Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 161/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 21 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 803/17

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.

M. C.

oskarżony został zatrzymany w niniejszej sprawie w dniu 28 maja 2017 r. o godzinie 23:20

protokół zatrzymania oskarżonego k. 3

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.

P. K.

oskarżony został zatrzymany w niniejszej sprawie w dniu 7 czerwca 2017 r. o godzinie 6:20 zaś zwolniony tego samego dnia o godzinie 15:45

protokół zatrzymania oskarżonego k. 176, protokół posiedzenia k. 233-234

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

-----

-----------

---------------------------------------------------

--------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

zatrzymanie oskarżonego M. C.

protokół zatrzymania

z dokumentu w postaci protokołu zatrzymania oskarżonego jednoznacznie wynika, że miało ono miejsce w dniu 28 maja 2017 r. o godzinie 23:20

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

zatrzymanie oskarżonego P. K.

protokół zatrzymania, protokół posiedzenia

z dokumentu w postaci protokołu zatrzymania oskarżonego jednoznacznie wynika, że miało ono miejsce w dniu 7 czerwca 2017 r. o godzinie 6:20 zaś zwolniony został oskarżony tego samego dnia o godzinie 15:45, co jednoznacznie wynika z protokołu posiedzenia w przedmiocie wniosku prokuratora o zastosowanie wobec P. K. tymczasowego aresztowania

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

------------------

---------------------------

-----------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia – zgłoszony przez obrońcę oskarżonych K. K. (1) i M. C.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Obrońca oskarżonych zarzucił naruszenie przez Sąd I instancji treści art. 7 kpk w zakresie oceny dowodu z wyjaśnień oskarżonych K. K. (1) i M. C. podnosząc, że to oskarżeni zostali pod sklepem zaatakowani przez P. K. i O. M.. Ze stanowiskiem obrońcy nie sposób się zgodzić, bowiem dokładna analiza zapisu monitoringu, który jest jednoznaczny, jasny i w sposób niebudzący wątpliwości pokazuje przebieg zdarzenia wskazuje na to, że oskarżony M. C. wyszedł ze sklepu i jako pierwszy zaczepił przechodzących chodnikiem, a więc w odległości około 5 metrów od niego, P. K. i O. M. wykonując w ich stronę gesty zapraszające w jego kierunku trzymanym w dłoni nożem. Gdy mężczyźni zaczęli iść w jego kierunku schował się do sklepu, a następnie po odepchnięciu mężczyzn przez J. M., M. C. ponownie wyszedł ze sklepu i ponownie trzymanym w dłoni nożem czynił gesty zapraszające w kierunku P. K. i O. M.. Zachowanie oskarżonego wskazuje jednoznacznie na prowokowanie i dążenie do bezpośredniej konfrontacji. Kolejno należy stwierdzić, że zapis monitoringu jednoznacznie wskazuje na to, że w momencie ostatecznego ataku oskarżeni K. K. (1) i M. C. nie pozostawali w bezruchu tylko również ruszyli na biegnących w ich stronę pozostałych dwóch oskarżonych. Słusznie zatem Sąd Rejonowy twierdzenia M. C. i K. K. (1) co do ich rzekomej samoobrony przed atakującymi dwoma napastnikami uznał za niewiarygodne i zmierzające do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Jeśli chodzi o zarzut naruszenia treści art. 7 kpk przy ocenie zeznań J. M. i N. N. to należy stwierdzić, iż Sąd Rejonowy słusznie uznał je za wiarygodne tylko częściowo co do przebiegu zdarzenia pod sklepem, co nie oznacza przyjęcie przez Sąd, że świadkowie podawały, że doszło tam do bójki w rozumieniu art. 159 kk. Z zeznań tych osób ogólnie wynika, że pod sklepem doszło do rękoczynów, przy czym obie podawały również okoliczności, które nie miały tam miejsca. Należy zauważyć, że w świetle jednoznacznego zapisu przebiegu zdarzenia przez monitoring zeznania tych osób mają drugorzędne znaczenie i w konfrontacji z analizą tego zapisu w części ostać się nie mogły. Słusznie zatem Sąd Rejonowy swoje ustalenia co do przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie poczynił na podstawie zapisu zdarzenia przez kamerę monitoringu sklepowego.

