Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 661/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego(...)z dnia 10 grudnia 2018 roku, w sprawie sygn. akt II K 1067/16

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. S.

------------------

-------

----------

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

M. S.

-------------

---------

---------

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

--------------------------------

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------

---------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania mająca ewidentny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art 410 k.p.k. poprzez naruszenie przez sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów i popadnięcie w dowolność ocen, a także niedostateczne wyjaśnienie wszelkich okoliczności sprawy, w szczególności zaś:

- odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. S. złożonym w toku rozprawy głównej, w których nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, i automatycznie - z uwagi na ich odmienność, uznanie ich jedynie za przyjęta przez oskarżonego linię obrony, w sytuacji gdy oskarżony dokładnie opisał i wytłumaczył, dlaczego przesłuchiwany w postepowaniu przygotowawczym przyznał się, i czym dokładnie opisał i wytłumaczył, dlaczego przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się, i czym dokładnie spowodowane było takie, a nie inne zachowanie;

- uznanie za wiarygodne w całości zeznań T. N., wcześniej współoskarżonego, który dobrowolnie poddał się odpowiedzialności karnej, a którego zeznania sąd uznał za jasne, spójne i logiczne, adekwatne do udziału w sprawie, w sytuacji gdy świadek ten przesłuchiwany także przed sądem nie potwierdził składanych uprzednio zeznań, wskazał, że nie pamięta sytuacji, powiedział też: "kilka rzeczy brzmi dziwnie", co niewątpliwie może wskazywać na to, iż podczas przesłuchania jako podejrzany jego wyjaśnienia także mijały się z prawdą;

- uznanie, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w sytuacji gdy oskarżonemu w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy trudno jest przypisać zamiar bezpośredni osiągnięcia korzyści majątkowej, a w konsekwencji powyższych naruszeń, wynikający z powyższego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść przez ustalenie, iż oskarżony popełnił zarzucane mu czyny, podczas gdy przeprowadzona w sposób prawidłowy ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego winna prowadzić do odmiennego wniosku i uznania, że brak jest wystarczających dowodów na popełnienie przez M. S. zarzucanych mu czynów, a w konsekwencji doprowadzić do uniewinnienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonego, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że wskazane w apelacji uchybienia tj. naruszenia art. 7 k.p.k., i art. 410 k.p.k., a także będące ich konsekwencją błędne ustalenia faktyczne, w niniejszej sprawie nie zaistniały. W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji, właściwie oraz z zachowaniem reguł określonych w art. 4 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. ocenił cały, należycie zebrany i ujawniony na rozprawie materiał dowodowy i na tej podstawie poczynił trafne ustalenia faktyczne, a następnie wysnuł prawidłowy wniosek o uznaniu oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 59 ust. 2 w zw. z ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. Wyniki swego rozumowania Sąd Rejonowy zaprezentował w wyczerpującym, w pełni odpowiadającym wymogom art. 424 k.p.k., pisemnym uzasadnieniu, w którym bardzo dokładnie przedstawił ustalony stan faktyczny oraz wskazał, w jaki sposób powyższy stan faktyczny ustalił. Sąd I instancji wskazał również, które dowody uznał za wiarygodne, a którym dowodom tej wiarygodności odmówił. Natomiast zaprezentowana w treści apelacji argumentacja obrońcy, w ocenie Sądu Odwoławczego, stanowi wyłącznie próbę polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji. Odmienna ocena dowodów korzystna dla oskarżonego jest naturalnym prawem obrońcy, jednak w niniejszej sprawie zarzuty skarżącego nie znajdują oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, prawidłowo ocenionym przez Sąd Rejonowy i nie wynika z nich, aby ocena dokonana w sprawie przez Sąd orzekający charakteryzowała się dowolnością. Przeciwstawne stanowisku Sądu I instancji zarzuty są, zdaniem Sądu Okręgowego, przedstawione wybiórczo i nie odnoszą się do całości faktów wykazanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, których ocena w całokształcie doprowadziła do wydania wyroku. Skarżący nie wykazał skutecznie, aby rozumowanie Sądu Rejonowego, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne.

