Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

przewodniczący sędzia Andrzej Antkiewicz

protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2020 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w G.

przeciwko M. Ż. (1)

o zapłatę

I umarza postępowanie w zakresie żądania zapłaty kwoty 3.238,79 zł;

II zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.778,60 zł (jeden tysiąc siedemset siedemdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 1591,37 zł od dnia 17 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty;

III oddala powództwo w pozostałej części;

IV zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 464,24 zł (czterysta sześćdziesiąt cztery złote dwadzieścia cztery grosze) tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2566/19

UZASADNIENIE

Powódka wniosła o wydanie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i nakazanie pozwanemu M. Ż. (1) zapłaty kwoty 14.556,96 zł w tym kwotę 13.197,12 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 17.04.2019 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1.359,84 zł bez odsetek. Pozew zawierał żądanie zasądzenia kosztów procesu wg norm przepisanych (k. 3 – 6).

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie najmu nieruchomości położonych w G. i w ramach swojej działalności zawarła z pozwanym umowę najmu lokalu socjalnego. Powódka należycie wywiązała się z zawartej umowy, jednak pozwany nie uiścił należności wynikających z użytkowania najmowanego lokalu. Na dochodzoną sumę składają się: należność główna w wysokości 13.197,12 zł oraz zaległe odsetki w wysokości 1.359,84 zł.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym dnia 28.06.2019 r. sygn. VI Nc-e 1058771/19 uwzględnił w całości żądanie pozwu.

Dnia 01.08.2019 r. pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 28.06.2019r. i wniósł o uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa w całości oraz przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez właściwy miejscowo sąd. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu strona pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda. Wskazała, że Sąd Rejonowy w Grudziądzu wyrokiem z dnia 15.06.2016 r. w sprawie o sygn. akt I C 284/16 nakazał pozwanemu, aby opuścił, opróżnił i wydał powódce lokal mieszkalny numer (...) znajdujący się w nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) oraz przyznał pozwanemu prawo do lokalu socjalnego. Pozwany podkreślił, iż strona powodowa nie zawarła z nim umowy najmu lokalu socjalnego, a tym samym pozwany nadal zajmował sporny lokal i został obciążony wysokim odszkodowaniem za bezumowne korzystanie z lokalu socjalnego. Strona pozwana wskazała, że powódka błędnie traktuje ten lokal jako zamieszkiwany przez dwie osoby, a to prowadzi do zawyżenia opłat naliczanych w związku z eksploatacją lokalu. Pozwany w sprzeciwie wskazał również, że powódka nieprawidłowo nalicza opłaty za zużycie wody w formie ryczałtu, pomimo zainstalowania w lokalu wodomierza wskazującego realne zużycie wody (k. 9-13 akt).

Postanowieniem z dnia 08.08.2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie na podstawie art. 505 ³⁶ k.p.c. przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Grudziądzu.

Zarządzeniem z dnia 27.09.2019 r. (k. 26) pełnomocnik strony powodowej został wezwany do uzupełnienia braków formalnych pozwu poprzez przedłożenie odpisów: pełnomocnictwa procesowego (w dwóch egzemplarzach) oraz innych dokumentów wykazujących umocowanie pełnomocnika - z pouczeniem, że w razie bezskutecznego upływu dwutygodniowego terminu od doręczenia wezwania Sąd umorzy postępowanie. Zobowiązano również pełnomocnika powoda do przedłożenia odpisów dokumentów wymienionych w pozwie jako załączniki (w dwóch egzemplarzach każdy) – w terminie dwóch tygodni pod rygorem ich pominięcia w toku dalszego postępowania.

Pismem z dnia 16.10.2019 r. strona powodowa uzupełniła braki pozwu, załączyła wymagane dokumenty, w tym kartę ze stanem finansowym lokalu zajmowanego przez pozwanego, w której wskazano, co składa się na dochodzone pozwem roszczenie. Z karty tej wynika, że powódka dochodzi w tej sprawie odszkodowania za zajmowanie przez pozwanego lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G. za okres 37 miesięcy – od lutego
2016 r. do lutego 2019 r. wraz ze skapitalizowanymi odsetkami za opóźnienie liczonymi do dnia 16 kwietnia 2019 r. (k. 28-44).