Wbrew wywodom apelacji Sąd Rejonowy nie naruszył treści art. 7 kpk oceniając dowód z zapisu monitoringu. Jak już wskazano wyżej jest to dowód pewny, w sposób jednoznaczny ukazujący przebieg zdarzenia w postaci bójki pomiędzy wszystkimi oskarżonymi. Jedynym błędem Sądu jest ustalenie, że na miejsce zdarzenia - czyli pod sklep (...) przyszedł z nożem, a M. C. z pilnikiem, bowiem dokładna analiza nagrania wskazuje, iż było odwrotnie. Nie ma to jednak żadnego znaczenie w niniejszej sprawie mając na uwadze fakt, że w punkcie kulminacyjnym, kiedy do bójki doszło, to K. K. (1) używał noża, zaś M. C. pilnika. Nie można podzielić stanowiska obrońcy, iż z nagrania wynika, że M. C. i K. K. (1) zostali zaatakowani przez O. M. i P. K.. Jak już wskazano wyżej, oskarżeni P. K. i O. M. przechodzili koło sklepu, szli chodnikiem w odległości około 5 metrów od sklepu, kiedy to ze sklepu wyszedł dwukrotnie M. C. i trzymanym w dłoni nożem wykonywał gesty zapraszające wskazanych do podejścia do niego, dążył więc do bezpośredniej styczności z nimi, a w kulminacyjnym momencie zdarzenia wszyscy oskarżeni ruszyli na siebie we wzajemnym ataku.

Nie można podzielić również trafności kolejnego zarzutu sformułowanego w apelacji, a dotyczącego naruszenia przez Sąd Rejonowy treści art. 410 kpk, art. 175 § 2 kpk i art. 367 § 1 kpk. Jak wynika z protokołu rozprawy w trakcie jego sporządzania byli obecni oskarżeni i ich obrońca, którzy mogli wnieść zastrzeżenia, czy też nawet w późniejszym czasie wniosek o sprostowanie protokołu, tymczasem oświadczyli na rozprawie, że złożą na piśmie komentarz co do nagrania. Treść protokołu jest czytelna w powiązaniu z nagraniem monitoringu, w związku z czym nie sposób uznać, że zostało naruszone prawo oskarżonych do obrony.

Zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy treści art. 170 § 1 pkt 3 kpk w zw, z art. 193 § 1 kpk dotyczącego oddalenia wniosku dowodowego obrońcy oskarżonych wnioskującego o opinię biegłego z zakresu technik obrony nie sposób podzielić. Zasadnie Sąd I instancji uznał ten dowód za nieprzydatny, bowiem to zadaniem Sądu było ustalenie czy oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona występku z art. 159 kk, co Sąd trafnie i prawidłowo uczynił.

Zasadnie Sąd I instancji nie uwzględnił również wniosku dowodowego obrońcy o dokonanie oględzin miejsca zdarzenia, bowiem z zapisu monitoringu jasno wynika gdzie miało miejsce zdarzenie oraz fakt, że gdyby oskarżeni K. K. (1) oraz M. C. mieli zostać zaatakowani to mogli schować się do środka sklepu, tymczasem oskarżeni dobrowolnie teren sklepu opuszczali dążąc do konfrontacji z pozostałymi uczestnikami bójki.

Zarzut naruszenia treści art. 413 § 2 pkt 1 kpk również nie mógł się ostać, gdyż określenie czynu zarzucanego i przypisanego oskarżonemu K. K. (1) po sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych, co do tego, że Sąd I instancji przypisał oskarżonemu popełnienie występku z art. 159 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Wniosek

o uchylenie wyroku, ewentualnie jego zmianę i uniewinnienie oskarżonych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek został uznany za niezasadny albowiem stanowisko skarżącego sprowadza się w istocie rzeczy do polemiki z przeprowadzoną przez Sąd I instancji prawidłową oceną dowodów i wyprowadzonymi na jej podstawie trafnymi ustaleniami faktycznymi co do przypisanego oskarżonym występku.

