Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 września 2018 r. wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydziału Cywilnego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła przeciwko K. G. (1) o zasądzenie kwoty 359,61 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot cząstkowych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego. Powódka jako nabywca wierzytelności od (...) Spółki Akcyjnej dochodzi od pozwanego nieuiszczonych należności wynikających z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz ze skapitalizowanymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot wynikających z wystawionych faktur VAT oraz kwotę 172,48 zł rekompensaty stanowiącą równowartość 40 euro obliczoną zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał w dniu 5 października 2018 roku nakaz zapłaty z elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Na skutek zaskarżenia sprzeciwem przez pozwanego nakaz utracił moc, a sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Goleniowie, który postanowieniem z dnia 19 marca 2019 r. przekazał sprawę tutejszemu Sądowi.

W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł, że pismem z dnia 23 lipca 2016 r. wypowiedział operatorowi umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z uwagi na zawyżone nierynkowe ceny usług, zaś poprzednik prawny powódki utrudniał przeniesienie numeru telefonu pozwanego do innego operatora, co się udało pozwanemu dopiero po kilku próbach, grożąc odebraniem numeru, pod warunkiem niewycofania oświadczenia o odstąpieniu od umowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 maja 2010 roku pozwany K. G. (1) zawarła z (...) spółką akcyjną w G. umowę abonencką nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowa została zawarta na czas nieoznaczony z prawem do jej rozwiązania przez abonenta z zachowaniem jednomiesięcznego terminu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego, poprzez złożenie oświadczenia w formie pisemnej (§ 6 postanowień wspólnych).

Dnia 24 marca 2011 r. strony zawarły aneks do ww. umowy nr (...). Zgodnie z § 5 postanowień wspólnych każdej ze stron przysługiwało prawo do rozwiązania umowy w drodze oświadczenia złożonego drugiej stronie na piśmie, na warunkach określonych we właściwym dla danej usługi regulaminie.

Pozwany korzystał z numeru telefonu przydzielonego przez operatora w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Numer telefonu stanowił również część adresu poczty elektronicznej pozwanego.

Dowód:

- potwierdzenie zawarcia umowy k. 49-50;

- protokół k. 51;

- aneks z dnia 24 marca 2011 r. k. 51v.;

- OWU k. 52-53;

- zlecenie aktywacji usługi k. 54, 56;

- protokoły przekazania sprzętu k. 55-57;

- przesłuchanie pozwanego K. G. (1) k. 120, 133-134;

Pismem z dnia 23 lipca 2016r., nadanym pocztą dnia 26 lipca 2016 r., pozwany oświadczył o wypowiedzeniu z dniem 23 lipca 2016 r. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Jako powód wypowiedzenia wskazał stosowanie przez pozwanego zawyżonych cen, przekraczające stawki rynkowe w ocenie pozwanego o 30%.

Pozwany jednocześnie zamierzał przenieść dotychczasowy numer telefonu do sieci P., który przewidywał korzystniejsze warunki. W tym celu dnia 25 lipca 2016 r. pozwany złożył wniosek do operatora sieci P., umocowując jednocześnie operatora sieci P. do wykonania czynności niezbędnych w związku z przeniesieniem numeru pozwanego, z zachowaniem okresu wypowiedzenia przewidzianego umową z dotychczasowym dostawcą.

Kiedy pozwany dowiedział się, że pierwszy wniosek o przeniesienie numeru został odrzucony przez dotychczasowego operatora, dnia 26 sierpnia 2016 roku złożył ponowny wniosek. Kiedy i ten wniosek został odrzucony, pismem z dnia 30 sierpnia 2016 r. pozwany wycofał swój wniosek o rezygnację z telefonu, obawiając się utraty numeru, w oparciu o który od lat prowadzi działalność gospodarczą. Pozwany wielokrotnie interweniował u dotychczasowego jak i nowego operatora w sprawie umożliwienia przeniesienia numeru do sieci P.. Dotychczasowy operator odrzucał wnioski o przeniesienie numeru do nowego operatora. Jako powód wskazywał niezgodność danych rejestracyjnych, którym w istocie był brak numeru REGON pozwanego, chociaż we wniosku był każdorazowo wskazany NIP pozwanego.

