Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt: V GC 2860/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 22 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2020 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda P. G. kwotę 1823,70 zł (tysiąc osiemset dwadzieścia trzy 70/100 złote) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 września 2018r do dnia zapłaty

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 620 zł (sześćset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 2860/18

UZASADNIENIE

Powód P. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P. w K. wniósł w dniu 24 września 2018r. pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 2.314,30 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 września 2018r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że legitymacja czynna powoda uzasadniona jest umową cesji wierzytelności z dnia 30 lipca 2018r. zawartą pomiędzy powodem a właścicielem pojazdu marki N. (...) o nr rej.(...), uszkodzonego w wyniku wypadku komunikacyjnego - Firmą Przedsiębiorstwo Handlowe (...) w miejscowości T.. Na mocy umowy powód nabył roszczenie o zwrot kosztów z tytułu najmu pojazdu zastępczego w tym kosztów dostawy i odbioru pojazdu wynajętego przysługującego cedentowi w związku ze szkodą komunikacyjną likwidowaną przez pozwanego. Na skutek zaistniałego zdarzenia właściciel pojazdu zmuszony był oddać uszkodzony pojazd do warsztatu samochodowego, co implikowało konieczność najmu pojazdu zastępczego. W dniu 30 lipca 2018r. poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego. Przedmiotem umowy najmu był pojazd marki P. (...) o nr rejestracyjnym (...). Czynsz najmu ustalono na kwotę 150 zł netto za dobę. Łączny okres płatnego najmu wynosił 15 dni, kiedy to poszkodowany nie mógł korzystać ze swojego samochodu z powodu likwidacji szkody i naprawy jego uszkodzonego pojazdu. W dniu 28 sierpnia 2018r. powód wystawił fakturę VAT na kwotę 2.939,70 zł brutto tytułem czynszu najmu przez cedenta najmu pojazdu zastępczego. Pozwany decyzją przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 350,55 zł uznając co do zasady roszczenie powoda. Pozwany uznał okres 3 dni wynajmu. Ponadto pozwany zmodyfikował stawkę do kwoty 95 zł netto za dzień wynajmu. Pozwany nie uznał zasadności kosztów związanych z dostawą i odbiorem pojazdu wynajętego.

Do pozwu załączono decyzję pozwanego z 3.09.2018r. fakturę VAT nr (...) z 28 sierpnia 2018r. na kwotę 2.939,70 zł z załącznikiem, oświadczenie warsztatu o przebiegu naprawy pojazdu, umowę najmu pojazdu oraz cesji wierzytelności, formularz informacji szkody, kalkulację naprawy, wezwanie pozwanego do zapłaty.

W dniu 4 października 2018r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu, sygn. akt V GNc 5106/18.

Pozwany, zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazano, że roszczenie powoda jest niezasadne. Poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego już po zgłoszeniu szkody. PO przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w sprawie pozwany uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 28 lipca 2018r. i zgodnie z upoważnieniem wypłacił bezpośrednio serwisowi naprawczemu kwotę 7.012,82 zł brutto za naprawę powstałej w uszkodzonym pojeździe szkody częściowej. Nadto, wobec uwzględnionej okoliczności niemożności substytuowania uszkodzonego pojazdu, pozwany uznał zasadność wynajmu pojazdu zastępczego, przyznając powodowi z powyższego tytułu ograniczone do kwoty 350,55 zł brutto odszkodowanie, wyliczone za okres niezbędny do likwidacji szkody w wymiarze 3 dni przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 95 zł netto, tj. 116,85 zł brutto. Pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powoda, co wynika z nieważności umowy cesji wierzytelności z dnia 30 lipca 2018r., wskazującej tylko jednego dłużnika in solidum – tj. wyłącznie pozwanego. Ponadto pozwany zakwestionował okres wynajmu pojazdu zastępczego w wymiarze 15 dni jako wartości zawyżonej i nie pozostającej w adekwatnym związku przyczynowo – skutkowym z działaniem sprawcy przedmiotowej szkody, za którego odpowiedzialność ponosi. Uszkodzenia przedniego i tylnego zderzaka oraz klapy bagażnika pojazdu marki N. (...) o nr. Rej. (...) nie eliminowały go z ruchu umożliwiając jego dalszą eksploatację – co koreluje z faktem, że nie wymagał on holowania z miejsca zdarzenia pozostając zdatnym do dalszego bezpiecznego użytkowania. Właściwie przeprowadzona naprawa przy uwzględnieniu czynności postepowania likwidacyjnego zamykałaby się w wyznaczonym przez pozwanego terminie 3 dni. Pozwany zakwestionował dobowa stawkę najmu pojazdu klasy równorzędnej, co wynajęte auto – tj. klasy C – w kwocie 150 zł netto będącej w analizowanym przypadku wartością zawyżoną, a ponadto nieadekwatną do warunków cenowych rynku lokalnego. Ponadto pozwany już przy telefonicznym zgłoszeniu szkody dokonanej dnia 30 lipca 2018r. poinformował poszkodowanego o możliwości bezkosztowego najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem (...) S.A. z OC sprawcy oraz o akceptowanych dobowych stawkach za wynajem pojazdu tej samej klasy, co wynajęty ( C ) w przypadku organizacji najmu we własnym zakresie – co nastąpiło także w ramach wystosowanego drogą mailowa pisma informacyjnego jeszcze w tej samej dacie. Cena najmu została zweryfikowana do kwoty 95 zł netto za jedną dobę - tj. do stawki czynszu najmu pojazdu, za jaką możliwe był wynajęcie pojazdu zastępczego klasy C za pośrednictwem pozwanego, zorganizowanego ostatecznie przez poszkodowanego we własnym zakresie. Do sprzeciwu załączono podsumowanie zgłoszenia szkody wraz z informacją o zasadach wynajmu pojazdu zastępczego i notatkę informacyjną o zdarzeniu drogowym.

