Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 marca 2020 r. w Warszawie

sprawy L. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

na skutek odwołania L. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 4 czerwca 2019 r., znak: (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 3816/19

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. L. S. złożyła za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 4 czerwca 2019 r. znak: (...)mocą której organ rentowy odmówił przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

W uzasadnieniu odwołania L. S. wskazała, że nie zgadza się decyzji organu rentowego, albowiem na skutek wypadku przy pracy w dniu 30 kwietnia/ 1 maja 2016 r. doznała zerwania więzadeł w lewym nadgarstku. Obecnie jest po trzech operacjach i czeka na kolejną, która odbędzie się we wrześniu. Ręka nadal ją boli przy wykonywaniu zwykłych czynności domowych, zaś praca z uwagi na jej fizyczny charakter polegający na wykładaniu towarów, pracy na kasie uniemożliwia jej wykonywanie. Odwołująca podnosiła, że w chwili obecnej pomimo, iż ruchomość dłoni jest zachowana, ból który odczuwa znacznie utrudnia jej normalne funkcjonowanie (odwołanie z dnia 2 lipca 2019 r. k. 4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W., w dniu 17 lipca 2019 r. zajął stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że ubezpieczona została w toku postępowania skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 24 maja 2019 r. ustaliła, że odwołująca się nie jest niezdolna do pracy. Na tej podstawie decyzją z dnia 4 czerwca 2019 r. (znak: (...)) organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem z dnia 1 maja 2016 r. Jednocześnie organ rentowy podniósł, iż odwołująca w okresie od 16 marca 2018 r. do 10 marca 2019 r. pobierała świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego (odpowiedź na odwołanie z dnia 17 lipca 2019 r. k. 6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

L. S. urodzona w dniu (...), w dniu 1 maja 2016 r. doznała urazu nadgarstka lewego. Początkowo leczona była bezoperacyjnie. Następnie w dniu 10 kwietnia 2018 r. wykonano rekonstrukcję nadgarstka lewego tenodezą metody B., odbyła także rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS. W dniu 16 lutego 2019 r. wykonano rekonstrukcję nadgarstka lewego i w dniu 25 października 2019 r. neurektomię AIN i (...) w okolicy nadgarstka lewego.

L. S. w dniu 13 lutego 2019 r. złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek z dnia 13 lutego 2019 r. nieoznaczona karta a.r., tom III).

W toku postępowania wyjaśniającego odwołująca została skierowana na badanie lekarskie do Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 12 kwietnia 2019 r. uznał, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. W związku z wniesieniem przez odwołującą sprzeciwu od powyższego orzeczenia, sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym zbadaniu odwołującej, wydała w dniu 24 maja 2019 r. orzeczenie na mocy, którego uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 12 kwietnia 2019 r., orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24 maja 2019 r. nieoznaczone karty a.r., tom III.).

W oparciu o powyższe orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24 maja 2019 r. organ rentowy wydał w dniu 4 czerwca 2019 r. decyzję, znak: (...), odmawiającą ubezpieczonej prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczona nie spełnia jednego z warunków niezbędnych do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy, wynikającego z przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a mianowicie warunku uznania jej za osobę niezdolną do pracy (decyzja z dnia 4 czerwca 2019 r., znak: (...) nieoznaczona karta a.r., tom III).

W związku z niekorzystną decyzją organu rentowego L. S. złożyła odwołanie do tut. Sądu, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 2 lipca 2019 k. 4 a.s.).

W toku postępowania, Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu ortopedii celem ustalenia, czy ubezpieczona jest obecnie częściowo, czy całkowicie niezdolna do pracy, a jeżeli tak to czy niezdolność ta powstała w związku z wypadkiem przy pracy któremu odwołująca uległa w dniu 1 czerwca 2016 r. (postanowienie z dnia 14 sierpnia 2019 r. k. 8 a.s.).

W opinii, biegły sądowy z zakresu (...) rozpoznał u odwołującej stan po leczeniu operacyjnym (temodozie brunelli) częściowej niestabilności nadgarstka lewego, stan po neurektomii AIN i (...) w okolicy nadgarstka lewego. Biegły wskazał, że badanie przedmiotowe ujawniło blizny w obrębie nadgarstka lewego po zabiegach operacyjnych. Niewielkie zniekształcenie obrysów nadgarstka lewego. Ograniczenie ruchów nadgarstka lewego, zgięcie grzbietowe 35º, zgięcie dłoniowe 30º, odwiedzenie i przywiedzenie 15º. P. i supinacja przedtramienia lewego w normie. Zakres ruchów w obrębie stawu łokciowego lewego w granicach normy. Funkcje chwytu ręki lewej upośledzona w stopniu niewielkim. Ukrwienie i unerwienie w obrębie kończyny górnej lewej prawidłowe. Nie stwierdził zaników mięśniowych w obrębie przedramienia lewego, napięcie i siła mięśniowa prawidłowa. Biegły jednoznacznie stwierdził, że aktualny stan zdrowia nie czyni badanej niezdolnej do pracy zawodowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. W uzasadnieniu opinii podnosił, że badanie przedmiotowe i podmiotowe oraz dodatkowe badania wykazały niewielkie naruszenie funkcji i wydolności kończyny górnej lewej w stopniu który nie uniemożliwia wykonywanie pracy. Biegły jednocześnie wskazał, że pewną przeszkodą w podjęciu pracy jest wczesny okres po zabiegu operacyjnym z dnia 25 października 2019 r., ale zwolnienie lekarskie na którym odwołująca przebywa w zupełności pozwoli jej na dalszą rekonwalescencję i właściwe usprawnienie ręki lewej. Reasumując, biegły wskazał, że charakter przebytego urazu ręki lewej oraz jego skutki wymagają okresowego postępowania rehabilitacyjnego oraz farmakoterapii w ramach (...) lecz nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy z powodów ortopedycznych (opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii k. 41-42 a.s.).

Do powyższej opinii żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń. Odwołująca co prawda wskazała, iż jest w posiadaniu kolejnych badań, wykonanych już po wydaniu opinii przez biegłego sądowego, oraz, że polecono jej wizytę u kolejnych lekarzy specjalistów, ale nie sformułowała w związku z tym żadnych wniosków dowodowych, w szczególności o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego, bądź o uzupełnienie opinii przez biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii. Odwołująca, w odniesieniu do opinii wskazywała, iż w dalszym ciągu przebywa na zwolnieniu lekarskim i nadal odczuwa ból w lewym nadgarstku, ma trudności w wykonywaniu zwykłych czynności oraz, że zdarzają się wieczorne drętwienia palców w lewej dłoni. Podkreśliła także fizyczny charakter swojej pracy (pismo procesowe z dnia 20 stycznia 2020 r. k. 52 a.s. pismo procesowe z dnia 27 stycznia 2020 r. k. 54-54v.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych odwołującego. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Jednocześnie w toku sprawy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu ortopedii i traumatologii (k. 8 a.s.), celem jednoznacznego ustalenia stanu zdrowia odwołującej. W ocenie Sądu Okręgowego wnioski zawarte w opinii należy podzielić w całości. Opinia została bowiem wydana po przeprowadzeniu szczegółowego badania przedmiotowego odwołującej i wnikliwej analizie całości dokumentacji medycznej zawartej zarówno w aktach sądowych, jak i aktach rentowych ubezpieczonej. Opinia biegłego sądowego jest wyczerpująca, a także została sporządzone w sposób jasny i logiczny oraz nie pozostawia wątpliwości, co do dokładnego określenia stanu zdrowia odwołującej. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd Okręgowy uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie L. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 4 czerwca 2019 r., znak: (...) jest niezasadne i jako takie podlega oddaleniu.

W myśl art. 57 ust 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

- jest niezdolny do pracy;

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

- niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (por. wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku.

Art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 ww. przepisu częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08 grudnia 2000 roku, II UKN 134/00 i z dnia 7 września 1979 roku, II URN 111/79).

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności złożonego przez ubezpieczoną odwołania wskazać należy, że zaskarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa, albowiem odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. W przedmiotowej sprawie, Sąd uwzględnił opinię wydaną przez biegłego sądowego z zakresie ortopedii i traumatologii, oraz uznał ją za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej możliwości zawodowych. Wnioski zawarte w przedmiotowej opinii nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegły jest bowiem doświadczonym specjalistą z zakresu ortopedii i traumatologii, które odpowiada schorzeniom ubezpieczonej. Opinię wydał po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczoną. W ocenie Sądu biegły rzeczowo uzasadnił swoje stanowisko odnośnie zdiagnozowanych u wnioskodawczyni schorzeń i ich wpływu na jej zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen.

Zakres czynności Sądu przy dokonywaniu oceny dowodu z opinii biegłych sądowych został scharakteryzowany przez orzecznictwo Sądu Najwyższego – choćby w wyroku z dnia 08 maja 2008 roku, sygn. akt I UK 356/07, w którym zawarto konstatację, że jakkolwiek ocena częściowej niezdolności do pracy, w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy, wymaga z reguły wiadomości specjalnych (opinii biegłego z zakresu medycyny), to jednak ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy musi uwzględniać także inne elementy, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 12 ust. 1 i 3 oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku w związku z art. 278 § 1 k.p.c.). Sąd Najwyższy dodał, że ocena, jakiej winien dokonać Sąd, ma charakter prawny, stanowiąc subsumcję stanu faktycznego do norm prawnych i może jej dokonać wyłącznie sąd, a nie biegły.

Opinia sporządzona w toku niniejszego postępowania przez biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii wydana została przez specjalistę posiadającego wieloletnią praktykę zawodową, cieszącego się dużym autorytetem, po uprzednio przeprowadzonym badaniu odwołującej oraz analizie treści wcześniejszej dokumentacji lekarskiej dotyczącej ubezpieczonej. Opinia ta jest logiczna i spójna, a wnioski w niej zawarte prawidłowo uzasadnione. Istotny w sprawie jest również fakt, że biegły dostrzegł na dzień badania przeszkodę w podjęciu pracy przez odwołującą, tym niemniej stwierdził również, iż w zupełności wystarczające w przypadku odwołującej będzie okresowe postępowanie rehabilitacyjne oraz leczenie farmakologiczne w ramach (...).

Zdaniem Sądu oceny powyższej w niczym nie mogło zmienić przekonanie ubezpieczonej o złym stanie jej zdrowia. Zgodnie bowiem z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, subiektywne przekonanie strony o stopniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do świadczenia rentowego, albowiem miarodajny jest obiektywnie istniejący stan zdrowia, stwierdzony w toku postępowania, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 października 1968 r., III PRN 66/68). Przy tym podkreślić należy, że o ile odwołująca uważa, że aktualnie stan jej zdrowia uległ pogorszeniu, to może ona ponownie wystąpić do organu rentowego z nowym wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W tej sytuacji, Sąd Okręgowy, na podstawie wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa przyjął, że odwołanie wnioskodawcy było bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. podlegało oddaleniu.

ZARZĄDZENIE

(...)

KM