Wskazać należy, iż w zakresie kwestionowanej przez skarżącego oceny zeznań świadków T. N. i P. S. oraz wyjaśnień oskarżonego M. S. Sąd Okręgowy w całości podziela argumentację przytoczoną w uzasadnieniu Sądu I instancji. Obrońca oskarżonego podniósł w apelacji, że Sąd I instancji naruszył zasadę swobodnej oceny dowodów, uznając wyjaśnienia oskarżonego, jak również zeznania świadka T. N., złożone na etapie postępowania przygotowawczego, za wiarygodne, nie rozważając w sposób obiektywny okoliczności związanych z uzyskaniem materiału dowodowego, jak również dokonując ich błędnej oceny w kontekście całokształtu materiału dowodowego.

Należy wskazać, iż Sąd Rejonowy słusznie oparł się na zeznaniach świadka T. N. złożonych na etapie postępowania przygotowawczego, z których wprost wynika, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i które w tym fragmencie należy uznać za w pełni wiarygodne.

Świadek T. N., składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym, dokładnie wskazał, od kogo, ile razy i gdzie dokonywał zakupu środka odurzającego w postaci marihuany. Opisał również, w jakim okresie dochodziło do transakcji i za jakie kwoty nabywał porcje. Świadek T. N. opisał wygląd oskarżonego i potwierdził, że go zna. Opisał także, gdzie i w jaki sposób został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji oraz kwestie związane z zażywaniem przez niego marihuany.

Nie sposób zgodzić się również z twierdzeniem obrońcy oskarżonego, że Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 7 kpk poprzez uznanie zeznań świadka T. N. za wiarygodne w sytuacji, w której na etapie postępowania sądowego zasłaniał się niepamięcią oraz nie przytaczał samodzielnie i spontanicznie okoliczności zdarzenia. W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd I instancji w sposób prawidłowy ocenił ich wartość dowodową.

Sąd Rejonowy słusznie nie dał wiary zeznaniom świadka składanym w toku postepowania sądowego. Świadek w większości zasłaniał się niepamięcią i twierdził, że był w szoku sytuacyjnym. Zdaniem Sądu Odwoławczego podane przez świadka okoliczności miały na celu jedynie przedstawienie oskarżonego w lepszym świetle oraz umniejszenie jego winy. Należy podkreślić, iż obecnie świadek nie jest zatrzymany przez policję, zakończyła się wobec niego sprawa dotycząca posiadania narkotyków , a w związku z tym w ocenie Sądu Okręgowego w trakcie zeznań składanych w postępowaniu sądowym postanowił również składać zeznania w taki sposób, aby nie zaszkodzić oskarżonemu, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że się znają. Ponadto należy podkreślić, iż postawa świadka zaprezentowana w toku postępowania sądowego powiązana z treścią zarzucanego oskarżonemu czynu wskazują, iż przyjął on postawę obronną z obawy o swoje życie i zdrowie. Środowisko osób uzależnionych od narkotyków oraz ich nabywców jest specyficzne i połączone siecią wzajemnych powiązań. Ponadto zeznania świadka T. N. korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w toku postępowania przygotowawczego oraz z treścią zapisów połączeń wykonywanych między nim a oskarżonym, z których wynika, że w okresie objętym zarzutem kontaktowali się ze sobą.

Należy również wskazać, iż materiał dowodowy nie wskazuje, aby ktokolwiek w toku postępowania przygotowawczego wymuszał składanie zeznań na świadku, bądź wyjaśnień na oskarżonym. Świadek T. N. został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji, posiadał środek odurzający w postaci marihuany i przez cały tok postępowania nie wskazywał, aby w trakcie prowadzonych czynności doszło do przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy policji.

Oskarżony M. S. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do sprzedaży T. N. narkotyków, a fakty te znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Natomiast złożone przez niego na etapie postępowania sądowego wyjaśnienia stanowią przyjętą linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, analiza całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, że Sąd I instancji prawidłowo ocenił dowody, a zwłaszcza zeznania świadków i na ich podstawie dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego.

