Sygn. akt V C upr 323/13
Dnia 25 lutego 2014r.
Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Miliczu
w składzie:
Przewodniczący SSR Rafał Kuriata
Protokolant Karolina Szanfisz
po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2014r. w Miliczu
sprawy z powództwa (...) S.a r.l. z siedzibą w Luxembourg
przeciwko P. K.
o zapłatę
I. oddala powództwo w całości;
II. kosztami postępowania obciąża stronę powodową.
Sygn. akt V C upr 323/13
Strona powodowa (...).á r.l. z siedzibą w L., działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w dniu 2 kwietnia 2013 r. skierowała do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym i wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, by pozwany P. K. zapłacił stronie powodowej kwotę 295,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi:
od kwoty 23,38 zł od dnia 28 października 2008 r. do dnia zapłaty;
od kwoty 19,90 zł od dnia 28 października 2008 r. do dnia zapłaty;
od kwoty 252,67 zł od dnia 21 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty.
Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu wskazała, że na podstawie umowy cesji przejęła od firmy (...) S.A. prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu świadczenia usług związanych z umową abonamentową. Podniosła, że dochodzi od pozwanego zapłaty za wykonywane usługi w kwocie 295,95 zł zgodnie z częściowym wykazem wierzytelności do umowy o przelew wierzytelności z dnia 17 października 2012 r.
Postanowieniem z dnia 13 maja 2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.
Strona powodowa w dniu 12 lipca 2013 r. uzupełniła braki formalne pozwu, składając go na urzędowym formularzu.
Pozwany P. K. nie stawił się na wyznaczoną rozprawę i nie zajął stanowiska w sprawie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 17 października 2012 r. (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł ze strona powodową (...).á r.l. z siedzibą w L. umowę sprzedaży wierzytelności. Przedmiotem wyżej wskazanej umowy była m.in. wierzytelność w stosunku do pozwanego P. K. o łącznej wartości 295,95 zł.
(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z 17.10.2012 r. k. 14v.-15;
częściowy wykaz wierzytelności k. 20v.)
Strona powodowa w dniu 5 lipca 2013 r. wystawiła zawiadomienie pozwanemu o cesji wierzytelności.
(dowód: pismo z 5.07.2013 r. k. 20)
Sąd zważył co następuje:
Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.
W niniejszej sprawie strona powodowa dochodziła, wynikających z umowy o abonament poszczególnych należności.
Pozwany – prawidłowo wezwany – nie stawił się na rozprawę i nie złożył żadnych wyjaśnień w sprawie.
W przypadku bierności pozwanego w procesie przepis art. 339 § 1 k.p.c. pozwala sądowi wydać wyrok zaoczny. W takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych sprawy przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 § 2 k.p.c.). Powyższy przepis nie zwalnia zatem sądu orzekającego od obowiązku rozważenia, czy twierdzenia strony powodowej uzasadniają należycie i w całości żądanie pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie narusza obowiązujących przepisów. Sąd musi zatem dokonać oceny materialnoprawnej zasadności żądania pozwu opartego na przytoczonych twierdzeniach.
W obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne.
Strona powodowa formułując żądanie w niniejszej sprawie zaoferowała jako materiał dowodowy jedynie umowę cesji wraz ze stanowiącym jej załącznik częściowym wykazem wierzytelności oraz pismo informujące pozwanego o przelewie wierzytelności jednakże bez potwierdzenia jego nadania czy też odbioru.
W ocenie Sądu zaoferowany materiał dowodowy jest niewystarczający dla uwzględnienia żądania. Strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wykazała bowiem w żaden sposób – wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi – zasad obciążania pozwanego opłatami i dat powstania zaległości w płatności. Powołała się w zakresie istnienia, wysokości i terminów płatności zadłużenia na umowę abonamentową łączącą (...) P.i pozwanego, lecz nie dołączyła jej do pozwu. Nie wiadomo zatem, za co konkretnie zostały naliczone poszczególne kwoty wskazane w pozwie. Uniemożliwia to dokonanie weryfikacji żądania przez Sąd.
Z tych względów orzeczono w pkt I sentencji wyroku o oddaleniu powództwa w całości.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pkt II wyroku wydano na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c.