Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 299/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.1.1.

A. K.

w dniu 20 grudnia 2018 roku w J. na ul. (...) (...)woj. (...), naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) znajdując się w „strefie ruchu”- oznaczonej znakiem D-52 nie zachował szczególnej ostrożności w trakcie przeprowadzania manewru skrętu w lewo z jezdni na plac parkingowy, przez to, że nie zasygnalizował zjazdu z jezdni a nade wszystko w sposób nienależyty obserwował odbywający się ruch przed prowadzonym pojazdem, w wyniku, czego nie dostrzegł w odpowiednim czasie idącej po tym placu pieszej, co doprowadziło do jej potrącenia, skutkiem, czego piesza K. L. doznała obrażeń ciała w postaci złamania nasady dalszej piszczeli prawej skutkujących naruszeniem czynności narządu ruchu na czas powyżej siedmiu dni,

- kierowanie przez oskarżonego w dniu 20 grudnia 2018 r. w J. na ul. (...) (...)samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) znajdując się w „strefie ruchu”- oznaczonej znakiem D-52,

- niezasygnalizowanie manewru skrętu w lewo z jezdni na plac parkingowy,

- przeprowadzanie manewru skrętu w lewo z jezdni na plac parkingowy,

- potrącenie podczas wykonywania manewru pieszej K. L.,

- doznanie przez K. L. obrażeń ciała w postaci złamania nasady dalszej piszczeli prawej skutkujących naruszeniem czynności narządu ruchu na czas powyżej siedmiu dni,

- protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k. 4-10,

- materiał poglądowy k. 11-17,

- zeznania świadka D. L. k. 26-29, 100-101,

- zeznania świadka G. K. k. 44-46, 101,

- zeznania świadka K. L. k. 52-54, 99-100,

-wyjaśnienia oskarżonego A. K. k. 79-82, 98-99,

- opinia sądowo – lekarska k. 39,

- zeznania świadka M. K. (1) k. 107-108,

- zeznania świadka M. M. k. 100,

- opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych oraz wyceny pojazdów i kosztów napraw powypadkowych J. W. k. 115-120,

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.2.1.

A. K.

w dniu 20 grudnia 2018 roku w J. na ul. (...) (...)woj. (...), naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) znajdując się w „strefie ruchu”- oznaczonej znakiem D-52 nie zachował szczególnej ostrożności w trakcie przeprowadzania manewru skrętu w lewo z jezdni na plac parkingowy, przez to, że nie zasygnalizował zjazdu z jezdni a nade wszystko w sposób nienależyty obserwował odbywający się ruch przed prowadzonym pojazdem, w wyniku, czego nie dostrzegł w odpowiednim czasie idącej po tym placu pieszej, co doprowadziło do jej potrącenia, skutkiem, czego piesza K. L. doznała obrażeń ciała w postaci złamania nasady dalszej piszczeli prawej skutkujących naruszeniem czynności narządu ruchu na czas powyżej siedmiu dni,

- sygnalizowanie manewru skrętu w lewo,

- nienależyte obserwowanie ruchu przed prowadzonym pojazdem,

- niezachowanie szczególnej ostrożności,

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.1.1.