Pismem z dnia 12.11.2019 r. strona powodowa odpowiedziała na sprzeciw pozwanego i cofnęła powództwo w części, tj. co do kwoty 3.238,79 zł, na którą składa się kwota 2.916,74 tytułem należności głównej oraz kwota 322,05 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie. W pozostałym zakresie podtrzymała w całości dotychczasowe żądania. Powódka wyjaśniała, że cofnięcie pozwu jest związane z korektą naliczenia opłat za media, wynikającą z uwzględnienia tego, iż w lokalu zamieszkuje jedna osoba, a nie dwie, jak zostało to pierwotnie przyjęte (k. 50-61).

Podczas rozprawy w dniu 29.11.2019 r. strona powodowa została zobowiązana do wskazania w terminie 14 dni kwoty odszkodowania za zajmowanie przez pozwanego lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w okresie objętym pozwem w wysokości czynszu, jaki byłby obowiązany opłacać pozwany za zajmowany lokal, gdyby wchodził on w skład mieszkaniowego zasobu gminy, na podstawie umowy najmu lokalu socjalnego, wraz z dodatkowymi opłatami niezależnymi od właściciela (art. 18 ust. 3a ustawy o ochronie praw lokatorów).

Na to zobowiązanie powódka nie odpowiedziała.

W piśmie z dnia 30 grudnia 2019 r. pozwany podtrzymał zarzuty zawarte w sprzeciwie, podnosząc dodatkowo, że strona powodowa nie wyjaśniła części składowych opłat za media i opłat dodatkowych, ani ich wysokości (k. 71-77).

Pismem z dnia 17.01.2020 r. powódka wskazała, że na dochodzone roszczenie składają się: odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu w wysokości 189,24 zł za miesiąc, które stanowi iloczyn stawki w wysokości 4,40 zł/m ² i powierzchni użytkowej lokalu wynoszącej 43,01 m ², opłaty za media i opłaty dodatkowe. Przedłożyła też wydruk dotyczący stanu finansowego lokalu pozwanego za okres od 01.12.2014 r. do 31.08.2014 r., informację o składnikach opłat w miesiącu styczniu 2020 r. oraz kartę lokalu (k. 98-114).

Na rozprawie w dniu 29 stycznia 2020 roku został przesłuchany pozwany (k. 117v), który odniósł się do pisma powódki z 17 stycznia 2020 r.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym (k. 1).

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 23.11.2012 r. (...) Sp. z o.o. w G. (jako wynajmujący) zawarł z M. Ż. (1) oraz jego żona B. Ż. (jako najemcami) umowę najmu lokalu socjalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...) na czas określony, tj. od 23.11.2012 r. do 23.05.2013 r. W przedmiotowym lokalu do zamieszkiwania wraz z najemcami byli uprawnieni ich synowie M. Ż. (2) i J. Ż..

Umowa najmu lokalu socjalnego z dnia 23.11.2012 r. została zawarta w ramach wykonania wyroku z dnia 12.03.2012 r., sygn. akt I C 550/12 o eksmisję z lokalu mieszkalnego w G. przy ul. (...) nr (...). Lokal przy ul. (...) w G. spełniał wszelkie warunki do zamieszkiwania określone w ustawie z dnia 21.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2019 r. poz. 1182 ze zm.).

Dowód: umowa najmu z dnia 23.11.2012 r. wraz z załącznikami – k. 80-83

Kolejna umowa najmu dotycząca lokalu przy ul. (...) w G. została zawarta w dniu 24.05.2013 r., ale już pomiędzy powódką a pozwanym M. Ż. (1). Umowę zawarto na czas określony, tj. od 24.05.2013 r. do 24.05.2014 r. Lokal składał się z pokoju o pow. 34,76 m ², kuchni o pow. 8,25 m ², WC poza lokalem i innych pomieszczeń przynależnych do lokalu, tj. o ogólnej powierzchni 43,01 m ². W umowie strony ustaliły, że pozwany będzie płacił czynsz najmu w wysokości 1,00 zł za 1 m ² miesięcznie z góry do dziesiątego każdego miesiąca przelewem na rachunek bankowy wynajmującego.