W odpowiedzi na sprzeciw powód odniósł się do zarzutu legitymacji procesowej powoda i podniósł, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność ich tytułów prawnych powoduje , że losy tych zobowiązań mogą być różne

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do zdarzenia doszło w dniu 28 lipca 2018r. na drodze nr (...) z winy kierującego samochodem osobowym F. (...), posiadającego ubezpieczenie u pozwanego. Przyczyną zdarzenia było niedostosowanie prędkości do warunków ruchu. Uszkodzeniu uległ tylni i przedni zderzak stanowiącego własność A. H. (1) pojazdu marki N. (...), typu (...) o numerze rejestracyjnym (...), rok produkcji 2014. Pojazd ten był początkowo w leasingu z przeznaczeniem na działalność gospodarczą, jednakże po wykupieniu nie stanowił już składnika przedsiębiorstwa. Samochodem można było odjechać z miejsca zdarzenia. Poszkodowany zgłosił telefonicznie szkodę pozwanemu. Był już wówczas po rozmowie z przedstawicielem salonu (...), który zaproponował mu pojazd zastępczy. Poszkodowany powiedział o tym pracownikowi pozwanego na infolinii, który potwierdził, że może skorzystać z samochodu zastępczego oferowanego przez salon. Po powstaniu szkody A. H. (1) potrzebował pojazdu zastępczego do transportu, do przewożenia siebie i towaru. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu i usługach. Samochód odstawił do naprawy w (...) serwisie (...), gdzie odbyły się oględziny rzeczoznawcy. Pozwany miał sfinansować naprawę bezpośrednio dla warsztatu.

Dowód: zeznania świadka A. H. (1) (00:09:55 – 00:30:29

minuta rozprawy z dnia 9.10.2019r. – k.93 akt ), notatka

informacyjna o zdarzeniu drogowym KPP Wydział Ruchu

Drogowego w K.

W czasie telefonicznego zgłoszenia szkody konsultantka poinformowała poszkodowanego o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego z polisy sprawcy szkody i przekazała informację o numerze telefonu pod który należy zadzwonić w celu skorzystania z pomocy pozwanego. Poinformowała również poszkodowanego, że gdyby skorzystał z firmy zewnętrznej, która nie współpracuje z pozwanym, to powinien pamiętać, że pozwany ma określone stawki za dobę wynajmu: dla klasy A do 70 zł, dla klasy B do 80 zł, dla klasy C do 95 zł i klasa D 130 zł.

