Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Justyna Supińska

po rozpoznaniu w dniu 06 marca 2020 roku w Gdyni

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. N.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w G.

o zapłatę

postanawia:

odmówić podjęcia zawieszonego postępowania w niniejszej sprawie.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 maja 2017 roku powódka B. N. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. kwoty 39 072 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu – tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez pozwanego z działki numer (...) przy ulicy (...) w G. (objętej księgą wieczystą (...)) „za okres ostatnich dziesięciu lat”.

Zarządzeniem z dnia 07 grudnia 2019 roku (k. 408 akt) zobowiązano powódkę B. N. do sprecyzowania żądania pozwu poprzez precyzyjne wskazanie, jaki konkretnie okres (od miesiąc, rok – do miesiąc, rok) obejmuje jej żądanie określone jako „10 lat wstecz” (tj. precyzyjne podanie od jakiego miesiąca i roku do jakiego miesiąca i roku powódka liczy ten okres) – w terminie 7 dni, pod rygorem zawieszenia postępowania.

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2020 roku wobec niewykonania powyższego zobowiązania we wskazanym terminie Sąd na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie.

Postanowienie powyższe stało się prawomocne z dniem 20 lutego 2020 roku.

Pismem z datą w nagłówku „dnia 27 lutego 2020 roku” (data prezentaty: 2020-03-02, k. 448 akt) powódka B. N. wskazała m. in. że sprecyzowała swoje żądanie w piśmie do (...) spółki akcyjnej z siedzibą w G. z dnia 02 października 2015 roku i taką datę uznaje za datę początkową do naliczenia dziesięcioletniego okresu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu.

Jednocześnie powódka B. N. dołączyła pismo z dnia 02 października 2015 roku, w którym wskazuje, że domaga się zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu – działki numer (...) za 10 lat wstecz.

W ocenie Sądu powyższe oświadczenie powódki B. N. nie stanowiło wykonania zobowiązania Sądu w sposób umożliwiający nadanie sprawie dalszego biegu, stąd też na podstawie art. 180 § 1 k.p.c. a contrario Sąd odmówił podjęcia postępowania w sprawie.

Sąd miał bowiem na uwadze, że w związku z wnioskami dowodowymi stron w niniejszej sprawie zaszła konieczność rozważenia możliwości dopuszczenia dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia wysokości czynszu dzierżawy nieruchomości w spornym okresie, a zatem zaistniała potrzeba szczegółowego określenia okresu (w miesiącach i latach), za który wynagrodzenia domaga się powódka. Nie jest bowiem wystarczające ani do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego sądowego, ani do rozstrzygnięcia sprawy lakoniczne wskazanie przez powódkę, że jest to okres ostatnich dziesięciu lat, bez jego bliższego określenia. Okres, za który powódka domaga się wynagrodzenia za bezumowne korzystanie (co do miesiąca i roku) musi być bowiem przez nią dokładnie określony i do tego zobowiązywano ją zarządzeniem z dnia 07 grudnia 2019 roku. Nie stanowiło przy tym wykonania tego zobowiązania odwołanie się przez powódkę do jej pisma z dnia 02 października 2015 roku i wskazanie, że sprecyzowała ona swoje żądanie w tym piśmie, a data ta jest „datą początkową do naliczenia dziesięcioletniego okresu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu”. Nie jest bowiem rolą Sądu ustalanie, czy chodziło o datę pisma, czy jakąkolwiek inną datę wskazaną w tym piśmie, tym bardziej, że w piśmie tym również powódka posługuje się sformułowaniem „10 lat wstecz”, a więc w piśmie tym sporny okres nie został również sprecyzowany w sposób wskazany w zarządzeniu przewodniczącego z dnia 07 grudnia 2019 roku. Co więcej, wątpliwości Sądu budzi również wskazanie, że data ta (data pisma?, dnia 02 października 2015 roku) jest datą początkową do naliczenia dziesięcioletniego okresu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z gruntu, a nie ma stanowić ewentualnie datę końcową bezumownego korzystania.

Powódka mimo precyzyjnego zobowiązania do wskazania, jaki konkretnie okres (od miesiąc, rok – do miesiąc, rok) obejmuje jej żądanie określone jako „10 lat wstecz” (tj. precyzyjne podanie od jakiego miesiąca i roku do jakiego miesiąca i roku powódka liczy ten okres) nie wskazała tych okoliczności w sposób wymagany przez Sąd. Określenie okoliczności faktycznych – w tym precyzyjne wskazanie, jaki konkretnie okres (od miesiąc, rok – do miesiąc, rok) obejmuje jej żądanie określone jako „10 lat wstecz” – zwłaszcza na jasne i nie budzące wątpliwości interpretacyjnych zobowiązanie Sądu, jest obowiązkiem powódki, który nie może być realizowany przez Sąd na podstawie nieprecyzyjnych danych. Nie ulega przy tym wątpliwości, że Sąd w żadnym razie nie może dokonywać za stronę procesu wyboru okoliczności spornych z podstawy faktycznej powództwa, gdyż nie jest w stanie odgadnąć rzeczywistych intencji stron, jeśli nie zostaną one jasno i wyraźnie ujawnione.

Mimo zatem pisma powódki z datą w nagłówku „dnia 27 lutego 2020 roku” (data prezentaty: 2020-03-02, k. 448 akt) w sprawie nadal zachodzi przeszkoda tego rodzaju, która uniemożliwia nadanie sprawie dalszego biegu, w tym nie tylko w zakresie postępowania dowodowego, ale i jej rozstrzygnięcia, zwłaszcza w świetle podniesionego przez pozwanego zarzutu częściowego przedawnienia roszczenia.

Mając na względzie powyższe, mimo iż powódka nie wnosiła o podjęcie postępowania składając powyższe pismo, Sąd uznając, że przeszkoda w prowadzeniu sprawy nie została usunięta we wskazany przez Sąd sposób, co uniemożliwia nadanie sprawie dalszego biegu z przyczyn wskazanych powyżej, na podstawie art. 180 § 1 k.p.c. a contrario odmówił podjęcia postępowania w niniejszej sprawie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

SSR Justyna Supińska

G., dnia 01 czerwca 2020 roku