Zgodnie z § 9 ust. 4 umowy pozwany jako najemca obowiązany był do uiszczania opłat za: zużycie zimnej wody - ryczałt, odprowadzenie ścieków – ryczałt, woda i ścieki – opłata za rozliczenie, wywóz nieczystości stałych – ryczałt, punkt świetlny w piwnicy – ryczałt. Opłata za zużycie zimnej wody – ryczał wynosiła: 2,18 zł x 2 osoby x 7,00 m ³ + 8% VAT = 32,96 zł. Natomiast opłata za odprowadzanie ścieków – ryczałt wynosiła: 4,28 zł x 2 osoby x 7,00 m ³ + 8% VAT = 64,71 zł. W protokole przejęcia lokalu socjalnego nie został wymieniony wodomierz, jednak od początku zawarcia umowy najmu w kuchni zamontowany był licznik dokonujący pomiaru zużycia zimnej wody. Pozwany nie zamontował sam przedmiotowego wodomierza.

W lokalu do zamieszkiwania wraz z najemcą uprawniony był syn M. Ż. (2). Od października 2013 roku M. Ż. (2) nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu. Pozwany pomimo, iż mieszkał sam w spornym lokalu miał naliczane opłaty – ryczałt za wodę na dwie osoby.

Okoliczności bezsporne

Dowody: umowa najmu z dnia 24.05.2013 r. wraz z załącznikami – k. 38-43

protokół zdawczo-odbiorczy lokalu socjalnego z dnia 07.12.2012 r. – k. 60-61

regulamin rozliczania kosztów zużycia wody i odprowadzania ścieków w

lokalach niewyodrębnionych usytuowanych w budynkach własnych i

zleconych (...) Sp. z o.o. w G. – k. 58-59

zeznania pozwanego – k. 117c

Umowa najmu z dnia 24.05.2013 r. nie została przedłużona, ponieważ sytuacja materialna pozwanego uległa polepszeniu i nie spełniał on przesłanek do otrzymania lokalu socjalnego na kolejny okres. Pozwany nie opuścił przedmiotowego lokalu, dlatego (...) Sp. z o.o. w G. wniosła pozew o eksmisję.

Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. I C 284/16 Sąd Rejonowy w Grudziądzu nakazał pozwanemu, aby opuścił, opróżnił i wydał (...) Sp. z o.o. w G. lokal mieszkalny numer (...) znajdujący się w nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), orzekł, że pozwanemu przysługuje prawo do lokalu socjalnego, nakazał wstrzymać wykonanie eksmisji pozwanego do czasu złożenia mu przez Gminę – miasto G. oferty najmu lokalu socjalnego oraz orzekł o kosztach procesu.

Dowód: wyrok z dnia 15.06.2016 r. – k. 55 akt sprawy

W stosunku do pozwanego orzeczono obowiązek opróżnienia lokalu przy ul. (...) z jednoczesnym wstrzymaniem wykonania do czasu dostarczenia pozwanemu lokalu socjalnego. M. Ż. (1) nie została przedstawiona nowa oferta najmu lokalu socjalnego, dlatego nadal zajmował sporny lokal.

Wodomierz zamontowany w lokalu przy ul. (...) w G. posiada datę produkcji 2003 rok oraz datę oplombowania wskazującą rok 2012, co nie spełniała wymogów w zakresie posiadania aktualnych cech legalizacyjnych, tj. okresu ważności wodomierza. Przedmiotowy wodomierz nie posiada aktualnych certyfikatów uprawniających do jego używania.

Pismem z dnia 01.12.2016 r. pozwany został poinformowany o konieczności zamontowania wodomierza zimnej wody w przedmiotowym lokalu i dostarczeniu protokołu opomiarowania instalacji wodnej. Według powódki zamontowanie wodomierza i dostarczenie protokołu mogło być podstawą do przejścia na rozliczanie indywidualne za zużytą wodę zgodnie ze wskazaniem wodomierza.

Dowody: pismo z dnia 01.12.2016 r. dotyczące opomiarowania lokalu – k. 57

pismo powódki z dnia 12.11.2019 r. – k. 50-53

przesłuchanie pozwanego – k. 117v

pismo pozwanego z dnia 30.12.2019 r. – k. 71-77

zdjęcie wodomierza - k. 78 akt

Pozwany nie dostarczył powodowi dokumentów potwierdzających oplombowanie i opomiarowanie całego lokalu, w związku z tym lokal rozliczany był według Regulaminu rozliczania kosztów zużycia wody i odprowadzania ścieków w lokalach niewyodrębnionych usytuowanych w budynkach i zleconych (...) Sp. z o.o. w G..

Pozwany nie dokonał na rzecz powódki zapłaty należności za użytkowanie lokalu socjalnego przy ul. (...) w G.. Pismem z 25.03.2019 roku (...) Sp. z o.o. w G. wezwała pozwanego do zapłaty należności w łącznej wysokości 14.556,96 zł.

Dowody: ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 25.03.2019 r. – k. 44

przesłuchanie pozwanego – k. 117v

Z informacji o składnikach opłat w miesiącu styczniu 2020 r. wynika, że w tym miesiącu pozwanemu została naliczona opłata za zimną wodę w wysokości 45,86 zł (2,73 zł x 2 osoby z 8,4 m ³), opłata za odprowadzanie ścieków w wysokości 88,37 zł (5,26 zł x 2 osoby x 8,4 m ³) oraz opłata za rozliczenie wody i ścieków – 2,70 zł.

Dowód: informacja o składnikach opłat w miesiącu styczniu 2020 r. – k. 102

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Sąd uznał, że żądanie pozwu jest usprawiedliwione tylko co do części.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów oraz na podstawie przesłuchania strony pozwanej.

Sąd uznał dokumenty za wiarygodne, ponieważ prawdziwość dokumentów nie budziła wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

Pozwany zeznał, że jak zawierał umowę najmu licznik był już zamontowany w kuchni (on sam tego licznika nie zakładał) i nie wie, dlaczego w protokole przejęcia lokalu nie ma mowy o przejęciu licznika. Wskazał, że stopniowo opłaty za wodę i ścieki zaczęły wzrastać. Cały czas opłata za wodę była pobierana za dwie osoby, a pozwany mieszkał sam. Opłata za rozliczenie wody była ryczałtowa. Oprócz wody w lokalu nie było innych mediów. Zamontowany w kuchni licznik cały czas nabijał wodę, był sprawdzony przez (...) Sp. z o.o. w G. i cały czas działa. Wodomierz pokazuje faktyczny stan zużycia od zamontowania licznika w lokalu do chwili obecnej. Strona pozwana zeznała, że WC na klatce nie jest zamknięte, korzysta z niego jeszcze inna rodzina gdzie są trzy osoby i dwa psy. Pomieszczenie z WC nie jest opomiarowane, nie ma tam umywalki, jest tylko muszla klozetowa. Pozwany wskazał, że nie wie, co składa się na koszty pozostałe, nie wie też, co to jest opłata za gotowość UW oraz opłata dodatkowa. Strona pozwana wyjaśniła, iż nie wie, co składa się na media w tabeli na k. 56 akt złożonej przez powódkę. Zeznania pozwanego były spontaniczne, logiczne, i znajdowały potwierdzenie w innych dowodach, które Sąd uznał za wiarygodne. Zeznania pozwanego korespondowały z dowodami z dokumentów, wzajemnie się uzupełniając. Stąd sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia należy wskazać art. 18 ust. 3a ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2019, poz. 1309). Zgodnie z przywołanym przepisem osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, uiszczają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać za zajmowany lokal, gdyby lokal ten wchodził w skład mieszkaniowego zasobu gminy, na podstawie umowy najmu socjalnego lokalu. Obowiązek pokrycia właścicielowi różnicy między wysokością odszkodowania, o której mowa w ust. 3, a wysokością odszkodowania uiszczanego przez byłego lokatora, ciąży na gminie.

Pismem z dnia 12.11.2019 r. strona powodowa cofnęła powództwo w części, tj. co do kwoty 3.238,79 zł, na którą składają się kwota 2.916,74 tytułem należności głównej oraz kwota 322,05 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie. Cofnięcie powództwa było spowodowane dokonaniem korekty naliczenia opłat za media, przy uwzględnieniu, iż w lokalu zamieszkuje jedna osoba, a nie dwie, jak to zostało pierwotnie przyjęte. W pozostałym zakresie powódka podtrzymała w całości dotychczasowe żądania.

Cofnięcie pozwu jest czynnością dyspozytywną strony i w obecnym modelu kontradyktoryjnego procesu cywilnego pozostaje pod kontrolą sądu jedynie w zakresie przewidzianym w art. 203 § 4 k.p.c. Z przepisu art. 203 § 1 k.p.c. wynika przy tym, że pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem pozwu połączone jest zrzeczenia się roszczenia – aż do wydania wyroku. Na płaszczyźnie procesowej skuteczne cofnięcie powództwa powoduje konieczność umorzenia postępowania (art. 355 § 1 k.p.c.) przez sąd, przed którym nastąpiło cofnięcie pozwu.

W rozpoznawanej sprawie Sąd ocenił częściowe cofnięcie pozwu przez stronę powodową jako skuteczne, gdyż nie jest ono sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego ani też nie zmierza do obejścia prawa. Cofnięcie pozwu nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy, dlatego zgoda pozwanego nie była wymagana. W konsekwencji, w myśl art. 355 § 1 k.p.c., postępowanie podlegało umorzeniu w zakresie, w jakim pozew cofnięto.

Z podanych względów, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Powódka pierwotnie dochodziła kwoty 14.556,96 zł. Sąd uznał, że żądanie pozwu jest uzasadnione tylko co do kwoty 1.778,60 zł, na którą składa się odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego za 37 miesięcy – od lutego 2016 r. do lutego 2019 r., w wysokości 43,01 zł za miesiąc oraz skapitalizowane odsetki za opóźnienie w płatności odszkodowania naliczone od dat jego wymagalności za poszczególne miesiące (w zestawieniu na k. 56 akt określono termin wymagalności na 10 dzień każdego miesiąca kalendarzowego) do 16 kwietnia 2019 r. - 187,23 zł.

Sąd uznał, że nie ma podstaw do naliczania odszkodowania za korzystanie przez pozwanego z lokalu socjalnego według stawki 4,40 zł/m ², tylko według stawki 1 zł/m ², jaka wynikała z umowy najmu lokalu z dnia 24 maja 2013 r., albowiem osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, uiszczają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać za zajmowany lokal, gdyby lokal ten wchodził w skład mieszkaniowego zasobu gminy, na podstawie umowy najmu socjalnego lokalu. Skoro powierzchnia lokalu socjalnego wynosiła 43,01 m ², to wyliczenie należnego odszkodowania przedstawia się następująco: 1 zł/m ² x 43,01 m ² x 37 miesięcy (od lutego 2016 r. do lutego 2019 r.) = 1.591,37 zł.

Sąd oddalił w całości roszczenie co do dochodzonych należności ubocznych, w tym za media, albowiem nie zostało nawet wskazane, co się na nie składa w okresie objętym pozwem (do akt przedłożono jedynie informację o składnikach opłat za miesiąc styczeń 2020 r., nie objęty pozwem), nadto nie zostały one wykazane odpowiednimi dowodami.

Ponadto, jeśli chodzi o opłaty za wodę, to Sąd przyznał rację pozwanemu, że brak jest podstaw do rozliczania tej opłaty w przypadku pozwanego ryczałtowo, ponieważ w lokalu socjalnym zamontowany został licznik przez wynajmującego, co pozwany wykazał w toku postępowania. Skoro licznik zamontowała powódka, do niej należało uzyskanie aktualnych certyfikatów uprawniających do jego używania. Pozwany nie był w tym zakresie zobowiązany. W ocenie Sądu powódka mogła żądać opłat za wodę i ścieki według wskazań zamontowanego licznika, lecz nie została wskazana cena za m ³ według wskazań tego licznika oraz to, ile m ³ zostało zużytych w okresie od lutego 2016 r. do lutego 2019 r. Strona powodowa musiałaby przedstawić odczyt wodomierza za w/w okres, a tego nie zrobiła. Z uwagi na brak tych danych, Sąd oddalił powództwo w tym zakresie.

Powódka nie wykazała również, co składa się na tzw. opłaty dodatkowe. W ostatnim piśmie pozwany słusznie podniósł, że nie zostało wykazane, co kryje się pod pojęciem opłat dodatkowych oraz dlaczego te opłaty raz są większe, a raz mniejsze, dlaczego w jednym miesiącu opłata wynosi 41,50 zł, a w innym 5,70 zł. W zakresie opłat dodatkowych powódka nie wykazała roszczenia co do wysokości, jak i co do zasadności, dlatego Sąd oddalił powództwo w tym zakresie.

Sąd zasądził zatem tylko odszkodowanie za zajmowanie lokalu w wysokości 43,01 zł za miesiąc i od tej kwoty obliczył odsetki za opóźnienie za poszczególne miesiące, czyli od 10 dnia każdego miesiąca (data wymagalności odszkodowania) do 16 kwietnia 2019 r., bo do tego czasu były skapitalizowane odsetki w pozwie. Sąd obliczył odsetki za poszczególne miesiące według Kalkulatora odsetek ustawowych (k. 119-155 akt). Największe odsetki za okres od 11.02.2016 r. do 16.04.2019 r. wynosiły 9,58 zł, a najmniejsze za ostatni okres od 12.02.2019 r. do 16.04.2019 r. wynosiły 0,53 zł. Łącznie odsetki wyniosły 187,23 zł.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku, przy czym w zakresie odsetek za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Co do reszty żądania Sąd oddalił powództwo jako bezzasadne lub niewykazane, o czym orzeczono w punkcie III wyroku. Powódka domagała się wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z lokalu socjalnego za okres 37 miesięcy w wysokości 189,24 zł za miesiąc, które stanowi iloczyn stawki w wysokości 4,40 zł/m2 i powierzchni użytkowej lokalu wynoszącej 43,01 m2 oraz opłat za media i opłat dodatkowych, co pierwotnie dawało kwotę 13.197,12 zł, a po częściowym cofnięciu powództwa kwotę 10.280,38 zł. Odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu socjalnego położonego przy ul. (...) w G. przez pozwanego nie może przewyższać czynszu najmu pobieranego za najem tego lokalu jako socjalnego, czyli kwoty 43,01 zł za miesiąc (iloczyn stawki w wysokości 1,00 zł/m2 i powierzchni użytkowej lokalu wynoszącej 43,01 m2). Powódka nie wykazała również wysokości należności dochodzonych za media – wodę oraz co składa się na opłaty dodatkowe. W tej sytuacji brak było podstaw do zasądzenia całego roszczenia w wysokości dochodzonej przez powódkę.

O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 § i 2 k.c. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1.591,37 zł od dnia 17.04.2019 r. do dnia zapłaty, czyli od daty następnej po dacie kapitalizacji odsetek (data kapitalizacji –16.04.2019 r.). W związku z powyższym od dnia 17.04.2019 r. należą się dalsze odsetki od kwoty 1.591,37 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie IV sentencji wyroku w oparciu o treść art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Powódka wygrała sprawę w 12,22 %, ponosząc koszty procesu w kwocie 3.799 zł (w tym: 182 zł tytułem opłaty od pozwu, 3.600 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego). Pozwany wygrał sprawę w 87,78 %, nie ponosząc żadnych kosztów procesu. Wysokość wynagrodzenia radcy prawnego Sąd ustalił na podstawie § 3 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 265). Z tych względów na rzecz powódki należało zasądzić tytułu zwrotu kosztów procesu kwotę 464,24 zł (punkt IV sentencji wyroku). Pozwany został wprawdzie zwolniony od kosztów sądowych w całości, ale to nie zwalnia go z obowiązku pokrycia kosztów procesu strony przeciwnej.