Dowód: nagranie zgłoszenia szkody (płyta CD k.106 akt), stenogram

zgłoszenia szkody (k. 100 – 105 akt)

Już w trakcie pierwszej rozmowy z pracownikiem serwisu salonu (...) w K. P. J. poszkodowany mógł zostać poinformowany o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego od powoda, z którym salon ten współpracuje. Gdy jest likwidowana szkoda z OC sprawcy to zawsze klientom oferowane jest auto zastępcze aby klient mógł odjechać wynajętym samochodem, gdy pozostawia swój samochód do naprawy. P. J. wykonał kalkulację szkody, dokonał oględzin i opisu szkód, wykonał zdjęcia. Pierwsza kalkulacja została zaakceptowana przez pozwanego. Nie można było naprawić auta w trzy dni. Naprawie podlegały dwa zderzaki i klapa bagażnika, którą trzeba było zdemontować. Po demontażu zderzaka trzeba było zdemontować i zainstalować ponownie czujniki cofania. Zamówienie części nastąpiło dopiero po wyrażeniu zgody przez pozwanego na zgłoszony kosztorys. Na części czeka się od dwóch dni do dwóch tygodni. Po zamknięciu szkody i zwrocie pojazdu zastępczego przyjeżdża przedstawiciel powoda i razem z P. J. sporządza dokumenty dotyczące przebiegu naprawy.

Dowód: zeznania świadka P. J. (00:14:45 – 00:57:31

minuta rozprawy z dnia 2.05.2019r. , Załącznik do faktury za

wynajem (k. 12 v akt)

W dniu 30 lipca 2018r. powód zawarł z A. H. (1) umowę najmu pojazdu oraz cesji wierzytelności, na podstawie której wynajął mu samochód marki P. (...) nr rej (...), rok produkcji 2018. Ustalono kwotę najmu dobowego na 150 zł netto. W § 6 umowy najemca przelał na rzecz powoda swoją wierzytelność - prawo do odszkodowania z tytułu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego wobec pozwanego.

Dowód: umowa najmu pojazdu oraz cesji wierzytelności z 30.07.2018r. (k. 14

– 14v akt)

W dniu 30 lipca 2018r. A. H. (1) oświadczył między innymi, że w następstwie szkody w pojeździe N. (...) nr rej. (...), firma nie posiada innych pojazdów, które mogłyby zostać wykorzystane zastępczo, pojazd wykorzystywany jest w sposób ciągły i jest niezbędnym narzędziem pracy, brak pojazdu spowodowałby stratę finansową w prowadzonej działalności gospodarczej, pojazd wykorzystywany jest również do celów prywatno – konsumpcyjnych.

Dowód: formularz informacji szkody z 30.07.2018r. (k. 15 akt)

Poszkodowany A. H. (1) pismem z dnia 30 lipca 2018r. zwrócił się do pozwanego o przekazanie należności za wynajem samochodu zastępczego na wskazany rachunek bankowy powoda.

Dowód: pismo A. H. (1) do pozwanego (k. 13 v akt)

Z oświadczenia warsztatu o przebiegu naprawy wynika, że uszkodzony pojazd klienta przyjęto do naprawy w dniu 30 lipca 2018r. Kalkulacji naprawy dokonano w warsztacie w dniu 31 lipca 2018r. i w tym dniu został kosztorys wysłany do pozwanego. Pozwany zatwierdził kosztorys w dniu 8 sierpnia 2018r. i przyjął odpowiedzialność w dniu 10 sierpnia 2018r. W tym dniu zamówiono części zamienne a odebrano je w dniu 13 sierpnia 2018r. Naprawę rozpoczęto w dniu 10 sierpnia 2018r. a w dniu 14 sierpnia 2018r. zakończono naprawę. Lakierowanie wyniosło 5 roboczogodzin a „blacharka” 9 roboczogodzin. Zastosowano oryginalne części zamienne.

Dowód: oświadczenie warsztatu o przebiegu naprawy pojazdu (k. 13 akt),

kalkulacja naprawy z 14.02.2018r. (k. 9 – 11 akt)

A. H. (1) odebrał od powoda samochód zastępczy w dniu 30 lipca 2018r. o godzinie 16.20, a zwrócił w dniu 14 sierpnia 2018r. o godzinie 16:20.

Dowód: protokół zdawczo - odbiorczy (k. 16 akt)

W dniu 15 sierpnia 2018r. pozwany sporządził kalkulację naprawy pojazdu N. (...) nr rej. (...).

Dowód: kalkulacja naprawy (k.16 v – 19 akt)

W dniu 28 sierpnia 2018r. powód wystawił wobec A. H. (1) fakturę VAT (...) z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego P. (...) na czas naprawy pojazdu N. (...) na kwotę 2.939,70 zł, płatną w dniu 11 września 2018r. W załączniku do faktury wskazano, że najem wyniósł piętnaście dni za cenę 150 zł netto.

