Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 stycznia 2020 roku

Pozwem z dnia 10 marca 2010 roku powód Wojskowa Agencja Mieszkaniowa (obecnie Agencja Mienia Wojskowego) wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych B. O., W. O. oraz M. O. kwoty 22 461,28 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda solidarnie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu roszczenia powód wskazał, że pozwani na podstawie umowy najmu zajmowali należący do powoda lokal mieszkalny znajdujący się w W. przy ul. (...). W ujęciu powoda pozwani nie wywiązywali się z obowiązku uiszczania czynszu i w związku z tym na dzień 31 stycznia 2010 r. ich całkowita zaległość z tego tytułu wynosiła 22 461,28 zł (pozew k. 3-4).

W skutecznie wniesionym we własnym imieniu sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana B. O. wniosła o oddalenie powództwa w całości wskazując na fakt niewykazania roszczenia tak co do zasady jak również co do wysokości. Ponadto pozwana podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia ( sprzeciw k. 51).

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 lutego 1985 r. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa zawarła z B. O. umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. (...). W przedmiotowym lokalu mieszkali ponadto W. O. oraz M. O. ( okoliczności niesporne, dowód: umowa najmu (...)).

W roku 2005 z uwagi na konflikt z mężem B. O. wyprowadziła się z lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. (...) ( okoliczności bezsporne, dowód: zeznania świadka B. N.- płyta CD k. 120).

Powyższy stan faktyczny nie był sporny pomiędzy stronami, a Sąd ustalił go na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, które uznane zostały przez Sąd za wiarygodne w całości. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do podważania ich autentyczności, czy też prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, tym bardziej, że strony nie kwestionowały ich prawdziwości, nie wystąpiły również żadne inne okoliczności mogące podważyć autentyczność przedłożonych do sprawy dowodów z dokumentów. Ponadto Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie wziął również pod uwagę treść wiarygodnych zeznań świadka B. N..

S ąd zważył, co następuje:

Na podstawie art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Na gruncie przedmiotowej sprawy nie ulegało wątpliwości, że strony łączyła umowa najmu lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. (...). W kontekście oceny zasadności powództwa bez znaczenia pozostaje natomiast kwestia, że pozwana w danym lokalu nie mieszkała już od roku 2005. Umowa nie została bowiem w żaden sposób rozwiązana i w związku z tym najemczyni była zobowiązana do opłacania czynszu oraz innych opłat eksploatacyjnych.

Na gruncie przedmiotowego postępowania strona powodowa nie wykazała jednak w żaden sposób wysokości dochodzonego roszczenia. W tym zakresie na wstępie należy wskazać, że zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu obowiązek wykazania okoliczności, z których dana strona wywodzi korzystne dla siebie skutki procesowe, spoczywa właśnie na tej stronie. W zakresie spraw o zapłatę obowiązkiem powoda jest niewątpliwie wykazanie, że przysługuje mu roszczenie w konkretnej wysokości i że może on domagać się na drodze postępowania sądowego ochrony prawnej w danym zakresie.

Na gruncie przedmiotowego postępowania powód w celu wykazania wysokości roszczenia przedłożył jedynie sporządzony w ramach swojej działalności wyciąg z kartoteki konta lokalu zajmowanego przez pozwaną. W ramach ww. wydruku zostały podane różnego typu wartości jednak Sąd bez dalszych wskazań czy uściśleń nie był w stanie odnieść się do prawidłowości przedstawionych w ramach tego wyciągu rozliczeń. W tym zakresie Sąd wezwał powoda do zgłoszenia dalszych wniosków dowodowych pozwalających wykazać sposób wyliczenia żądanej kwoty roszczenia. Strona powodowa pomimo przedłużenia, na jej życzenie, terminu na spełnienie zobowiązania Sądu, nie złożyła stosownego pisma procesowego. W tym kontekście należało przyjąć więc, że wysokość roszczenia nie została przez powoda w żaden sposób wykazana.

Należy nadmienić również, że powód na gruncie przedmiotowego postępowania nie wskazał nawet za jaki okres dochodzi zapłaty czynszu najmu. W tym kontekście Sąd z jednej strony nie miał możliwości zestawienia twierdzeń stron z danymi zawartymi w załączonym wydruku kartoteki konta, który obejmował pewien okres, jak również nie miał możliwości ustosunkowania się do zgłoszonego przez pozwaną zarzutu przedawnienia. Niewskazanie okresu, za jaki dochodzi się zapłaty, jest równoznaczne z niewskazaniem daty wymagalności roszczenia oraz brakiem możliwości rzeczowego odniesienia się do zgłoszonego zarzutu przedawnienia. Jednakże mając na uwadze fakt, że powództwo zostało oddalone z uwagi na niewykazanie roszczenia co do wysokości, kwestia całościowego rozstrzygnięcia zasadności zarzutu przedawnienia nie miałaby wpływu na treść wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie drugim wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, w myśl której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powód jako strona przegrywająca sprawę, obowiązana jest zwrócić pozwanemu w całości poniesione przez niego koszty procesu niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony w łącznej kwocie 2417 zł., na którą składają się: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 2400 zł. ustalone na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Mając na uwadze wskazane okoliczności Sąd orzekł jak w sentencji.

S. P. ł S.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem prosz ę doręczyć pełnomocnikom stron.