Odnośnie zarzutu skarżącego, iż oskarżony nie działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, należy zauważyć, iż przepis art. 59 § 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii odnosi się do osób, które w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udzielają innej osobie środki odurzające. Tym samym korzyścią majątkową "dla kogoś innego" może być w szczególności korzyść majątkowa sprzedawcy, u którego sprawca przestępstwa stypizowanego w ww. art. nabywa narkotyk (Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 07.10.2019 r., sygn. akt II AKa 253/19).

Tym samym ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy w tym przypadku było ukierunkowane na określony cel, którym jest osiągnięcie korzyści. Przy czym nie musi być to wyłącznie korzyść majątkowa. Przestępstwa charakteryzujące się zamiarem bezpośrednim powinny obejmować zarówno cel działania sprawcy, jak i sposób działania zmierzającego do zrealizowania tego celu. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, iż oskarżony w złożonych wyjaśnieniach przyznał się, że sprzedał T. N. 10 gram marihuany za 350 zł (...), po 50 zł za gram (k. 90-91). I chociaż obrońca oskarżonego próbuje wykazać, że oskarżony sprzedał środki odurzające poniżej rynkowej ceny, to Sąd nie rozpatruje w tym momencie wartości danego produktu, tylko sam fakt, iż doszło do przyjęcia korzyści majątkowej za nielegalny produkt.

Reasumując powyższe rozważania, konsekwencją właściwej oceny dowodów były prawidłowe ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego, a zatem zarzut błędu w ustaleniach faktycznych należy uznać za chybiony.

Wniosek

Zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku jest niezasadny z przyczyn określonych powyżej w części dotyczącej powodów uznania zarzutu za niezasadny. W szczególności należy podkreślić, iż w niniejszej sprawie Sąd I instancji nie naruszył przepisów postępowania poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów. Przekroczenie takie może mieć bowiem miejsce wyłącznie w sytuacji, w której na podstawie prawidłowo zgromadzonych dowodów sąd poczynił ustalenia faktyczne niezgodne wprost z zebranymi dowodami lub wysnuł z tak zgromadzonych dowodów wnioski sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, bądź też wnioski wyprowadzone z zebranego materiału dowodowego wyprowadzone zostały z bezzasadnym pominięciem dowodów przeciwnych do poczynionych ustaleń, jak również, gdy bezzasadnie sąd odmówił wiary określonym dowodom. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego. W ocenie Sądu Okręgowego, w niniejszej sprawie nie można stwierdzić, by Sąd Rejonowy przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy dopuścił się takich uchybień.

Nie zasługuje również na uwzględnienie wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, albowiem nie zostały spełnione przesłanki z art. 437 § 2 k.p.k. W niniejszej sprawie nie zachodzi konieczność przeprowadzania na nowo przewodu sądowego. Materiał dowodowy został zebrany w sposób wyczerpujący i prawidłowo oceniony przez Sąd Rejonowy. Brak jest innych dowodów, które mogłyby zostać przeprowadzone i o które należałoby uzupełnić przewód sądowy.

Lp.

Zarzut

3.2.

Naruszenie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 październik 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu poprzez jego niezastosowanie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego wniosek obrońcy nie jest zasadny. Sąd Rejonowy prawidłowo przyznał wynagrodzenie obrońcy z urzędu zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami i prawidłowo obliczył jego wysokość. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, które ma zastosowanie w niniejszej sprawie stanowi w § 17 ust. 2 pkt 3, że opłaty maksymalne za obronę wynoszą przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym lub przed wojskowym sądem garnizonowym - 840 zł. Natomiast zgodnie z § 4 ust. 1 w/w rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ust. 2 § 4 przewiduje, że ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.

