Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1176/19

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. G.

w dniu 23 czerwca 2019 roku w J. przy ulicy (...), rzucając kamieniami umyślnie wybił dwie szyby w mieszkaniu znajdującym się na parterze kamienicy, czym spowodował straty w wysokości 600 złotych na szkodę J. J., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 26 maja 2014 roku sygnatura akt II K 184/14 za przestępstwa przeciwko mieniu na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 11 listopada 2015 roku do 11 stycznia 2017 roku zaliczono okres od 1 października 2013 roku do 2 października 2013 roku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

wybicie przez oskarżonego 23 czerwca 2019 roku około 12:30 dwóch szyb w mieszkaniu numer (...) przy Placu (...) w J., gdzie koszty naprawy wynoszą 600 złotych

zeznania J. E.

3-5

zeznania J. J.

16-18, 61-63 i 143

zeznania M. P.

24-26 i 107-108

wyjaśnienia A. G.

32-35, 52-55 i 107

zeznania A. K.

134

1.1.2.

A. G.

w dniu 23 czerwca 2019 roku w J. przy ulicy (...), kopiąc uszkodził tylną lampę w zaparkowanym pojeździe marki B. o numerze rejestracyjnym (...), powodując straty w wysokości nie mniejszej niż 550,00 złotych na szkodę J. E., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 18 XI 2009 roku w sprawie II K 41/09 za czyny z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach łącznej kary pozbawienia wolności orzeczonej tym wyrokiem w okresie od 1 XII 2013 roku do 14 XI 2015 roku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

kopnięcie przez oskarżonego 23 czerwca 2019 roku około 12:30 w samochód marki B. o numerze rejestracyjnym (...), należący do J. E., co spowodowało uszkodzenie prawego tylnego reflektora, gdzie koszt naprawy wynosił 550 złotych

zeznania J. E.

3-5

kopia dowodu rejestracyjnego

8-9

protokół oględzin

10-15

zeznania M. P.

24-26 i 107-108

wyjaśnienia A. G.

32-35, 52-55 i 107

kopia rachunku

48

zeznania A. K.

134

skazanie oskarżonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 18 XI 2009 roku w sprawie II K 41/09 za czyny z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej orzeczonej tym wyrokiem od 1 XII 2013 roku do 15 XI 2015 roku oraz pozostała wcześniejsza karalność oskarżonego

dane o karalności

38

odpisy orzeczeń

39-47 i 71-73

1.1.3.

A. G.

w dniu 23 czerwca 2019 roku w J. przy ul. (...) grożąc M. P. pozbawieniem życia usiłował dokonać zaboru pieniędzy w nieustalonej kwocie jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego, co stanowi wypadek mniejszej wagi, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 18 XI 2009 roku w sprawie II K 41/09 za czyny z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach łącznej kary pozbawienia wolności orzeczonej tym wyrokiem w okresie od 1 XII 2013 roku do 14 XI 2015 roku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

zażądanie przez oskarżonego od M. P., spotkanego 23 czerwca 2019 roku około 12:30 na Placu (...) w J. pieniędzy, przy jednoczesnym zagrożeniu mu zabiciem, przy czym do odebrania pieniędzy nie doszło, gdyż zaatakowany uciekł

zeznania M. P.

24-26 i 107-108

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania J. E.

pokrzywdzona podała okoliczności związane z uszkodzeniem jej samochodu zgodnie z pozostałymi dowodami. Wartość szkody wynika z przedstawionego rachunku. Brak powodów, by podważać jej wiarygodność.

zeznania J. J.

świadek przytoczył znane sobie okoliczności dotyczące zdarzenia z 23 czerwca 2019 roku, w szczególności wybicia okna w mieszkaniu, które wówczas zajmował. Wytłumaczył, w jaki sposób wymienił te szyby. Opisał też to, co działo się po zdarzeniu. Jego twierdzenia są zgodne z pozostałymi dowodami. Nie było podstaw do kwestionowania jego prawdomówności.

zeznania M. P.

świadek konsekwentnie opisał przebieg zdarzenia ze swoim udziałem. Potrafił też zeznać, co sprawca zamierzonej napaści zrobił potem - w tym zakresie jego twierdzenia pozostają w zgodzie z innymi dowodami, w tym wyjaśnieniami oskarżonego. Pokrzywdzony widział, że ten sam mężczyzna kopnął w samochód, wybił szybę w oknie i został zatrzymany przez policję. Nie znał oskarżonego, nie pozostawał z nim w żadnym konflikcie. Jego zeznania nie mogły doprowadzić do uzyskania jakiejkolwiek korzyści od sprawcy opisywanej napaści. M. P. nie miał więc żadnych powodów, by niezgodnie z prawdą przytoczyć przebieg wypadków. Dodatkowo nie wskazywał na personalia napastnika, potrafił tylko go opisać oraz wskazał, że niedługo później został on w tej samej okolicy zatrzymany przez policję. Brak jest w tej sytuacji powodów do podważania jego wiarygodności. Konsekwencja oraz poparcie części jego twierdzeń przez inne dowody wspierają przekonanie o prawdziwości tych zeznań.

wyjaśnienia A. G.

oskarżony zgodnie z innymi dowodami przedstawił większość okoliczności - przybycie na Plac (...) w J., uszkodzenie stojącego tam samochodu oraz wybicie szyb w budynku, pozostawanie pod wpływem alkoholu w tym czasie, zatrzymanie przez policję, późniejsze starania o naprawienie szkody J. J.. Brak jest powodów by podważać jego szczerość w tym zakresie.

Nie dano wiary oskarżonemu, gdy zaprzeczał napaści na M. P.. Z podanych wyżej powodów zeznania tego pokrzywdzonego są niewątpliwie wiarygodne. Oskarżony miał powody, by nie przyznawać się do najpoważniejszego z zarzucanych czynów w obawie przed odpowiedzialnością. Możliwe jest też, że nie pamiętał początku swoich działań przy Placu (...) tamtego dnia - był już pijany, jego celem było nawiązanie kontaktu z A. K.. Kontakt z M. P. był z pewnością przypadkowy, a przy tym, jak podawał pokrzywdzony, chwilowy. Oskarżony był potem skupiony na zrealizowaniu swojego zasadniczego zamiaru. Próba uzyskania korzyści kosztem napadniętego mogła nie zapisać się wyraźnie w jego pamięci.

zeznania A. K.

świadek podała istotne okoliczności - przyjazd oskarżonego w dniu zdarzenia, uszkodzenie przez niego samochodu i szyb w oknie, zatrzymanie przez policję oraz jej własne kontakty z J. J. - zgodnie z pozostałymi dowodami. Nie ma przy tym powodów, by wątpić w jej wiarygodność. To, że nie widziała kontaktu A. G. z M. P. jest zrozumiałe - o tym, że przybył jej znajomy zorientowała się dopiero, gdy przy budynku zaczął kopać w samochód i wybił szyby, natomiast napaść miała mieć miejsce wcześniej, jak podaje pokrzywdzony. Nie mogła ona więc jej widzieć, jeszcze wtedy nie zwracała uwagi na to, co dzieje się na ulicy, co robi oskarżony.

kopia dowodu rejestracyjnego

dokumenty przedstawione jako dowody w sprawie pochodziły od uprawnionych podmiotów, sporządzono je w przewidzianej prawem formie. Nie było podstaw do kwestionowania ich rzetelności.

protokół oględzin

dane o karalności

odpisy orzeczeń

kopia rachunku

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.3

wyjaśnienia A. G.

z podanych wcześniej powodów za niewiarygodne uznano wyjaśnienia oskarżonego, który zaprzeczał, aby w dniu zdarzenia spotkał się z M. P., by zażądał od niego pieniędzy. Są one w tym zakresie sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt II

A. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ustalono, że oskarżony kopnął samochód pokrzywdzonej, uszkadzając jego części, a usunięcie szkód wymaga nakładów w wysokości 550 złotych. Działanie takie - umyślne - wypełnia znamiona z art. 288 § 1 k.k. Zmieniono opis wcześniejszej karalności oskarżonego, by dostosować go do treści art. 64 § 1 k.k. Wskazano więc konkretny umyślny czyn przeciwko mieniu, za który wymierzono mu karę powyżej 6 miesięcy pozbawienia wolności, odbytą przez okres ponad pół roku krócej, niż 5 lat przed popełnieniem przypisanego czynu. Przyjęto ostatecznie, że działanie oskarżonego stanowiło występek z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

punkt IV

A. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ustalono, że oskarżony zażądał od M. P. jego pieniędzy. Była to próba zabrania tych pieniędzy i zatrzymania ich dla siebie, a więc kradzieży. Poprzedziła ją zapowiedź oskarżonego, że w razie niespełnienia jego żądania zabije zaatakowanego. Stanowiło to groźbę popełnienia przestępstwa z użyciem przemocy na jego szkodę. Do zaboru pieniędzy nie doszło, gdyż pokrzywdzony uciekł. Sprawca zmierzał jednak bezpośrednio do osiągnięcia zamierzonego celu, wypowiedział już groźbę. Zastosowanie groźby, a więc najłagodniejszego rodzajowo ze środków przewidzianych w art. 280 § 1 k.k. i niedojście do zaboru mienia pokrzywdzonego przesądzają, że społeczna szkodliwość tego czynu była niewielka, wyższa jednak niż znikoma. Zachowanie to było zatem wypadkiem mniejszej wagi w rozumieniu art. 283 k.k. Stąd działanie oskarżonego wypełniało znamiona z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. Opis jego wcześniejszej karalności zmieniono, co zostało już omówione przy poprzednim zarzucie. Całość ocenianego zachowania zakwalifikowano jako występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

☒

3.4. Umorzenie postępowania

punkt I

A. G.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Ustalono, że oskarżony wybił szyby w lokalu należącym do Miasta J.. Wymiana tych szyb wymagała nakładów w wysokości 600 złotych. Wypełniało to znamiona z art. 288 § 1 k.k. Jednak właściciel mienia - nieruchomości – zrezygnował ze złożenia wymaganego przez art. 288 § 4 k.k. wniosku o ściganie ( k. 145 ). Użytkownik lokalu - J. J. - początkowo wniósł o ściganie sprawcy wybicia szyb. Następnie jednak na rozprawie 21 I 2020 roku ( k. 143 ) cofnął ten wniosek. Jego motywacja była zrozumiała, nie było to wynikiem niedozwolonego nacisku ze strony oskarżonego. Należało więc zgodzić się na to cofnięcie, co dopuszcza art. 12 § 3 k.p.k. Nie sprzeciwił się temu oskarżyciel. Wobec braku wniosku, zgodnie z art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k., postępowanie w tej części należało umorzyć.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. G.

punkt II

punkt 2

Okoliczności obciążające:

- zupełny brak powodu u oskarżonego do kopania w samochód pokrzywdzonej - A. G. rozładowywał w ten sposób frustrację związaną z inną osobą,

- nietrzeźwość sprawcy podczas zdarzenia,

- dotychczasowa wielokrotna karalność za przestępstwa przeciwko mieniu, odbywanie za nie kar pozbawienia wolności.

Oznacza to, że oskarżony, mimo pobytu w zakładzie karnym nie wdrożył się do przestrzegania zasad porządku prawnego, zwłaszcza do szacunku dla cudzego mienia. Nie jest w tej sytuacji możliwe wymierzenie mu kary łagodnej rodzajowo. Musiała być to kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Jej wysokość dostosowano do wagi samego czynu, ocenionej jako niższa, niż przeciętna. Stąd określono ją na 3 miesiące.

A. G.

punkt III

punkt 2

z uwagi na to, że do rozpoczęcia rozprawy szkoda nie została naprawiona przez oskarżonego, a o orzeczenie obowiązku wnosiła pokrzywdzona, należało nałożyć na niego zobowiązanie do naprawienia szkody w wysokości 550 złotych na podstawie art. 46 § 1 k.k.

A. G.

punkt IV

punkt 3

Okoliczności obciążające:

- nietrzeźwość sprawcy,

- dokonanie napaści w miejscu publicznym - na ulicy w centrum miasta, w ciągu dnia,

- wcześniejsza wielokrotna karalność sprawcy za występki przeciwko mieniu i odbywanie za nie kar pozbawienia wolności, co tylko częściowo znalazło odbicie w kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu.

Okoliczności łagodzące:

- sięgnięcie po groźbę, choć popełnienia bardzo poważnego przestępstwa,

- zakończenie działania oskarżonego w fazie usiłowania.

Z tych powodów sąd przyjął, że konieczne jest wymierzenie oskarżonemu bezwzględnej kary pozbawienia wolności i to w wysokości znacznie przekraczającej dolny próg zagrożenia, przewidziany w art. 283 k.k. W ten sposób stanie się ona poważną dolegliwością i będzie w stanie przekonać sprawcę do przestrzegania prawa w przyszłości, rezygnacji z sięgania po przemoc. Dlatego wymierzono mu karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

A. G.

punkt V

punkty 2 i 3

czyny oskarżonego skierowane były przeciwko cudzemu mieniu, dokonano ich w tym samym miejscu, krótko po sobie. Naruszały jednak dobra różnych pokrzywdzonych, jeden z nich wiązał się nadto z zastosowaniem groźby użycia przemocy. Dlatego karę łączną orzeczono z zastosowaniem zasady asperacji, bliższej absorpcji, niż kumulacji, w wysokości roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt VI

zgodnie z art. 630 k.p.k. stwierdzono, że wydatki postępowania związane z oskarżeniem w części umarzającej postępowanie ponosi Skarb Państwa.

punkt VII

oskarżony przebywa w zakładzie karnym, nie posiada majątku i nie uzyskuje dochodów. Dlatego nie byłby w stanie uiścić obciążających go kosztów sądowych. Zwolniono go od ich zapłaty, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.

punkt VIII

na rzecz wyznaczonego dla oskarżonego obrońcy - adw. B. R. - należało zasądzić od Skarbu Państwa koszty jego działania przed sądem. Występował on na czterech terminach rozprawy. Dlatego koszty te miały wysokość 672 złotych oraz dalszych 154,56 złotych jako podatek VAT.

5.  Podpis