wszystkie dowody

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie tego, że w dniu 20 grudnia 2018 r. w J. na ul. (...) (...)samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) oraz iż podczas wykonywania manewru skrętu w lewo na miejsce parkingowe potrącił pokrzywdzoną, która upadła, a także iż po tym jak wysiadł z samochodu chcąc udzielić jej pomocy pokrzywdzona uskarżała się na ból nogi, widział zaczerwienienie na jej prawej piszczeli. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie korespondują z zeznaniami świadków G. K., D. L. i K. L., w których opisały one przebieg zdarzenia, tak jak je zapamiętały. Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować zeznania wskazanych świadków. Treść wyjaśnień oskarżonego i zeznań wskazanych świadków w zakresie doznanych obrażeń ciała przez pokrzywdzoną znajduje odzwierciedlenie w opinii sądowo – lekarskiej. Z opinii tej wynika, iż K. L. doznała obrażenia ciała w postaci złamania nasady dalszej piszczeli prawej skutkującej naruszeniem czynności narządu ruchu na czas powyżej siedmiu dni. Sąd uzyskał opinię biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych oraz wyceny pojazdów i kosztów napraw powypadkowych J. W.. Opinia w sprawie wypadku drogowego wydana w sprawie przez biegłego M. K. (2) nie mogła stanowić podstawy ustaleń faktycznych. Biegły ten wydając opinię oparł się bowiem na złożonych przez A. K. zeznaniach w charakterze świadka. Z opinii biegłego J. W. wynika, iż ze względu na brak śladów nie można ustalić miejsca potrącenia pieszej. Ze zgromadzonych dowodów wynika, iż oskarżony wskazywał inne miejsce, gdzie doszło do potracenia, pokrzywdzona zaś inne. Oba miejsca znajdowały się od siebie w niedalekiej odległości. Biegły J. W. wskazał, iż A. K. nie zastosował się do zasad ruchu drogowego niezależnie od tego, czy do potrącenia doszło w miejscu wskazywanym przez oskarżonego, czy też pokrzywdzoną. Miejsce wskazywane przez oskarżonego znajduje się za linią pojedynczą ciągłą, a więc w miejscu, gdzie jadący oskarżony nie powinien jej przekraczać w celu zaparkowania pojazdu na miejscu parkingowym. Miejsce wskazywane przez pokrzywdzoną znajduje się tuż za przejściem dla pieszych. Przejście dla pieszych, zgodnie z art. 26 prawa o ruchu drogowym, wymaga od kierującego zachowania szczególnej ostrożności i ustąpienia pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu dla pieszych. W strefie ruchu kierujący ma obowiązek stosowania się do zasad ruchu drogowego. Piesza K. L. nie naruszyła zasad ruchu drogowego i nie przyczyniła się do powstania wypadku drogowego. Stan techniczny pojazdu marki H. (...) o nr rej. (...) nie miał wpływu na przebieg wypadku drogowego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków funkcjonariuszy Policji M. K. (1) i M. M.. Nie byli oni obserwatorami zajścia z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonej. W złożonych zeznaniach opisali oni swoją wiedzę na temat przebiegu zdarzenia uzyskaną od uczestników zdarzenia, po tym jak pokrzywdzona została zawieziona przez oskarżonego do (...) w J.. pozostałym dowodom z dokumentów. Sąd dał wiarę także dowodom z dokumentów. Zostały one sporządzone w odpowiedniej formie, pochodzą od uprawnionych podmiotów, ich rzetelność nie była kwestionowana w toku procesu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

1.2.1.

wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony nie przyznał się do tego, iż nie sygnalizował manewru skrętu w lewo. Z jego wyjaśnień złożonych w sprawie wynika, iż nie pamięta on, czy sygnalizował ten manewr, bo po 52 latach prowadzenia samochodu czyni to automatycznie. Gdyby oskarżony włączył kierunkowskaz niewątpliwie dźwięk sygnalizatora słyszałaby siedząca w pojeździe świadek G. K.. Migające światło widziałaby pokrzywdzona, która obserwowała jadące pojazdy mając zamiar przejść na drugą stronę jezdni. Oskarżony nie zachował szczególnej ostrożności. Kierował pojazdem w miejscu, gdzie znajdowało się przejście dla pieszych, co wymagało od niego zachowania szczególnej ostrożności. Jednoznacznie wynika to z opinii biegłego J. W. oraz przepisu art. 26 ust 1 ustawy prawo o ruchu drogowym - Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność. Gdyby oskarżony należycie obserwował drogę przed pojazdem, obecność pieszej nie byłaby dla niego zaskoczeniem, widziałby pieszą zanim doszło do jej potrącenia.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt I

A. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Oskarżony w dniu 20 grudnia 2018 roku w J. na ul. (...) (...)naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) znajdując się w „strefie ruchu”- oznaczonej znakiem D-52 nie zachował szczególnej ostrożności w trakcie przeprowadzania manewru skrętu w lewo z jezdni na plac parkingowy, przez to, że nie zasygnalizował zjazdu z jezdni a nade wszystko w sposób nienależyty obserwował odbywający się ruch przed prowadzonym pojazdem, w wyniku, czego nie dostrzegł w odpowiednim czasie idącej po tym placu pieszej, co doprowadziło do jej potrącenia, skutkiem, czego piesza K. L. doznała obrażeń ciała w postaci złamania nasady dalszej piszczeli prawej skutkujących naruszeniem czynności narządu ruchu na czas powyżej siedmiu dni, czym zrealizował znamiona czynu karalnego z art. 177 § 1 k.k.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

X

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

pkt I

A. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

Społeczna szkodliwość czynu i wina oskarżonego nie są znaczne. Są na poziomie umiarkowanym. Oskarżony kierował samochodem w porze popołudniowej, w czasie gdy nastawał zmierzch, a widoczność dodatkowo była utrudniona z powodu opadów atmosferycznych. Oskarżony kierował samochodem strefie ruchu oznaczonej znakiem D-52, gdzie obowiązują wszystkie przepisy drogowe, jak na drodze publicznej. Samochodem poruszał się z niedużą prędkością, wykonując manewr skrętu w lewo na wolne miejsce parkingowe potrącił pokrzywdzoną. Kierując pojazdem, nie zachował szczególnej ostrożności, nie zasygnalizował wykonywanego manewru. Uderzenie pokrzywdzonej przez samochód nie było mocne. Na samochodzie nie pozostały jakiekolwiek ślady po tym uderzeniu. Pokrzywdzona upadła na podłoże. Doznała obrażenia ciała w postaci złamania nasady dalszej piszczeli prawej skutkującym naruszeniem czynności narządu ruchu na czas powyżej siedmiu dni. Oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się z winy nieumyślnej. Oskarżony nie był nigdy wcześniej karany za jakiekolwiek przestępstwa. Jest kierowcą od wielu lat. Czyn, którego się dopuścił ma charakter całkowicie incydentalny. Właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który pozostaje w związku małżeńskim, jest emerytem oraz jego dotychczasowy sposób życia, uzasadniają przypuszczenie, iż pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, cele postępowania zostaną wobec niego osiągnięte, a w szczególności nie popełni on ponownie przestępstwa. Warunkowe umorzenie nastąpiło na okres 2 lat próby. Sam fakt prowadzonego postępowania karnego był dla oskarżonego dostateczną przestrogą na przyszłość, z którego wyciągnął odpowiednie wnioski.

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

A. K.

pkt II

pkt I

W wyniku zdarzenia będącego przedmiotem sprawy pokrzywdzona K. L. doznała obrażenia ciała. Obrażenie to było bolesne, wiązało się z koniecznością unieruchomienia nogi w gipsie, przyjmowaniem lekarstw przeciwbólowych oraz bolesnych zastrzyków przeciwzakrzepowych. Po zdjęciu gipsu pokrzywdzona przez około miesiąc poruszała się o kulach. Pokrzywdzona trenuje siatkówkę. Z powodu doznanych obrażeń ciała nie mogła uczestniczyć w treningach przez okres niemalże dwóch miesięcy. Po powrocie do treningów trenowała w ortezie. Sąd zasadził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej nawiązkę w kwocie 3.000 zł. Wysokość nawiązki zrekompensuje pokrzywdzonej doznaną szkodę niemeterialną. Będzie też realnie odczuwalna dla oskarżonego, by mimo warunkowego umorzenia postępowania odczuł on istotne konsekwencje swojego czynu.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, na ostatnim terminie rozprawy pismem z dnia 10 marca 2020 r., wniósł o zasądzenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej kwoty 2.737,28 zł tytułem obowiązku naprawienia szkody w części oraz kwotę 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę. Żądanej kwoty zadośćuczynienia w żaden sposób nie uzasadnił. Nie przedłożył też jakichkolwiek dowodów wskazujących na poniesione wydatki, których zasądzenia domagał się tytułem obowiązku naprawienia szkody. W toku postępowania oskarżyciel posiłkowy ani jego pełnomocnik nie dowodził okoliczności dotyczących wysokości żądanej kwoty tytułem obowiązku naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia. Prowadzenie postępowania karnego w zakresie tychże okoliczności ponad przeprowadzone wcześniej przez Sąd z urzędu, powodowałoby jego przewlekłość. Sąd nie znalazł podstaw do zasądzenia żądanych kwot, bowiem ich wysokość nie została wykazana w procesie. Orzekł na rzecz pokrzywdzonej nawiązkę w kwocie 3.000 zł.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

A. K.

pkt III

Oskarżycielka posiłkowa D. L. – przedstawicielka ustawowa małoletniej pokrzywdzonej K. L. w toku postępowania przed Sądem była reprezentowana przez pełnomocnika z wyboru, który wniósł o zasądzenie od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej kosztów zastępstwa procesowego. Sąd, na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej D. L. kwotę 1.176 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Kwota ta została ustalona przy uwzględnieniu ilości terminów rozprawy, w których udział brał pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej oraz kwoty stawek minimalnych za udział pełnomocnika w tych terminach rozprawy wynikających z § 11 ust 2 pkt 3 oraz § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

A. K.

pkt IV

Sytuacja finansowa i majątkowa oskarżonego wskazuje na to, iż jest on w stanie uiścić koszty postępowania w przedmiotowej sprawie. Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. w zw. z art. 7 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe 1.699,90 zł, w tym opłatę w kwocie 60 zł.

6.  Podpis