W przedmiotowej sprawie obrońca oskarżonego nie wykazała, aby należne było jej wynagrodzenie z urzędu w stawce przewyższającej wskazaną w ust. 1 § 4 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. Nie wskazuje na to również charakter sprawy. W ocenie Sądu Okręgowego nie jest ona skomplikowana pod względem faktycznym i prawnym, a w takiej tylko sytuacji należne byłoby wynagrodzenie w stawce maksymalnej tj. 840 złotych, powiększone o ilość rozpraw na których stawił się obrońca.

Odnosząc się do wniosku o przyznanie zwrotu wydatków związanych z dojazdem do Sądu należy wskazać, iż oskarżony w toku rozprawy odwoławczej był reprezentowany przez adwokat występującą z substytucji ustanowionej w sprawie obrońcy z urzędu i nie zostało wykazane, iż poniosła koszty związane z dojazdem do Sądu z miejscowości O..

Wniosek

O zmianę orzeczonego wynagrodzenia i zasądzenie na rzecz obrońcy kwoty 1.008 zł powiększonej o podatek od towarów i usług.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku jest niezasadny z przyczyn określonych powyżej w części dotyczącej powodów uznania zarzutu za niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego (...) z dnia 10 grudnia 2018 roku, sygn. akt II K 1067/16 – w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się nietrafna w odniesieniu do podniesionego w niej zarzutu kwestionującego prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu I instancji i podnoszącego wadliwą ocenę materiału dowodowego dokonaną przez ten Sąd. Apelacja ta w ocenie Sądu Okręgowego ma charakter polemiczny ze stanowiskiem Sądu I instancji.

Jak wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.). Akcentuje to szereg orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (por. wyrok SN z 3.09.1998 r. sygn. V KKN 104/98 – Prokuratura i Prawo rok 1999, nr 2, poz. 6; a także wyrok SA w Łodzi z 20.03.2002 r. sygn. II AKa 49/02 – Prokuratura i Prawo rok 2004, nr 6, poz. 29). Wszystkim tym wymogom Sąd Rejonowy sprostał.

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie zostały poczynione przez Sąd Rejonowy prawidłowo, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy ocenił materiał dowodowy w sposób drobiazgowy i kompleksowy, odnosząc się do wszystkich zgromadzonych i przeprowadzonych w toku rozprawy dowodów. Trzeba zarazem podkreślić, iż Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie w sposób wyczerpujący, dążąc do pełnego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w tym skrupulatnie weryfikując linię obrony oskarżonego.

Tym samym w niniejszej sprawie w żaden sposób nie można podzielić zarzutu skarżącego odnośnie oceny dowodu z zeznań.

Oceniając z urzędu rozstrzygnięcie o karze, podkreślić należy, że z pewnością nie nosi ono cech rażącej niewspółmierności. Zdaniem Sądu Okręgowego całokształt okoliczności, w tym charakter popełnionego przestępstwa, rola oskarżonego, jego młody wiek oraz brak uprzedniej karalności potwierdza przekonanie, że orzeczona wobec oskarżonego kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, nie przekracza stopnia winy oraz w sposób właściwy uwzględnia ustawowe funkcje kary. Jest wewnętrznie słuszna, a także w odczuciu społecznym należało ją uznać za sprawiedliwą. Tak ukształtowana represja karna, zdaniem sądu okręgowego, uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także spełni cele zapobiegawcze jak i wychowawcze względem oskarżonego – skłoni go do przestrzegania porządku prawnego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy stwierdzając ponadto, że nie jest on dotknięty innymi wadami, które powinny być brane pod uwagę przez sąd odwoławczy z urzędu.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------

5.3.1.4.1.

-----------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-------------------------

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------

------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Uwzględniając wniosek obrońcy z urzędu oskarżonego Sąd zasądził na jego rzecz od Skarbu Państwa wynagrodzenie za obronę w instancji odwoławczej wraz z podatkiem od towarów i usług biorąc pod uwagę treść § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714).

Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym dochodząc do przekonania, że uiszczenie ich z uwagi na sytuację materialną byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

PODPIS

Sędzia Izabela Kościarz - Depta Sędzia Beata Tymoszów Sędzia Sebastian Mazurkiewicz

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca - oskarżonego - radca prawny J. U.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do winy

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana