Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 17 lutego 2020 r.

Sygn. akt VI Ka 280/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: sędzia Ludmiła Tułaczko

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Komorowska

przy udziale prokuratora Ewy Gołębiowskiej

po rozpoznaniu dnia 28 stycznia 2020 roku, 17 lutego 2020 roku

w sprawie A. L., córki M. i U., ur. (...) w W.

oskarżonej o czyn z art. 160 § 3 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy (...)

z dnia 5 listopada 2018 r. sygn. akt III K 559/17

1.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że A. L. uniewinnia od popełnienia zarzucanego jej czynu;

2.  kosztami procesu w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 280/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Rejonowy dla Warszawy (...) z dnia 5 listopada 2018r. sygn. III K 559/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

A. L.

A. L. w okresie od 22 lutego do 10 czerwca 2016r. dokonywała oględzin drzewostanu w pasach drogowych na podległym jej terenie P..

A. L. w okresie od 22 lutego 2016r.do dnia 10 czerwca 2016r. wykonywała prace zlecone przez przełożonych i nie dysponowała odpowiednim czasem na wykonanie oględzin drzew rosnących w pasach drogowych na terenie P.,

Protokoły odbioru prac ogrodniczych z dnia 4 kwietnia 2016r. i 6 czerwca 2016r, oraz kosztorys powykonawczy prac wykonanych w marcu 2016r.

Zeznania świadka T. J. (1)

k- 384

k-378

k- 383.

