Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 18 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2020 r.

sprawy E. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o przeliczenie emerytury

w związku z odwołaniem E. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 24 maja 2019r. nr (...)

p o s t a n a w i a:

1.  umorzyć postępowanie w sprawie – art. 355 k.p.c.;

2.  przekazać wniosek E. S. zawarty w piśmie do organu rentowego
z dnia 23 kwietnia 2019 roku, o prawo do emerytury z wieku powszechnego obliczonej na podstawie artykułu 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst Dz. U. z 2018r. poz. 1270 ze zm.) bez dokonania potrąceń sumy kwot pobranych emerytur, do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. – art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c.

(-) sędzia Grzegorz Tyrka

Sygn. akt VIII U 2209/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 24 maja 2019 roku organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił w stosunku do ubezpieczonej E. S. uchylenia decyzji z 10 grudnia 2013r. i stwierdził wydanie tej decyzji z naruszeniem prawa.

Odwołanie od decyzji wniosła ubezpieczona zarzucając jej pozostawanie w sprzeczności z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019r. Ubezpieczona domagała się uchylenia decyzji oraz orzeczenia o wysokości emerytury bez uwzględnienia niezgodnego z Konstytucją art.25 ust.1b ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zajęte w decyzji zaskarżonej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

decyzją z 30 lipca 2008r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej E. S. urodzonej (...) prawo do emerytury na zasadach określonych w art.46 w związku z art.29 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z uwagi na osiągnięcie wieku 55 lat i legitymowanie się okresami składkowymi i nieskładkowymi w ilości co najmniej 30 lat.

Decyzją z 10 grudnia 2013r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, od 20 października 2013r.

Wysokość świadczenia organ rentowy ustalił z zastosowaniem art.25 i art.26 ustawy emerytalnej, w tym z zastosowanie art.25 ust.1b tejże ustawy , a więc z pomniejszeniem wysokości świadczenia o kwotę będącą sumą kwot już wypłaconych emerytur.

Podstawę wyliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne
z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji – 60586,59 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 332885,73 zł,

- suma kwot pobranych emerytur po uwzględnieniu kwoty wypłaconego wyrównania wynosi -83513,39 zł,

- średnie dalsze trwanie życia wynosi – 253,00 m-cy,

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1225,13 zł.

W dniu 23 kwietnia 2019r. ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno – rentowego zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019 roku.

Wyrokiem z dnia 6 marca 2019 roku w sprawie P 20/16 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2017 roku, w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 roku kobiet, które przed 1 stycznia 2013 roku nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP.

Zatem obliczenie emerytury z powszechnego wieku emerytalnego powinno nastąpić bez dokonania potrąceń sumy kwot pobranych emerytur wcześniejszych.

Postanowieniem z 24 maja 2019r. organ rentowy na podstawie art.145a i art.149§1 k.p.a. wznowił postępowanie w sprawie emerytury przyznanej decyzją z 10 grudnia 2013r.

Następnie zaskarżoną decyzją z 24 maja 2019r. organ rentowy na podstawie art.151§2 k.p.a. w związku z art.146§1 k.p.a. odmówił uchylenia decyzji z 10 grudnia 2013r. i stwierdził jej wydanie z naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że od dnia doręczenia decyzji z 10 grudnia 2013r. upłynęło 5 lat, nie jest więc możliwe jej uchylenie.

/ dowód z: akt ZUS /

Sąd zważył, co następuje:

postępowanie w sprawie podlega umorzeniu, z uwagi na niedopuszczalność wydania wyroku; zaś odwołanie E. S. o przeliczenie emerytury z zastosowaniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019r. należało przekazać organowi rentowemu
do rozpoznania (wniosek z 23 kwietnia 2019 roku).

Na wstępie należy podnieść, że treść decyzji wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a także zakres wniesionego od niej odwołania wyznacza przedmiot sporu oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych – wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2004 roku w sprawie III AUa 430/04 opublikowany w OSA z 2005 roku, Nr 10, poz. 27 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 roku w sprawie
II UZ 52/99 opublikowane w OSNP z 2000 roku, Nr 15, poz. 601. Oznacza to, że zakres rozpoznania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych jest wyznaczony w pierwszej kolejności przedmiotem decyzji organu rentowego zaskarżonej do sądu ubezpieczeń społecznych; a w drugiej kolejności przedmiotem postępowania sądowego określonego zakresem odwołania od decyzji organu rentowego.

W niniejszej sprawie organ rentowy decyzją zaskarżoną odmówił uchylenia decyzji
z 10 grudnia 2013r. Organ rentowy błędnie potraktował wniosek ubezpieczonej z 23 kwietnia 2019r. jako skargę o wznowienie postępowania, gdy w istocie ubezpieczona skargi takiej nie sformułowała a wyraźnie wniosła jedynie o ponowne przeliczenie świadczenia emerytalnego
z zastosowaniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019r. Tymczasem organ rentowy do tego wniosku nie odniósł się w żaden sposób i wniosek ten do chwili obecnej nie został rozpoznany.

Rolą sądu jest kontrola zaskarżonej decyzji w granicach jej przedmiotu. Skoro organ rentowy nie rozpoznał w zaskarżonej decyzji wniosku ubezpieczonej z 23 kwietnia 2019r., to spór sądowy nie mógł co do tej okoliczności, przy kontroli zaskarżonej decyzji, zaistnieć. Rozpoznanie sprawy przez Sąd Orzekający skutkowałoby (w przypadku zaskarżenia wyroku) zastosowaniem przez Sąd Apelacyjny art. 477 ^14a k.p.c.

Zgodnie z art. 355 k.p.c. sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, strony zawarły ugodę lub została zatwierdzona ugoda zawarta przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub niedopuszczalne. W związku z tym w punkcie pierwszym postanowienia umorzono postępowanie w sprawie.

Zgodnie z art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. jeżeli ubezpieczony zgłosił nowe żądanie, dotychczas nierozpoznane przez organ rentowy, sąd przyjmuje to żądanie do protokołu i przekazuje
go do rozpoznania organowi rentowemu. W punkcie drugim postanowienia przekazano
do rozpoznania organowi rentowemu wniosek ubezpieczonej z 23 kwietnia 2019 roku o prawo do emerytury z wieku powszechnego obliczonej na podstawie art.26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych bez dokonania potrąceń sumy kwot pobranych emerytur, do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z..

W tym przedmiocie organ rentowy wyda decyzję, od której ubezpieczonej będzie przysługiwało prawo odwołania do Sądu.

(-) sędzia Grzegorz Tyrka