Lp.

Zarzut

2.

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia – zgłoszony przez obrońcę oskarżonych K. K. (1) i M. C.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Ustalenia faktyczne zostały poczynione przez Sąd Rejonowy na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy, ocenionego w sposób staranny, wszechstronny, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy zasadnie ustalił, że pomiędzy oskarżonymi doszło do bójki. Mając na uwadze przebieg zdarzenia wynikający jednoznacznie z nagrania monitoringu nie może być mowy w niniejszej sprawie o napaści dwóch osób i działaniu w obronie koniecznej przez oskarżonych K. K. (1) i M. C.. Co do używania przez tego ostatniego w trakcie bójki pilnika należy stwierdzić, że z zapisu monitoringu jasno wynika, że kiedy P. K. skierował się w stronę K. K. (1) i M. C., K. K. (1) wziął do ręki leżący na parapecie sklepu nóż zaś M. C. wziął leżący na parapecie okna sklepu pilnik i kierując się w stronę nadbiegającego P. K. kilkukrotnie zamachnął się pilnikiem, następnie zaś kiedy zdarzenie zaczęło rozgrywać się pomiędzy K. K. (1), który zadawał razy nożem P. K., M. C. podbiegł do dobiegającego do nich O. M. i trzymając w dłoni pilnik kilkukrotnie zamachnął się narzędziem tym w kierunku O. M.. Narzędzie używane niewątpliwie w trakcie bójki przez M. C. zostało mu następnie wytrącone z dłoni w bezpośrednim starciu z O. M., który użył pałki. Nie ma znaczenia przy tym fakt, że M. C. nie zadał nikomu żadnych razów pilnikiem, bowiem już sam fakt trzymania przez niego w dłoni tego narzędzia i kierowanie zamachów w stronę przeciwników świadczy o używaniu przez niego tego narzędzia. Ustalenia Sądu Rejonowego co do tego, że wszyscy oskarżeni w trakcie bójki używali podobnie niebezpiecznych przedmiotów do broni palnej lub noża w rozumieniu art. 159 kk są więc w pełni prawidłowe.

Wniosek

o uchylenie wyroku, ewentualnie jego zmianę i uniewinnienie oskarżonych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze prawidłowe ustalenie przez Sąd Rejonowy stanu faktycznego sprawy i dokonanie wszechstronnej oceny materiału dowodowego zgodnie z treścią art. 7 kpk wniosek oceniono jako niezasadny.

Lp.

Zarzut

3.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu K. K. (1) – zgłoszony przez obrońcę oskarżonego K. K. (1)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Obrońca oskarżonego K. K. (1) zarzucił naruszenie treści art. 157 § 1 kk poprzez jego błędne zastosowanie albowiem z opisu czynu przypisanego K. K. (1) wynika, że obrażenia ciała odniesione przez P. K. naruszyły czynności narządu ciała na okres nie dłuższy niż 7 dni, co powinno skutkować przyjęciem kwalifikacji z art. 157 § 2 kk.

Powyższy zarzut należało ocenić jako niezasadny ponieważ w niniejszej sprawie doszło do ewidentnej omyłki pisarskiej popełnionej przez Sąd I instancji przy redakcji wyroku, ponieważ został błędnie przepisany zarzut stawiany K. K. (1) przez prokuratora w akcie oskarżenia. W akcie oskarżenia (vide k. 620) jasno jest ujęte, że doznane przez P. K. obrażenia ciała naruszyły czynności narządu ciała „na okres dłuższy niż 7 dni” co skutkuje kwalifikacją z art. 157 § 1 kk natomiast Sąd Rejonowy przepisując treść zarzutu w wyroku dodał omyłkowo słowo „nie”.

Mając na uwadze powyższe należało dokonać sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w wyroku zgodnie z treścią art. 105 § 1 i 2 kpk poprzez eliminację słowa „nie” ze wskazanego wyżej opisu czynu, który Sąd Rejonowy przyjął jako własny nie opisując już go w sentencji wyroku w stosunku do każdego z oskarżonych.

Wniosek

o uchylenie lub zmianę wyroku przez uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wnioski obrońcy, z powodów opisanych wyżej jak i w dalszej części uzasadnienia nie były zasadne. Z uwagi zatem na ostateczne utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku w zakresie oskarżonego K. K. (1) Sąd Okręgowy dokonał w pkt. I wyroku korekty oczywistej omyłki pisarskiej.

Lp.

Zarzut

4.

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia – zgłoszony przez obrońcę oskarżonego P. K.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Obrońca oskarżonego zarzucił naruszenie przez Sąd I instancji treści art. 182 kpk w związku z przesłuchaniem w charakterze świadka D. L. szwagra oskarżonego P. K.. Należy jednak zauważyć, że po pierwsze powołany przepis ma za zadanie ochronę świadka, a nie oskarżonego, a jego naruszenie aby stanowiło miarodajny zarzut musi mieć wpływ na treść orzeczenia. W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji nie naruszył treści tego przepisu decydując się na przesłuchanie D. L.. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i judykatury, możliwe jest bowiem w sprawach wieloosobowych, w których zarzuty stawiane oskarżonym opierają się na działaniu przez nich wspólnie i w porozumieniu, przesłuchanie świadka, który jest osobą najbliższą wobec jednego z oskarżonych na okoliczności dotyczące czynu w stosunku do pozostałych sprawców. Pomijając jednak kwestię dopuszczalności przesłuchania świadka należy stwierdzić, że stawiany przez obrońcę zarzut jest niezasadny, gdyż analiza depozycji D. L. wskazuje na to, że treść jego zeznań złożonych przed Sądem nie miała żadnego wpływu na treść orzeczenia, bowiem świadek ten twierdził, że nie pamięta przebiegu zdarzenia. Należy zauważyć, że Sąd Rejonowy dysponując pełnym, czytelnym i jednoznacznym zapisem monitoringu sprzed sklepu nie poczynił żadnych ustaleń co do przebiegu zdarzenia będącego podstawą do przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu na podstawie zeznań D. L., W. M., A. M., D. K. i J. L., którzy nie brali udziału w zdarzeniu i nie byli jego bezpośrednimi świadkami, a ich depozycje i ich treść nie mają żadnego wpływu na decyzję Sądu Rejonowego. W niniejszej sprawie, do zdarzenia będącego przedmiotem osądu doszło pod sklepem spożywczym, przebieg zdarzenia został w sposób dokładny zarejestrowany przez kamerę monitoringu zaś to czy i w jakim zakresie doszło do wcześniejszej scysji nie ma żadnego znaczenia, gdyż pod sklep przyszli wszyscy oskarżeni i każdy z nich miał przy sobie ustalone narzędzie, którym się posługiwał w trakcie bójki.

Kolejnym przepisem, którego naruszenie zarzucił obrońca jest art. 170 § 1 pkt 5 kpk w zakresie oddalenia przez Sąd I instancji wniosku dowodowego dotyczącego ustalenia warunków, w których przechowywana była krew pobrana od oskarżonego P. K. do czasu zbadania jej przez biegłą. W ocenie Sądu Okręgowego wniosek dowodowy został słusznie oddalony przez Sąd I instancji. Należy zauważyć, że biegła jasno wypowiedziała się, że upływ czasu od daty pobrania krwi do jej badania ma wpływ na to, że wynik może być jedynie zaniżony. Brak jest natomiast podstaw do podzielenia trafności stawianego zarzutu w kontekście jego wpływu na treść orzeczenia, bowiem sam oskarżony P. K. nie negował, że przed zdarzeniem spożywał alkohol i zażywał amfetaminę, co znajduje swoje odzwierciedlenie również w protokole pobrania próbki krwi oraz dokumentacji medycznej oskarżonego. Sąd I instancji ogólną okoliczność stanu nietrzeźwości oraz działania pod wpływem amfetaminy słusznie poczytał jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary wobec oskarżonego. W niniejszej sprawie nie było zaś podstawy do dążenia do dokładnego ustalenia stężeń tych środków, bowiem nie stanowiły one podstawy do ustaleń związanych z wypełnieniem znamion występku, który został oskarżonemu przypisany, jak np. przy czynie z art. 178a § 1 kk.

Zarzut naruszenia art. 424 § 1 pkt 1 kpk podniesiony przez obrońcę również należy uznać za niesłuszny. Zgodnie z powołanym przepisem uzasadnienie powinno zawierać zwięzłe wskazanie, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. W niniejszej sprawie stwierdzić należy, że rzeczywiście pisemne uzasadnienie wyroku zawiera pewne braki co do oceny materiału dowodowego dotyczącego etapu scysji pod blokiem, ale nie świadczy to automatycznie o nieprawidłowości wydanego wyroku. Braki polegające na zbyt ogólnikowej ocenie materiału dowodowego lub nie odniesienie się przez sąd pierwszej instancji do niektórych dowodów mogą zostać usunięte przez sąd odwoławczy przez dokonanie oceny pominiętego dowodu albo przeprowadzenie tej oceny w sposób pogłębiony. Sąd odwoławczy orzeka bowiem nie na podstawie sporządzonego uzasadnienia, ale po przeprowadzeniu kontroli wyroku z perspektywy zgromadzonego materiału dowodowego i podstaw jego uchylenia lub zmiany określonych w art. 438 kpk i art. 439 kpk (vide D. Ś. „Postępowanie odwoławcze w sprawach karnych. Komentarz i orzecznictwo”, 2018). W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że Sąd I instancji uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonych K. K. (1), M. C. i O. M., co do faktu obecności wszystkich oskarżonych pod blokiem J. M.. O fakcie tym zeznały również J. M. i N. N.. Takie bowiem ustalenie poczynił w niniejszej sprawie. Wszyscy wymienieni, za wyjątkiem O. M., wskazali również na użycie siły przez P. K. i O. M. wobec K. K. (1) i M. C., a następnie oddalenie się przez P. K. i O. M. spod bloku. Ocenę Sądu Rejonowego należy podzielić, bowiem o takiej możliwości przebiegu zdarzenia świadczy dalszy rozwój wydarzeń, kiedy to pod sklep najpierw przyszli z ustalonymi narzędziami K. K. (1) i M. C., którzy następnie zaczepili przechodzących obok sklepu pozostałych dwóch oskarżonych, dążąc do bezpośredniej z nimi konfrontacji niejako w odwecie za wcześniejszy spór. Niemniej jednak kwestia zastosowania przez P. K. i O. M. siły pod blokiem nie ma znaczenia dla dokonania oceny przez sąd odwoławczy prawidłowości rozstrzygnięcia co do istoty sprawy przez Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie. Należy mieć bowiem na uwadze, że zarzut dotyczy zdarzenia przed sklepem zaś przerwa czasowa pomiędzy tym zdarzeniem a scysją pod blokiem nie pozwala traktować tego jako jedną całość, zwłaszcza w kontekście rzekomej samoobrony któregokolwiek z oskarżonych. Niewątpliwie zaś zdarzenie pod blokiem, które przerodziło się w zatarg na tle zarzutów stawianych siostrze P. K. stanowiło przyczynę bójki pod sklepem.

Wniosek

o uchylenie wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek został uznany za niezasadny albowiem stanowisko skarżącego sprowadza się w istocie rzeczy do polemiki z przeprowadzoną prawidłowo przez Sąd I instancji oceną dowodów i wyprowadzonymi na jej podstawie prawidłowymi ustaleniami faktycznymi co do przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie.