Po ustaleniu przyczyny odrzucenia dopiero czwarty wniosek w tym przedmiocie został zaakceptowany.

Dowód:

- oświadczenie z dnia 23 lipca 2016 r. k. 14;

- dowód nadania k. 15, 97;

- wniosek z dnia 25 lipca 2016 r. k. 141;

- pismo z dnia 30 sierpnia 2016 r. k. 16;

- pisma wraz reklamacją, ponownym wnioskiem i aneksem k. 16-18, 143-155;

- przesłuchanie pozwanego K. G. (1) k. 120, 133-134;

Z tytułu świadczonych usług (...) S.A. wystawiła na rzecz pozwanego szereg faktur VAT:

- fakturę VAT nr (...) z dna 2 września 2016 r., na kwotę 46,73 zł, z terminem płatności do dnia 30 września 2016 r. ;

- Fakturę VAT nr (...) z dnia 5 października 2016 r. na kwotę 57,72 zł, z terminem płatności do dnia 31 października 2016 r.

Faktura za sierpień 2016 r. obejmowała m.in. kwotę 13,09 zł za połączenia oraz uwzględniono korektę za usługi telefoniczne na dobro pozwanego w kwocie 13,37 zł.

Dowód:

- faktury VAT k. 58-60.

Pismem z dnia 5 października 2016 r. (...) spółka akcyjna w G. wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 46,73 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 5 października 2017 r. k. 61;

W dniach 3 listopada 2016 r. i 3 grudnia 2016 r. (...) spółka akcyjna w G. wystawiła na rzecz pozwanego kolejne dwie faktury VAT:

- nr (...) na kwotę 57,98 zł z terminem płatności do dnia 30 listopada 2016 r.;

- nr (...)/ (...)? (...) na kwotę 2,19 zł z terminem płatności do dnia 31 grudnia 2016 r.

Dowód:

- faktury VAT k. 61v.-63;

W dniu 22 grudnia 2017 roku powódka zawarła z (...) spółką akcyjną w G. umowę cesji wierzytelności, na mocy której przelała ona na powódkę wskazane w załączniku nr 1 do umowy wierzytelności wobec swoich dłużników. W załączniku nr 1 pod pozycją 2807041 wskazano wierzytelność w stosunku do pozwanego wynikającą z faktur VAT: (...), (...), (...), (...) oraz (...) na łączną kwotę 164,62 zł.

Dowód:

- umowa cesji wraz z załącznikiem k.64-70,

- oświadczenie (...) S.A. k.71,

- akt notarialny k. 72-73;

- odpis z KRS powódki k.74-88;

Zawiadomieniem z dnia 16 stycznia 2018 roku powódka poinformowała pozwanego, że na podstawie cesji wierzytelności nabyła wobec niego wierzytelność wynikającą z wystawionych faktur VAT w łącznej kwocie 339,63 zł na którą składają się kwoty 164,62 zł tytułem należności głównej, 174,22 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności oraz 79 groszy tytułem skapitalizowanych odsetek.

Dowód:

- zawiadomienie o cesji i wezwanie do zapłaty k. 89-91.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych na podstawie częściowo niespornych twierdzeń stron i dowodów z dokumentów prywatnych przedłożonych przez strony. Sąd w całości jako szczere i prawdziwe ocenił wyjaśnienia pozwanego, przy czym sąd uzupełniająco przesłuchał pozwanego po przekazaniu sprawy z Sądu Rejonowego w Goleniowie. Treść przesłuchania pozwanego w całości korespondowała ze zgromadzonym w sprawie materiałem dokumentarnym. Dla porządku wskazać należy, że sąd pominął w wniosek dowodowy pozwanego z informacji operatora sieci P. dot. odrzuconych wniosków o przeniesienie numeru, zgłoszony na ostatniej rozprawie, jako spóźniony, a nadto dostatecznie wykazany w świetle zwłaszcza niezaprzeczonych przez powoda twierdzeń pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Przy tak ustalonym stanie faktycznym powództwo okazało się bezzasadne i jako takie podlegało oddaleniu w całości.

Powód wskazuje, że jest nabywcą wierzytelności od (...) S.A. w W. z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowa ta uregulowana jest w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171 poz. 1800 ze zm.). Z kolei w myśl art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast art. 509 § 2 k.c. stanowi, iż wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W świetle ustalonego stanu faktycznego nie ulega wątpliwości, że wierzyciel pierwotny a poprzedni operator telekomunikacyjny pozwanego utrudniał pozwanemu jako abonentowi przeniesienie numeru do innego operatora. Odrzucając kolejne wnioski pozwanego powoływał się na rzekomą niezgodność danych rejestracyjnych. Jak się okazało był to brak numeru REGON. Był on łatwy do zweryfikowania w przypadku przedsiębiorcy, nawet w oparciu o powszechnie dostępną (...), zwłaszcza że operator dysponował NIP-em abonenta. Stary operator w istocie uniemożliwiał pozwanemu realizacji jego uprawnienia do przeniesienia przydzielonego numeru, o którym mowa w art. 71 Prawa telekomunikacyjnego. Dopiero czwarty wniosek w tym przedmiocie został zaakceptowany przez starego operatora. Natomiast do tego czasu wierzyciel pierwotny czerpał korzyść z utrudniania pozwanemu przenoszenia numeru. Taka postawa dotychczasowego operatora w ocenie sądu była sprzeczna z prawem. Naruszenie prawa przyniosło poprzednikowi powódki korzyści, gdyż obciążał pozwanego w tym czasie m.in. opłatą abonentową za usługi. Pobierał także od pozwanego wyższe opłaty za wykonane połączenia, mimo że nowy operator świadczył usługi na korzystniejszych dla pozwanego warunkach. Takie zachowanie przedsiębiorców telekomunikacyjnych zostało poddane słusznej krytyce w orzecznictwie. Tak np. w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2017 r. sygn. akt VI ACa 2070/15, LEX nr 2317788 oceniono je jako wysoce szkodliwe z punktu widzenia interesu publicznego. Wskazano też, że godzi ono w prawa bezpośrednio dotkniętych nim indywidualnych abonentów.

Skoro w istocie już pierwszy wniosek pozwanego o przeniesienie numeru z jednoczesnym wypowiedzeniem umowy winien zostać uwzględniony, to w takiej sytuacji w ocenie Sądu orzekającego roszczenie poprzednika prawnego powódki o zapłatę spornych faktur VAT było niezgodne z dobrymi obyczajami kupieckimi, a dodatkowo stanowiło nadużycie prawa i tym samym nie zasługuje na ochronę (art. 5 k.c.). Sąd orzekający nie traci z pola widzenia, że strony przewidziały wypowiedzenie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem jednomiesięcznego terminu wypowiedzenia, a potem pozwany obawiając się utraty numeru pismem z dnia 30 sierpnia 2018 roku wycofał swój wniosek o wypowiedzenie umowy z dnia 23 lipca 2016 roku. Niemniej jednak pomiędzy tymi datami złożył kolejny wniosek za pośrednictwem nowego operatora, a w zakresie połączeń za sierpień 2016 roku miał nadpłatę, co uwzględniono w fakturze korygującej na kwotę 13,37 zł.

Mając to na względzie zbywcy ( (...) S.A. w G.) nie przysługiwała wierzytelność wobec pozwanego, a w związku z tym nabywcy wierzytelności (powodowi) nie przysługiwała wobec pozwanego jakakolwiek wymagalna wierzytelność.

Z tych względów powództwo, w tym żądanie zapłaty rekompensaty za koszty odzyskiwania należności i zwrotu kosztów procesu oddalono, orzekając, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)

(...) K. G. (2)