Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Sędziowie SO Waldemar Masłowski,

SO Andrzej Wieja

Protokolant Małgorzata Dzieniszewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2013r.

sprawy J. R.

oskarżonego z art. 284 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 26 marca 2013 r. sygn. akt II K 545/12

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego J. R. i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Zgorzelcu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 318/13

UZASADNIENIE

J. R. oskarżony został o to że:

w dniu 13 stycznia 2012 roku w Z. przy ul.(...) z niestrzeżonego parkingu przy stacji paliw B. dokonał przywłaszczenia samochodu osobowego marki O. (...) o nr rej. (...) o wartości 4.000 zł. czym działał na szkodę K. i M. L.

tj. o czyn z art.284 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 26 marca 2013 r. w sprawie II K 545/12:

1.uznał oskarżonego J. R. za winnego tego że w dniu 13 stycznia 2012 roku w Z. przy ul.(...) z niestrzeżonego parkingu przy stacji paliw B. zabrał w celu przywłaszczenia samochód osobowy marki O. (...) o nr rej. (...) o wartości 4.000 zł. czym działał na szkodę K. i M. L. tj. występku z art.278 § 1 k.k. i za to na podstawie art.278 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

2.na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu J. R. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności 2 dni zatrzymania w sprawie tj. 17 stycznia 2013 r. i 18 stycznia 2013 r.;

3. na podstawie art.624 § 1 k.p.k. i art.17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego J. R. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w tym opłaty i kosztami sądowymi bez opłaty obciążył Skarb Państwa;

4. na podstawie art.29 ust.1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. W. kwotę 1.008 złotych tytułem nieopłaconej obrony z urzędu oraz dalsze 231,84 złotych tytułem podatku VAT.

Apelacje od powyższego wyroku złożyła obrońca oskarżonego zarzucając:

1.mające wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszenie przepisów postępowania tj.

- art.7 k.p.k. w zw. z art.92 k.p.k. i art.410 k.p.k. polegające na dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz niedostrzeżenie przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania ,korzystnych dla oskarżonego;

- nieuwzględnienie przez Sąd I instancji treści wyjaśnień oskarżonego złożonych podczas postępowania przygotowawczego w dniu 17.01.2012 r. w których nie przyznawał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu przy czym jego wyjaśnienia były spójne i logiczne a nadto korelowały z zeznaniami pokrzywdzonych i pozostałych świadków;

- pominięcie przez Sąd Rejonowy w Zgorzelcu faktu ze w trakcie toczącego się postępowania nie ustalono istotnych okoliczności tj. w jaki sposób samochód został zabrany z parkingu przy czym jak wynika z zebranego materiału dowodowego przedmiotowy pojazd nie był sprawny i nie można było nim odjechać;

2.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na:

- uznaniu iż z zebranego w sprawie materiału dowodowego w szczególności w postaci zeznań pokrzywdzonego K. L., zeznań świadków P. K., P. B., S. K., a także wyjaśnień oskarżonego wynika że to oskarżony jest osoba która zabrała samochód osobowy marki O. (...)o nr rej. (...)z parkingu przy stacji paliw B.mimo że z zeznań powyższych świadków takiego wniosku nie można wyprowadzić;

- nieustaleniu istotnych okoliczności faktycznych dających podstawę do uznania oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu.

Skarżąca wniosła o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zarzuty apelacji nie były pozbawione racji, co skutkowało uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W ocenie Sądu Okręgowego wydanie wyroku skazującego J. R. w oparciu o ocenę dowodów zaprezentowaną w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego budzi istotne wątpliwości, jawi się jako co najmniej przedwczesne. Zasada obiektywizmu zawarta w art. 4 k.p.k. nakazuje organom prowadzącym postępowanie karne ( a więc także sądom ) uwzględniać zarówno okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego. Sąd Okręgowy stwierdza, że Sąd I instancji nie dostrzegł i nie przeanalizował szeregu okoliczności które poddają w wątpliwość wersję o kradzieży samochodu przez oskarżonego.

Sąd Okręgowy stwierdza że w sprawie nie ma bezpośredniego, niewątpliwego dowodu wskazującego na sprawstwo oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu. Z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd I instancji za takowy dowód zdaje się uważać wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego kiedy to oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Tymczasem poza werbalnym stwierdzeniem że przyznaje się do tego czynu „w całości” oskarżony lakonicznie wyjaśnił „chcę tylko powiedzieć że wspólnie ze mną zamieszany w tej sprawie jest chłopak o ps.(...) ale ja nie znam jego danych personalnych. Wiem tylko że mieszka na M. w Z.” ( k.23 ). Są to jedyne wyjaśnienia złożone przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym i nie wynika z nich bynajmniej że oskarżony dokonał kradzieży samochodu pokrzywdzonych, a jedynie że jest w tą sprawę „zamieszany”. Oskarżony ani słowem nie wspomniał okolicznościach domniemanego zabrania auta pokrzywdzonych z parkingu przy stacji paliw B. i w tym kontekście wskazać należy co następuje. Ze zgodnych w tym zakresie zeznań pokrzywdzonego K. L. i wyjaśnień oskarżonego wynika że oskarżony dysponował otrzymanymi od pokrzywdzonego kluczykami od bagażnika spornego auta nie pasującymi jednak do stacyjki samochodu, nie mógł więc przy ich użyciu auta uruchomić. Dla osób kradnących samochody brak kluczyków nie jest wielką przeszkodą tyle że J. R. – karany kilkakrotnie, głównie za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii – nie był nigdy skazany za kradzieże aut, przynajmniej nie wynika to z karty karnej ( k. 32 ). Co więcej z zeznań pokrzywdzonego którym Sąd I instancji dał wiarę wynika, że samochód uległ awarii, miał uszkodzoną „pompę wody”, pokrzywdzony wyjął też z niego akumulator ( k. 3 – 4 ). Aby auto to uruchomić oskarżony musiałby przywieźć akumulator, usunąć na miejscu awarię albo zabrać samochód na lawetę, co słusznie akcentuje w apelacji skarżący obrońca. Wydaje się mało prawdopodobne aby J. R., czynny narkoman, codziennie zażywający amfetaminę ( opinia sądowo – psychiatryczna k.72 ), był organizacyjnie przygotowany do podejmowania takiego wysiłku.

Wyjaśnienia oskarżonego są labilne, niekonsekwentne, na rozprawie także werbalnie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu po czym złożył wyjaśnienia z których wynika iż nie przywłaszczył sobie samochodu pokrzywdzonego a przyznał się dlatego że policjanci powiedzieli mu że albo się przyzna albo „pójdzie na areszt” ( k.49 odwrót ). Dla przyjęcia sprawstwa i winy oskarżonego niezbędne więc jest poparcie jego wyjaśnień z postępowania przygotowawczego innymi – choćby pośrednimi lecz jednoznacznymi – dowodami. Tymczasem Sąd I instancji jako jedyne takie dowody wskazał zeznania policjantów P. K., P. B., S. K. którzy twierdzili że oskarżony najpierw w rozmowie potem podczas przesłuchania przyznał się do przywłaszczenia auta i zaprzeczali aby zastraszali go aresztem i nakłaniali do przyznania się. W ocenie Sądu Okręgowego te dowody są niewystarczające, tym bardziej że Sąd I instancji pomija zupełnie iż uznany za wiarygodnego pokrzywdzony K. L. bynajmniej nie twierdził że to oskarżony ukradł jego auto, w sms- owej korespondencji z oskarżonym jako potencjalnego sprawcę sugerował raczej osobę o pseudonimie (...), a więc świadka Ł. F., ( k.24 – 25 ).

Wszystkie powyższe okoliczności powodują że wyrok skazujący J. R. nie mógł się ostać, przedwczesne jednak byłoby wydawanie już obecnie wyroku uniewinniającego. Sąd I instancji zobowiązany będzie do uzupełnienia materiału dowodowego m.in. poprzez podjęcie próby ( np. poprzez przesłuchanie na tą okoliczność wyżej wymienionych świadków – policjantów ) ustalenia tożsamości osoby o pseudonimie (...) o którym mówili oskarżony i świadek Ł. M. ( k.153, k.177 ) oraz przesłuchanie go na okoliczność kradzieży samochodu pokrzywdzonego, przeprowadzenie konfrontacji pomiędzy P. B., S. K. a oskarżonym celem ustalenia do czego przyznawał się oskarżony w rozmowach przed przesłuchaniem w szczególności czy była to jednoznaczna deklaracja o kradzieży przez niego samochodu, ujawnienie pokrzywdzonemu K. L. treści protokołu oględzin wiadomości sms- owych i ustalenie na jakiej podstawie pokrzywdzony sugerował że (...) wie coś o kradzieży auta.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego J. R. i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Zgorzelcu do ponownego rozpoznania.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji podejmie czynności o których mowa powyżej zmierzające do uzupełnienia materiału dowodowego, przeprowadzi też wszystkie pozostałe dowody niezbędne do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia. Swoje ostateczne stanowisko zawrze w wydanym wyroku prawidłowo uzasadnionym zgodnie z wymogami art.424 k.p.k.