Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 2426/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r., art. 83 §1 k.c. w związku z art. 300 k.p. stwierdził, że I. W. jako pracownik u płatnika składek A. A. N. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 maja 2018 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że firma (...) zawarła z I. W. umowę o pracę czas nieokreślony od 1 maja 2018 r. w wymiarze czasu pracy wynoszącym 7/8 etatu za wynagrodzeniem w kwocie 5 931,95 zł, na mocy której powierzono mu obowiązki kierownika budowy, a aneksem z dnia 11 maja 2018 r., od dnia 14 maja 2018 r. I. W. powierzono stanowisko koordynatora robót budowlanych. Na podstawie zaś dokumentów zapisanych w systemie informatycznym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił, że I. W. został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych od dnia 1 maja 2018 r. jako pracownik w wymiarze czasu pracy wynoszącym 7/8 etatu, a po krótkim okresie od zgłoszenia, począwszy od 15 czerwca 2018 r., stał się niezdolny do pracy z powodu choroby. W ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdza wykonywania pracy przez I. W., a jedynym celem zawarcia z I. W. umowy o pracę była chęć skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z chorobą. W ocenie organu rentowego zawarcie umowy o pracę z I. W. miało charakter pozorny.

/decyzja k. 24 – 25 odwrót plik I akt ZUS/

W odwołaniu od powyższej decyzji I. W. wskazał, że od dnia 1 maja 2018 r. został zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku kierownika budowy, a z uwagi na brak wymaganych przepisami uprawnień do wykonywania obowiązków kierownika budowy, aneksem z dnia 11 maja 2018 r., powierzono mu obowiązki koordynatora robót budowlanych. Co jednak istotne, I. W. wykonywał powierzone mu obowiązki, za które otrzymywał wynagrodzenie. W ocenie skarżącego, fakt że od dnia 15 czerwca 2018 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim nie może przesądzać o tym, że umowa o pracę została zawarta w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Ponadto, jednym z czynników, które zadecydowały o jego zatrudnieniu była okoliczność, iż I. W. posługuje się językiem rosyjskim, co w związku z zatrudnianiem przez płatnika pracowników narodowości ukraińskiej, miało umożliwić mu wykonywanie powierzonych obowiązków. I. W. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i ustalenie, że wnioskodawca od 1 maja 2018 r. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.

/odwołanie k.3 – 5/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi organ rentowy przytoczył argumentację jak w treści zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.8 – 9/

Zainteresowany A. N. przyłączył się do odwołania.

/e-protokół z 21 V 2019 roku 00:03:02/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Zainteresowany płatnik składek A. N. od 8 września 2017 r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) i w jej ramach zajmuje się świadczeniem usług ogólnobudowlanych, także jako podwykonawca. W spornym okresie A. N., oprócz wnioskodawcy, zatrudniał jednego pracownika na stanowisku pracownika budowlanego. W pierwszej połowie 2018 r. firma płatnika osiągnęła przychód w wysokości 139 425,00 zł.

/wypis z (...) k.12 plik akt ZUS, zeznania zainteresowanego A. N. min.00:18:53 – 00:20:46 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r., płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:12 – 00:24:27 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32 , ewidencja przychodów k.95 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca I. W. z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Przed zawarciem spornej umowy o pracę był osobą bezrobotną.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 13 grudnia 2017 r. I. W. przebył zabieg artroskopii lewego stawu kolanowego. W związku zaś ze schorzeniem natury internistycznej odstąpiono od wykonania planowanego na dzień 19 marca 2018 r. zabiegu rekonstrukcji (...) stawu kolanowego lewego. W dniu 9 kwietnia 2018 r. wstępnie wyznaczono datę przełożonego zabiegu na dzień 11 czerwca 2018 r., a zabieg ten został ostatecznie przeprowadzony w dniu 6 sierpnia 2018 r.

/dokumentacja medyczna k.62 – 63/

Od dnia 27 listopada 2017 r. I. W. legitymuje się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (orzeczonym do dnia 28 lutego 2021 r.). Z treści orzeczenia o niepełnosprawności wynika, że I. W. wymaga zatrudnienia w warunkach pracy chronionej.

/okoliczności bezsporne/

W związku z realizacją zlecenia tj. podbitek dachowych, płatnik składek poszukiwał robotnika budowlanego. Ówczesny pracownik płatnika M. K. skontaktował płatnika z wnioskodawcą.

/zeznania zainteresowanego A. N. min.00:18:53 – 00:20:46 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r., płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:12 – 00:24:27 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32, umowy na wykonanie robót budowlanych k.38/

W dniu 27 kwietnia 2018 r. pomiędzy firmą płatnika, a I. W. zawarto umowę o pracę na czas nieokreślony od 1 maja 2018 r. I. W. powierzono obowiązki kierownika budowy w wymiarze czasu pracy wynoszącym 7/8 etatu z wynagrodzeniem w wysokości 5 931,95 zł.

/umowa o pracę k.11 plik II akt ZUS/

Zgodnie z powierzonym zakresem obowiązków do powierzonych wnioskodawcy zadań pracowniczych miało należeć w szczególności:

- koordynacja robót budowlanych i wykończeniowych.

- realizacja założeń kosztowych i terminowych budowy.

- tłumaczenie języka rosyjskiego.

/zakres obowiązków wnioskodawcy k.21 – 22 plik II akt ZUS/

W dniu 27 kwietnia 2018 r. wnioskodawca został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 2 maja 2018 r. wnioskodawca odbył szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku kierownika budowy.

/karta szkolenia bhp k.17 plik II akt ZUS/

Zaświadczenie lekarskie z dnia 16 kwietnia 2018 r. wskazuje na brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania przez I. W. obowiązków kierownika budowy.

/zaświadczenie lekarskie k.15 plik II akt ZUS/

Z uwagi na brak posiadania przez wnioskodawcę stosownych uprawnień, strony umowy o pracę podjęły decyzję o zmianie stanowiska pracy powierzonego wnioskodawcy. Aneksem z dnia 11 maja 2018 r. zmieniono umowę o pracę z dnia 27 kwietnia 2018 r. w ten sposób, że wnioskodawcy, począwszy od dnia 14 maja 2018 r., powierzono obowiązki pracownicze koordynatora robót budowlanych.

/aneks do umowy o pracę k.13 plik II akt ZUS, zeznania zainteresowanego A. N. min.00:18:53 – 00:20:46 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r. , płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:12 – 00:24:27 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32 , zeznania wnioskodawcy I. W. min.00:04:43 – 00:18:53 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r. , płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:24:27 – 00:46:39 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32/

W ramach świadczonej na rzecz płatnika pracy wnioskodawca zajmował się wykonywaniem podbić dachowych budynków mieszkalnych w ramach realizowanego przez płatnika zlecenia tj. świadczenia robót budowlanych na rzecz firmy (...). Wykonywane przez wnioskodawcę prace sprowadzały się do wycięcia elementu z płyty (...), a następnie jego osiatkowania, otynkowania i pomalowania. Powyższe prace wnioskodawca wykonywał na rusztowaniu o wysokości 6 metrów wspólnie z płatnikiem oraz innym pracownikiem firmy płatnika tj. M. K.. I. W. świadczył pracę w godzinach od 7 do 15.

/zeznania zainteresowanego A. N. min.00:18:53 – 00:20:46 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r. , płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:12 – 00:24:27 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32, zeznania wnioskodawcy I. W. min.00:04:43 – 00:18:53 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r. , płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:24:27 – 00:46:39 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r., płyta CD k.32, zeznania świadków: H. W. min.00:51:43 – 01:05:38, P. B. min.01:05:38 – 01:12:06, M. K. min. 01:12:06 – 01:16:40 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32/

Za świadczoną pracę wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie.

/zeznania zainteresowanego A. N. min.00:18:53 – 00:20:46 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r., płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:12 – 00:24:27 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32, zeznania wnioskodawcy I. W. min.00:04:43 – 00:18:53 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r., płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:24:27 – 00:46:39 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32/

W dniu 13 czerwca 2018 r., podczas wykonywania prac w domu, wnioskodawca doznał urazu przeciążeniowego pleców (zaostrzenie dyskopatii L/S z cechami ucisku na korzenie nerwowe), co skutkowało powstaniem u niego niezdolności do pracy począwszy od dnia 15 czerwca 2018 r.

/ zeznania wnioskodawcy I. W. min.00:04:43 – 00:18:53 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r., płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:24:27 – 00:46:39 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32, dokumentacja medyczna k.109/

Podczas nieobecności wnioskodawcy w pracy, płatnik składek nie zatrudnił pracownika w jego miejsce.

/zeznania zainteresowanego A. W. min.00:18:53 – 00:20:46 rozprawy z dnia 21 stycznia 2020 r., płyta CD k.116 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:03:12 – 00:24:27 rozprawy z dnia 21 maja 2019 r. , płyta CD k.32/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach organu rentowego i załączonych do akt sprawy oraz w oparciu o zeznania wnioskodawcy, zainteresowanego oraz świadków: H. W., P. B. oraz M. K.. W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził, że wnioskodawca podjął i faktycznie wykonywał pracę u płatnika składek, a zatem bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje to jakie były faktyczne motywy zatrudnienia wnioskodawcy oraz to na jakie stanowisko został przyjęty. Podkreślić również należy, że zeznający w sprawie świadkowie wykazali się zgodną i spójną wiedzą co do sposobu i czasu świadczenia przez wnioskodawcę pracy na rzecz płatnika, a zważywszy na fakt, iż są to osoby obce dla wnioskodawcy i nie miały żadnego interesu aby zeznawać na korzyć którejkolwiek ze stron, Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wiarygodności złożonych przez nich zeznań.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie w świetle zgromadzonego materiału dowodowego zasługuje na uwzględnienie i powoduje zmianę zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 i 13 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 300 z późn. zm.), obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie zaś do treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60 poz. 636 z późn. zm.), osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

Natomiast, jak stanowi art. 4 w ust 1 i 2 w/w ustawy zasiłkowej, ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

W myśl art. 22 §1 kp przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosownie do treści § 1 1 art. 22 kp, zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy.

Zaś zgodnie z § 1 2 art. 22, nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych w § 1.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 roku o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W niniejszej sprawie zainteresowany płatnik składek A. N. zawarł z odwołującym się I. W. w dniu 27 kwietnia 2018 r. umowę o pracę, która stanowiła stosowną podstawę do zastosowania w/w regulacji i przyjęcia, iż uzyskał on prawo do świadczeń określonych w ustawie zasiłkowej. Jednakże ważność tej umowy została przez organ rentowy niesłusznie zakwestionowana. Niewątpliwie bowiem umowa o pracę z dnia 27 kwietnia 2018 r. nie została zawarta dla pozoru, chociaż w ocenie Sądu zawarto ją w celu umożliwienia wnioskodawcy skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Mimo to jest ona ważna i nie ma do niej zastosowania przepis art. 83 k.c.

Zgodnie z treścią art. 83 kc nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Inaczej mówiąc strony niejako udawałyby, że dokonują jakiejś czynności prawnej np. zawierają umowę o pracę.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, okoliczność, na którą Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę, iż nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego tylko taka umowa o pracę, która nie wiąże się z faktycznym wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia. Chodzi tu zatem o "fikcyjne" zawarcie umowy, gdzie następuje zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego jako pracownika osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła (wyrok Sądu Najwyższego z 16 marca 1999 r. II UKN 512/98, opubl: OSNAPiUS rok 2000, Nr 9, poz. 36; wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 r. II UKN 244/00, opubl: OSNAPiUS rok 2002, Nr 20, poz. 496; wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r. II UKN 32/96, opubl: OSNAPiUS rok 1997, Nr 15, poz. 275; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, opubl: OSNAPiUS rok 2005, Nr 15, poz. 235, str. 712).

Tytułem do ubezpieczenia, z którym przepisy prawa ubezpieczeń społecznych łączą podleganie ubezpieczeniu i prawo do świadczeń, jest zatrudnienie jako wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy. Nie jest istotne przy tym, czy strony miały realny zamiar zobowiązania się – przez pracownika do wykonywania pracy, a pracodawcy do przyjmowania tego świadczenia i dawania wynagrodzenia, lecz to czy zamiar taki został w rzeczywistości zrealizowany.

Ustalając stan faktyczny Sąd dał wiarę zeznaniom świadków oraz wnioskodawcy i zainteresowanego, w których wskazali na realność zawartej umowy o pracę oraz faktyczne świadczenie pracy przez wnioskodawcę w ramach powyższej umowy o pracę począwszy od dnia 1 maja 2018 r. do momentu powstania u niego niezdolności do pracy. W ocenie sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do odmowy wiary zeznaniom świadków, którzy nie są osobiście związani ze stronami. Wszyscy świadkowie zgodnie potwierdzili, iż wnioskodawca w maju oraz czerwcu 2018 r. wykonywał na rzecz płatnika podbicia dachowe w ramach realizowanego przez płatnika zlecenia tj. wycinał element z płyty (...), a następnie dokonywał jego osiatkowania, otynkowania i pomalowania.

W ocenie Sądu zeznania w niniejszej sprawie są jasne, logiczne, niesprzeczne oraz wzajemnie uzupełniają się. Stwierdzić należy, iż wskazane przez wymienione wyżej osoby okoliczności znajdują również potwierdzenie w treści dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, a więc w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym powołanym w opisanym stanie faktycznym.

Na podkreślenie zasługuje okoliczność, iż złożone do akt dokumenty nie były kwestionowane przez ZUS, a zeznania wnioskodawcy oraz świadków nie zostały zasadnie podważone w toku procesu przez organ rentowy.

W świetle poczynionych w rozpoznawanej sprawie ustaleń faktycznych nie można mówić o pozorności oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę.

W tym miejscu należy rozważyć, czy zachowanie to nie narusza zasad współżycia społecznego, gdyż zgodnie z w/w art. 58 § 2 kc nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. W wyroku z dnia 18 października 2005 roku (sygn. akt II UK 43/05, opubl. OSN Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2006, Nr 15 – 16, poz. 251) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, ale nie może to oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań oraz korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawarciu umowy o pracę na krótki okres przed zajściem zdarzenia rodzącego uprawnienie do świadczenia (np. urodzeniem dziecka i niezdolność do pracy w okresie ciąży) i ustaleniu wysokiego wynagrodzenia w celu uzyskania świadczeń obliczonych od tej podstawy. Taka umowa o pracę jest nieważna jako sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Na uwagę zasługuje także stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z 14 marca 2001 r. (II UKN 258/00, OSNP 2002/21/527), zgodnie z którym nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował i wypłacał z tego tytułu wynagrodzenie za pracę. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela również pogląd Sądu Najwyższego zawarty w wyroku z dnia 25 stycznia 2005 r., II UK 141/04 opublikowanym w OSNP 2005/15/235), w którym stwierdza się, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 kc w zw. z art. 300 kp).

W niniejszej sprawie wnioskodawca zawarł kwestionowaną umowę o pracę w dniu 27 kwietnia 2018 r. (z datą rozpoczęcia wykonywania obowiązków określoną na dzień 1 maja 2018 r.), a faktycznie pracę świadczył do połowy czerwca 2018 r. Pamiętać przy tym należy, iż wprawdzie podpisując sporną umowę o pracę wnioskodawca musiał zakładać, że w niedługim czasie podda się operacji kolana (pierwotnie zabieg rekonstrukcji stawu kolanowego lewego zaplanowano na 19 marca 2018 r., a finalnie zabieg ten odbył się w dniu 6 sierpnia 2018 r.), a zatem nie można wykluczyć, że celem wnioskodawcy było właśnie uzyskanie ochrony ubezpieczeniowej. Niemiej jednak w sytuacji faktycznego wykonywania obowiązków pracowniczych, a tak rzeczywiście było w niniejszej sprawie, motywy podjęcia zatrudnienia przez wnioskodawcę pozostają bez wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy. Co również istotne, kontuzja jakiej uległ wnioskodawca w połowie czerwca 2018 r. dotyczyła pleców, a więc było to nowe schorzenie, którego wystąpienia strony z całą pewnością nie mogły zakładać.

Stosownie do treści art. 58 §1 kc, czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Zaś w myśl § 2 w/w przepisu, nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W ocenie Sądu zawarcie przedmiotowej umowy o pracę nie miało na celu obejścia przepisów ustawy, gdyż osiągnięcie wskazanych przez organ rentowy celów jest zgodne z ustawą. Nawiązanie stosunku pracy powoduje konsekwencje prawne nie tylko w sferze prawa pracy, ale i w innych dziedzinach prawa. Jednym z takich skutków jest prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego na wypadek ziszczenia się określonych w ustawie warunków. Skutek ten po ich spełnieniu powstaje z mocy prawa. Nie można zatem wiązać zawarcia umowy o pracę, choćby zmierzała wyłącznie do uzyskania świadczeń ubezpieczeniowych, z zamiarem obejścia prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 122; zdanie odrębne do wyroku Sądu Najwyższego z 14 lipca 2005 r. II UK 278/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 116). Cel w postaci objęcia ubezpieczeniem społecznym i uzyskania z niego świadczeń nie jest bowiem sprzeczny z ustawą ani nie zmierza do jej obejścia, a przeciwnie - co zostało już wcześniej powiedziane - jest konsekwencją uzyskania statusu pracownika.

Ponieważ postępowanie dowodowe wykazało, iż wnioskodawca pracę podjął i faktycznie ją świadczył, a pracodawca – świadczenie to przyjmował, płacąc umówione wynagrodzenie co potwierdzają zeznania świadków i stron umowy, brak podstaw do uznania nieważności spornej umowy o pracę.

Uwzględniając poglądy Sądu Najwyższego wyrażone w przytoczonych orzeczeniach, należy uznać, że w sytuacji gdy wolą stron zawierających umowę o pracę było nawiązanie stosunku pracy i doszło do faktycznego świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu jej stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego (np. choroby ), nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa. Zawarcie umowy o pracę przez wnioskodawcę z płatnikiem składek w świetle zebranego materiału dowodowego, w ocenie Sądu Okręgowego nie było też sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, iż decyzja organu rentowego wydana została w oparciu o błędnie ustalony stan faktyczny i nie znajduje ona oparcia w realiach niniejszej sprawy.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję jak w pkt 1 sentencji wyroku uznając odwołanie za zasadne.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił zgodnie z § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron w tym pełnomocnikowi ZUS z aktami rentowymi.

24 II 2020 roku.