Lp.

Zarzut

5.

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia – zgłoszony przez obrońcę oskarżonego P. K.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Obrońca oskarżonego zarzucił błędne ustalenie przez Sąd Rejonowy zakresu udziału M. C. w zdarzeniu. Należy zauważyć, że rzeczywiście brak jest podstaw do takich ustaleń, bowiem to M. C., jak wynika z zapisu monitoringu, wyszedł przed sklep jako pierwszy i trzymanym w dłoni nożem czynił gesty zapraszające P. K. i O. M. do podejścia do niego. Gesty te potem powtórzył. Nie był również osobą tylko atakowaną bowiem sam dążył do bezpośredniej konfrontacji. Niemniej jednak ustalenia te nie wpływają w jakikolwiek sposób na treść orzeczenia wobec P. K., którego obrońcą jest wnoszący apelację. Ponadto jak już wcześniej wspomniano Sąd Rejonowy nie wziął pod uwagę, przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy, zeznań wskazanych przez obrońcę w zarzucie świadków.

Należy natomiast podzielić uwagi skarżącego co do ustalenia przez Sąd I instancji stanowiska oskarżonego P. K. w niniejszej sprawie. Otóż z akt sprawy w sposób jednoznaczny wynika, że oskarżony jako jedyny przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, tymczasem Sąd I instancji przyjął, że P. K. nie przyznał się. Co więcej, ale na to już obrońca w apelacji nie wskazuje, należy podkreślić, że oskarżony jako jedyny w ostatnim słowie wnosił o adekwatny wymiar kary. Okoliczności te wyrażające żal i skruchę nie znalazły ujęcia przez Sąd I instancji na etapie wymiaru kary wbrew dyrektywom określonym w art. 53 kk. Z tego powodu, mając na uwadze zaskarżenie wyroku co do P. K. przez jego obrońcę w całości, a więc także co do kary, Sąd Okręgowy uznał, że zachodzą podstawy do przyjęcia rażącej surowości wymierzonej temu oskarżonemu kary pozbawienia wolności. Kara wymierzona oskarżonemu wprawdzie mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, ale nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności dotyczących sądowego ich wymiaru określonych w art. 53–56 kk. Okoliczności wskazujące na wyrażenie żalu i skruchy przez oskarżonego są istotne dla wymiaru kary, a nie zostały ustalone przez Sąd I instancji. Mając na uwadze powyższe, sąd odwoławczy złagodził orzeczoną wobec oskarżonego karę do 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Kara w tej wysokości wyraża bowiem prawidłową ocenę stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa, jak i pozostałych okoliczności o jakich mowa w art. 53 § 1 i 2 kk oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Wniosek

o uchylenie wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek o uchylenie wyrok należało uznać za niezasadny zaś w zakresie częściowego podzielenia zarzutu co do błędu w ustaleniach faktycznych mającego wpływ na treść wyroku w zakresie wymiaru kary sąd odwoławczy wypowiedział się już wyżej.

Lp.

Zarzut

6.

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu – zgłoszony przez obrońcę oskarżonego P. K.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Obrońca zarzucił naruszenie przez Sąd Rejonowy treści art. 63 § 1 kk poprzez brak zaliczenia na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego P. K. w niniejszej sprawie w postaci zatrzymania w dniu 7 czerwca 2017 r.

Jak wynika z akt sprawy P. K. został zatrzymany w dniu 7 czerwca 2017 r. o godzinie 6:20 zaś zwolniony tego samego dnia po zakończeniu posiedzenia Sądu, który negatywnie rozpoznał wniosek prokuratora o zastosowanie wobec P. K. środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania – o godzinie 15:45.

Powyższy okres czasu winien być zatem, w myśl jednoznacznego brzmienia treści art. 63 § 1 kk, zaliczony oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Wniosek

o uchylenie wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

W apelacji obrońca sformułował wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu, który z powodów opisanych wyżej jak i w dalszej części uzasadnienia nie był zasadny. Z uwagi zatem na ostateczne wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd Okręgowy zmienił w tym zakresie zaskarżony wyrok zaliczając wskazany wyżej okres zatrzymania na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

1. 

----------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w(...) z dnia 21 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 803/17 za wyjątkiem rozstrzygnięcia w zakresie kary wymierzonej oskarżonemu P. K. i zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary orzeczonej wobec M. C..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Analizując zaskarżone orzeczenie przez pryzmat zarzutów podniesionych w apelacjach stwierdzić należy, że Sąd I instancji nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych będących podstawą wyroku. Zarzut z art. 438 pkt 3 kpk jest trafny wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania oraz gdy błąd ten mógł mieć wpływ na treść orzeczenia. Zarzut w zakresie błędu w ustaleniach faktycznych nie może się przy tym sprowadzać do samego tylko zakwestionowania stanowiska sądu czy też do samej tylko nieuzasadnionej właściwą oceną dowodów polemiki z ustaleniami sądu, lecz powinien wskazywać nieprawidłowości w rozumowaniu sądu odnośnie do oceny okoliczności sprawy. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu odmiennego poglądu, nie może natomiast prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3 grudnia 2014 r. w sprawie II Ka 192/14).

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie zostały poczynione przez Sąd Rejonowy prawidłowo, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy ocenił materiał dowodowy w sposób kompleksowy, odnosząc się do wszystkich zgromadzonych i przeprowadzonych w toku rozprawy dowodów. Stanowisko skarżącego sprowadza się zatem w istocie rzeczy do polemiki z przeprowadzoną przez Sąd pierwszej instancji oceną dowodów i wyprowadzonymi na jej podstawie ustaleniami faktycznym oraz bazowania na niepełnej analizie ujawnionych okoliczności sprawy i rozpatrywaniu poszczególnych dowodów w sposób fragmentaryczny, nie obejmujący całości materiału dowodowego.

Jak wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie, przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 kpk wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk). Akcentuje to szereg orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (por. wyrok SN z 3.09.1998 r. sygn. V KKN 104/98 – Prokuratura i Prawo rok 1999, nr 2, poz. 6; a także wyrok SA w Łodzi z 20.03.2002 r. sygn. II AKa 49/02 – Prokuratura i Prawo rok 2004, nr 6, poz. 29). Wszystkim tym wymogom Sąd I instancji sprostał.

W niniejszej sprawie należy przede wszystkim skoncentrować się na przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem procesu, a więc zdarzenia mającego miejsce pod sklepem spożywczym, gdyż to tam doszło do bójki, w której wzięli udział P. K., O. M., K. K. (1) i M. C.. Sytuacja, która miała miejsce pod blokiem, w którym zamieszkiwała J. M., a dotycząca zarzutów związanych z siostrą P. K. niewątpliwie była źródłem konfliktu i przyczyną zdarzenia, do którego doszło pod sklepem. Niemniej jednak przebieg kłótni pod blokiem nie ma znaczenia dla oceny materiału dowodowego dotyczącego ustalenia i oceny czy oskarżeni wyczerpali swoim zachowaniem znamiona zarzucanego im i przypisanego przez Sąd I instancji występku. W pełni należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że do wyczerpania znamion występku z art. 159 kk przez oskarżonych P. K. i M. C. zaś z art. 159 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk przez oskarżonego K. K. (1) – doszło. Szczegółowa analiza zapisu monitoringu, który w sposób wyraźny, jednoznaczny wskazuje na czynności podejmowane przez wszystkich oskarżonych pozwala na pewne ustalenie, że wszyscy oskarżeni brali udział w bójce. Każdy z nich dążył do konfrontacji, każdy z nich był stroną atakującą i atakowaną, każdy z nich używał niebezpiecznego narzędzia w trakcie bójki. Dowód ten pomimo tego, że zawiera tylko wizję, nie ma zaś fonii, pozwala na odczytanie bez żadnych wątpliwości, w sposób pewny, wszystkich kolejno podejmowanych przez oskarżonych czynności w trakcie zdarzenia, które zostały prawidłowo ustalone i ocenione przez Sąd I instancji jako wyczerpujące znamiona przypisanych oskarżonym występków. W tej sytuacji twierdzenia obrońcy oskarżonych K. K. (1) i M. C. jakoby oskarżeni zostali napadnięci i przedstawiony w apelacji przebieg zdarzenia wskazujący na ich konieczną samoobronę nie ma żadnego umocowania w wiarygodnym materiale dowodowym. Przebieg bójki został prawidłowo ustalony przez Sąd I instancji oraz dodatkowo uszczegółowiony w niniejszym uzasadnieniu, nie ma zatem potrzeby ponownego dokładnego jego przytaczania, można jedynie podkreślić dodatkowo, że M. C. i K. K. (1) pod sklep przyszli z pilnikiem i nożem, wielokrotnie z tego sklepu wychodzili, M. C. gestami zapraszał przechodzących obok i nie mających już ochoty na konfrontację pozostałych dwóch uczestników, a takie zachowanie w żadnej mierze nie może być uznane za nie prowokujące, zmierzające jedynie do zakupienia soku w sklepie, a w końcu za odpierające jedynie atak pozostałych dwóch oskarżonych, jak to opisał obrońca oskarżonych M. C. i K. K. (1) w apelacji. Nie można też przyjąć, że P. K. i O. M. zaatakowali pozostałych z tego względu, że na zapisie monitoringu oprócz wyraźnej prowokacji ze strony C. i K. wyraźnie widać jak wszyscy czterej na siebie ruszają dążąc do starcia, żaden z oskarżonych nie cofa się, ani nie ucieka.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 21 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt II K 803/17 został zmieniony w zakresie kary wymierzonej oskarżonemu P. K. oraz okresu zatrzymania w sprawie M. C. zaliczonego na poczet wymierzonej mu kary.

Zwięźle o powodach zmiany.

Odnośnie zmiany wyroku w zakresie kary wymierzonej oskarżonemu P. K. Sąd wypowiedział się już w pkt. 3 ppkt 5 niniejszego uzasadnienia.

Z kolei co do zmiany w zakresie zaliczenia okresu zatrzymania na poczet kary wymierzonej M. C. Sąd wypowiedział się w pkt. 5.4 ppkt. 2.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1. 

-------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

-------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

-------------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

----------------------------------------------------

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

------------------------------------------------------

5.

---------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

-----------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

1.

I.

Sprostowano omyłkę pisarską zgodnie z okolicznościami wskazanymi w pkt. 3 ppkt 3.

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

2.

II.

Z uwagi na dostrzeżony błąd w pkt. IX zaskarżonego wyroku w zakresie zaliczenia rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie na poczet kary orzeczonej wobec oskarżonego M. C. określono datę początkową tego okresu na 28 maja 2017 r. godzina 23:20 zgodnie z protokołem zatrzymania oskarżonego z k. 3. Sąd Rejonowy błędnie określił datę początkową rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie M. C. na dzień 29 maja 2017 r. godz. 00:05, co stanowiło rozstrzygnięcie na niekorzyść tego oskarżonego.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

K. K. (1)

M. C.

P. K.

IV.

Uwzględniając sytuację materialną oskarżonych, którzy uzyskują niewielkie zarobki z prac dorywczych, sąd odwoławczy zwolnił ich od uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

SSO Anna Zawadka SSO Sebastian Mazurkiewicz SSR del. Justyna Dołhy

1.3 G. zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika ☐

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonych K. K. (1) i M. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości co do oskarżonych K. K. (1) i M. C.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

1.3 G. zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika ☐

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego P. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości co do oskarżonego P. K.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☐

zmiana