Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2019 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r.

sprawy A. S.

syna Z. i E. z domu M.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 157 § 2 kk w związku z art. 57a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 27 maja 2019 r. sygnatura akt III K 748/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. J. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516, 60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 663 /19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 27 maja 2019 roku, sygn. akt III K 748 /17:

I.  Oskarżonego A. S. uznał za winnego popełnienia tego, że w dniu 5 lipca 2017 roku w W. woj. (...) uderzając pięścią w twarz spowodował u J. S. obrażenia w postaci urazu twarzoczaszki ze złamaniem lewej kości nosowej bez przemieszczenia, drobne rany tłuczone skóry i błony śluzowej warg, złamanie korony zęba 14 i wybicie zęba 21 ze złamaniem i pozostawieniem w zębodole korzenia, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała u wymienionego poniżej dni siedmiu, przy czym czynu tego stanowiącego umyślny zamach na zdrowie pokrzywdzonego dopuścił się bez powodu publicznie okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, to jest popełnienia występku z art. 157§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk i za czyn ten na podstawie tych przepisów wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 57a §2 k.k. orzekł od oskarżonego A. S. na rzecz pokrzywdzonego J. S. nawiązkę w wysokości 1000 (tysiąc) złotych;

III.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. J. kwotę 1240 złotych tytułem wynagrodzenia obrońcy z urzędu;

IV.  zwolnił oskarżonego z kosztów sądowych, poniesione wydatki zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się oskarżony, imieniem którego apelację wywiódł obrońca z urzędu.

Apelujący Na podstawie art. 438 pkt. 2 k.pk. w zw. z art. 427 k.p.k. wyrokowi temu zarzucam obrazę przepisów postępowania, mające wpływ na treść orzeczenia, tj:

- art. 4 k.p.k. poprzez nie uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego i oparcie stanu faktycznego wyłącznie na okolicznościach i dowodach obciążających oskarżonego przy jednoczesnym pominięciu dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego i innych dowodów przemawiających na korzyść.

- art. 5 pkt. 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego.

- art. 92 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez oparcie wyroku skazującego jedynie na części zgromadzonego materiału dowodowego, a nie na wszystkich dowodach, ocenianych całościowo i przeprowadzonych na rozprawie

- art.7 k.p.k. poprzez brak wszechstronnego rozważanie zebranego w sprawie materiału dowodowego i dokonanie dobrowolnej i wybiórczej, nie zaś swobodnej oceny zgromadzonych dowodów z wyjaśnień oskarżonego.

2. Na podstawie art. 438 pkt. 3 k.p.k. w zw. z art. 427 k.p.kv wyrokowi temu zarzucam błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, poprzez przyjęcie iż oskarżony dokonał zarzucanego mu czynu, podczas gdy w toku postępowania sądowego nie przesłuchano pokrzywdzonego, jedynego świadka tego zdarzenia, którego zeznania w całości obciążają oskarżonego, a który nie wyjaśnił wszystkich okoliczności, dla których A. S. miał dopuścić się zarzucanego mu czynu. Istotnym zwłaszcza pozostaje, że nagranie monitoringu nie potwierdzają również że zarzucanego czynu miał dokonać A. S., gdyż jak sam zeznawał na rozprawie przed Sądem I Instancji, z nagrania można wywnioskować, że czynu dokonał mężczyzna, nie mający tatuażu na ręce i będący ubrany w koszulkę innego koloru, niż ta która została zabezpieczona, podczas gdy oskarżony A. S. ma wytatuowane obie ręce i tego dnia nie posiadał na sobie koszulki w tym kolorze.

Na zasadzie powyższego wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest całkowicie bezzasadna.

Wbrew stanowisku oskarżonego kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku wykazała niepodważalnie, iż Sąd I instancji poczynił ustalenia faktyczne z poszanowaniem wszystkich norm postępowania karnego zawartych w art. 410 kpk i art. 7 kpk, tj. kształtując swoje przekonanie na podstawie całokształtu przeprowadzonych dowodów, ocenionych przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Przyjęcie sprawstwa oskarżonego A. S. jako wypełniającego ustawowe znamiona występku określonego w art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk zostało w pełni wykazane w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Motywy te są pełne i wyczerpujące, nie pomijają żadnych istotnych dowodów a wywiedzione wnioski końcowe nie są ani sprzeczne z dowodami sprawy ani obarczone błędami logicznymi.

Z tych powodów zawarte w apelacji zarzuty obrazy prawa procesowego art. 4 kpk, art. 5 pkt. 2 kpk, art. 92 kpk czy art.410 kpk i art.7 kpk są całkowicie chybione, wymienione w nich zasady procedowania przecież w żaden sposób nie zostały złamane. Jak można wnioskować z treści apelacji owe zarzuty wynikają wyłącznie z dokonanej przez Sąd I instancji ujemnej oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego. Apelacja zatem stanowi wyłącznie odbicie linii obrony oskarżonego, znanej i ocenionej przez Sąd I instancji. Niestety apelujący nie wykazał, by ocena ta była wadliwa. Wszak w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy wskazał na dwie wersje stanu faktycznego, pierwszą opartą o gołosłowne i nie poparte dowodowo wyjaśnienia oskarżonego oraz drugą, wynikającą z zeznań pokrzywdzonego J. S. i dowodów ją wspierających. Sąd prawidłowo przeanalizował obie wersje, w tym wskazał należycie i czytelnie motywy uznania zeznań pokrzywdzonego za wiarygodne. Wypada tu podkreślić, że pokrzywdzony po pobiciu szczegółowo opisał cechy wyglądu sprawcy ( mężczyznę wzrostu około 170 cm, o okrągłej głowie, krępej budowie ciała, krótko ściętych włosach, ubranego w koszulkę koloru niebieskiego albo ciemnozielonego), oraz to, że sprawca poruszał się w towarzystwie innego mężczyzny. Opis ten pozwolił na ustalenie sprawcy w osobie oskarżonego w oparciu o zapis monitoringu okolicy miejsca pobicia, na którym – zgodnie do zeznań pokrzywdzonego - utrwalono wizerunki idących ulicą dwóch mężczyzn, w tym oskarżonego. Pokrzywdzony w swoich zeznaniach co do przebiegu zdarzenia i osoby sprawcy był konsekwentny - rozpoznał oskarżonego na monitoringu okolicy miejsca pobicia (k.19), materiale zdjęciowym (k. 32-35) oraz procesowej konfrontacji z oskarżonym (k. 37-38 akt). Bezpośrednie przeprowadzenie dowodu z zeznań pokrzywdzonego na rozprawie było niemożliwe wobec jednoznacznie ustalonego ( w drodze opinii sądowo –psychologicznej (k.183 akt) stanu chorobowego J. S. po doznanym udarze niedokrwiennym mózgu i całkowitej afazji., co obrońcy było przecież wiadomym. Skoro przeprowadzenie tego dowodu nastąpiło przez przewidziane procedurą art. 392 § 1 kpk ujawnienie zeznań z postępowania przygotowawczego (zresztą za zgodą obrońcy na rozprawie w dniu 14 marca 2019r.), to zarzut niewyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy stał się nietrafiony. Apelujący akcentuje tu okoliczność, iż z nagrania monitoringu można wnioskować, iż mężczyzna na nim ujawniony (o cechach wyglądu oskarżonego) nie ma tatuażu na ręce i był ubrany w koszulkę innego koloru niż zabezpieczona u oskarżonego. Otóż pokrzywdzony nie podawał w zeznaniach, by sprawca posiadał tatuaże (bo tego nie zauważył), zaś jakość techniczna nagrania monitoringu nie pozwala na ustalenie, czy mężczyzna w zielonej koszulce (zidentyfikowany jako oskarżony) posiada bądź nie tatuaż na ręce. Negacja oskarżonego co do ustalonego ubioru sprawcy ( koloru koszulki) na monitoringu jest o tyle nieskuteczna, że pokrzywdzony wskazał jednoznacznie na cechy sylwetki i wyglądu oskarżonego i dalej wprost zidentyfikował oskarżonego, ale co do koszulki podał kolor niebieski albo ciemnozielony, tj. jak zatrzymana w sprawie. Tak więc sprawstwo i zawinienie oskarżonego ustalono prawidłowo, po czym trafnie zakwalifikowano jako uszkodzenie ciała w warunkach występku chuligańskiego z art. 157 § 12 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk .

Odnosząc się do wymiaru kary ( 6-ciu miesięcy ograniczenia wolności z nałożeniem obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 40 godzin w stosunku miesięcznym) byłoby nieuzasadnionym stwierdzenie, że wymierzono oskarżonemu karę rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu art. 438 pkt. 4) kpk. Odpowiednio uwzględnił Sąd I instancji wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, po stronie oskarżonego pozostają wyłącznie okoliczności obciążające, bo nie tylko wielokrotna karalność sądowa, ale także działanie chuligańskie, zatem z niskich pobudek, dotkliwe dla zdrowia pokrzywdzonego. Dlatego uznać należy wymierzoną karę za wręcz relatywnie łagodną, przez co brak jest podstawy dla czynienia jakiejkolwiek korekty wyroku na korzyść oskarżonego.

W pkt. II- im dyspozycji o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714).

O zwolnieniu oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia brak zatrudnienia i jakiegokolwiek majątku w posiadaniu oskarżonego.