k- 412-414

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. naruszenie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i bezpodstawne przyjęcie przez sąd I instancji , że oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu , działając nieumyślnie, poprzez zaniechanie, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika , iż zachowanie oskarżonej nie mogło wypełnić żadnego czynu stypizowanego w kodeksie karnym , a w szczególności czynu , o którym mowa w art. 157 § 1 i 3 k.k. , a także art. 160 § 1 i § 3 k.k. albowiem dla wystąpienia przymiotu zaniechania, niezbędne jest niewątpliwie stwierdzenie, iż w obiektywnych warunkach sprawca czynu przy zachowaniu należytej staranności byłby w stanie wypełnić ciążący na nim prawny obowiązek, co w stanie faktycznym sprawy niniejszej nie miało miejsca, a ponadto zostało wyartykułowane przez sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest zasadny. Sąd I instancji uznał A. L. za winną czynu z art. 160 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 157 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Jest to przestępstwo nieumyślne z zaniechania. Ustalenie winy opiera się więc na przesłankach wskazanych w art. 9 § 2 k.k. który stanowi, że czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach mimo, że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Analizując wskazane przesłanki należy stwierdzić, że A. L. nie przewidywała możliwości przewrócenia się klonu jesionolistnego w dniu 10 czerwca 2016r. oraz zranienia pokrzywdzonej A. R. i jej dziecka L. Ż. przez upadający konar gdyż nie wiedziała, w jakim stanie znajduje się to drzewo w dacie zdarzenia. Opierając się na opinii biegłego A. S. (1) (k- 308) należy wyprowadzić wniosek, że gdyby przeprowadziła oględziny klonu jesionolistnego w okresie od marca 2016r. do czerwca 2016r. to powinna zakwalifikować drzewo do wycięcia i zabezpieczyć je przed upadkiem. Na konieczność wycięcia drzewa wskazywały takie okoliczności jak: ubytki wgłębne pochodzące m. in. z niezabezpieczonych cięć i widoczna na zewnątrz żagiew łuskowata - pasożyt żywych i martwych drzew liściastych. Te okoliczności wskazywały na to, że drzewo niedługo się przewróci zaś czynniki atmosferyczne np. opady deszczu i silny wiatr, które można było zaobserwować w dniu 10 czerwca 2016r. upadek tylko przyśpieszyły. A. L. po raz ostatni dokonywała oględzin drzewostanu na obszarze, na którym rosło przedmiotowe drzewo przed urlopem wychowawczym w 2013r. ( zeznania świadka K. P. k- 276) Z opinii biegłego T. Ł. wynika, że dokładne określenie czasu, w którym pojawiły się pierwsze objawy choroby drzewa są niemożliwe do ustalenia z uwagi na złożoność procesu rozkładowego, na który istotny wpływ ma zwłaszcza wilgotność oraz temperatura otoczenia. Proces rozkładowy drewna postępuje powoli i trwa wiele lat. (k- 84) Tak samo wypowiedział się biegły A. S. (1) stwierdzając, że stan klonu jesionolistnego rosnącego przy Al. (...) w W. sukcesywnie się pogarszał. Proces infekcji grzybowej miał miejsce na kilka lat przed zdarzeniem i był stopniowo co raz bardziej widoczny. (k- 309). Zdaniem tego biegłego, drzewo kwalifikowało się do wycięcia już kilka lat przed zdarzeniem. Pomiędzy ostatnimi oględzinami tego terenu przez A. L. w 2013r. a datą upadku drzewa w 2016r. minęło 3 lata. Przez te trzy lata proces degradacji postępował a więc jego nasilenie w 2013r. było mniejsze niż w latach 2014 i 2015. To rodzi wątpliwości czy już 2013r. widoczny był proces degradacji, którego zewnętrznym objawem były owocniki żagwi łuskowatej. Pojawienie się owocników tego grzyba dawało sygnał do dokładnego zbadania stanu zdrowotnego drzewa przy użyciu prostych metod polegających na badaniu widocznych otworów wgłębnych i ostukiwaniu pnia. (k- 312) Biegli nie byli w stanie ocenić, kiedy pojawił się owocnik żagwi na tym drzewie. (k- 332v) Jak wynika z wyjaśnień A. L. potwierdzonych zeznaniami świadków (k-251) pracownicy Zarządu (...) dokonują oględzin drzew na podległym im terenie raz do roku. Tak więc, stan drzewa najbardziej zbliżony do tego z dnia zdarzenia można było zaobserwować podczas oględzin drzewostanu na rok przed jego upadkiem czyli w 2015r. Tych oględzin nie wykonywała jednak A. L. gdyż od października 2014r. do lutego 2016r. przebywała na urlopie wychowawczym. A. L. powróciła do pracy w dniu 22 lutego 2016r. po przewie spowodowanej urlopem wychowawczym trwającym od 2014r. do 2016r. W tym czasie inni pracownicy Zarządu (...) zajmowali się kontrolą drzewostanu w obrębie pasów drogowych w D. P. w W.. Od dnia 22 lutego 2016r. A. L. ponownie objęła obowiązki kontroli drzewostanu w obrębie pasów drogowych na tym terenie. Ramy czasowe podjęcia decyzji o zakwalifikowaniu drzewa do wycięcia i zabezpieczenia go przed upadkiem wyznacza więc dzień powrotu A. L. do pracy a kończy dzień upadku drzewa skutkujący spowodowaniem obrażeń ciała pokrzywdzonej A. R. i jej syna L. Ż. czyli okres od 22 lutego 2016r. do 10 czerwca 2016r. Do tego okresu należy odnosić wskazane w art. 9 § 2 k.k. przesłanki odpowiedzialności za przestępstwo nieumyślne. Jak wynika z informacji Zarządu Z. (k- 241) na terenie P. w obrębie pasów drogowych znajdowało się około 8.000 drzew. Teren ten obejmował obszar 67,83 ha i 41 ulic. Z zeznań świadka T. J. (1) wynika, że w tym czasie pod zarządem A. L. znajdowało się od 6.000 do 7.000 drzewa. (k- 413) Uśredniając te dane należy przyjąć, że A. L. powinna dokonać oględzin 7.000 drzew. Z pobieżnego rachunku wynika, że po odliczeniu dni wolnych od pracy i urlopu wypoczynkowego, co daje 63 dni robocze, A. L. musiałaby przeprowadzić oględziny ponad 100 drzew dziennie, aby wykonać przegląd wszystkich drzew na podległym jej obszarze w okres od powrotu do pracy po urlopie wychowawczym do dnia zdarzenia. W tym czasie wykonywała oględziny drzewostanu na terenie P., o czym świadczą dokumenty przedstawione przez obrońcę na rozprawie odwoławczej takie jak: kosztorys powykonawczy prac wykonanych w marcu 2016r. k- 383); protokoły odbioru prac ogrodniczych z dnia 4 kwietnia 2016r. (k- 384) i z dnia 6 czerwca 2016r. (k- 378) Oprócz przeglądu drzewostanu w tym czasie A. L. wykonywała prace zlecone przez przełożonych. Jak wynika z zeznań świadka K. P., A. L., nie organizowała sobie dnia pracy sama i za swój priorytet musiała uznać to, co zlecał jej dyrektor. (k- 278) Tak też zaznał świadek T. J. (1). (k- 413) Kontrola drzew obywała się głównie z okien samochodu z powodu braku czasu na szczegółowe oględziny. Żagiew łuskowata, jak wynika z opinii biegłego T. Ł. kwalifikująca drzewo do wycięcia, pojawia się na wiosnę, czyli widoczna była na pniu i w koronie klonu jesionolistnego od marca 2016r. (k-260). Aby zauważyć żagiew łuskowatą na tym drzewie nie można było poprzestać na oględzinach z samochodu, gdyż w takim wypadku owocniki grzyba umiejscowione w dolnej partii pnia i wśród liści były niewidoczne. W okresie 63 dni swojej pracy A. L. musiała dokonać wyboru, którymi drzewami należy zająć się w pierwszej kolejności. W tym czasie dokonała oględzin i zleciła wykonanie prac pielęgnacyjnych drzew, których umiejscowienie w pasach drogowych na P. nie budziło wątpliwości, a których stan zagrażał bezpieczeństwu użytkowników tych dróg. Natomiast przedmiotowe drzewo rosło w otulinie P. K., w sposób naturalny łączącej się z tym parkiem. Pielęgnacją zieleni w P. K. znajdował się Wydział Ochrony (...) D. P. w W.. Jak wynika z oględzin wykonanych przez biegłego A. S. (1), przedmiotowe drzewo, rosło 2,3 m od uczęszczanego chodnika usytuowanego wzdłuż Al. (...) – po stronie prawej patrząc w kierunku centrum miasta. Chodnik ten jest oddzielony od krawędzi jezdni pasem zieleni. Ogólnie przyjęte jest w odniesieniu do dróg ograniczonych rowami, że granica pasa drogowego przebiega za skarpą rowu. Natomiast z mapy (k- 92) wynika, że granica pasa drogowego nie została wyznaczona w sposób trwały. Granicę wyznaczał w sposób naturalny chodnik, za którym w odległości 2,3 metrów rosło przedmiotowe drzewo.(k-307)

Chociaż ostatecznie ustalono, że teren, na którym rosło drzewo należał do właściwości Zarządu (...) zaś A. L. w 2013r. przeprowadziła oględziny znajdujących się tam drzew, to jednak niektóre prace pielęgnacyjne wykonywały w otulinie P. K. osoby działające na zlecenie Wydziału Ochrony (...). Jak wynika z zeznań świadka T. J. (2) Wydział Ochrony (...) przeprowadzał w otulinie parku, w miejscu gdzie rosło przedmiotowe drzewo, prace w postaci wykoszenia traw i małej architektury. (k- 414) Te działania przez Zarząd (...) były odbierane jako przejaw kompetencji do pielęgnacji terenu, na którym rosło drzewo i dezorganizowały działania nadzoru. Na karcie 92 widoczna jest linia stanowiąca granicę między działkami (...), która nie jest tożsama z pasem drogowym. Te okoliczności wskazują na to, że w pierwszej kolejności należało, tak jak to zrobiła A. L., przeprowadzić oględziny i prace zabezpieczające drzewa przed upadkiem w tych miejscach, które bezsprzecznie znajdują się w obrębie pasów drogowych na podległym jej terenie, a które zagrażały bezpieczeństwu osób korzystających z dróg. Jednocześnie A. L. mogła przypuszczać, że gdy pracownicy Wydział Ochrony (...) przeprowadzający prace pielęgnacyjne w P. K. zauważą, że stan jednego z drzew w otulinie tego parku budzi wątpliwości i drzewo to może zagrażać bezpieczeństwu, świadomi braku kompetencji do ochrony drzew na obszarze otuliny tego parku, poinformują Zarząd (...) o zagrożeniu. Wtedy Zarząd (...) podjąłby działania pielęgnacyjne i zabezpieczyłby drzewo przed upadkiem.

Nikt nie informował oskarżonej o potrzebie w pierwszej kolejności dokonania przeglądu drzew w otulinie P. K.. Należy wskazać, że z zeznań świadków (K. N. k -251; K. B. k- 255; A. S. (2) k- 257) wynika, że informowały przełożonych o braku czasu na wykonanie oględzin drzew lecz z powodu niewystarczających środków zatrudnienie dodatkowych osób nie było możliwe. Te okoliczności ocenione łącznie prowadzą do wniosku, iż A. L. nie mogła przewidzieć, że drzewo upadnie w dniu 10 czerwca 2016r. gdyż nie była w stanie w okresie od 22 lutego 2016r. do 10 czerwca 2016r. dokonać oględzin 7. 000 drzew i zakwalifikować drzewo rosnące przy Al. (...) do wycięcia lub je zabezpieczyć przed upadkiem. Nie był jej znany aktualny stan tego drzewa gdyż nie wykonywała jego oględzin w 2015r, z powodu urlopu wychowawczego. Tym samym zachodzą okoliczności z art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. i zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k. należało uniewinnić A. L. od popełnienia zarzucanego jej czynu.

Zarzut

2. naruszenie art. 2 k.k. w zw. z art. 157 § 1 i § 3 k.k. i art. 160 § 1 i § 3 k.k. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i bezpodstawne przyjęcie , że oskarżona swym zachowaniem w sposób znaczący zwiększyła ryzyko wystąpienia skutku stanowiącego znamię zarzucanych jej czynów zabronionych , podczas gdy z prawidłowo ustalanego stanu faktycznego sprawy wynika, iż zachowując wszelkie reguły ostrożności, oskarżona nie była w stanie zapobiec zdarzeniu które legło u podstaw niniejszej sprawy , w szczególności dlatego , że obowiązek na nią nałożony przez pracodawcę był niemożliwy do wykonania, a przyczyny upadku drzewa , które spowodowało naruszenie czynności narządu ciała pokrzywdzonej , były niemożliwe do przewidzenia;

Zarzut częściowo zasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny. Należy zgodzić się z argumentami, że A. L. z powodu obowiązków na nią nałożonych przez pracodawcę i krótkiego okresu czasu od powrotu z urlopu wychowawczego do dnia upadku drzewa nie była w stanie dokonać oględzin 7.000 drzew na podległym jej terenie. Szczegółowe omówienie w tej kwestii przedstawione zostało w punkcie 1. A. L. w czasie od powrotu do pracy po urlopie wychowawczym do dnia zdarzenia tj. (63 dni robocze) wykonywała prace zlecone przez przełożonych. Ponadto wykonywała oględziny drzewostanu i podejmowała decyzje dotyczące klasyfikacji drzew do wycięcia w obrębie swojej właściwości. Nie można się jednak zgodzić z zarzutem, że przyczyna upadku drzewa, które spowodowało naruszenie czynności narządu ciała pokrzywdzonej A. R. i jej dziecka była niemożliwe do przewidzenia z powodu silnego wiatru w dniu 10 czerwca 2016r. który przyczynił się do przewrócenia drzewa. Jak wynika z opinii biegłego T. Ł. (K-83) stan zdrowotny drzewa w omawianym przypadku stanowił główną przyczynę wyłamania pnia klonu. Żagiew łuskowata wywołuje silną białą zgniliznę drzewa. W omawiany przypadku drzewo znajdowało się w zaawanasowanym stadium rozkładu. Drewno klonu bieleje a następnie staje się gąbczaste i poprzedzielane jest czarnymi strefami. Opad deszczu w dniu zdarzenia dodatkowo mógł przyczynić się do wyłamania klonu poprzez zwiększenie ciężaru drzewa. Tak samo wypowiedział się biegły A. S. (1). Stwierdził, że warunki atmosferyczne panujące w dniu zdarzenia przyspieszyły jedynie to, co w normalnych warunkach nastąpiłoby w nieodległym czasie. (k- 312) Oględziny tego drzewa gdyby zostały przeprowadzone w 2015r. powinny skutkować kwalifikacją drzewa do wycięcia.

Zarzut

3. art 9 § 2 k.k. w zw. z art. 157 § 1 i 3 k.k. i art. 160 § 1 i § 3 k.k. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz bezpodstawne przyjęcie przez sąd I instancji, iż oskarżona dopuściła się zarzucanych jej czynów działając nieumyślnie poprzez zaniechanie , podczas gdy z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sprawy wynika , że oskarżona rzeczonego zaniechania dopuścić się nie mogła , albowiem nałożony na nią obowiązek nadzoru drzewostanu na terenie dzielnicy (...) W.P. , był w istocie niemożliwy do wykonania o czym osoby bezpośrednio nadzorujące oskarżoną miały świadomości w chwili zawierania z nią umowy o pracę;

Zarzut zasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest zasadny. A. L. w okresie od 22 lutego 2016r. do 10 czerwca 2016r. nie była w stanie wykonać oględzin wszystkich 7.000 drzew rosnących w pasach drogowych na terenie P.. Jak wynika z zeznań świadka K. P. (k-278) wykonywała inne prace zlecone przez dyrektora i sama nie organizowała sobie pracy. Za priorytet musiała uważać to, co zlecał jej przełożony. Tak samo zeznał świadek T. J. (2) k- 413) stwierdzając, że ze względu na zakres prac zleconych pracownikom nie miały one czasu oglądać drzew w terenie.

Zarzut

4. na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 4 k.p.k. rażąca niewspółmierność kary grzywny orzeczonej w wymiarze 200 stawek dziennych po 50 zł każda, a nadto zasądzenia na rzecz pokrzywdzonej zadośćuczynienia w kwocie 10 000 ,00 zł , gdyż prawidłowa ocena okoliczności dotyczących jej wymiaru, uzasadnia orzeczenie kary w niższej wysokości;

Zarzut niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut stracił znaczenie z powodu uniewinnienia A. L. od popełnienia zarzucanego jej czynu.

Wniosek

o uchylenie lub zmianę.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uniewinnię jest zasadny z powodu braku możliwości przypisania A. L. winy w formie nieumyślnej.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Uniewinnienie oskarżonej od popełnienia czynu z art. 160 § 3 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zwi ęź le o powodach zmiany

Uniewinnienie nastąpiło z powodu braku możliwości przypisania winy nieumyślnej w oparciu o treść art. 9 § 2 k.k. A. L. nie mogła przewidzieć, że drzewo upadnie w dniu 10 czerwca 2016r. i zrani pokrzywdzoną A. R. i jej dziecko gdyż nie znała stanu tego drzewa i mogła przewidywać, przy zachowaniu zasad ostrożności, że kwalifikuje się ono do wycięcia. Brak odpowiedniego nadzoru nad drzewostanem wynikał z okoliczności niezależnych od A. L. a mianowicie;

1.  nieprawidłowa organizacja pracy, w tym brak inwentaryzacji drzew i harmonogramu ich oględzin,

2.  zbyt duża ilość drzew do kontroli przypadająca na jednego pracownika, która uniemożliwiała dokładne oględziny;

3.  niejasny, budzący wątpliwości podział kompetencji dotyczący nadzoru nad drzewami rosnącymi w otulinie P. K. pomiędzy Zarządem (...) a Wydziałem Ochrony (...) D. P.;

4.  brak oznaczenia pasów drogowych w terenie.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Obciążenie Skarbu Państwa kosztami procesu nastąpiło w oparciu o treść art. 632 pkt 2 k.p.k..

1PODPIS

s. L. T.

Załącznik 1

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do winy

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana