nie stawił się na rozprawie wyznaczonej na dzień 12 lutego 2020 r., jednakże usprawiedliwił swoją nieobecność powołując się na zły stan zdrowia. Wniósł jednak o przeprowadzenie rozprawy bez jego udziału.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany J. P. zawarł w dniu 11 kwietnia 2016 r. umowę pożyczki o nr (...) na kwotę 34.600 zł. Umowa została zawarta na okres od 11 kwietnia 2016 r. do dnia 22 września 2024 r.

bezsporne ponadto dowód: umowa pożyczki ( kredyt konsumencki) k. 38-43, harmonogram spłaty k. 44-47, regulamin k. 49-51, dyspozycja wypłaty k. 48

Pozwany pomimo swojego zobowiązania wobec powoda, wynikającego z umowy, nie regulował rat pożyczki w ustalonych terminach.

bezsporne

Pozwany J. P. jest emerytem, otrzymuje emeryturę w kwocie 1440,49 zł. miesięcznie, jego emerytura podlega zajęciu komorniczemu w związku z egzekucją alimentów. Ostatecznie otrzymuje on kwotę 514 zł. Z uwagi na wiek i stan zdrowia nie jest on w stanie uzyskać jakiegokolwiek dodatkowego zarobku. Prowadzi on samodzielnie gospodarstwo domowe i wszelkie koszty utrzymania (opłaty eksploatacyjne ok. 460 zł. miesięcznie, leczenie ok. 65 zł. miesięcznie, opłata za telefon 30 zł. miesięcznie, zobowiązania za okna i opał 425 zł. miesięcznie, podatki ok. 72 zł. miesięcznie) musi pokryć z emerytury. Jakiekolwiek niespodziewane wydatki, wynikające choćby z awarii czy konieczności dokonania drobnych nakładów, stanowią dodatkowe obciążenie dla jego budżetu.

bezsporne

Postanowieniem z dnia 21 listopada 2017 roku, sygn. akt VI GU 596/17 Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku, Wydział VI Gospodarczy, ogłosił upadłość (...) i powołał syndyka w osobie Lechosława Kochańskiego.

bezsporne, ponadto dowód: postanowienie k. 31, 32

Powód wzywał pozwanego do zapłaty należności wynikających z umowy. Wobec braku spłaty rat powód pismem z dnia 23 sierpnia 2018 r. wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki.

bezsporne, ponadto dowód: pismo k. 83-85, wypowiedzenie k. 86-88

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie stan faktyczny był bezsporny. Pozwany przyznał, ze zawierał przedmiotową umowę stanowiącą podstawę powództwa, nie kwestionował faktu, iż zawarł umowę opisaną w pozwie. Przyznał, iż nie wywiązał się z zaciągniętego zobowiązania, podkreślając, że zmusiła go do tego sytuacja osobista i majątkowa. W związku z powyższym, pomimo, ze w sprzeciwie wnosił o oddalenie powództwa należy uznać, ze nie kwestionował on co do zasady powództwa (albowiem nie zakwestionował okoliczności przytoczonych przez powoda). Wnosząc o oddalenie powództwa powoływał się jedynie na brak możliwości spłaty z powodów osobistych i majątkowych. Podkreślić należy, ze pozwany nie był reprezentowany przez profesjonalistę, podjął środki obrony, jakie w jego ocenie były słuszne, zgodnie z pouczeniem, albowiem nie miał możliwości zapłaty roszczenia w całości.

Z treści art. 229 k.p.c. wynika, że nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości.Za „fakty przyznane" rozumie się w nauce i praktyce fakty twierdzone przez jedną stronę i potwierdzone, jako zgodne z prawdą, przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy (przyznania) złożonego w toku (w każdym stadium) postępowania. Podkreślić należy, ze pozwany nie kwestionował faktów przytoczonych przez powoda, potwierdził je, wskazał jedynie, że nie ma możliwości spłaty. Nie można uznać twierdzenia pozwanego, ze wypowiedzenie umowy było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Pożyczkodawca miał prawo wypowiedzieć umowę na podstawie pkt 29 umowy, zgodnie z którym miał on prawo wypowiedzieć umowę z 30 dniowym wypowiedzeniem gdy pożyczkobiorca nie zapłaci w terminie pełnych rat za co najmniej dwa okresy płatności po uprzednim wezwaniu listem poleconym do zapłaty zaległych rat, w terminie nie krótszym niż 14 dni roboczych od otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy. Skorzystanie z przysługującego powodowi prawa, wynikającego z umowy, nie można uznać za działanie sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo aby zmierzało ono do obejścia prawa.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o dowody przedstawione przez powoda oraz oświadczenie pozwanego zawarte w sprzeciwie, należało uwzględnić żądanie powoda w całości, w związku z czym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 33.128,17zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 10% w stosunku rocznym od dnia 29 lipca 2019 roku do dnia 12 lutego 2020 roku,

Biorąc pod uwagę oświadczenie powoda zawarte w sprzeciwie, w którym powoływał się na bardzo trudną sytuację osobistą i majątkową należało uznać jego oświadczenie jako wniosek o rozłożenie na raty z uwagi na brak możliwości spłaty w całości.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (vide: A. Jakubecki, Komentarz do art. 320 Kodeksu postępowania cywilnego, Lex Omega). Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat ( uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - zasada prawna z dnia 22 września 1970 roku, III PZP 11/70, OSNC 1971, nr 4, poz. 61).

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, zasądzone roszczenie na mocy art. 320 k.p.c. należało rozłożyć na raty, z uwagi na sytuację materialną i osobistą pozwanego. Niezastosowanie w tym wypadku przepisu art. 320 k.p.c. mogłoby narazić jego na niepowetowaną szkodę. Biorąc pod uwagę, ze Sąd rozłożył należność dochodzoną pozwem na raty, a tym samym nie uwzględnił żądania powoda w całości co do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wraz z odsetkami, w tym zakresie Sąd oddalił powództwo (pkt 3 wyroku).

Zauważyć należy, że brak spłaty zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy spowodowane było faktem trudnej sytuacji osobistej i majątkowej pozwanego. Jest on emerytem, otrzymuje emeryturę w kwocie 1440,49 zł. miesięcznie brutto, jednakże jego emerytura podlega zajęciu komorniczemu w związku z egzekucją alimentów. Ostatecznie otrzymuje on kwotę 514 zł. Z uwagi na wiek i stan zdrowia nie jest on w stanie uzyskać jakiegokolwiek dodatkowego zarobku. Prowadzi on samodzielnie gospodarstwo domowe i wszelkie koszty utrzymania (opłaty eksploatacyjne ok. 460 zł. miesięcznie, leczenie ok. 65 zł. miesięcznie, opłata za telefon 30 zł. miesięcznie, zobowiązania za okna i opał 425 zł. miesięcznie, podatki ok. 72 zł. miesięcznie) musi pokryć z emerytury. Jakiekolwiek niespodziewane wydatki, wynikające choćby z awarii czy konieczności. Strona powodowa nie zakwestionowała twierdzeń pozwanego. W związku z powyższym Sąd umożliwił pozwanemu spłatę zadłużenia w ratach, przy czym opóźnienie w zapłacie którejkolwiek z rat spowoduje wymagalność całego nieuiszczonego roszczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od niezapłaconej części zobowiązania stanowiącego należność główną,

Sąd odstąpił również od obciążenia pozwanego kosztami procesu.

Zgodnie z treścią art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawia ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi ( porów. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73, LEX nr 7366). Sąd bierze pod uwagę przesłanki związane z samym przebiegiem postępowania oraz dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony.

Sąd, biorąc pod uwagę, że pozwany co do zasady nie kwestionował podstawy powództwa oraz uwzględniając jego stan majątkowy, odstąpił od obciążenia go kosztami procesu.