Dowód: faktura VAT (...) z 22.03.2018r. z załącznikiem (k.5 –

5 v akt)

Pismem z dnia 3 września 2018r. pozwany poinformował powoda, że przekazał do wypłaty kwotę 350.55 zł tytułem kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Wyjaśnił jednocześnie, że przedstawiona faktura została poddana weryfikacji, w wyniku której okres wynajmu został ograniczony do trzech dni, na który składał się technologiczny czas naprawy. Weryfikacji podlegała również stawka za wynajem pojazdu do 95 zł netto za dzień najmu. Zgodnie z przekazywaną przez pozwanego informacją najem pojazdu zastępczego w klasie adekwatnej do pojazdu uszkodzonego był możliwy do zorganizowania za pośrednictwem pozwanego lub indywidualnie w wypożyczalniach działających na terenie całego kraju.

Dowód: pismo pozwanego do powoda z 3.09.2018r. (k. 11 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz zeznań świadków P. J. i A. H. (1).

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 21 stycznia 2018r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

W toku likwidacji szkody pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i pokrył koszty naprawy. Uznał również zasadność wynajmu pojazdu zastępczego przez okres trzech dni przy zweryfikowanej stawce najmu do kwoty 95 zł netto za dobę.

Obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wynika również z wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją KNF z dnia 1.12.2009r. poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela.

W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego przez okres 15 dni. Potwierdziły to zarówno załączone przez powoda dokumenty w postaci oświadczenia warsztatu o przebiegu naprawy i załącznik do faktury za najem, jak i zeznania świadka P. J., pracownika warsztatu dokonującego naprawę. Nie zasługiwało natomiast na uwzględnienie żądanie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za cenę wyższą niż oferowana przez pozwanego oraz koszty dostawy i odbioru pojazdu. Poszkodowany w trakcie zgłaszania szkody został poinformowany przez pracownika pozwanego o możliwości otrzymania pojazdu zastępczego za jego pośrednictwem. Został również poinformowany o stawkach najmu uznawanych przez pozwanego przy zgłoszeniu szkody z tego tytułu. Nie zasługuje jednak na uznanie obniżenie stawki najmu do kwoty 95 zł netto za dobę albowiem jest to stawka najmu pojazdów należących do segmentu C. Poszkodowanemu przysługiwał natomiast pojazd zastępczy o klasie odpowiadającej jego uszkodzonemu pojazdowi marki N. (...), który zaliczany jest do segmentu D. Okoliczność, że poszkodowany zgodził się wynająć od powoda samochód zaliczany do klasy C nie ma wpływu na obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego o klasie równej pojazdowi uszkodzonego. Skoro pozwany sam deklarował pokrycie kosztów najmu pojazdu klasy D do kwoty 130 zł netto za dobę, to taką stawkę Sąd przyjął jako należną przy rozliczeniu szkody.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek przelewu wierzytelności.

Zgodnie bowiem z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Odpowiedzialność pozwanego względem powoda z tytułu przelanej wierzytelności jest taka sama jak wobec poszkodowanego A. H. (2). Sąd podziela pogląd powoda, że jego roszczenie wobec pozwanego jest roszczeniem niezależnym od roszczenia wobec sprawcy szkody albowiem wynika z powołanych wyżej przepisów ustawowych. Mogło więc stanowić samodzielny przedmiot umowy przelewu wierzytelności z wyłączeniem przelewu tej wierzytelności wobec sprawcy szkody.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Sąd uwzględnił powództwo w części stanowiącej iloczyn piętnastu dni i stawki najmu za dobę wynoszącej 130 zł netto, powiększonej o 50% stawki VAT (1950 zł + 224,25 zł = 2.174,25 zł) i pomniejszonej o wypłaconą przez pozwanego kwotę 350,55 zł. Sąd uwzględnił 50% stawki VAT ustalając wysokości odszkodowania albowiem poszkodowany uszkodzony pojazd wykorzystywał zarówno do prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych. O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 78,80 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 116 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 900 zł w oparciu o § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1800 ) i § 2 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1804 ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 1.950 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 413,40 zł kosztów, a poniósł koszty w kwocie 1.033 zł (opłata sądowa od pozwu i wynagrodzenie pełnomocnika). Różnicę kwot jaką poniósł powód i jaką powinien ponieść ma obowiązek zwrócić powodowi pozwany.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś